บททั้งหมดของ จะรักหรือจะร้าย: บทที่ 51 - บทที่ 60

-F2BAR- “สวัสดีครับ” ลูกน้องคนสนิทรีบเดินเข้ามาทักทาย ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมหลังจากที่เห็นแฟรงก์เดินเข้ามาตรวจงานก่อนร้านเปิด “งานที่กูสั่งเรียบร้อยดีไหม” “เรียบร้อยทุกอย่าง ไม่มีปัญหาครับ” ยกมือเกาหัวด้วยความงุนงงมองเห็นคนด้านหลังที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นเจ้านายไม่มีผิดเพี้ยน “แล้วคนนี้ทำไม…” “น้องชายฝาแฝดกูเอง” “สวัสดีครับ” ฟรินพยักหน้ารับไหว้ วาดสายตามองไปรอบบริเวณร้านของแฟรงก์ที่เพิ่งเปิดไปได้ไม่นาน เคยได้มาเห็นกับตาตัวเองก็วันนี้ “ว่าแต่เฮียไปเอาลูกใครมาเลี้ยงว่ะนั่น” เห็นแฟรงก์อุ้มเด็กผู้หญิงผิวขาวตาโตไว้ในอ้อมแขนแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ “ลูกกูนี่แหละ” “เฮ้ย! จริงดิ เฮียแอบไปมีลูกมีเมียตั้งแต่ตอนไหน…แต่จะว่าไปเด็กคนนี้หน้าเหมือนเฮียมากเลยนะ” “แน่นอนอยู่แล้ว” ชายหนุ่มเผลอยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว ไม่ว่าอุ้มดาวศุกร์ไปเที่ยวที่ไหนต่างก็มีแต่คนเข้ามาทักบอกว่าหน้าเหมือนเขา ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเด็กน้อยหน้าเหมือนพ่ออย่างฟรินมากกว่า… “แล้วเมียเฮียคนไหนอ่ะ เห

-หลายสัปดาห์ต่อมา- “ซ้อว่างมั้ย ทำผมให้หมวยหน่อยค่ะ” หมวยเฟย์เปิดประตู ก่อนจะชะเง้อหน้าเข้ามาในห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ว่างสิ วันนี้อยากทำทรงไหน” “ถักเปียสองข้างแล้วรวบขึ้นแบบนี้ ซ้อทำเป็นมั้ย” ยื่นรูปภาพในโทรศัพท์ให้พี่สะใภ้ช่วยดู เธอมักจะให้ดาวเหนือ ช่วยแต่งตัวทำผมก่อนออกไปเที่ยวอยู่เป็นประจำ “ทำได้ สบายมาก” “ซ้อของหมวยน่ารักที่สุด” “วันนี้แต่งตัวสวย จะออกไปเที่ยวไหน” หมวยเฟย์แต่งตัวจัดเต็มผิดปกติแถมยังแต่งหน้าสวยกว่าทุกวัน “มีนัดกับเพื่อนค่ะ ซ้ออยากไปเที่ยวกับหมวยมั้ย” “หมายถึงเที่ยวคลับอะไรพวกนี้ใช่มั้ย” ถามอย่างไม่มั่นใจ ตั้งแต่เกิดมาเคยเข้าสถาบันเทิงแบบนั้นจนแทบจะนับครั้งได้ “ใช่เลย…” “พี่ต้องขออนุญาตฟรินก่อน” “ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างซ้อ ไม่ใช่เอาแต่เรียนหนังสือ เลี้ยงลูกอดอู้ไม่ยอมออกไปไหน” เพราะเฮียฟรินออกคำสั่งให้อยู่แต่ในบ้านห้ามออกไปไหน ถ้าเป็นเธอคงอกแตกตายไปตั้งนานแล้ว “…..” แต่ดาวเหนือกลับไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร เธอชอบที่ได้ใช้เวลาอยู่กับลูกมาก

“ศุกร์สวยไหมคะแม่” เด็กน้อยยิ้มกว้างมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ พลางหมุนตัวไปรอบๆ วันนี้เป็นวันสำคัญของแม่กับป๊า ดาวศุกร์เลยได้ใส่ชุดสวยเป็นพิเศษ “ลูกสาวแม่สวยมาก สวยที่สุดเลย” ผู้เป็นแม่ย่อตัวนั่งลงโอบกอดลูกสาวด้วยความรัก งานแต่งของเธอและฟริน ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายหลังจากที่รู้ว่าดาวเหนือกำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สี่ จึงเชิญเฉพาะแขกคนสำคัญและญาติที่สนิทให้มาร่วมแสดงความยินดี “แม่ก็สวยเหมือนกัน สวยเหมือนนางฟ้าเลย” เพราะในการ์ตูนที่เคยเห็น มีนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ใส่ชุดสีขาวฟูฟ่องเหมือนที่แม่ใส่อยู่ตอนนี้ “แม่รักหนูนะ รักชารากับชารันด้วย” มองเด็กแฝดทั้งสองที่อยู่ในความดูแลของพี่เลี้ยง โชคดีที่ชารากับชารันเป็นเด็กเลี้ยงง่ายเลยทำไม่เหนื่อยมาก “พร้อมหรือยัง แขกเริ่มทยอยมากันแล้ว” ฟรินกับแฟรงก์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกัน ร่างสูงสวมชุดเจ้าบ่าวสีเบจสะอาดตา ส่วนแฟรงก์สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนตรงตามตรีมงานในวันนี้ ฟรินไล่สายตามองสำรวจหญิงสาวอย่างพิจารณา มันคือภาพฝันที่อยู่ในจินตนาการมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปีสิบปีที

“ป๊า!” ‘ชารา’ แฝดผู้พี่วิ่งเข้ามาในห้องทำงานของผู้เป็นพ่อด้วยความคุ้นเคย ด้านล่างเป็นออฟฟิศขนาดใหญ่ ส่วนชั้นบนเป็นที่อยู่อาศัยของครอบครัว “ว่าไงครับ?” “เห็นชุดเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ของชารามั้ยคะ” เด็กน้อยยืนกอดอกถามด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว สามารถเรียกรอยยิ้มจากคนเป็นพ่อได้เป็นอย่างดี “ป๊าพับเก็บไว้ให้อยู่ในลิ้นชัก หนูลองไปหาดูนะ” “ขอบคุณค่ะ ชารารักป๊า” ชาราเดินเข้าหา เขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มผู้เป็นพ่อที่นั่งทำงานอยู่ “ป๊าก็รักลูกเหมือนกัน” แกร๊ก… บานประตูห้องทำงานถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมดาวเหนือและดาวศุกร์ที่เดินเข้ามาใหม่ ภาพวุ่นวายเล่านี้เป็นสิ่งที่บุรินทร์วัชร์มักจะได้เห็นเป็นประจำอยู่ทุกวัน “เหนือจะพาดาวศุกร์ออกไปซื้อของที่ห้างใกล้บ้าน ฟรินจะเอาอะไรไหม” “รอก่อนได้มั้ย เลิกงานแล้วค่อยไปพร้อมกัน” “ไม่เป็นไร ไปแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ” “ท้องอยู่…ไม่อยากให้ไปไหนมาไหนโดยที่ไม่มีฉันไปด้วย เป็นห่วง” ท้องของดาวเหนือเริ่มขยายใหญ่จนเห็นได้ชัด เวลาจะไปไหนมาไห

“ทำไมหน้ามึงโทรมขนาดนี้ ขอบตาดำอย่างกับหมีแพนด้า ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน” แฟรงก์จับหน้าน้องชายฝาแฝดหันซ้ายหันขวา ไม่รู้ว่าไอ้แว่นมันมัวแต่ทำงานหนักหรือเอาแต่คิดเรื่องเมีย ถึงได้อดหลับอดนอน “ถึงเราจะเป็นผู้ชาย ก็ต้องดูแลตัวเองนะน้องรัก อย่าปล่อยตัวให้โทรมเหมือนผีดิบจำศิลแบบนี้” ตบบ่าแฝดน้องเบาๆ ถึงจะเป็นแฝดหน้าตาคล้ายกันก็จริง แต่คนอื่นมักจะพูดอยู่เสมอว่าเขาน่ะหล่อกว่าไอ้แว่นเป็นไหนๆ “เลิกวุ่นวายได้แล้วแฟรงก์ ถอยไปไกลๆ กูจะทำงาน” ฟรินปัดป่ายมือพี่ชายออกจากใบหน้าด้วยความรำคาญ จะให้เอาเวลาที่ไหนไปดูแลตัวเองแบบมัน ไอ้แฟรงก์มันเข้าคลินิกเสริมความงามกับแม่ทุกเดือน นั่งๆ นอนๆอยู่แต่ในร่ม เคยออกแดดที่ไหนกัน ส่วนเขาแค่ก้มหน้าทำงานก็หมดเวลาไปเกือบวัน “พักเรื่องงานเอาไว้ก่อน ไปรับลูกที่โรงเรียนกัน” “แต่อีกครึ่งชั่วโมงกูต้องเข้าประชุม” “มึงเห็นงานสำคัญกว่าลูกหรือไง” แฟรงก์ยืนเท้าเอวมองหน้าน้องชายอย่างไม่สบอารมณ์ “เรื่องงานเอาไว้ค่อยทำก็ได้ ยังไงเรื่องลูกก็ต้องมาก่อนเสมอ” ในหัวสมองของไอ้แว่น