Home / Romance / Love Amidst Deceit / Chapter 6: Home

Share

Chapter 6: Home

Author: venusyaraaa
last update Huling Na-update: 2025-01-06 16:37:16

SCARLET’S POV

Nang magising ako ay narito na sina Xette at Kyky. Dala nila ay puro masustansyang pagkain! Mamamatay ata ako dahil pinilit nila akong kainin ’yon. Buti sana kung fishball na lang, baka nag-enjoy pa ako. Sandali pa akong namalagi sa hospital hanggang sa dumating ang araw na p’wede na akong umuwi.

“Have you informed Mom and Dad already?” tanong ko kina Isaac. Nagtinginan naman silang tatlo hanggang sa may kotseng pumarada sa aming harapan, si Ethan ang driver.

“Shala, may driver pala tayo,” sabi ko atsaka nila ako inalalayan pumasok sa kotse at tinulungan kaming ilagay ang gamit. “Wait, Aren’t you coming with us?” nagtataka kong tanong sa mga kaibigan. Pagtapos kasi nilang ilagay ang mga gamit ay hindi naman sila sumakay.

“We have our own service kasi, ingat kayo, dadalawin ka namin palagi,” sabi ni Xette atsaka humalik sa pisngi ko, gano’n din si Kyky.

“Alagaan mo s’ya,” iyon lang ang sinabi ni Isaac, kay Ethan pa! Tumingin lang ito sa ’kin atsaka tumalikod sa gawi namin.

Kapansin-pansin ang pagiging cold ni Isaac noong mga nakaraang araw. Madalas s’yang walang kibo at para bang ang lalim ng iniisip. Hindi naman sa madaldal si Isaac, tahimik naman ito maliban nalang sa laitan, pero iba talaga ngayon dahil madaldal naman s’ya kapag kami ang nag-uusap.

Nagsimula ng mag-drive si Ethan at doon naman ako napatingin sa kanya. Sa totoo lang, ang gwapo kaya ni Ethan. Halatang isa s’yang matipuno na expensive na lalaki. Halos nasa kanya nga ang type ko sa lalaki e. Moreno, chinito, matangkad, matangos ang ilong, at sobrang attractive kapag seryoso ang mukha. Kissable din ang lips n’ya kaya mas lalong nakaka-attract. Ang salamin n’ya ay lalong nagpapadagdag sa pogi points n’ya at para naman s’yang daddy kapag wala ito. Kung asawa ko s’ya, bakit hindi ko siya maalala? I mean...kung tatanungin ako ngayon ay wala akong nararamdaman sa kanya, well minsan meron pero inis ’yon dahil masyado s’yang seryoso at bossy.

“Teka? Hindi ’to ang daan papunta sa bahay namin, ah?” Kunot-noong sabi ko. “Saan mo ’ko dadalhin?!” sigaw ko sa kan’ya. Hindi naman s’ya makapaniwalang tumingin sa ’kin.

“Baby, we’re going home, I’m taking you home,” mahinahong paliwanag n’ya.

“What home? Hindi ito ang papunta sa bahay ng parents ko! Doon mo ’ko ihatid!” inis na uto ko sa kanya. Saan naman kaya n’ya ako iuuwi at kung maka ‘I’m taking you home’ s’ya ay parang alam n’ya kung saan ako umuuwi.

“But baby, ihahatid po kita sa bahay natin, okay? Please, I want to take care of you in our house, you need to rest,” pangkukumbinsi nito pero I became hysterical!

“No way! Hindi porke sinasabi nilang mag-asawa tayo ay dadalhin mo na ako kung saan mo gusto! Look, I am just 18 years old and still living with my parents! Kung hindi mo ’ko ihahatid sa bahay ay ipapakulong kita!” pananakot ko sa kanya. Aba!

“I am 30 years old, you’re my baby, but you’re not 18, you’re 28.” natatawang sabi n’ya. Agad ko naman s’yang pinaghahampas.

“O-ouch! Baby, stop! I’m driving,” awat nito sa ’kin at tumigil naman ako dahil baka panibagong aksidente ang abutin ko kapag nagkataon. Pinagkrus ko ang mga braso ko atsaka sumandal.

“Take me home,” pagod kong sabi. He sighed, but he agreed. “Alright, I will,” suko n’ya.

“Where’s my phone, by the way?” tanong ko sa kanya. “You’re not allowed to use gadgets at the moment, mag-rest ka r’yan.” I have no choice but to rest. Wala naman sa itsura n’ya na ibibigay n’ya.

Nang makarating kami sa bahay ay agad akong inalalayan ni Ethan sa pagbaba. Hindi na ako nagpa-wheelchair dahil kaya ko namang maglakad kahit papaano. Napasok na namin ang sasakyan sa gate atsaka kami pumunta sa may pintuan. Inunahan ko naman s’yang mag-doorbell atsaka bumelat sa kanya. Nakita ko naman ang bahagya nitong pagngiti.

“Scarlet?” napatingin ako sa babaeng nagsalita, it’s Mom! Gulat na gulat ang itsura n’ya nang makita ako, animong hindi makapaniwala.

“Scarlet, how are you darling? It’s been a while,” mangiyak-ngiyak na sabi nito atsaka ako niyakap. “What happened to you?” sinuri nito ang kabuuan ko. I awkwardly laughed and nag-peace sign ako.

“Alam mo naman ang anak mo, Ma, minsan may pagkatanga. Ayun, nagkaroon lang ng minor accident sa kotse,” hindi ko na sinabi sa kanya na na-comatose ako ng isang buwan dahil ayokong lalo silang mag-alala.

“Oh, darling, mabuti naman at dumalaw ka na sa ’min,” mangiyak-ngiyak na sabi ni Mom atsaka tinawag si Dad.

“Dad!” masayang bati ko rito ngunit gulat din ang ekspresyon na nakuha ko mula sa kan’ya. Sabagay, ilang buwan din akong nawala, kaya siguro gan’yan sila. Pinatuloy naman nila kami ni Ethan at kataka-takang magkakilala nga sila ngunit hindi sila gaanong nag-iimikan.

“I’m sorry po nawala ako ng ilang buwan, but nothing to worry about, I am now recovering,” pinagmukha kong masigla ang sarili ko upang hindi sila lalong mag-alala.

“Ilang buwan?” nagtatakang tanong ni Mommy atsaka humarap may Ethan. “Anong ilang buwan?”

“Mom, bakit naman gan’yan ang tanong mo? Para namang ’di ka naniniwala sa ’kin,” bagaman pabiro ang aking tono ay totoo ang aking sinasabi.

“Hija, you’ve been away from us for 7 years already,” sabi ni Mom na nakapagpatigil sa ’kin.

“7 years? That’s a lot, Mom. I can even remember how Dad scolded me because ni-report ako ng teacher ko sa History na hindi ako pumapasok. Sinumbong din ako ng mga pinsan ko at kapitbahay natin na may kasama akong lalaki na walang iba kundi si Isaac lang naman, my best friend,” paliwanag ko sa mga ito. “Right, Dad?” baling ko naman kay Daddy. Halata namang may iniisip si Dad habang nagtataka pa ring nakatingin sa ’kin. As if he’s trying to remember what I just said.

“Yeah, I remember that,” sagot naman ni Dad kaya napangiti ako. But my smile faded when I heard his next words.

“I do remember it happened, Anak, but it didn’t happen last month nor this year. It happened 10 years ago.”

Why do they keep on saying 10 years ago? There’s a part of me that is convinced that I lost my memories, but I can actually remember them. How come I only forgot my memories with the man who they claim to be my husband?

Kaugnay na kabanata

  • Love Amidst Deceit   Chapter 7: Back Home

    SCARLET’S POV Walang naka-imik sa ’min pagtapos no’n. I don’t know why I feel defeated. Maybe they’re saying the truth, hindi lang ako maka-relate dahil wala akong natatandaan. Nasa gano’n kaming posisyon nang biglang dumating si Isaac kasama si... “Zeus?” tawag ko rito. Bakas ang pag-aalala at saya sa kanyang mukha nang makita ako. “Scarlet,” mahinahon n’yang pagtawag sa ’kin at saka ako niyakap. Hindi ko alam pero napatingin ako kay Ethan na tahimik lang sa aking tabi at nakatingin lang sa ’min ni Zeus. Ako ang bumitaw sa pagkakayakap dahil ang mukha ng aking katabi ay hindi na matantya. “I’m glad you’re safe na, kumusta pakiramdam mo? May masakit pa ba sa ’yo?” sunod-sunod n'yang tanong. Napangiti naman ako bago sumagot. “Ayos lang ako, medyo masakit ang katawan dahil sa mga sugat at pasa pero alam kong magiging ayos din, thanks for asking,” malambing na sabi ko at saka s’ya pina-upo sa aking tabi. Nagulat naman kami nang biglang tumayo si Ethan at pumagitna sa ’min. Pi

    Huling Na-update : 2025-01-08
  • Love Amidst Deceit   Chapter 8: Feeling nothing

    SCARLET’S POV Ako ang kusang lumayo kay Ethan kanina dahil na-werduhan ako. Hindi ko alam pero may parte sa ’kin na para bang nararamdaman kong may mabigat siyang dala pero nagtatalo ang utak ko dahil tinatanong nito kung ano bang pakialam ko? For me, isa s’ya stranger, I do not have any memories of him. “Here’s our bedroom,” sabi nito at saka ako inalalayan papasok sa isang kwarto. Nakamamanghang napakalinis nito at napaka-ayos. “Do you like how neat it is?” nakangiting tanong n’ya sa ’kin. Natawa naman ako at nakangiting tumango. Gusto n’ya purihin ko siya magdamag dahil malinis ang kwarto? Tsh! “I remember pa’no mo ’ko pagalitan kasi sobrang kalat ko at palagi mo iyong nililinis, ngayon babawi na ako, kahit ako maglinis ng buong bahay, okay lang,” sabi nito. Hindi ko alam pa’no magre-react kaya tumango nalang ako. Ano bang dapat kong sabihin do’n? Sinamahan ko lang naman siya rito dahil gusto nilang lahat! At ako? Naglilinis? Himala! Akala ko mag-party lang at habulin si

    Huling Na-update : 2025-01-09
  • Love Amidst Deceit   Chapter 1: Chaos

    DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any names, characters, places and events are part of the author's wide imagination. Any resemblance to actual person, living or dead, and events are purely coincidental. ** SCARLET’S POV Hindi ko alam kung anong nangyari sa 'ming dalawa. Ang dating pagsasama na puno ng pagmamahalan ay tila biglang nagbago. “Ethan naman, hindi ka ba napapagod? Palagi nalang tayong nag-aaway. Hindi ko na alam kung ano pang sasabihin ko sa ’yo. Gusto ko lang magpahinga kasama ka, bakit parang napapagod ka sa ’kin?" I sound desperate. I just want us to be okay. “Scarlet, you understand me, right? You understand why I am doing this, right?” Nagpakawala ako ng pekeng tawa. “T*ngina naman, Ethan, sinong makakaintindi sa ’yo? Asawa mo ’ko pero nasa iba ang atensyon mo! Imbes na ako ang iniisip mo dahil nasasaktan din ako, t*ng*na nasaan ka? Nando'n ka sa ex-girlfriend mo na childhood friend mo rin! Ethan naman, ako ’yong asawa mo, oh?“ Hindi ko na

    Huling Na-update : 2025-01-06
  • Love Amidst Deceit   Chapter 2: Accident

    SCARLET'S POV Matapos kong libutin ang bahay ay kinuha ko ang susi ng aking kotse. Napagpasyahan kong magmaneho patungo sa bahay ng aking kaibigan. Bago iyon ay tinawagan ko muna siya. “Hello? Aba’t napatawag ka? Kumusta?“ Iyon ang bungad n’ya matapos sagutin ang tawag ko. “Isaac...“ naiiyak na sambit ko sa pangalan n’ya. Sinabi ko lahat sa kan’ya ang nangyari at nag-rant tungkol sa aking nararamdaman. He listened which gave me a comfort. Sinabi n’yang magkita muna kami sa coffee shop na madalas naming tambayan noong highschool pa lang kami at pumayag naman ako. Pinatay ko ang tawag pagtapos. “Wait...“ I feel like something's wrong with my car which I didn't notice a while ago because of the mixed emotions I feel. “D*mn,“ I uttered before everything went black. ** “Scarlet, kapit lang.” “Please, don’t leave us.” “CLEAR!” Maingay ngunit hindi malinaw ang naririnig kong mga salita sa paligid ko. Anong nangyayari? Nararamdaman ko na sobrang gulo ngunit madilim ang pa

    Huling Na-update : 2025-01-06
  • Love Amidst Deceit   Chapter 3: The 10 years memory gap

    SCARLET’S POV “Leave us,” sabi ng lalaking Ethan ang pangalan. Nagpaalam naman sa ’kin ang mga kaibigan ko, maging ang doctor na lalabas muna. “Teka, iiwan n’yo ako rito sa lalaking ’to?” nagmamaktol na sabi ko. Paano kung may mangyaring masama sa ’kin dito? “I mean, no offense, Ethan, you look like kind naman na medyo pumapatay ng tao sa titig pero kasi we’re complete strangers, I’m not comfortable na maiwan tayo sa isang room, kahit pa hospital ’to,” I tried to explain it sa way na hindi s’ya ma-o-offend. Napakagat s’ya sa labi n’ya at makikita sa mukha n’ya ang inis. Lalo namang nag-alala ang mukha ng mga kaibigan ko--well except from Isaac. This man really knows me. Tuluyan na silang umalis atsaka ako nilapitan ni Ethan. “Stop this act right now. It’s not funny,” bulong nito pero mahahalata mo ang gigil sa boses n’ya. Ano raw? Ako, nagpapanggap? “Pardon me, but I don’t get what you’re saying.” I sighed. “Look, I don’t even know who you are and I don’t understand why you’

    Huling Na-update : 2025-01-06
  • Love Amidst Deceit   Chapter 4: Lost Memories

    SCARLET’S POV Nagpapatawa ba s’ya? P’wes, hindi ako natutuwa sa kan’ya! “Alam mo, Alexander, tigilan mo nga kaka-bully mo sa ’kin,” sabi ko atsaka s’ya inirapan. Hmm... natawa ako, maybe this is one of their pranks and they even included other people for it! Bihasa sa pag-prank ’tong bwisit na ’to kaya hindi malabo. “Alright, natawa na ako, stop this prank na, I just want to go home para makapag-rest,” nakikiusap kong sabi. “People, please stop this, hindi na ako natutuwa.” Alexander is well known for being loko-loko sa klase, so maybe this is one of their skits! Ugh! I hate you all! “Naaksidente na ’yong tao, gaganituhin pa,” nagmamaktol kong bulong. “Hindi namin alam paano ipapaliwanag sa ’yo ang lahat dahil nga wala kang maalala, pero kung gusto mo, you can see everything for yourself para malaman mo ang totoo,” bakas ang pagiging seryoso ni Alex, bagay na nakakapanibago. “Alright,” suko ko nalang sa kanila dahil walang patutunguhan ang usapan na ’to sapagkat hindi na

    Huling Na-update : 2025-01-06
  • Love Amidst Deceit   Chapter 5: Truth only he knows

    ISAAC VILLAMORA'S POV “Hmm, bakit naman? Anong reason?” Hindi ako makasagot sa tanong n’ya. Hindi ko masabi sa kan’ya na mas gusto ko ang 18 years old na s’ya dahil hindi masaya ang buhay n’ya ngayong 28 years old s’ya. Hindi ko alam pero may parte sa ’kin na na-gi-guilty ako dahil kung hindi ako nagkakamali ay ako ang huling taong nakausap n’ya bago siya dalhin sa hospital. I remember how she cried to me over the phone, I remember the stories she told me, I remember how deep the pain she’s feeling, and I feel like I cannot do anything about it. Gusto kong magalit kay Ethan kanina na kung maka-asta ay akala mo hindi n’ya sinaktan si Scarlet. I know it sounds selfish, but parang pabor sa ’kin na hindi n’ya naaalala si Ethan. Ngayong hindi n’ya naaalala ang asawa, hindi n’ya rin naaalala ang sakit na nararamdaman n’ya. Para s'yang bumabalik sa dating Scarlet na masayahin, masigla, makulit, at matanong. Hindi katulad noong mga nakaraang araw na palagi s’yang umiiyak, walang imi

    Huling Na-update : 2025-01-06

Pinakabagong kabanata

  • Love Amidst Deceit   Chapter 8: Feeling nothing

    SCARLET’S POV Ako ang kusang lumayo kay Ethan kanina dahil na-werduhan ako. Hindi ko alam pero may parte sa ’kin na para bang nararamdaman kong may mabigat siyang dala pero nagtatalo ang utak ko dahil tinatanong nito kung ano bang pakialam ko? For me, isa s’ya stranger, I do not have any memories of him. “Here’s our bedroom,” sabi nito at saka ako inalalayan papasok sa isang kwarto. Nakamamanghang napakalinis nito at napaka-ayos. “Do you like how neat it is?” nakangiting tanong n’ya sa ’kin. Natawa naman ako at nakangiting tumango. Gusto n’ya purihin ko siya magdamag dahil malinis ang kwarto? Tsh! “I remember pa’no mo ’ko pagalitan kasi sobrang kalat ko at palagi mo iyong nililinis, ngayon babawi na ako, kahit ako maglinis ng buong bahay, okay lang,” sabi nito. Hindi ko alam pa’no magre-react kaya tumango nalang ako. Ano bang dapat kong sabihin do’n? Sinamahan ko lang naman siya rito dahil gusto nilang lahat! At ako? Naglilinis? Himala! Akala ko mag-party lang at habulin si

  • Love Amidst Deceit   Chapter 7: Back Home

    SCARLET’S POV Walang naka-imik sa ’min pagtapos no’n. I don’t know why I feel defeated. Maybe they’re saying the truth, hindi lang ako maka-relate dahil wala akong natatandaan. Nasa gano’n kaming posisyon nang biglang dumating si Isaac kasama si... “Zeus?” tawag ko rito. Bakas ang pag-aalala at saya sa kanyang mukha nang makita ako. “Scarlet,” mahinahon n’yang pagtawag sa ’kin at saka ako niyakap. Hindi ko alam pero napatingin ako kay Ethan na tahimik lang sa aking tabi at nakatingin lang sa ’min ni Zeus. Ako ang bumitaw sa pagkakayakap dahil ang mukha ng aking katabi ay hindi na matantya. “I’m glad you’re safe na, kumusta pakiramdam mo? May masakit pa ba sa ’yo?” sunod-sunod n'yang tanong. Napangiti naman ako bago sumagot. “Ayos lang ako, medyo masakit ang katawan dahil sa mga sugat at pasa pero alam kong magiging ayos din, thanks for asking,” malambing na sabi ko at saka s’ya pina-upo sa aking tabi. Nagulat naman kami nang biglang tumayo si Ethan at pumagitna sa ’min. Pi

  • Love Amidst Deceit   Chapter 6: Home

    SCARLET’S POV Nang magising ako ay narito na sina Xette at Kyky. Dala nila ay puro masustansyang pagkain! Mamamatay ata ako dahil pinilit nila akong kainin ’yon. Buti sana kung fishball na lang, baka nag-enjoy pa ako. Sandali pa akong namalagi sa hospital hanggang sa dumating ang araw na p’wede na akong umuwi. “Have you informed Mom and Dad already?” tanong ko kina Isaac. Nagtinginan naman silang tatlo hanggang sa may kotseng pumarada sa aming harapan, si Ethan ang driver. “Shala, may driver pala tayo,” sabi ko atsaka nila ako inalalayan pumasok sa kotse at tinulungan kaming ilagay ang gamit. “Wait, Aren’t you coming with us?” nagtataka kong tanong sa mga kaibigan. Pagtapos kasi nilang ilagay ang mga gamit ay hindi naman sila sumakay. “We have our own service kasi, ingat kayo, dadalawin ka namin palagi,” sabi ni Xette atsaka humalik sa pisngi ko, gano’n din si Kyky. “Alagaan mo s’ya,” iyon lang ang sinabi ni Isaac, kay Ethan pa! Tumingin lang ito sa ’kin atsaka tumalikod

  • Love Amidst Deceit   Chapter 5: Truth only he knows

    ISAAC VILLAMORA'S POV “Hmm, bakit naman? Anong reason?” Hindi ako makasagot sa tanong n’ya. Hindi ko masabi sa kan’ya na mas gusto ko ang 18 years old na s’ya dahil hindi masaya ang buhay n’ya ngayong 28 years old s’ya. Hindi ko alam pero may parte sa ’kin na na-gi-guilty ako dahil kung hindi ako nagkakamali ay ako ang huling taong nakausap n’ya bago siya dalhin sa hospital. I remember how she cried to me over the phone, I remember the stories she told me, I remember how deep the pain she’s feeling, and I feel like I cannot do anything about it. Gusto kong magalit kay Ethan kanina na kung maka-asta ay akala mo hindi n’ya sinaktan si Scarlet. I know it sounds selfish, but parang pabor sa ’kin na hindi n’ya naaalala si Ethan. Ngayong hindi n’ya naaalala ang asawa, hindi n’ya rin naaalala ang sakit na nararamdaman n’ya. Para s'yang bumabalik sa dating Scarlet na masayahin, masigla, makulit, at matanong. Hindi katulad noong mga nakaraang araw na palagi s’yang umiiyak, walang imi

  • Love Amidst Deceit   Chapter 4: Lost Memories

    SCARLET’S POV Nagpapatawa ba s’ya? P’wes, hindi ako natutuwa sa kan’ya! “Alam mo, Alexander, tigilan mo nga kaka-bully mo sa ’kin,” sabi ko atsaka s’ya inirapan. Hmm... natawa ako, maybe this is one of their pranks and they even included other people for it! Bihasa sa pag-prank ’tong bwisit na ’to kaya hindi malabo. “Alright, natawa na ako, stop this prank na, I just want to go home para makapag-rest,” nakikiusap kong sabi. “People, please stop this, hindi na ako natutuwa.” Alexander is well known for being loko-loko sa klase, so maybe this is one of their skits! Ugh! I hate you all! “Naaksidente na ’yong tao, gaganituhin pa,” nagmamaktol kong bulong. “Hindi namin alam paano ipapaliwanag sa ’yo ang lahat dahil nga wala kang maalala, pero kung gusto mo, you can see everything for yourself para malaman mo ang totoo,” bakas ang pagiging seryoso ni Alex, bagay na nakakapanibago. “Alright,” suko ko nalang sa kanila dahil walang patutunguhan ang usapan na ’to sapagkat hindi na

  • Love Amidst Deceit   Chapter 3: The 10 years memory gap

    SCARLET’S POV “Leave us,” sabi ng lalaking Ethan ang pangalan. Nagpaalam naman sa ’kin ang mga kaibigan ko, maging ang doctor na lalabas muna. “Teka, iiwan n’yo ako rito sa lalaking ’to?” nagmamaktol na sabi ko. Paano kung may mangyaring masama sa ’kin dito? “I mean, no offense, Ethan, you look like kind naman na medyo pumapatay ng tao sa titig pero kasi we’re complete strangers, I’m not comfortable na maiwan tayo sa isang room, kahit pa hospital ’to,” I tried to explain it sa way na hindi s’ya ma-o-offend. Napakagat s’ya sa labi n’ya at makikita sa mukha n’ya ang inis. Lalo namang nag-alala ang mukha ng mga kaibigan ko--well except from Isaac. This man really knows me. Tuluyan na silang umalis atsaka ako nilapitan ni Ethan. “Stop this act right now. It’s not funny,” bulong nito pero mahahalata mo ang gigil sa boses n’ya. Ano raw? Ako, nagpapanggap? “Pardon me, but I don’t get what you’re saying.” I sighed. “Look, I don’t even know who you are and I don’t understand why you’

  • Love Amidst Deceit   Chapter 2: Accident

    SCARLET'S POV Matapos kong libutin ang bahay ay kinuha ko ang susi ng aking kotse. Napagpasyahan kong magmaneho patungo sa bahay ng aking kaibigan. Bago iyon ay tinawagan ko muna siya. “Hello? Aba’t napatawag ka? Kumusta?“ Iyon ang bungad n’ya matapos sagutin ang tawag ko. “Isaac...“ naiiyak na sambit ko sa pangalan n’ya. Sinabi ko lahat sa kan’ya ang nangyari at nag-rant tungkol sa aking nararamdaman. He listened which gave me a comfort. Sinabi n’yang magkita muna kami sa coffee shop na madalas naming tambayan noong highschool pa lang kami at pumayag naman ako. Pinatay ko ang tawag pagtapos. “Wait...“ I feel like something's wrong with my car which I didn't notice a while ago because of the mixed emotions I feel. “D*mn,“ I uttered before everything went black. ** “Scarlet, kapit lang.” “Please, don’t leave us.” “CLEAR!” Maingay ngunit hindi malinaw ang naririnig kong mga salita sa paligid ko. Anong nangyayari? Nararamdaman ko na sobrang gulo ngunit madilim ang pa

  • Love Amidst Deceit   Chapter 1: Chaos

    DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any names, characters, places and events are part of the author's wide imagination. Any resemblance to actual person, living or dead, and events are purely coincidental. ** SCARLET’S POV Hindi ko alam kung anong nangyari sa 'ming dalawa. Ang dating pagsasama na puno ng pagmamahalan ay tila biglang nagbago. “Ethan naman, hindi ka ba napapagod? Palagi nalang tayong nag-aaway. Hindi ko na alam kung ano pang sasabihin ko sa ’yo. Gusto ko lang magpahinga kasama ka, bakit parang napapagod ka sa ’kin?" I sound desperate. I just want us to be okay. “Scarlet, you understand me, right? You understand why I am doing this, right?” Nagpakawala ako ng pekeng tawa. “T*ngina naman, Ethan, sinong makakaintindi sa ’yo? Asawa mo ’ko pero nasa iba ang atensyon mo! Imbes na ako ang iniisip mo dahil nasasaktan din ako, t*ng*na nasaan ka? Nando'n ka sa ex-girlfriend mo na childhood friend mo rin! Ethan naman, ako ’yong asawa mo, oh?“ Hindi ko na

DMCA.com Protection Status