All Chapters of Challenging Hearts: Chapter 21 - Chapter 30

JENINE"O beshie, akala ko ba absent ka ngayon? Musta na ang pakiramdam mo?" bungad na tanong kaagad sa akin ni Leslie nang makapasok ako ng faculty room. "Medyo okay na ako beshie," matipid kong sagot."Uhm, alam ko na. May laro sina Huxley ngayon noh?" nakangiti nitong wika.Tumango lang ako habang nililinis ko ang salamin ng aking eye glass. "Hay naku, besh, tigilan mo na nga ang panunukso sa akin," saway ko sa kanya."Okay. O sya arat na at malapit na yatang magsisimula ang laro.""Hindi mo ba ako sasamahan besh?" "Hay naku besh, alam mo namang wala akong kahilig-hilig diyan sa basketball eh," buntung-hininga nito. "Pero sige, for now, pagbibigyan kita. Para naman may umalalay sa 'yo, kasi sa tingin ko, hindi ka pa naman lubusang magaling eh. Baka mapa'no ka pa.""Salamat besh," nakangiti kong sabi.Ilang minuto ang lumipas at nasa loob na kami ng gym. Mas marami yata ang tao ngayon kaysa nu'ng nakaraan."Wala ng mauupuan besh eh," sabi ni Leslie. "Baka nandu'n pa sa unahan, ha

JENINEHindi ko akalain na alam pala ni Huxley ang nakaraan namin ng kuya niya. At ang mas nakakabigla pa ay ang tanungin niya ako kung may feelings pa ba ako sa kapatid niya. Kahit naman ang totoo, matagal na akong nakapagmove-on, pero ayoko pa ring pag-usapan ang tungkol sa past relationship ko. Dalawang oras na akong nasa higaan pero ayaw pa rin akong dalawin ng antok. Walang ibang laman ng isip ko kundi si Huxley. Hanggang sa maalala ko ang ginawang paghalik ni Sabrina sa kanya kanina. Ang totoo, hindi lang naman dahil masama ang pakiramdam ko kaya ako biglang umalis, kundi dahil takot ako na baka hindi ko mapigil ang mga luha ko at magtaka pa si Leslie sa akin. Pero bakit nga ba naman ako nagseselos? Wala naman akong karapatan sa kanya. At saka ano namang pakialam ko kung maghalikan sila?Hindi na tama itong nararamdaman ko. Kung nahuhulog na nga ang loob ko kay Huxley, dapat matigil ito sa lalong madaling panahon. Ang sagwa naman kung magkagusto ako sa isang lalaking malayo ang

JENINENapalundag ako sa tuwa nang maipanalo ng team ni Huxley ang kanilang basketball championship. Buti na lang at hindi nawalan ng focus si Huxley kahit ilang ulit na silang nalamangan ng kalaban sa scoreboard."Ano beshie, hindi mo ba babatiin ang mga estudyante mo?" tanong sa akin ni Leslie."Mamaya na besh, kita mo naman madaming tao eh."Makalipas ang ilang minuto, "O tayo na besh," yaya nito sa akin.Tumayo ako mula sa aking pagkakaupo at tinungo ang direksyon nina Huxley. Nakasunod naman sa akin si Leslie. Ngunit, bahagya akong napaatras nang makita kong hinalikan ni Sabrina si Huxley. Parang may kung anong kirot akong naramdaman sa aking puso ngunit ayaw ko namang ipahalata lalo na sa kaibigan ko."Huxley, congratulations to you and to your team. You did a great job," bati ko sa kanya at kinamayan silang lahat.Hindi nakaligtas sa aking paningin ang lihim na pag-irap ni Sabrina na tila may kinikimkim na pagkainis sa akin."Bro, congratulations!" Napalingon ako sa lalaking n

JENINEKasalukuyan akong nakahiga sa kama nang tumunog ang cellphone ko. Bigla namang lumakas ang kabog sa aking dibdib nang mag-appear ang pangalan ni Huxley sa screen."Hello, Huxley. Ba't napatawag ka?" tanong ko sa kanya."Uhm, Ma'am kailangan talaga kayong dumalo mamaya sa Victory Ball natin dahil ikaw ang tatanggap ng trophy bilang adviser namin."Napangiti naman ako sa sinabi niya. Sa isip ko, tumawag lang ba ito para sabihin sa akin na h'wag akong mawawala sa Victory Ball? Tsk."P'wede namang kahit sino ang tumanggap ng trophy eh. P'wede namang ikaw as MVP of the year.""Pero mas masaya pa rin pag nandu'n ka ma'am," anito.Mas masaya? Tama ba naman ang pagkadinig ko? Tanong ng aking isip."Basta ma'am. See you later. For now, magpahinga ka muna, may konting oras pa naman para magrest."Hindi ko alam kung paano ako magre-react sa sinabi niya. Pero, natutuwa naman ako at unti-unti ko na ring nakukuha ang loob ng tinaguriang lider ng mga pasaway sa aming classroom. "Uhm, ma'am.

JENINENoong gabi na 'yon, hindi ako nakatulog. Gusto ko mang ipikit ang mga mata ko, ngunit mukha ni Huxley ang aking nakikita. Bumabalik sa aking isipan ang pagsundo niya sa akin kanina, ang pagiging gentle niya hanggang sa makarating kami sa function hall ng De la Salle. Ang paghawak niya sa kamay ko, habang iginiya niya ako sa stage para sa awarding nila. Ang selos na naramdaman ko nang makita ko silang sumasayaw ni Sabrina.Bakit kaya bigla nalang akong napaluha dahil doon? Kaya dali-dali kong tinungo ang ladies' room dahil ayokong may makakita sa aking umiiyak. Pero hindi ko naman akalain na hihintayin niya ako sa labas. Kaya kailangan kong magsinungaling na masama ang pakiramdam ko. At dahil doon, inihatid niya ako sa amin.Hays. Ano ba 'tong nararamdaman ko, parang hindi na tama. Studyante ko siya, at hindi ako dapat na magkaroon ng romantic feelings sa kanya. Masyado siyang napakabata para sa akin, at saka kapatid siya ng dati kong boyfriend. Ang sagwa naman, na pagkatapos ko