Lahat ng Kabanata ng Love Amidst Deceit: Kabanata 1 - Kabanata 10

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any names, characters, places and events are part of the author's wide imagination. Any resemblance to actual person, living or dead, and events are purely coincidental. ** SCARLET’S POV Hindi ko alam kung anong nangyari sa 'ming dalawa. Ang dating pagsasama na puno ng pagmamahalan ay tila biglang nagbago. “Ethan naman, hindi ka ba napapagod? Palagi nalang tayong nag-aaway. Hindi ko na alam kung ano pang sasabihin ko sa ’yo. Gusto ko lang magpahinga kasama ka, bakit parang napapagod ka sa ’kin?" I sound desperate. I just want us to be okay. “Scarlet, you understand me, right? You understand why I am doing this, right?” Nagpakawala ako ng pekeng tawa. “T*ngina naman, Ethan, sinong makakaintindi sa ’yo? Asawa mo ’ko pero nasa iba ang atensyon mo! Imbes na ako ang iniisip mo dahil nasasaktan din ako, t*ng*na nasaan ka? Nando'n ka sa ex-girlfriend mo na childhood friend mo rin! Ethan naman, ako ’yong asawa mo, oh?“ Hindi ko na

SCARLET’S POV “Leave us,” sabi ng lalaking Ethan ang pangalan. Nagpaalam naman sa ’kin ang mga kaibigan ko, maging ang doctor na lalabas muna. “Teka, iiwan n’yo ako rito sa lalaking ’to?” nagmamaktol na sabi ko. Paano kung may mangyaring masama sa ’kin dito? “I mean, no offense, Ethan, you look like kind naman na medyo pumapatay ng tao sa titig pero kasi we’re complete strangers, I’m not comfortable na maiwan tayo sa isang room, kahit pa hospital ’to,” I tried to explain it sa way na hindi s’ya ma-o-offend. Napakagat s’ya sa labi n’ya at makikita sa mukha n’ya ang inis. Lalo namang nag-alala ang mukha ng mga kaibigan ko--well except from Isaac. This man really knows me. Tuluyan na silang umalis atsaka ako nilapitan ni Ethan. “Stop this act right now. It’s not funny,” bulong nito pero mahahalata mo ang gigil sa boses n’ya. Ano raw? Ako, nagpapanggap? “Pardon me, but I don’t get what you’re saying.” I sighed. “Look, I don’t even know who you are and I don’t understand why you’

ISAAC VILLAMORA'S POV “Hmm, bakit naman? Anong reason?” Hindi ako makasagot sa tanong n’ya. Hindi ko masabi sa kan’ya na mas gusto ko ang 18 years old na s’ya dahil hindi masaya ang buhay n’ya ngayong 28 years old s’ya. Hindi ko alam pero may parte sa ’kin na na-gi-guilty ako dahil kung hindi ako nagkakamali ay ako ang huling taong nakausap n’ya bago siya dalhin sa hospital. I remember how she cried to me over the phone, I remember the stories she told me, I remember how deep the pain she’s feeling, and I feel like I cannot do anything about it. Gusto kong magalit kay Ethan kanina na kung maka-asta ay akala mo hindi n’ya sinaktan si Scarlet. I know it sounds selfish, but parang pabor sa ’kin na hindi n’ya naaalala si Ethan. Ngayong hindi n’ya naaalala ang asawa, hindi n’ya rin naaalala ang sakit na nararamdaman n’ya. Para s'yang bumabalik sa dating Scarlet na masayahin, masigla, makulit, at matanong. Hindi katulad noong mga nakaraang araw na palagi s’yang umiiyak, walang imi

SCARLET’S POV Walang naka-imik sa ’min pagtapos no’n. I don’t know why I feel defeated. Maybe they’re saying the truth, hindi lang ako maka-relate dahil wala akong natatandaan. Nasa gano’n kaming posisyon nang biglang dumating si Isaac kasama si... “Zeus?” tawag ko rito. Bakas ang pag-aalala at saya sa kanyang mukha nang makita ako. “Scarlet,” mahinahon n’yang pagtawag sa ’kin at saka ako niyakap. Hindi ko alam pero napatingin ako kay Ethan na tahimik lang sa aking tabi at nakatingin lang sa ’min ni Zeus. Ako ang bumitaw sa pagkakayakap dahil ang mukha ng aking katabi ay hindi na matantya. “I’m glad you’re safe na, kumusta pakiramdam mo? May masakit pa ba sa ’yo?” sunod-sunod n'yang tanong. Napangiti naman ako bago sumagot. “Ayos lang ako, medyo masakit ang katawan dahil sa mga sugat at pasa pero alam kong magiging ayos din, thanks for asking,” malambing na sabi ko at saka s’ya pina-upo sa aking tabi. Nagulat naman kami nang biglang tumayo si Ethan at pumagitna sa ’min. Pi

SCARLET’S POV Matapos kong nabasa ang nasa papel ay labis akong nagulat nang bigla kong narinig ang doorbell! Nakakainis! Para tuloy akong nasa horror movie at may pa-suspense! Bumaba ako upang tignan kung sino ito at nagulat ako nang makita ko si... “Zeus,” pagtawag ko sa kan’ya. “What are you doing here?” I asked him. Alam ba talaga n’ya kung saan ako nakatira? “Bibisitahin sana kita to make sure you’re fine,” sabi n’ya sa ’kin. “Okay lang ba na pumasok ako?” Doon ako natauhan at saka s’ya pinapasok sa bahay. Nako! Buti nalang naglinis si Ethan at hindi marumi ang bahay hehe. “Gusto mo muna bang kumain?” nakangiti kong tanong sa kanya. “Aayain sana kitang lumabas e, kung okay lang,” halatang naiilang at nahihiyang sabi n’ya. Omg! Si Zeus Collins? Inaaya ako lumabas? Totoo ba ’to? Sa pagkaka-alala ko kasi ay hindi ako bet ni Zeus, anong nangyari? “O-okay lang naman, prepare lang ako,” pagpayag ko, agad naman s’yang ngumiti nang malaki at saka tumango. Habang nasa kw