All Chapters of ONE NIGHT MISTAKE WITH MY RUTHLESS EX-HUSBAND: Chapter 1 - Chapter 10

Pagpasok ni Damien sa kanyang kwarto, napahinto siya. Wala na ang babae. Napatingin siya sa kama— magulo pa rin ang bedsheet, pero wala na ang init ng katawan ng babaeng kasama niya kagabi. Napamura siya, napahawak sa sentido. Saan siya nagpunta? Kinuha niya ang cellphone sa bedside table at mabilis na tinawagan ang isa sa kanyang mga tauhan. Pagkarinig pa lang ng sagot sa kabilang linya, agad siyang nag-utos. “Hanapin niyo siya. Ngayon din” May bahagyang pag-aalangan sa sagot ng tauhan niya, pero matigas ang boses niya nang ulitin ang utos. “Alamin niyo kung sino siya at saan siya nakatira. Dapat bago matapos ang araw, may sagot na kayo sa akin.” Pagkababa ng tawag, napaupo si Damien sa gilid ng kama, napapikit habang hinahaplos ang sentido. Malabo pa sa kanya ang mga nangyari kagabi—naalimpungatan siya, lasing, at wala sa tamang pag-iisip. Pero isang bagay ang malinaw sa kanya: Ang babaeng iyon… iba siya. At kung sino man siya, hindi siya makakatakas sa akin nang b

Napakurap si Carol. Ang pamilya ko? Hindi siya makapaniwala. Bakit sila? “Wala silang dahilan para gawin ‘to,” mariin niyang sagot. “Kung gusto nilang mapawalang-bisa ang kasal natin, bakit hindi nila sinabi sa’kin?” Tumawa nang mapakla si Damien. “At sa tingin mo, sasabihin nila? Alam mo bang ilang beses silang nakipag-ugnayan sa akin noon para iurong ang kasal natin?” Nanigas ang katawan ni Carol. Hindi siya nagulat na tutol ang pamilya niya sa kasal nila—alam niya ‘yon mula pa noong una. Pero hindi niya alam na umabot ito sa puntong kinausap na pala nila si Damien nang hindi niya alam. “Hindi ako pumayag,” patuloy ni Damien, malamig ang boses. “Pero hindi ibig sabihin noon na titigil sila sa gusto nilang mangyari.” Muli siyang nilapitan nito, at sa pagkakataong ito, hindi siya umatras. “Kung hindi ikaw ang gumawa ng annulment papers na ‘yon, kung hindi rin ako, sino pa ang may motibong gawin ‘yon?” Napalunok si Carol. Ang pamilya niya lang ang may dahilan para gawin ito. “M

Nanatiling tahimik si Carol, ramdam ang bigat ng bawat salita ni Tita Margaret. Parang unti-unting bumagsak ang mundo niya sa mga narinig. Hindi siya makapaniwala—hindi niya alam kung alin ang totoo at alin ang kasinungalingan. Pero isang bagay ang sigurado niya— hindi niya kayang ipagsapalaran ang sarili niya, lalo na kung totoo ngang nagamit lang siya ni Damien.Dahan-dahan siyang tumayo, hindi inaalis ang tingin kay Tita Margaret.“Kung aalis ako,” mahina niyang sabi, “Anong kasiguraduhan kong hindi mo na ako hahanapin pa at hindi mo sasaktan si Damien?”Isang mapanuring tingin ang isinukli ng ginang bago ito ngumiti. “Kung aalis ka, wala na akong rason para sirain pa ang buhay mo o ni Damien. Ang mahalaga lang sa akin ay mawala ka sa kaniya.”Napakuyom ng kamao si Carol. Alam niyang hindi dapat siya basta-basta magpapadala, pero hindi niya kayang isugal ang nararamdaman niya ngayon. Hindi niya kayang ipilit ang sarili sa isang taong maaaring may itinatagong lihim.“May isa akong s

Pagkauwi ni Carol sa kanyang tinutuluyang apartment sa Italy, halos hindi siya mapakali. Pilit niyang hinubad ang kanyang gown at nagpalit ng simpleng silk robe, pero kahit anong gawin niya, hindi niya mapawi ang bigat na bumabalot sa kanyang dibdib.Nagkita sila ni Damien—ang lalaking minsan niyang minahal, ang ama ng kanyang anak—ngunit parang hindi na siya nito kilala. Wala man lang bahid ng pagkilala sa mga mata nito, ni isang emosyon na maaaring magtali sa kanilang nakaraan. Paano ito nangyari? Paano niya nagawang kalimutan siya?Lumapit siya sa kanyang dresser at kinuha ang isang lumang larawan. Isang litrato nila ni Damien, kuha noong masaya pa sila. Dahan-dahan niyang hinaplos ang imahe ng lalaking minahal niya, pero bago pa man siya tuluyang lamunin ng damdamin, napapikit siya at marahas na binalik ang larawan sa drawer.Naputol ang kanyang pag-iisip nang biglang kumatok ang nanny ni Dustin sa kanyang kwarto. "Madame, gising pa po si Dustin. Gusto ka niyang makausap."Mabilis

Habang nakaupo si Carol sa kanyang opisina, tinitigan niya ang invitation na nasa kanyang lamesa. Hindi niya akalaing may pagkakataon pang bumalik siya sa Pilipinas, lalo na matapos ang lahat ng nangyari. Malalim siyang huminga bago tumayo at tinungo ang kwarto ng kanyang anak.Sa loob ng kwarto, nadatnan niya si Dustin na nakaupo sa sahig, abala sa pagpipinta ng isang larawan gamit ang kanyang watercolor set. Isang bagay na minana nito sa kanya—ang hilig sa sining."Hey, bud," bati ni Carol habang umupo sa tabi ng anak. "Ano 'yang ginagawa mo?"Ngumiti si Dustin habang ipinakita ang kanyang likha. "It’s a sunset, Mommy. Kasi sabi mo, sunsets in the Philippines are really beautiful. Totoo ba ‘yun?"Napangiti si Carol, kahit may kirot sa kanyang puso. "Oo, anak. Totoo ‘yun. Mas maganda pa nga sa personal."Sandaling katahimikan ang namagitan sa kanila bago inilagay ni Carol ang imbitasyon sa harap ni Dustin. "Anak, may gusto akong itanong sa'yo. May natanggap akong imbitasyon mula sa P