All Chapters of รักสำรอง: Chapter 71 - Chapter 80

12:00น.ห้องครัว….ฉันที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็ค่อยๆพาร่างกายที่อ่อนแอและปวดร้าวของตัวเองเดินลงจากบันไดบ้านจากชั้นสองลงมายังชั้นล่าง เพราะฉันหิวข้าว และฉันก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติแปลกไปเพราะผ้าปูที่นอนที่เลอะไปด้วยคราบเลือดและคราบน้ำรักของฉันกับขุนศึก ได้หายออกไปจากที่นอนหลงเหลือไว้เพียงแค่เตียงนอนขนาดหกฟุตราคาแพงแค่นั้น ใครกันนะที่เอาออกไป ฉันก็รู้สึกอายเหมือนกันนะ“กลิ่นอะไรหอมจัง^_^”ฉันพึมพำขึ้นมาเมื่อทันทีที่ขาของฉันก้าวถึงพื้นของชั้นล่าง กลิ่นหอมฉุยที่ลอยออกมาจากที่ไหนสักแห่งในบ้านหลังนี้ทำให้น้ำย่อยในกระเพาะของฉันเริ่มทำงานขึ้นมาทันที“ขวัญไม่ได้ไปเที่ยวแล้วหรือไงกันนะ?”ฉันพึมพำขึ้นอย่างนึกสงสัยว่าขวัญหรือใครกันที่ทำอาหารหอมกรุ่นนี้ ฉันไม่รอช้ารีบใช้จมูกสูดดมหาที่มาของกลิ่นหอมๆของอาหารนี้ ก็พบว่าต้นตอของกลิ่นนี้อยู่ที่ห้องรับประทานอาหาร ฉันจึงเดินมุ่งไปที่ห้องอาหารทันทีก็พบกับจานอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะอาหารอยู่สามจาน นั้นคือของโปรดของฉันทั้งนั้นเลยพรึบ“อื้อออออร่อย^_^”ฉันที่เดินไปถึงยังอาหารก็ใช้ช่อนตักอาหารแกงส้มกุ้งตัวใหญ่ขึ้นมากินเลย พลางทำหน้าฟินเพลี๊ย“ป้าบัว?!”

“ทำไม….ฉันพูดผิดตรงไหน?”แต่ฉันก็ทำใจดีสู้เสือ เพราะคนอย่างขุนศึกไม่ชอบให้ใครมาท้าทายเขาแบบที่ฉันกำลังทำอยู่พรึบ“เราไม่อุ๊บ!”ฉันยังพูดไม่ทันจบก็โดนขุนศึกก้มหน้าลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างแรงทำให้ฉันพูดต่อไม่ได้ “อื้อออ”ฉันร้องท้วงแต่ดูเหมือนเขาจะเริ่มรุนแรงกับรสชาติจูบที่ร้อนแรงดังเปลวเพลิงริมฝีปากของฉันโดนครอบงำด้วยริมฝีปากหยักสีชมพูอย่างรุนแรง จนฉันได้ยินเสียงขุนศึกดูดริมฝีปากของฉัน“จ๊วฟฟฟ”“อื้ออ”ขาของฉันแทบจะหมดแรงยืนไม่ไหวเมื่อโดนขุนศึกลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของฉันเขาใช้ปลายลิ้นสากตวัดหยอกเย้ากับลิ้นเล็กของฉัน เขาดูดดึงลิ้นของฉัน ฉันก็พยายามจะเบือนหน้าหนีเขาแต่ก็ไม่เป็นผล“อื้อออ”ฉันพยายามบิดข้อมือที่โดนขุนศึกจับทั้งสองข้างให้แรงขึ้นเพื่อจะได้หลุดจากการจับกุมของเขา แต่ยิ่งฉันบิดมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งเจ็บไปถึงกระดูกมากเท่านั้น ฉันจึงต้องยอมอยู่เฉยๆให้เขาจูบฉันอยู่อย่างนี้พรึบฟิ้วววววตุ๊บร่างของฉันถูกขุนศึกเหวี่ยงลงบนฟูกนุ่มๆที่ไร้ผ้าปูที่นอนอย่างแรง เขาไม่ได้ห่วงว่าฉันจะเจ็บรึเปล่า การกระทำของขุนศึกทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดภายในหัวใจ ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าขุนศึกที่เป็นแฟนข

“และฉันก็ไม่ได้อยากให้ความสัมพันธ์วันไนท์สแตนด์กับเธอ….เพราะฉันอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอไปนานๆ…ไม่ได้รู้จักเพียงแค่ชั่วข้ามคืนและพอเช้าก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป…”“หรือให้เงินและจบ…”ขุนณรงค์เอ่ยจบและจ้องมองใบหน้าหวานที่เธอนอนฟังเขาพูดอยู่อย่างเงียบๆและกำลังสู้ทนกับความเจ็บปวดและความเสียวซ่านที่แก่นกายความเป็นสาวของเธอ“อย่าพูด…ว่านายรักฉัน…”“เพราะถ้านายรักฉันจริงๆ….นายไม่เที่ยวไปนอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้าแบบนั้นหรอก…”ฐิติมนเอ่ยบอกขุนณรงค์ไป แววตาของเธอนิ่งเฉยทำให้ขุนณรงค์หัวใจกระตุกวูบลงที่เธอเอ่ยพูดแบบนี้ออกมา เพราะนิยามความรักสำหรับเขาไม่ใช่แค่คนสองคนรักกันหรือมีอะไรกันโดยไม่นอกใจนอกกายคนรักและทำให้คนทั้งสองฝ่ายที่รักสบายใจแค่นั้น แต่นิยามความรักของเขามันเป็นการทำให้คนที่รักใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมีเงินใช้โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่า เธอฐิติมนคิดแบบนี้หรือทุกคนอาจจะคิดแต่เขาไม่ได้คิดแบบนี้ การที่เขาชอบนอนกับคู่นอนหลายคนแต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับพวกเธอ เขาก็แค่คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายอย่างเขา เพราะนิยามความรักของแต่ละคนมันแตกต่างกัน“หึ….ฉันก็แค่พูดถึงเมื่อก่อน…ตอนที่ฉันรักเธอ…แต่ตอนนี้…

“เอริ!”ผมเรียกเธอเสียงดัง เธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาเสียงดังอย่างไม่พอใจก่อนที่เธอจะหันหลังของเธอมาหาผม ผมก็จัดการจับร่างของเธอให้ขึ้นคร่อมร่างผม โดยที่ด้านศีรษะของเธออยู่ตรงหว่างขาของผมและหว่างขาของเธออยู่ตรงหน้าผม ในท่าหกเก้าพรึบ“อื้อ….เบาๆสิ!”เธอว่าเสียงเข้มที่ผมจัดการใช้มือทั้งสองข้างแหวกร่องกลีบกุหลาบงามของเธอให้อ้าออกจากกันเพื่อผมจะมองดูเนื้อด้านในของร่องสวาทของเธอที่เป็นสีชมพูสดมันกำลังขมิบเข้าออกได้อย่างชัดเจนขึ้น“หึ..”ผมหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะใช้ปลายนิ้วชี้ค่อยๆแหวกกลีบกุหลาบชั้นนอกและชั้นในที่อวบอิ่มสีชมพูสดของเธอออกและค่อยๆยื่นหน้าขึ้นไปหาร่องสวาทของเธอพร้อมกับยื่นปลายลิ้นร้อนไปแตะตรงกลางของร่องสวาททำให้ร่างบางสั่นสะท้านเสียงหวานครวญครางออกมาพลางบิดเอวคอดแอ่นความเป็นสาวสู้กับปลายลิ้นของผม“ทำหน้าที่ของเธอต่อสิ….”ผมเอ่ยบอกเธอที่เห็นว่าเธอเอาแต่นิ่งไม่ยอมปรนเปรอลำกายใหญ่ให้ผมแบบที่ผมทำให้เธอบ้าง “อื้อ!”เธอกระแทกเสียงใส่ผมก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไปลำกายใหญ่ของผมอย่างช้าๆและยื่นปลายลิ้นเล็กของเธอไปเลียทำความสะอาดส่วนหัวของลำกายใหญ่ให้ผมอย่างช้าๆความร้อนของปลายลิ้นเธอทำให้ผมเสียวซ่านเ

เช้าวันต่อมา…บริษัท KA07:30น.เอริ ฐิติมน….พรึบ“กาแฟค่ะ….^_^”“ขอบคุณนะคะ….พี่เอริ^_^”“จ้า….^_^”ฉันยิ้มให้กับน้องที่อยู่แผนกฝ่ายต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์ที่ฉันมักจะซื้อกาแฟมาฝากเธอและพนักงานคนอื่นๆอยู่เป็นประจำ วันนี้ก็เช่นกัน เมื่อฉันแจกจ่ายกาแฟหลายสิบแก้วที่ฉันซื้อมาจากคาเฟ่ให้พนักงานเรียบร้อยแล้ว ก็เดินตรงดิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปยังชั้นที่ฉันทำงานอยู่ทันทีติ๋งฉันกดลิฟต์และรอสักพักประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออกโดยภายในตัวลิฟต์ไม่มีคนอยู่ ฉันเดินก้าวขาเข้าไปในตัวลิฟต์โดยไม่ได้รับร้อนอะไรและกำลังจะกดประตูลิฟต์ให้ปิดลงเพราะไม่มีใครมายืนรอลิฟต์เพื่อจะไปพร้อมกับฉัน ตึกๆๆๆๆ“รอด้วยค่ะ^_^”เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นกระเบื้องดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงหวานใสของใครคนหนึ่งที่ฟังดูคุ้นหูเอ่ยดังมาแต่ไกลพร้อมกับนิ้วเรียวยาวที่ยื่นมาจับประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดตัวลงให้อ้าออกและเปิดรับให้เธอที่อยู่ด้านนอกของตัวลิฟต์ได้เข้ามาภายด้านในกับฉัน ทันทีที่ฉันสบตาเข้ากับผู้หญิงตรงหน้าก็ทำให้ฉันตกใจทันที เพราะไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี้“คุณนามิ…?”“ใช่ค่ะ…นามิเอง^_^”เธอยิ้มหวานให้ฉันรอยยิ้มและน้ำเสียงของเธอดูเป็นมิตร