All Chapters of คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ??: Chapter 1 - Chapter 10

“ฟังนะลิสาหลานรักของยาย ครั้งหนึ่งยายเคยฝังไหทองเอาไว้ใต้ต้นองุ่นที่อายุกว่าหนึ่งร้อยปี...”ดวงตากลมโตของลิสานั้นค่อยๆ เบิกกว้างออกมาเมื่อเธอได้อ่านจดหมายนั้น มือเล็กๆ ที่ถือจดหมายอยู่พลันสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและตกใจ“แต่ยายจำไม่ได้ว่ายายฝังทองเอาไว้ที่ใต้ต้นองุ่นเก่าแก่ของไร่เจริญรุ่งหรือว่าที่ไร่พูนสุข..เงินก้อนนั้นคือเงินสินสอดที่ตาของหลานหามาด้วยความยากลำบาก สมัยก่อนยายยังไม่รู้จักวิธีการฝากเงินสักเท่าไหร่ก็เลยเอาไว้ฝังดินเอาไว้..ตามหาเงินจำนวนนั้นให้เจอนะลิสาหลานรักของยาย”ให้ตายเถอะนี่มัน..เรื่องบ้าบออะไรกันฟะ?เมื่อก่อนยายกับตาคือเศรษฐีเลยก็ว่าได้ ที่ดินทำไร่องุ่นกว่าพันไร่เป็นของอุดมรักทั้งหมด แต่เมื่อตาล้มป่วยลง เงินทุนทั้งหมดก็ถูกนำไปรักษาตาจนเกือบหมดยายก็เลยทยอยแบ่งขายที่ดินออกไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จากพันไร่เหลืออยู่ราวๆ สองร้อยไร่เท่านั้นและเธอ อลิสา อุดมรัก หลานสาวเพียงคนเดียวของยาย..“คุณลิสาคะ ทางบริษัทที่ผลิตแจ้งมาว่ายังไงก็ไม่ทันค่ะ เราจะเอายังไงกันดีคะ..”เธอมาอยู่ที่กรุงเทพตั้งแต่เข้ามหาลัย และพอเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงชีวิตของอลิสาก็เปลี่ยนไป เธอมีความสุขกับการได้เฉิด

รุ่งเช้าเดินทางมาถึงอย่างรวดเร็ว อลิสาตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า เธอคิดว่าตัวเองตื่นเช้าแล้วแต่พอเดินออกมาที่ด้านนอกกลับพบยายที่กำลังนั่งดูข่าวเช้าอยู่พร้อมกับแก้วนมอุ่นๆอลิสาเดินไปหายายพร้อมกับนั่งลงข้างๆ เก้าอี้แล้วโอบกอดยายเอาไว้“ตื่นแล้วเหรอ ตื่นสายนะเราน่ะ ตื่นสายแบบนี้จะทำงานที่นี่ได้ยังไงกัน ส้มแป้นจะต้องไล่หนูออกแน่ๆ”“ยายหนูลิสาเอง ไม่ใช่คนงานใหม่สักหน่อย”“อ้าวนี่หลานเองเหรอ ไปนอนต่ออีกหน่อยเถอะลูก ตื่นเร็วไปก็ไม่มีงานอะไรให้ทำหรอก เดี๋ยวยายให้ส้มแป้นทำโจ๊กที่ชอบให้เอาไหม เอ้านี่รีโมทเอาไปดูการ์ตูนสิ..”อลิสารับรีโมทมาจากยายพร้อมกับยกยิ้มเศร้าๆ“ไม่เป็นไรค่ะ ยายดูเถอะ เดี๋ยวหนูลงไปดูพี่แป้นข้างล่างก่อนนะคะ”“งั้นก็ตามใจ เอานี่ไปสิ”ยายยัดแบงค์ยี่สิบใส่มือของเธอมา“เอาไปซื้อขนมนะ...”รอยยิ้มค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าของอลิสา เธอขบเม้มริมฝีปากด้วยสายตาแห่งความรู้สึกผิด“อื้อ ขอบคุณนะคะยาย”เธอกำเงินในมือเอาไว้แน่นก่อนจะเดินลงไปด้านล่างก็เห็นพี่แป้นกำลังทำงานอยู่ในห้องกระจก“มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ”ส้มแป้นส่งยิ้มให้กับอลิสา“เยอะเลยค่ะเพราะงานทุกอย่างต่อไปนี้คุณหนูจะต้องทำเองทั้งหมด”ส

อลิสารวบผมเอาไว้ด้านหลังเพื่อมัดเป็นหางม้า เธอแต่งหน้าอ่อนๆ แบบที่ไม่ให้คนอื่นจับโปะได้ว่าแต่งหน้า ส่วนเสื้อ สวมเดรสไม่น่าจะดีเพราะว่านี่คืองานเลี้ยงต้อนรับที่จัดขึ้นมาในไร่..ต้องแต่งตัวให้ไม่มากไป ไม่น้อยไป..ไม่มากไป ไม่น้อยไปแล้วมันจะต้องแต่งแบบไหนกัน?สุดท้ายอลิสาสวมเสื้อครอปสีดำเอาไว้ด้านใน แล้วสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาว ส่วนกางเกง..แน่นอนว่าจะต้องเป็นกางเกงยืนขายาวเท่านั้นเพราะที่นี่ยุงเยอะมากหลังจากหมุนหน้ากระจกครบร้อยรอบแล้ว อลิสาก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปหอมแก้มยายแรงๆ สองสามที“หนูลิสาเองค่ะยาย เดี๋ยววันนี้พี่นกจะเป็นคนพายายเข้านอนนะคะ”“งั้นเหรอ ส้มแป้นไปไหนล่ะ”“พี่แป้นไปจัดงานเลี้ยงต้อนรับหนูค่ะ..”อลิสาจับมือของยายเอาไว้แน่น เธอยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับช้อนสายตามองหน้ายาย“หนูจะปกป้องไร่อุดมรักของยายเอาไว้เอง ต่อจากนี้ยายก็ช่วยกินเยอะๆ ดูแลสุภาพให้แข็งแรงเพื่ออยู่กับหนูไปนานๆ นะคะ”ยายหัวเราะ ทว่าสายตาของยายไม่ได้มองหน้าของเธอเลย ยายกำลังมองโทรทัศน์เครื่องเก่าที่อยู่เบื้องหน้า ไม่เป็นไร ถึงยายจะไม่รับรู้ก็ไม่เป็นไรหรอก เธอจะทำให้ดีที่สุดเพื่อปกป้องไร่นี่เอาไว้หลังจากร่

วะ..ว่าไงนะ เจ้าของไร่พูนสุข? เธอมาที่นี่ได้ไม่นานแต่ได้เจอกับเจ้าของไร่ทั้งสองแล้วเหรอเนี่ย..อลิสาทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง เธอมองเห็นต้นองุ่นขนาดใหญ่ที่อยู่ใจกลางไร่แห่งนี้นั่นมันต้นองุ่นร้อยปีที่อาจจะมีไหทองของยาย!! หัวใจของเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเลยให้ตายเถอะ“รีบเปลี่ยนชุดสิ จะไปส่ง”เขาส่งเสื้อและกระโปรงมาให้เธอ อลิสาขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะว่าเขา..มีเสื้อผ้าผู้หญิงได้ยังไง“ของหลาน พี่สาวออสการ์ไง”“แล้วหนูใส่ได้เหรอคะ หลานพี่จะไม่ว่าหนูใช่ไหม?”“ใส่ๆ ไปเหอะ หากว่าช้ากว่านี้ก็ไม่ต้องใส่อะไรแล้ว แก้ผ้าอยู่ที่นี่แทน”“ใส่ค่ะใส่ ใส่เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”เธอรีบคว้าเสื้อผ้าบนมือของเขาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า และแน่นอน เสื้อผ้าของเด็กมอปลายกับคนอายุเกือบจะสามสิบ..มันคนละแนวกันเลย กระโปรงสั้นนี่คืออะไรกันเนี่ย? แถมเสื้อยังเป็นเสื้อผูกคอแบบโป๊มาก“ไม่ไหวค่ะ หนูขอยืมเสื้อพี่ได้ไหมคะ เสื้ออันนี้มัน..เกินไปหน่อย”เตลองซ์อมยิ้ม เขาจงใจให้เธอขอยืมเสื้อของเขาอยู่แล้ว เพราะว่าเขารู้ดีว่าเสื้อที่ให้เธอไป เธอจะไม่ยอมใส่มันอย่างแน่นอน“ได้สิ อย่าลืมเอามาคืนด้วยนะ”“ค่ะจะเอาม

ในเมื่อจัดการเรียบเรียงความคิดตัวเองได้แล้ว สิ่งที่จะต้องทำก็คือการไปที่ไร่พูนสุขเธอไม่ได้อยากเจอพี่เตลองซ์ แต่ที่ต้องไปที่นั่นเพราะว่าพื้นที่ ที่อลิสาจะตัดใจขายมันอยู่ติดกับไร่พูนสุขพอดีในระหว่างที่อลิสากำลังจะเดินออกมาจากออฟฟิต ฟ้าด้านนอกก็เริ่มสว่างแล้ว“คุณลิสา จะไปไหนแต่เช้าคะ”อลิสาส่งยิ้มให้พี่นก แม่บ้านของที่นี่“หนูว่าจะไปที่ไร่พูนสุขค่ะ มีงานที่จะต้องไปคุยที่นั่นพอดี”“ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะคุณหนู วันนี้เป็นวันพระ ที่ไร่พูนสุขในช่วงเช้าไม่น่าจะมีคนอยู่ เพราะทุกคนน่าจะไปที่วัดกันหมด คุณลิสาเองก็แวะไปที่วัดพร้อมกับคุณยายก่อนสิคะ แล้วค่อยไปคุยงาน”อลิสาเหลือบมองปฏิทินก็พบว่าวันนี้เป็นวันพระ เธอเดินเข้าไปหาพี่นกเพื่อช่วยแม่บ้านถือกับข้าวมาใส่รถเอาไว้“ปกติแล้วคนที่นี่จะไปวัดในทุกวันพระเลยใช่ไหมคะ”พี่นกพยักหน้าเบาๆ“ใช่แล้วค่ะ ในวันพระ ไม่ว่าจะเป็นคนงานในไร่หรือว่าเจ้าของสวนต่างก็จะต้องเดินทางไปที่วัดก่อน แล้วถึงจะแยกย้ายกันไปทำงาน”เธอไม่ได้อยู่ที่นี่มานานนับสิบปีเลยสินะ ถึงได้หลงลืมความเป็นอยู่ของคนในหมู่บ้านไปจนเกือบหมดสิ้นยายเดินลงบันไดมาพร้อมกับรอยยิ้ม หากดูภายนอกคุณยายอุดมขอ