All Chapters of รัก ร้าย ลึก: Chapter 61 - Chapter 70

หน้าตึกคณะบัญชี เจนนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกเธอ ก้มหน้าก้มตาพิมพ์รายงานลงแล็ปท็อปอย่างตั้งใจ เสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ขณะที่ฟ้ากับแจงนั่งอยู่ข้างๆ ต่างคนต่างไถมือถือหาข้อมูลช่วยเธอ“เฮ้ย! ดูข่าวนี่ดิ” แจงร้องขึ้นอย่างตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง ก่อนจะยื่นมือถือให้ฟ้าดู“นี่มัน...ม่อน แล้วนั่นก็ใหม่!” ฟ้าพึมพำเสียงดัง พลางยื่นหน้าเข้าไปอ่านรายละเอียดในข่าวที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือ“เจน แกดูดิๆ” ฟ้ายื่นมือถือไปตรงหน้าเจนเจนชะงักมือจากการพิมพ์รายงาน พลางเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะรับมือถือมาดู“หืม? คลิปฉาวเน็ตไอดอลชื่อย่อ ม. สวิงกิ้งกับผู้ชายสิบคนในโรงแรมหรู...” เจนอ่านพาดหัวข่าว พลางเงยหน้ามองเพื่อนด้วยสีหน้าอึ้งๆ“นี่มัน..”“เออ ไอ้ม่อน ไอ้เลวที่มันวางยาแกอะ” แจงบอกเสียงดัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ“สมหน้า! หนอย แอบใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้แกกิน แล้วจะมาเอาตัวแกไปอีก” ฟ้าพูดพลางกำมือแน่น นึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นด้วยความโกรธเจนจ้องจอมือถือครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด“โชคดีนะ ที่พี่เนยมาช่วยไว้ ไม่งั้น...” เธอหยุดไปเล็กน้อย ดวงตาฉายแววไม่มั่นใจ“ฉันจำได้แค่ว่า

เชษสะพายกระเป๋าเป้พร้อมกับโจ้และเฟย์ ทั้งสามคนเดินออกจากอาคารเรียนวิศวกรรมโยธา บรรยากาศรอบๆ เริ่มเย็นลง แต่ท้องฟ้ายังมีแสงอ่อนๆ จากดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าขณะเดิน เชษหยิบมือถือขึ้นมาเช็กข้อความ หน้าจอแสดงแจ้งเตือนจากเจน‘เลิกเรียนรึยัง? ฉันรออยู่ที่ห้องแล้วนะ อย่าลืมว่าคืนนี้นายต้องพาฉันไปช้อปปิ้งนะ ไม่งั้นโดนแน่!’ - เจนเชษอ่านข้อความแล้วยิ้มมุมปาก ก่อนพิมพ์ตอบกลับไป‘กำลังกลับ รอหน่อย’ - เชษรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเขาไม่อาจเล็ดรอดสายตาของโจ้ไปได้“ยิ้มอะไรคนเดียววะ?”“เรื่องของกู” เชษตอบเรียบๆ แต่ยังคงมีรอยยิ้มที่มุมปากเฟย์ที่เดินอยู่ข้างกันหัวเราะเบาๆ“มึงนี่ ถึงไม่บอกกูก็เดาได้ เจนใช่มั้ย?”เชษไม่พูดอะไร เพียงแค่เก็บมือถือเข้ากระเป๋า ก่อนเดินนำทั้งสองคนไปยังลานจอดรถ ท่าทีเงียบขรึมแต่แฝงด้วยความสุขที่ไม่อาจปิดบังได้เมื่อทั้งสามคนเดินมาถึงลานจอดรถ เชษหยิบกุญแจรถขึ้นมาจากกระเป๋า แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นใครบางคนยืนอยู่ข้างรถของเขาหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวเรียบหรู เผยผิวขาวเนียนที่สะท้อนแสงอ่อนๆ ของยามเย็น ผมสีน้ำตาลอ่อนปล่อยยาวเป็นลอน เธอยิ้มหวานให้เขา“เชษ...” น้ำหวานเรียกชื่อเขา เ

ในห้องนั่งเล่นของคอนโด เชษนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานข้างโซฟา แสงจากหน้าจอแล็ปท็อปสะท้อนบนใบหน้าหล่อเหลา แต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ดวงตาคมกริบจ้องข้อมูลบนหน้าจออย่างตั้งใจ เขากำลังค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับกลุ่มทุนสีเทาที่มีข่าวพัวพันกับการฮั้วประมูลโครงการเซ็นทรัลอเวนิว ทาวเวอร์“ถ้าจะหาหลักฐานจริงๆ ...” เชษพึมพำกับตัวเอง มือเรียวลูบคางขณะใช้ความคิด ใบหน้าขรึมฉายแววครุ่นเคร่งเขาคิดถึงการติดต่อแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ หรืออาจใช้เส้นสายส่วนตัวในวงการก่อสร้างเพื่อหาข้อมูลจากวงใน อีกทางหนึ่งที่เขาพิจารณาคือการเจาะระบบของบริษัทที่น่าสงสัย แม้จะเสี่ยง แต่เขารู้ว่านั่นอาจเป็นหนทางเดียวที่จะได้หลักฐานที่ต้องการ“หรือจะเริ่มจากการจับตาดูการเคลื่อนไหวของกลุ่มทุนพวกนั้น...” เชษพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง ดวงตาคมทอประกายวาวโรจน์ขณะที่เขากำลังจมอยู่กับความคิด เสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง เจนเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนเสื้อยืดตัวโคร่ง ผมที่ยังเปียกอยู่ทำให้ผมยาวสีน้ำตาลเข้มปรกลงมาบนไหล่ เธอเช็ดผมอย่างอ้อยอิ่ง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแชมพูแตะจมูกของเชษเขาหันไปมอง ดวงตาคมเข้มไล่ตามเรือนร่างที่อาบไปด้วยแ

ภายในร้านกาแฟเบลนด์ แอนด์ บรู ร้านเล็กๆ ใจกลางเมือง ที่ตกแต่งด้วยสไตล์ลอฟต์ เรียบง่ายแต่ดูอบอุ่น เชษนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่ง มือหนาเขี่ยแก้วกาแฟที่เหลือเพียงก้นแก้วไปมา ขณะสายตาคมทอดมองผ่านกระจกบานใหญ่ที่เผยให้เห็นความวุ่นวายของเมืองด้านนอกเสียงกระดิ่งดังเบาๆ เมื่อประตูร้านเปิดออก ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดแจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาลคลาสสิกและกางเกงยีนส์ขาดเล็กน้อยก้าวเข้ามา ใบหน้าของเขาเปื้อนยิ้มมั่นใจ ขณะที่สายตากวาดมองหาเป้าหมาย“ว่าไงเรา” ชายหนุ่มเอ่ยทัก ก่อนเดินตรงมานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเชษ“มาช้าจัง พี่บอส” เชษพูดพลางยกยิ้มมุมปาก“เอาน่า รีบสุดๆ แล้ว” บอสหัวเราะเบาๆ พร้อมยกมือโบกเรียกพนักงานมารับออเดอร์กาแฟเชษพิงหลังกับพนักเก้าอี้ สายตามองบอสด้วยความคุ้นเคยย้อนกลับไปตอนที่พวกเขาเพิ่งรู้จักกันครั้งแรกในงานสัมมนาด้านเทคโนโลยีที่จัดขึ้นโดยมหาวิทยาลัยชั้นนำ เชษซึ่งในตอนนั้นเป็นนักศึกษาวิศวกรรมโยธาปีสอง เข้าร่วมงานด้วยความตั้งใจอยากเรียนรู้เทคนิคการออกแบบโครงสร้างอาคารด้วยซอฟต์แวร์ขั้นสูงขณะเดียวกัน บอสซึ่งเป็นวิทยากรรับเชิญ กำลังพูดถึงการนำเทคโนโลยี AI และการเขียนโปรแกรมมาประยุกต

ด้านเจน ด้วยความช่วยเหลือจากเคน ทำให้เธอปลอมตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟของโรงแรม ภายใต้ยูนิฟอร์มเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาและกระโปรงสีดำเข้ารูป พร้อมผ้ากันเปื้อนสีครีมที่ทำให้เธอดูไม่สะดุดตาเกินไป แต่แฝงไปด้วยความคล่องตัว ใบหน้าหวานของเธอถูกแต่งแต้มบางเบาเพื่อไม่ให้เป็นที่จดจำง่ายเกินไปเจนได้รับมอบหมายให้ดูแลห้องประชุมส่วนตัวที่ชั้นสองของโรงแรม ห้องประชุมนี้ถูกจองโดยบริษัท ‘โครนอส อินดัสทรีส์’ ซึ่งจากข้อมูลที่เธอได้รับมา เป็นหนึ่งในกลุ่มทุนสีเทาที่มีข่าวลือว่าพัวพันกับการฮั้วประมูลโครงการเซ็นทรัลอเวนิว ทาวเวอร์ห้องประชุมส่วนตัวบนชั้นสองของโรงแรมถูกจัดแต่งอย่างหรูหรา โทนสีขาวทอง ผ้าม่านหนาปิดบังหน้าต่างเพื่อความเป็นส่วนตัว โต๊ะยาวกลางห้องถูกจัดด้วยอุปกรณ์สำหรับประชุม และมีพื้นที่สำหรับบุฟเฟต์อาหารที่จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วเจนพยายามเก็บสีหน้าให้เรียบเฉย ขณะเดินเข้าไปเช็กความเรียบร้อยของอาหารและเครื่องดื่มที่จัดเตรียมไว้ เธอรู้สึกถึงสายตาบางคู่ที่แอบมองมาทางเธอ แต่ก็พยายามไม่แสดงท่าทีพิรุธเจนเดินเข้าไปหยิบถาดเครื่องดื่ม ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร สายตากวาดมองไปรอบๆ ห้องอย่างแนบเนียน บรรยากาศ