All Chapters of Challenging Hearts: Chapter 31 - Chapter 40

JENINEByernes ng hapon at nagmamadali akong lumabas ng gate ng De La Salle. Pinagmamasdan ko ang bughaw na langit na unti-unting kinakain ng kulay kahel. Ang simoy ng hangin ay may halong init ng araw at lamig ng dapit-hapon. Hindi ko kasama si Leslie dahil nagpaalam itong mauna nang umuwi. Ako naman, nagtagal pa sa faculty room upang magcompute ng grado. Malapit na kasi ang Parents' Day namin sa third quarter.Naglakad ako papunta sa waiting shed, hawak-hawak ang aking shoulder bag nang biglang may tumawag sa akin."Hi Ma'am, sumakay ka na at ihahatid na kita sa inyo."Napapitlag ako at agad na napalingon sa pinagmulan ng boses."Huxley?" nagulat kong sambit. "Akala ko ba umuwi ka na? Nakita ko ang mga kaklase mo na lumabas ng gate kanina."Nakaupo siya sa loob ng kanyang sasakyan, bukas ang bintana at ang isang kamay ay nakakapit sa manibela habang ang kabila ay nakapatong sa gilid ng pinto. Naka-uniform pa siya ngunit hindi na maayos ang pagkakatupi ng manggas. Nakatitig siya sa a

JENINEPagkatapos na maipagtapat ni Huxley ang nararamdaman niya sa akin, nakapagpasya na akong iwasan siya. Kahit ang totoo ayaw ko naman pero sa ngayon mas mahalaga sa akin ang trabaho ko. Paano na lang ang maintenance na gamot ni nanay, at ang pag-aaral ng mga kapatid ko, kung matatanggal ako sa trabaho?"Jenine, sabay tayong uuwi mamaya ha," biglang sabi sa akin ni Huxley nang makalabas na ang mga kaklase niya para magrecess."Uhm, I can't promise eh. May lakad pa kasi kami ni Leslie mamaya," pagdadahilan ko, kahit ang totoo, wala naman talaga."Ganu'n ba..O sige, next time nalang," aniya.Tumango lang ako habang iniiwasan kong mapatitig sa kanya.Kinahapunan, natanaw ko si Huxley at ang mga kaklase niya na umalis ng campus. Alam kong magha-hangout na naman ang mga 'yon sa club or somewhere else na maisipan nila. Palibhasa mga mayayaman kaya hindi isyu sa kanila ang pera.Para naman akong nakaramdam ng konting lungkot dahil hindi ako maihatid ni Huxley. Dios mio. Bakit naman ako n

JENINEEnsaktong 7:30 ng umaga ako umalis ng faculty room, at nagtungo sa SH building. Magsisimula kasi ang klase ko ng 7:40 kaya kailangang nandu'n na ako ahead of time. Hindi ko alam kung bakit naman bigla akong kinabahan.Hindi naman gaanong malayo ang building ng Senior High mula sa faculty room namin kaya, wala pang fifteen minutes nasa tapat na ako ng pintuan ng classroom nina Huxley.Pinihit ko ang doorknob, at pumasok ako. Ngunit nagtaka naman ako at wala pa sila. Kahit isa man sa kanila ay hindi pa dumating. Imposible naman, na wala pa si Huxley. Dati naman ito ang laging nauuna sa kanyang mga kaklase. Bigla kong naisip, nag bar pala ang mga 'yon kagabi kaya siguro tinanghali ng gising. Baka mayamaya nandito na rin sila, kaya nagprepare na lamang ako ng aking PPT lessons habang naghihintay sa kanila.Hanggang sa umabot ng alas otso, wala pa rin sila. Di kaya sinadya ng mga estudyante ko na umabsent ngayon? Saglit kong tiningnan ang aking cellphone baka sakaling nagtext si Hux

JENINEPag-uwi ko ng bahay, naabutan ko si Nanay Milagros na nakaupo sa lumang sofa sa sala, nakatutok sa telebisyon habang hawak ang tasa ng salabat. Maliit lang ang bahay namin—may sira na sa kisame at mga pintura sa dingding na nagsimula nang magkupas—pero ito ang aming tahanan, at kahit papaano, may init itong dala sa tuwing umuuwi ako galing sa trabaho. "Mano po, Nay," magalang na bati ko.Napatingin siya sa akin, at isang ngiti ang gumuhit sa kanyang mga mata. “O anak, ba’t ang aga mo?” tanong niya at tiningnan ang relong nakasabit sa dingding. “Alas tres pa lang naman ah. Wala ba kayong pasok?"“Uhm... ano po Nay, nag-undertime ako, kasi masama po ang aking pakiramdam," sabi ko at pinilit na ngumiti.Hindi ko kayang ikwento ang totoo—na pinatawag ako sa opisina ni Mr. Salcedo, at subject for suspension ako ng tatlong araw. At kung hindi maresolba ang isyu, tiyak na mawawalan ako ng trabaho. Hindi ko pa kayang iparamdam sa kanya ang bigat na iyon, at baka mag-alala pa siya.Ma

JENINEParang binagsakan ako ng langit at lupa nang marinig ko ang pinag-uusapan ng mga estudyante ko. Matapos ko silang komprontahin, mabilis akong lumabas ng classroom dahil parang sasabog na ang puso ko sa sobrang sakit.Hindi ko na napigilan ang mga luha ko habang pababa ako ng hagdan. Hindi ko alam kung may nakakita sa akin basta wala na akong pakialam. Sobrang sakit ng ginawa nila sa akin.At si Huxley..Hindi ko inasahang magagawa niya sa akin 'to. Akala ko totoong mahal niya ako. Mahal ko pa naman siya, at kung hindi lang dahil sa trabaho ko, sinagot ko na sana siya. Buti nalang din at kung hindi, mas lalo akong masasaktan dahil balak niya lang pala na paibigin ako."I hate you Huxley.." bulong ko sa aking sarili.Instead na dumiretso ako sa faculty room, sa ladies" room ako pumunta. At doon ako umiyak ng umiyak. Buti nalang at ako lang mag-isa doon kaya malaya kong nailalabas ang sama ng loob ko.Mayamaya, tumunog ang cellphone ko at si Leslie ang tumatawag. Siguro nagtataka