บททั้งหมดของ สาวใช้จำยอม: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่22 พลังหื่น แสงสุดท้ายกำลังลาลับขอบฟ้า ระบายแสงสีส้มลงมาอาบผืนโลก ส่งผลให้ตกกระทบกับร่างเล็ก ผ่านทางกระจกรถข้างกายของนักธุรกิจหนุ่มที่พ่วงมาด้วยพลขับรถ เส้นทางขากลับเข้าไปยังบ้านอนันต์ธการณ์ เราใช้เวลาที่ห้างหรูนานพอสมควร รับประทานอาหารกลางวัน ซื้อของเล่น ของใช้ รถเข็นเด็ก เสื้อผ้าเด็ก ลามไปจนถึงมารดาของโบตั๋น โบตั๋นนั่งเงียบกุมมือวางไว้บนหน้าตักตนเอง สายตาทอดมองไปยังดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่ห้วงความคิดยังวิตกกับข้อความของเพื่อนเขมราชที่ส่งมาเมื่อเที่ยงวัน เธอไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ระหว่างเขมราชกับผู้หญิงคนนั้นที่บอกกว่าคลิปดังว่อนแบบนั้น หากสอดใส่....แล้วโรคที่ตามมาหล่ะ โบตั๋นชักไม่แน่ใจในตัวของเขมราชขึ้นมาแล้วจริงๆ หากติดโรคทางเพศสัมพันธ์เป็นทอดๆ แล้วหนูใบหม่อนตกไปเป็นภาระของผู้เป็นยายแบบนั้นนะหรือ....และลูกเธอต้องกินนมจากเต้าอีกด้วย Hrrrrrrr! “ฮัลโหลครับคุณแม่?” “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักคุณพ่อคุณแม่นะครับ!” จู่ๆเสียงมือถือของคนข้างๆก็ดังขึ้นมา ทำให้โบตั๋นหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เขมราชเอ่ยตอบปลายสายไป

ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ3ทุ่มเช้าจรดเย็น ประธานหนุ่มแห่งวงการอสังหาฯใช้เวลาอยู่ที่บริษัทอนันตรากรุ๊ปจนหมดวัน ความเหนื่อยล้ากระบอกตาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งในขณะที่เอนหลัง นอนพักสายตาแหงนหน้ามองเพดานภายในใจว้าวุ่นไม่เป็นอันมีสมาธิและต้องการเหล้าเข้มๆมากจริงๆงานธุรกิจราบรื่นไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง กลับกันนั้นภายในหัวของเขามีแต่หน้าโบตั๋นลอยมาเขาเบื่อเธอเสียจริงที่ขัดใจไปสะทุกอย่าง ทั้งที่คิดว่าเธอน่าจะคุยสนุก คุยกันรู้เรื่อง คุยถูกคอแล้วแท้ๆแต่เธอดื้อมากเกินไป…ร่างหนาดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าไวๆออกจากห้องทำงาน“บอสคะ มีเมลล์กระทันหันและสำคัญที่บอสต้องอ่านภายในวันนี้ เดี๋ยวดิฉันจะส่งไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!” ก่อนที่เขาจะเดินพ้นออกไป เลขาสาวก็เอ่ยท้วงขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ดุอยู่แล้ว เพราะเป็นเรื่องสำคัญก็ต้องรายงาน นั่นก็ถูกแล้ว“อืม!”เขมราชเพียงพยักใบหน้ารับแล้วเดินออกไปในทันทีประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานของพนักงานที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน ผู้คนที่เดินขวักไขว่เมื่อเห็นประธานหนุ่ม ก็ต่างเดินหลีกหนีเขา ให้เป็นเส้นทางโล่งสำหรับเขมราชคนดุคนเจ้าระเบียบ กันอย่างอัตโนมัต

ตอนที่26 หน้าลูกเธอ"ไม่หล่ะ ถ้ามีเมียฉันคงแอบมาจิ้มเธออีกอยู่ดี สู้เอาเธอคนเดียวดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกผิด!"คำพูดจากเขมราชยังคงดังก้องในหู มันก็ถูกต้องแล้วสำหรับข้อเสนอที่เขาต้องการเพียงแค่ตัวของเธอ เพื่อสนองตัณหาให้กับตัวเขาเอง แต่ทำไมยิ่งนานไป กลับยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับโบตั๋นมากขึ้นทุกวัน...แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอทำได้แค่นอนถ่างขาใต้ร่างของเขมราชไปในทุกคืน แลกกับจำนวนเงินที่มากขึ้นเข้าบัญชีในทุกๆเดือน โบตั๋นคิดว่าหากนานไป สักวันเธอก็อาจจะมีเงินสร้างบ้านหลังเล็กๆได้เข้าสักวันวันนั้นคงหลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมราช...เรื่องลับๆระหว่างเธอกับเจ้านายหนุ่มดำเนินผ่านไปจวบจนกระทั่งสามเดือน...............@สามเดือนผ่านไป"แอ้!!!"เสียงอ้อแอ้จากเด็กตัวกลมอายุได้ครึ่งปีที่ยิ่งนานวันเด็กน้อยนั้นก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป โตขึ้นไม่พอ แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับผู้เป็นพ่อ มันชัดขึ้นทุกวันจนโบตั๋นนึกหวาดกลัวขึ้นมาว่าจะมีคนมาจับสังเกตลูกเธอเอาได้คุณหญิงขจีพักนี้ยิ่งไม่ไปไหน เด็กอ้วนของโบตั๋นมักจะได้ไปอยู่ที่ห้องรับแขกกับคุณหญิงคุณท่าน สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนวัยเกษียณทั้งสองจนรักใคร่หนูใบหม่อน

ตอนที่28 อาการหวงของ“ไหนเธอบอกว่าครั้งนั้นมันจะมาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วทำไมมันถึงมายืนหน้าสะหรอนอยู่หน้าบ้านฉัน!?”แววตาแห่งความผิดหวังฉายออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัวและเจ็บใจขึ้นมาจริงๆ เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งของๆเขารวมทั้งโบตั๋นที่เป็นคู่นอนคนล่าสุดอีกด้วย แทบคลั่งและโมโหจนฟิวขาดเพราะอาการหวงของกำเริบ“อะไรของคุณคะ!!!! โบตั๋นไม่ได้จะไปกับรถแท็กซี่คันไหนทั้งนั้น....และถึงใครจะมา โบตั๋นก็ไม่ได้นัดและรู้ว่าเขาจะมา”ให้ยืนกรานนั่งยันนอนยัน คนเดือดปุดๆก็แทบจะไม่ฟังอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะมาถามเธอแบบหาเรื่องไม่หยุด“ยังจะแก้ตัวอีกเหรอ?”เธอไม่ยอมอธิบายขยายความอะไรมากกว่านี้ จนเขาคิดเป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว“น้าแช่ม รถมารอนานแล้วนะรีบไปสิ เอ๊ะแต่ว่าน้าแวะถามโบตั๋นมันด้วยหล่ะ ว่าจะไปด้วยกันทีเดียวเลยหรือเปล่า!”เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีกฝั่งที่น่าจะเป็นเสียงขององุ่น แต่ก็ทำให้ทั้งสองได้ยินชัดเจนทุกคำ เขมราชหน้าจ๋อยในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“ก็เธอไม่บอกฉัน”ดวงตาคมดุฉายแวววับเป็นประกาย ราวกับโล่งอก ก่อนจะหลุบตามองต่ำอย่างเหนียมอาย เสียงทุ้มคล้ายหวานละมุนผ่อนลงราวกับคนละคนเมื่อครู่ ราวกับเป็นคนแก่น่าเอ็นดูค

ตอนที่30 ปวดไปหมดเช้าวันใหม่ที่อากาศแสนจะร่มรื่นเย็นสบาย ผล็อยให้กายใจต้องการพักผ่อนบนเตียงหนานุ่มขนาดคิงไซส์ ภายในห้องที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทว่าคนทำงานนั้นไม่สามารถทำได้ในสิ่งที่ใจต้องการ ร่างหนาในชุดทะมัดทะแมงกางเกงยีนส์สีกากี เสื้อโปโลสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าบนร่างกายของชายหนุ่มล้วนเป็นแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น ยกเว้นเสียแต่ว่าหมวกนิรภัยสีขาวสะอาดตาที่เขมราชสวมอยู่ สิ่งนี้จะบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นวิศวกร หรือไม่ก็ผู้บริหารระดับสูง สองขายาวก้าวเข้ามาดูงานที่ไซต์งานก่อสร้างในเขตปริมณฑล ที่แห่งนี้คือบ้านจัดสรร จำนวนยูนิต เพียง164 ยูนิต ราคาเริ่มต้นที่ 3.8 ล้านบาทเป็นอีกโครงการหนึ่งที่อนันตรากรุ๊ปดูแลและอีกหลายโครงการ แต่เห็นทีว่าวันนี้เขมราชจะยุ่งทั้งวัน เพราะที่นี่เกิดปัญหาขึ้นมา เขาจึงต้องมาด้วยตนเองเนื่องจากมีการประสานงานกันไม่ดีพอ ซึ่งปัญหานี้จะเจอบ่อยมากและมีผลกระทบพอสมควร ส่งผลให้งานล่าช้า แถมต้องกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ อย่างที่ไม่ใช่เรื่องที่ควรต้องมาเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ร่างหนายืนอยู่เป็นจุดสนใจให้กับเหล่าช่างแผนกก่อสร้างและทุกๆคนทั้งหมด โดยมีเคนเลขาคนสนิทยืนประ