All Chapters of จะรักหรือจะร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

“เจ็บนะฟริน” ดาวเหนือสะดุ้งด้วยความตกใจ ถูกร่างสูงจับพลิกตัวให้หันหน้าเข้าฝาผนังเย็นเฉียบแบบไม่ทันตั้งตัว แขนแกร่งกดลงบนท้ายทอยบอบบางไว้แน่นไม่ให้เธอขยับหนี ก่อนจะถกกระโปรงที่สวมใส่ให้ขึ้นมากองอยู่ที่เอวบาง “ยังคิดที่จะไปอยู่มั้ย” โน้มใบหน้าหล่อเหลากระซิบถามข้างใบหูเสียงเบา ใช้นิ้วเรียวเกี่ยวกระหวัดแหวกกางเกงชั้นในออกข้าง ลูบวนบดคลึงไปยังจุดอ่อนไหวกลางกายย้ำๆ จนแขนขาของหญิงสาวเริ่มสั่นเกร็ง “ฟะ…ฟริน” “ตอบคำถามกันหน่อย ยังคิดที่จะไปจากฉันอีกมั้ย” ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบที่ปลายคางมน ใช้ริมฝีปากพรมจูบไปตามลำคอ ก่อนจะออกแรงดูดเม้มจนเกิดรอยช้ำ “คิดจะไปจากฟรินทุกวัน คิดทุกชั่วโมง แม้แต่ตอนนี้ก็ยังคิด” ดาวเหนือฝืนกลั้นน้ำตาพูดเสียงสั่นเครือ “ถ้าคิดจะไปก็ทนให้ไหว” รูดเข็มขัดออกจากกางเกงแบบไม่รีบร้อนมากนัก มือหนาชักรูดแก่นกายของตัวเองเพื่อเตรียมความพร้อม ก่อนจะจับมันจ่อไปที่กลีบทางรักสีหวาน หัวใจดวงน้อยบีบรัดแน่น กลอกตามองไปรอบบริเวณด้วยความตื่นกลัว สัมผัสได้ถึงความเป็นชายแข็งขืนที่กำลังเบียดเสียดไปตามบั

แกร๊ก… เสียงเปิดประตูห้อง ใบหน้าหล่อเหลารีบหันไปมองก่อนจะเห็นว่าเป็นแม่กับน้องสาวที่เข้ามาเยี่ยม “เป็นยังไงบ้างฟริน ดีขึ้นหรือยัง” ปาลินเอ่ยถามลูกชายที่นอนซึมอยู่บนเตียง ใช้มือลูบศีรษะเบาๆ อย่างอ่อนโยน แต่ฟรินกลับสอดส่องสายตาเหมือนกำลังมองหาใครบางคน “ฟรินมองมองหาใคร” “เหนือ” “แม่มาเยี่ยมกับหมวยแค่สองคน ส่วนเหนือไม่ได้มา” “…..” ฟรินยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อดึงสติให้กลับมา เขาใจจดจ่อเฝ้ารอให้ดาวเหนือมาเยี่ยมตลอดทั้งวัน แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แวว “แม่ไปคุยกับหมอมาแล้ว ถ้าไม่มีอาการอะไรแทรกซ้อน อีกวันสองวันก็คงจะได้กลับบ้าน” “…..” “เป็นเพราะพี่เหนือมาเยี่ยมแน่ๆ หน้าตาของเฮียเลยดูสดชื่นขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะ” หมวยเฟย์ยิ้มแซว มองใบหน้าหล่อเหลา อาการของพี่ชายดูดีขึ้นผิดหูผิดตา “มัวใจลอยอะไร หมวยพูดกับเฮียอยู่นะ” “เฮียขอยืมโทรศัพท์หน่อย” “เฮียจะโทรหาใคร” “ไม่ต้องถามได้มั้ย เอาโทรศัพท์มาให้เฮีย” หมวยยื่นโทรศัพท์ให้พี่ชายตามความต้องการ ฟรินรีบกดเบอร์โทร

-หลายสัปดาห์ต่อมา- “ใจลอยอีกแล้ว มัวคิดอะไรอยู่” ทอแสงถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาข้างกัน หันมองดาวเหนือที่กำลังเหม่อลอยคล้ายกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย “เปล่าค่ะ” “วันๆ แม่เห็นแกเอาแต่นั่งซึม เป็นอะไรไหนลองบอกแม่มา” “หนูมันไม่ได้เรื่องไม่เอาไหน ถ้าหนูเข้มแข็งและเก่งกว่านี้ แม่กับน้องคงไม่ลำบาก” วันๆ เอาแต่นั่งโทษตัวเองว่าเป็นพี่ที่แย่ เป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง อาจจะเป็นฮอร์โมนของการตั้งครรภ์เลยทำให้จิตใจอ่อนไหวมากกว่าปกติ “แม่ผิดหวังในตัวเหนือมั้ย เหนือขอโทษนะแม่” “เหนือเป็นลูกที่ดีของแม่ แม่ไม่เคยผิดหวังในตัวเหนือ” “…..” “เครียดเรื่องเจ้าแฝดใช่ไหม” “เหนือกลัวเลี้ยงเขาไม่ไหว” “จะทำแท้งเหรอ หยุดความคิดไว้เลยนะ! หลานแม่เดี๋ยวแม่เลี้ยงเอง” “เปล่าค่ะ หนูไม่ได้คิดจะทำแบบนั้น” “ดาวศุกร์เลี้ยงได้ เจ้าแฝดแม่ก็เลี้ยงได้เหมือนกัน” “…..” “อยากกลับไปหาฟรินไหม?” “ไม่ค่ะ” “เอาลูกเขามาสามคนแบบนี้ ยังไงพ่อเขาก็ต้องมาตาม”

เหตุการณ์ในอดีตร้านอาหาร… “ขอโทษที่ต้องนัดคุณอาออกมากระทันหัน” ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกัน แขนขวาด้ามด้วยเฝือกแข็ง ขอบตาดำคล้ำอิดโรยคล้ายกับคนที่นอนไม่พอ “ไม่เป็นไร เชิญนั่งก่อนสิ อาได้ข่าวว่าฟรินป่วย ตอนนี้เป็นยังไงบ้างดีขึ้นหรือยัง” เขาเป็นทนายประจำตระกูลที่ฟรินโทรเรียกให้เข้าพบด่วน “ไม่ต้องเป็นห่วง เชิญคุณอาเข้าเรื่องมาเลย ตอนนี้เมียผมเป็นยังไง” พอออกจากโรงพยาบาลก็รีบตรงมาที่นี่ทันที เรื่องที่เขาต้องการรู้คือตอนนี้ดาวเหนือหนีไปอยู่ที่ไหน “มีอะไรคืบหน้าบ้างมั้ย” “ตอนนี้ดาวเหนือพักอยู่ที่อพาร์ตเม้นต์แถวชานเมือง” “อยู่กับใคร” “อยู่กับน้องชาย” “แน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าไม่มีคนอื่น” “มีผู้ชายคอยแวะเวียนมารับมาส่งดาวเหนืออยู่บ้าง แต่อาจจะเป็นความสัมพันธ์เชิงชู้สาวไม่ใช่สามีภรรยา” “…..” “ฟรินโอเคมั้ย?” “อาพูดต่อเลย ผมรอฟังอยู่” “…..” ยื่นภาพถ่ายให้ชายหนุ่มเพื่อเป็นหลักฐาน ฟรินจ้องมองรูปของหญิงสาวในอริยาบทต่างๆ ด้วยแววตาสั่นไหว ไม่ได้เจอหน้ารู้

“ยังไม่เลิกคิดมากอีกเหรอ” ทอแสงหย่อนตัวนั่งลงบนขอบเตียง มองดาวศุกร์ที่กำลังนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นแม่ “เหนือควรจะทำยังไงดีแม่” ก้มมองลูกน้อยทั้งน้ำตา เกิดเป็นความกลัวว่าฟรินจะมาพรากลูกไปจากเธอ “เห็นสายตาของฟรินที่มองแกกับลูกไหม…มันรักแกนะเหนือ ขนาดแม่เป็นคนนอก แม่ยังมองออกว่ามันรักแกมาก” “ถ้าเขารักเหนือ ขะ..เขาจะไม่ทำร้ายเหนือแบบนั้น” ดาวเหนือรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตา ก่อนจะโน้มริมฝีปากลงไปหอมแก้มลูกซ้ำๆ เธอเคยโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ จนเกือบจะเสียลูกสองคนในท้องไป ถ้าไม่ได้แฟรงก์ช่วยไว้ใน เรื่องทุกอย่างมันคงจะแย่กว่านี้ “แม่ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาแกต้องเจออะไรบ้าง แกช่วยเล่าให้แม่ฟังหน่อยว่าเรื่องมันเป็นมายังไง” “เหนือไม่อยากพูดถึงเขา” “แล้วแกยังรักมันอยู่หรือเปล่า” “ต่อให้เหนือรักเขา แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร” พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป แต่คำพูดเล่านั้นยังคงอยู่ เธอยังจำได้ไม่ลืม ‘ดูแลหลานแม่ให้ดี อย่าให้เด็กดาวเหนือกลับเข้ามาวุ่นวายกับฟรินได้อีก ครอบครัวของคุณน