All Chapters of รักสำรอง: Chapter 81 - Chapter 90

“ก็พี่เอริเป็นคนน่ารัก….แบบนี้นี่เองพี่ขุนศึกถึงได้ดูสนิทสนมกับพี่เอริมากๆยังไงล่ะค่ะ…”“มากจนทำให้ฉันรู้สึกไม่ชอบและคิดไม่ดีกับพี่เอริ…”น้ำเสียงของเธอฟังดูว่าเธอรู้สึกผิดพรึบนามิว่าพลางยื่นมือมาจับมือฉันไปกุมไว้บนตักเธอ แววตาของเธอดูอ่อนโยนและจริงใจ“ฉันขอโทษนะคะ…สำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา….ทั้งวาจาที่ฉันเคยล่วงเกินพี่และการกระทำของฉันที่ทำไม่ดีต่อพี่เอริ….เพราะนามิเข้าใจพี่เอริผิดว่าพี่เอริจะมาแย่งพี่ขุนศึกไปจากนามิ….”นามิว่าพลางทำสายตาที่บ่งบอกว่าเธอรู้สึกผิดไปตามที่เธอพูดจริงๆ ฉันก็มองหน้าเธอความรู้สึกที่เคยโกรธเธอและมองเธอไม่ดีกลับแปรเปลี่ยนมาเอ็นดูและชื่นชอบเธอแทน“ฉันขอโทษจริงๆค่ะ…”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ….ดิฉันเข้าใจ…”ฉันยิ้มพลางบอกเธอและใช้มืออีกข้างไปกุมมือเธอและออกแรงบีบๆเบาๆเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอแล้ว ที่เธอทำไปเพราะเธอคิดว่าฉันกับขุนศึกมีอะไรเกินเลยมากกว่าเจ้านายและเลขาเธอคงจะหึงหวงเขาตามธรรมชาติแหละ“ขอบคุณนะคะ…..^_^”“ค่ะ….”“นามิต้องขอบคุณพี่ขุนนะคะเนี่ย…^_^”“คะ?”ฉันขมวดคิ้วมองใบหน้าสวยของนามิอย่างสงสัยกับคำพูดของเธอ เธอก็ยิ้มกว้างให้ฉันแววตาของเธอเ

พรึบฉันก้มหัวให้กับคณะกรรมการที่ประจำสาขานี้สี่ท่านและผู้จัดการอีกหนึ่งท่านและคุณจอมพลอย่างเกรงใจที่ฉันเสียมารยาทขอลุกไปกลางคันแบบนี้ในห้องประชุม“ขอโทษนะคะ…ที่ไปนาน…”ฉันที่นั่งที่นั่งข้างๆคุณจอมพลที่จับจ้องมองฉันตลอดระยะเวลาที่ฉันเดินเข้ามาภายในห้องประชุมขนาดกลางแห่งนี้ก็เอ่ยกระซิบบอกคุณจอมพลไป“ไม่เป็นไรครับ…^_^”คุณจอมพลตอบฉันกลับมาและยิ้มกว้างให้ฉัน ฉันก็ยิ้มแหยๆให้เขาก่อนจะหันไปให้ความสนใจการอภิปายของผู้จัดการสาขาต่อพลางจดบันทึกข้อมูลลงในไอแพดเครื่องหรูของฉันเราประชุมต่อกันไปอีกสักพักใหญ่ การประชุมและการอภิปายก็จบลง “ขอบคุณทุกๆคนมากครับ…ที่ให้เกียรติและเสียสละเวลามาอภิปายในวันนี้….”คุณจอมพลลุกขึ้นยืนและเอ่ยบอกคณะกรรมการและผู้จัดการสาขานี้ด้วยน้ำเสียงและสายตาอ่อนโยนอย่างขอบคุณจากใจจริง ฉันก็ยิ้มกริ่มที่คุณจอมพลเอาใจใส่พนักงานทุกคนแบบนี้ “พวกเราสิครับ….ที่ต้องขอบคุณคุณจอมพลที่เสียสละเวลามาเยี่ยมชมพวกเราในทุกๆเดือนแบบนี้^_^”“มันเป็นหน้าที่ของผมครับ…และผมจะขอโอกาสนี้แนะนำเลขาคนใหม่ของผมให้ทุกๆท่านได้รู้จักนะครับ….”คุณจอมพลว่าพลางหันมายิ้มละมุนให้ฉันก่อนจะยักคิ้วให้ฉันข้างหนึ่งเพื่

“ละแล้ว….ท่านประธานจะรับเป็นห้องสะส่วนตัวไหมครับ?”“คนอย่างฉันไม่นั่งรวมกับคนอื่น!”“และไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร!!”เสียงเข้มที่ฟังดูดุดันทำให้พนักงานชายที่ยืนเอามือกุมกันไว้ด้านหน้าถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความหวาดกลัวขุนศึก แต่คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาและหันไปมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เพราะถ้าคนอื่นฟังก็คงจะคิดว่าขุนศึกหมายถึงการไม่ดูหนังรวมกับคนอื่นแต่สำหรับฉันมันไม่ใช่!ขวับฉันมองขุนศึกอย่างไม่วางตาเขาเองก็จับจ้องฉันกลับด้วยแววตาดุดันและไม่พอใจเช่นกัน“พี่ขุนคะ….”เสียงหวานใสของผู้หญิงหน้าตาดีที่สวมชุดนักศึกษาตัวเล็กรัดติ้วของเธอและสัดส่วนที่อวบอั๋นของเธอทำให้ฉันรู้ทันทีว่าเธอคงจะเป็นคู่ขาคนล่าสุดของขุนศึก เพราะว่าเขาชอบผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาเหมือนตุ๊กตาผิวขาวและที่สำคัญหน้าอกหน้าใจต้องใหญ่โตแบบเธอคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันข้างๆเขาที่ตอนนี้เธอเอาแขนเล็กคล้องแขนของขุนศึกอยู่ด้วยท่าทางออดอ้อนของเธอ งานการไม่ทำ ที่แท้ก็มามั่วหญิงอยู่นี่ อนาคตของบริษัทKAจะเป็นยังไงต่อไปถ้าไม่มีฉันกับคุณจอมพลอยู่น่ะแต่เอ๊ะ?ขุนศึกไปดูงานกับนามิอีกห้างหนึ่งไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขามาอยู่นี่ได้อ่ะ?“ค

ฉันมองไปที่มือหนาของคุณจอมพลทันทีที่เขายื่นมือมาจับมือฉันที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างไวจนฉันตั้งตัวไม่ทัน“อย่าผลักไสพี่….”น้ำเสียงเชิงขอร้องและอ้อนวอนพร้อมกับสายตาที่สั่นไหวของคุณจอมพลทำให้ฉันดึงมือของฉันออกมาจากเขาไม่ได้จริงๆ“เพราะพี่…ไม่เคยคิดที่จะเล่นๆกับเธอ…”คุณจอมพลว่าพลางยื่นมืออีกข้างที่ว่างของเขาขึ้นมาหาโครงแก้มของฉันอย่างช้าๆพรึบ“มองตาพี่สิ….ว่าพี่คิดยังไงกับเธอ…”คุณจอมพลเอ่ยเสียงนุ่มทุ้มในขณะที่ฝ่ามือหนานุ่มและอบอุ่นของเขาสัมผัสโดนแก้มนวลของฉันแล้ว ฉันมองตาของคุณจอมพลนิ่งไม่ไหวติ่ง มันไม่มีความรู้สึกตื่นเต้นและใจเต้นแรงเหมือนตอนที่ฉันอยู่ใกล้และสบตากับขุนศึกเลยสักนิด สักนิดเดียวก็ไม่มีพรึบ“จุ๊ฟ….”คุณจอมพลขยับใบหน้าหล่อของเขาเข้ามาหาใบหน้าของฉันอย่างช้าๆ ฉันไม่ได้ขยับหนีเขา ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจนฉันรับรู้ได้ถึงริมฝีปากหนานุ่มของเขาที่ค่อยๆบรรจงแตะลงมาบนริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยนและเริ่มเน้นย้ำในการกดแนบชิดริมฝีปากของฉันให้ถี่ขึ้นเพื่อเร่งเร้าให้ฉันจูบตอบเขา พรึบโพล๊ะ“ไอ้สัสจอม!!!”ร่างของคุณจอมพลโดนขุนศึกกระชากออกไปจากร่างของฉันอย่างรุนแรงจนคุณจอมพลที่ตั้งตัวไม่ทันถูกแ

“ครับ…ขับรถดีๆ…ถึงแล้วโทรบอกพี่ด้วย^_^”“รับทราบค่ะ…ท่านรอง^_^”ฉันยิ้มร่าอย่างขี้เล่นไปให้คุณจอมพลพลางย่นจมูกแบบที่เคยทำให้ขุนศึกอยู่เป็นประจำให้คุณจอมพลไปด้วย ฉันทำแบบลืมตัวน่ะพรึบคุณจอมพลเลิกคิ้วมองหน้าฉันอย่างสงสัย ฉันจึงได้สติว่าฉันไม่ควรทำหน้าตาแบบนี้“ขอโทษค่ะ…ขอตัวก่อน…”ฉันเอ่ยบอกคุณจอมพลและหันหลังให้เขาแต่ในจังหวะนั้นข้อมือของฉันก็โดนมือหนาของคุณจอมพลคว้าไว้ซะก่อนพรึบ“ขอโทษทำไม….พี่แค่จะบอกว่า….ให้ทำบ่อยๆนะครับ….น่ารักดี^_^”“ค่ะ…”ฉันอมยิ้มขึ้นมาอย่างเขินอายที่โดนคุณจอมพลเอ่ยชมฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและดูอบอุ่น เขายิ้มบางๆให้ฉันอย่างคนที่อบอุ่น คุณจอมพลเป็นผู้ชายที่แสนดีและอบอุ่นมากจริงๆ“เอริ…ขอตัวค่ะ…”“ครับ…”คุณจอมพลรับคำฉันก่อนจะคลายมือที่จับข้อมือของฉันอยู่ให้คลายออกอย่างช้าๆและจนในที่สุด ฉันก็เป็นอิสระ ฉันก้มศีษระพลางยิ้มบางๆให้คุณจอมพลก่อนจะเดินหันหลังให้เขา มุ่งหน้าไปยังรถสปอร์ตคันสีดำสุดหรูของคุณจอมพลที่จอดอยู่หน้าสวนของคฤหาสน์หลังนี้พรึบฉันเปิดประตูฝั่งคนนั่งและในจังหวะนั้นสายตาของฉันก็ไปสบเข้ากับนัยน์ตาสีดำของคุณจอมพล เขายกมือขึ้นมาโบกมือบ๊ายบายฉัน ฉันก็ยกมือโ