All Chapters of ฮูหยินจอมโหดรับบทแม่เลี้ยง: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่[1]สตรีโง่งม ลำคอเรียวเล็กถูกเชือกที่ห้อยลงมาจากขื่อคานรัดแน่นจนยามนี้ไม่อาจทำอันใดได้อีก ใบหน้าเริ่มเขียวคล้ำ มือก็ปัดป่ายไปมาในขณะที่ขาก็เตะสะบัดอย่างไร้ทิศทางเพราะไร้ที่ยึดเกาะ สตรีขี้ขลาดมักหวาดกลัวต่อทุกสิ่ง เมื่อเจ็บปวดจากความรักกลับใจกล้าที่จะลงมือ กว่าครู่ใหญ่ความทรมานที่นางเลือกก็สิ้นสุดลง แต่ก่อนที่สติจะดับวูบไปตลอดกาล กระนั้นนางก็ยังนึกถึงเขาผู้นั้น ‘หากท่านรู้ว่าข้าตายไปแล้ว ท่านจะเสียใจหรือไม่ ฉู่หวังหมิ่น’ในช่วงเวลาขณะเดียวกันแต่ต่างมิติออกไปนั้น ณ ชายป่าประเทศซี“พี่โรส นี่คือภารกิจของฉัน ปล่อยให้ฉันไปทำเถอะ” “ไม่ได้ ถ้าเธอไปหลานของฉันอาจจะเป็นอันตราย”“แต่…...” “ไม่ต้องแต่ ฉันเป็นหัวหน้าเธอมากี่ปี สถิติที่มีในภารกิจที่เสี่ยงแบบนี้ฉันทำพลาดกี่ครั้ง” “มะ…ไม่เคย” “เพราะแบบนั้น ถ้าฉันไปฉันคิดว่ามีโอกาสสำเร็จกว่าเธอแน่”ใช่แล้ว“แล้วหลังจากนั้นเธอค่อยเลี้ยงหม้อไฟฉันคืนแล้วกัน”คงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว เพราะฉันจะไม่ได้กลับมาอีก“เอาล่ะ ไม่มีเวลาแล้ว อลิซตั้งสติแล้วทำตามแผนที่วางไว้ ดูแลหลานฉันให้ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น…. นะ” ช่วงท้ายของประโยคสะดุดไปเล็กน้อย อลิซ

ตอนที่[1]สตรีโง่งมลู่หรงซิน บุตรสาวของอดีตฮูหยินเอกผู้ล่วงลับไปแล้วของเสนาบดีลู่ นางเป็นคนหัวอ่อน ไม่ว่าแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาผู้นั้นจะว่าเช่นไรก็เชื่อไปเสียหมดจนตนเองแทบจะกลายเป็นตัวตลก จนกระทั่งโดนหลอกสร้างสถานการณ์ให้ไปพบกับบุรุษผู้หนึ่ง ฉูหวังหมิ่น เบื้องหน้าเป็นบัณฑิตหน้าซื่อท่าทางใจดี เขาเป็นเจ้าของร้านขายหนังสือเล็ก ๆ ในตรอกเมืองหลวง แต่เบื้องหลังคือผีพนันและลุ่มหลงในสตรีเร่าร้อนมากมาย เขาทำทีเข้ามาช่วยเหลือลู่หรงซินในตอนที่พบเจอเหตุการณ์อันน่าหวาดหวั่น สุดท้ายก็ได้พูดคุยกันทำให้จากนั้นทั้งคู่ต่างก็เกิดความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน และลู่หรงซินก็กลายเป็นสตรีโง่งมยิ่งขึ้นหลังจากนั้น ฉู่หวังหมิ่นคือคนที่เมิ่งเจียอีและลู่ซูเจียว มารดาเลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาส่งมาเพื่อสร้างสถานการณ์ แต่ลู่หรงซินไม่รู้!ที่จริงแล้วทั้งคู่ต้องการให้ฉู่หวังหมิ่นทำให้ลู่หรงซินแปดเปื้อนและสุดท้ายนางก็ต้องตบแต่งออกไปกับเขาแต่ทว่าจู่ ๆ เหตุการณ์ก็พลิกผันเมื่อฝ่าบาทพระราชทานสมรสให้แม่ทัพผู้มากฝีมืออย่าง เซวียหลิงจ้าน กับบุตรีของเสนาบดีลู่และฮูหยินเอกเพราะเขามีคุณความดีในการปราบพวกนอกด่านที่แข็งข้อต่อ

ตอนที่[2]ไม่เป็นอย่างที่คิด “ฮูหยิน เดี๋ยวนี้ไม่ขังตนเองไว้ในเรือนแล้วหรือ จึงได้มีเวลามาทำร้ายผู้อื่นเช่นนี้” แม้ว่าจะยังไม่เชื่อว่าลู่หรงซินจะกล้าทำ เพราะรู้ ๆ กันอยู่ว่าอีกฝ่ายเป็นเช่นไร แต่วันนี้เป็นโอกาสที่จะได้ระบายความไม่พอใจออกไป ผิดไม่ผิดอย่างไร วันนี้ลู่หรงซินก็ไม่รอดแน่ “ก็คนมันไม่รู้จักฐานะตนเอง สั่งสอนบ้างจะไปเป็นไรไป” ลี่ฉุนที่กำลังคิดแผนการตนเองก็ต้องชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ย นางยอมรับ? ลู่หรงซินยอมรับว่าทำร้ายผู้อื่น! เมื่อครู่นางว่าอันใดนะ ไม่รู้จักฐานะตนเอง สองแม่ลูกเริ่มมองหน้ากันเอง “ฮูหยินว่าพวกบ่าวไม่รู้จักฐานะตนเองเช่นนั้นหรือ พวกนางทำอันใดผิด” ฟ่านหงเอ่ยถามออกไป ในถ้อยคำไม่ได้มีความนอบน้อมเลยสักนิด ลู่ซินหรงไม่ตอบ แต่กลับเดินเข้าไปในห้องโถงของเรือนใหญ่ และไปนั่งยังตำแหน่งที่มีแต่ประมุขของบ้านนั่ง “เจ้า!” “ทำไม ข้านั่งไม่ได้หรือ ในเมื่อตอนนี้ท่านแม่ทัพไม่อยู่ ข้าเป็นภรรยาของเขา ย่อมถือว่ามีอำนาจรองจากเขามิใช่หรือ” คำว่า ‘ภรรยา’ เสียดแทงใจลี่ฉุนยิ่งนัก มือในตอนนี้จึงเริ่มกำเป็นหมัด “ว่าแต่พวกเจ้าไม่นั่งหรือ อ้อ แล้วก็ลากบ่าวร

ตอนที่[3]สั่งสอนให้รู้ เมื่อโดนท้าทายทั้งหมดจึงมองหน้ากันแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาสตรีร่างเล็กทันที “ย๊า!!” ตุบ! ตุบ! ตุบ! ร่างทหารต่างก็ล้มลงทีละร่าง ลู่หรงซินไม่ปล่อยให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ นางทั้งเตะต่อยตามจุดสำคัญของพวกเขา บ้างก็จับชายอาภรณ์ของพวกเขาไขว้กันไปมา เพียงแค่กระตุกเชือกนั้นก็รัดคอพวกเขาจนแน่น ที่หากแม้ขยับเพียงนิดเดียว มันอาจจะทำให้กระดูกคอหักได้ ไม่นานทหารทั้งหมดก็กองอยู่กับพื้นราวกับศพตามสุสานร้าง อู๋จ้ง ฟ่านหง และลี่ฉุน เริ่มเห็นแล้วว่าสถานการณ์ตอนนี้เปลี่ยนไปและไม่เป็นอย่างที่คิด จึงได้หันไปพึ่งความหวังสุดท้ายคือเหล่าบ่าวรับใช้ที่เป็นคนของตนที่มองอยู่ด้านนอก “พวกเจ้าเข้าไปจัดการนาง!!” แต่ทว่าบ่าวรับใช้ที่มองเหตุการณ์ทั้งหมดต่างก็ขาสั่นเพราะภาพที่เหล่าทหารถูกจัดการนั้นมันติดตาเหลือเกิน อู๋จ้งที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบตะโกนขึ้นอีกครั้ง “หากพวกเจ้าจัดการนางได้ ข้าจะให้เงินคนละหนึ่งตำลึงทอง!!” หนึ่งตำลึงทอง! นี่มันมากจนสามารถเปลี่ยนชีวิตพวกเขาได้ และก็เป็นดังเช่นอู๋จ้งคิด เงินมันเปลี่ยนคนได้ ตลอดที่เขาอยู่ที่จวนนี้เขาใช้มันเปลี่ยนคนไปหลายคนแล้ว คิดแล้วจึงมองไปท

ตอนที่[4]แม่นมฉิง ที่จริงแล้ว เซวียหลิงจ้านนั้นมิใช่ว่าเอาบุตรชายมาทิ้งไว้แล้วไม่ได้สนใจอันใด แต่เพราะว่าเขาถูกหักหลังจากคนที่ไว้ใจอย่างหมิงถาน ทหารนายกองที่เขารับมาฝึกเมื่อหลายปีก่อน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีฝีมือไว้ใจได้ จึงได้ให้มีหน้าที่ดูแลจวนตระกูลเซวียและเซวียจินหลิงในยามที่เขาไม่อยู่ ในคราแรกหมิงถานก็ทำหน้าที่ได้ดี แต่ทว่าเมื่อถูกลี่ฉุนมาตีสนิท หัวใจชายหนุ่มที่ไม่เคยมีสตรีมาใส่ใจเฉกเช่นนี้ก็รู้สึกอ่อนไหวและหลงรักอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าจะรู้ว่าลี่ฉุนก็มีใจให้ท่านแม่ทัพของตน แต่เขาเชื่อในเพียงคำพูดของอีกฝ่ายที่ว่า ‘อนาคตไม่แน่นอน ไม่แน่เราอาจจะมีเส้นทางที่ดีร่วมกัน’ หลังจากนั้นเขาจึงไม่คิดอันใดอีก เซวียหลิงจ้านถูกบิดเบือนข้อมูลต่าง ๆ เพราะสิ่งที่หมิงถานรายงานมาตลอดหนึ่งปี แม้กระทั่งเรื่องแม่นมของเขาที่กลายเป็นคนพิการอาการสาหัส ฉิงเหลียนที่นอนอยู่บนฟูกเก่า ๆ เมื่อได้เห็นสตรีแปลกหน้าก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย ในขณะที่ถิงถิงรู้ดีว่าอีกฝ่ายคือผู้ใด เพราะว่าในวันที่อีกฝ่ายแต่งเข้ามา ตนได้ไปแอบดูกับเซวียจินหลิง “แม่นม ท่านแม่มาเยี่ยม” ไม่ปล่อยให้ฉิงเหลียนสงสัยนาน เซวียจินหลิงก็คลาย