Semua Bab Bound by Fate: A Love Rekindled (TAGALOG): Bab 11 - Bab 20

Asher’s impatience boiled over. He couldn’t wait any longer. The message had come, ngunit tumagal pa ng ilang oras, na nag-iwan sa kanya ng lumalaking pagkabigo. Agad niyang tinawagan ang mga koneksyon niya, his voice cold and controlled but tinged with urgency.He needed answers. Kailangan niyang malaman kung nasaan si Thalia at kung bakit siya bumalik.The calls were frustrating—one after another, narinig niya ang parehong sagot.Maybe it was a mistake. We haven’t seen her since she disappeared. No one knows where she is.The people who had once been so eager to help him now only offered vague responses at ang bawat sagot na iyon ay lalong nagpapainit ng kanyang galit. Hindi na lang siya naghahanap ng kasagutan—naghahanap siya ng kahit sinong makakapagbigay sa kanya ng katotohanan.Hinawakan ni Asher ng mahigpit ang telepono at kumurap ang mga mata niya. Tapos na siya sa paghihintay. “Wala akong pakialam kung anong akala mo, hanapin mo siya. Ngayon na.”Nag-atubili ang boses sa kabi

Malalim na huminga si Asher, ninanamnam ang malamig na hangin ng umaga habang nakaupo sa likod ng kanyang mesa, pinagmamasdan ang mga ulat na nakalatag sa harapan niya.Ang mga nagdaang linggo ay naging isang mabilis at matinding pagbabago—mga pagbabagong siya mismo ang nagdesisyon. Tuluyan na siyang tumigil sa pag-inom, itinapon ang bawat bote ng alak sa kanyang penthouse at nilayo ang sarili mula sa masasamang bisyong dati niyang kinagawian.Ang kanyang kumpanya na dating nasa bingit ng pagkalugi ay unti-unti nang bumabangon. Pinaghirapan niya ito. Ilang gabi siyang hindi natutulog, inaayos ang gulong kanyang nilikha, doble ang sipag kumpara noon.Nagulat ang kanyang mga empleyado sa biglaang pagbabago.Ang CEO na dating hindi dumadalo sa mga pagpupulong at nilulunod ang sarili sa alak ay siya ngayong pinakaunang dumarating sa opisina at pinakahuling umaalis.Sinisigurado niyang dumadalo siya sa bawat talakayan, personal na kinakausap ang mga mamumuhunan, at sinisiguradong ang bawat

Minsan, ang nakaraan ay parang aninong sumusunod kahit saan ka magpunta. Hindi man laging nakikita, pero palaging nararamdaman. Para kay Thalia Sinclair, ganoon ang kwento niya kay Asher Vaughn Caldwell.Noon pa man, hinangaan na niya ito mula sa malayo. Si Asher, ang lalaking tila may gintong liwanag sa kanyang mundo. Siya ang tipo ng tao na parang sinadya ng tadhana upang mapansin—matalino, mabait, at hindi maikakailang magaling sa lahat ng bagay.Pero si Thalia? Isa lang siyang simpleng babae na minahal ang pagluluto, at ang tanging paraan niya upang maiparamdam ang paghanga niya kay Asher ay sa pamamagitan ng pagkain.Tahimik niyang inilalagay ang mga nilutong pagkain sa locker nito. Alam niyang hindi ito makakaabot sa kanya nang direkta. Hindi siya ang tipo ng babaeng napapansin ni Asher.Ngunit sapat na para sa kanya ang ideya na baka, kahit sa isang iglap, malasahan nito ang kanyang pagmamahal.Ngunit nakita rin niya kung paano ito hindi pinapansin ni Asher. Sa tuwing bubuksan

"Thalia, anong nangyari sa’yo nitong mga nakaraang taon? Sobrang nag-alala ako, akala ko hindi na kita makikita. Baka nga patay ka na at hindi pa ako nakapagpaalam!" Sigaw ni Clarissa, ang mga kamay ay nakatupi sa kanyang bewang, kitang-kita ang gulat at alalahanin sa mukha nito.Napansin ni Thalia ang biglang alon ng damdamin sa mata ni Clarissa at hindi maiwasang magtawanan nang kaunti, kahit may halong kaba. "Sorry, Clarissa. Hindi ganun, sobrang dami lang nang nangyari. Alam mo naman, sinusubukan kong ayusin ang buhay ko."Tumango siya, pero sa loob-loob niya, may kunting guilt dahil hindi niya kayang ipaliwanag agad kay Clarissa ang lahat ng nangyari."Busy? Naku, understatement na 'yan! Para kang nawala, wala akong balita sa’yo! Ano ba ang nangyari?" Tanong ni Clarissa, habang unti-unting lumalapit kay Thalia, kitang-kita ang pag-aalala sa mga mata nito.Napabuntong-hininga si Thalia, nilalaro ang likod ng kanyang batok. "Masyado kasing mahaba ang kwento. Pero andito na ako ngay

Hindi sinagot ni Thalia ang message ni Asher. Sa halip, ibinaba niya ang kanyang cellphone at tumingin kay Nathan, naghihintay sa kung ano ang susunod nitong sasabihin.Napansin ni Nathan ang kanyang kilos at ngumiti nang bahagya. "Mukhang importante ‘yung text na ‘yon. Gusto mo bang sagutin muna?"Umiling si Thalia. "Hindi. Ano ‘yung sinasabi mo kanina?"Bahagyang tumahimik si Nathan. Tumingin siya sa city lights sa labas ng bintana ng restaurant, parang nag-iipon ng lakas ng loob. Nang sa wakas ay nagsalita siya, hindi na ito ang dating pabirong Nathan na kilala ni Thalia. "Alam mo, matagal ko nang gustong sabihin ‘to. Pero laging may pumipigil sa akin."Napakunot-noo si Thalia. "Sabihin mo na. Huwag mo na akong pasuspensihin."Napangiti si Nathan nang bahagya, saka bumuntong-hininga. "Alam mo bang kaya kita inaasar noon? Kaya ako palaging kumukuha ng pagkain mo kahit alam kong ikaw mismo ang nagluto?""Para inisin ako?" sagot ni Thalia, halos automatic na ang sagot niya.Umiling si