บททั้งหมดของ ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รัก: บทที่ 31 - บทที่ 40

“จะยืนมึนอีกนานไหม” เสียงเย็นชาทำลายภวังค์จนสิ้นซาก“คะ?”“ผมถามว่าคุณจะยืนงงตรงนั้นอีกนานแค่ไหน เมื่อไหร่จะถอดสักที”“หา...ถะ...ถอด!” ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างงุนงงเธอยังไม่ได้ตกลงรับข้อเสนอนางแมวยั่วสวาทของเขาสักหน่อย แล้วเขาจะให้เธอถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเขาทำไมกัน อย่าบอกนะว่าหมอนี่จะให้เริ่มทดลองงานตอนนี้เลย“อร้ายยย คนชีกอ!” พริตตีสาวรีบกอดอกหวีดร้องลั่นห้อง แทบจะพุ่งเข้าไปชกตาหมีมะเขือเผาจอมลามกตรงหน้า เห็นหล่อๆ หงิมๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะหื่น ถึงกับให้เธอแก้ผ้าต่อหน้าแบบนี้“คุณว่าใครชีกอ?” รวินรุตม์มองคนเต้นเป็นเจ้าเข้าอย่างงุนงง“ก็ใครล่ะที่อยู่ดีๆ ก็มาสั่งให้ฉันถอดเสื้อถอดผ้าน่ะ”“เดี๋ยวนะ ผมสั่งให้คุณถอดเสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อไหร่”“อ้าว...ก็เมื่อกี้ไง คุณบอกให้ฉันถอด...”ไบเกอร์หนุ่มถึงกับกุมขมับ พลางส่ายหน้า“ผมถามว่าเมื่อไหร่คุณจะถอด หมายถึงถอดรองเท้าเลอะๆ นั่นสักทีต่างหาก พื้นห้องผมเลอะเทอะหมดแล้ว ไม่เห็นหรือไง” เขาชี้มือไปที่พื้นที่มีรอยสกปรกหลายรอยเพล้ง! พริตตีสาวอ้าปากหวอ หน้าแหกยับเยิน“อ๋อ ที่แท้ก็ถอดรองเท้านี่เอง แหะๆ” คนหน้าแตกยิ้มกลบเกลื่อน“นี่อย่าบอกนะว่าคุณกำลังคิดลาม

รวินรุตม์อาศัยจังหวะที่หญิงสาวเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสนุ่มละมุนของเขารุกคืบเข้าโจมตีที่จุดอื่นต่อ มืออุ่นร้อนขยับยุกยิกที่ชายเสื้อยืดของเธออย่างย่ามใจ แต่ยังไม่ทันได้สอดมือเข้าไปสัมผัสเนื้อเนียนนุ่ม ก็อ้าปากร้องลั่นออกมา “โอ๊ะ...โอ๊ย!”ชายหนุ่มโดนฟันคมงับที่ปลายลิ้นเข้าให้จนสะดุ้งโหยง ชาวาบตั้งแต่หัวจดปลายเท้า ต้องยอมถอยทัพกลับมานั่งหน้าตูมที่เดิม ในใจเดือดปุดๆ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนกัดลิ้นขณะที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มเช่นนี้มาก่อน ยายแพนด้าพันธุ์ร็อตไวเลอร์นี่กล้าดียังไงทำกับเขาแบบนี้ นึกแล้วก็แสนจะแค้นฝ่ายคนถูกปล้นจูบใช้หลังมือถูที่ปากแรงๆ ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ไปหลายทีด้วยความโล่งอก แม้จะโดนเขาหอมไปสองที กับโดนจูบไปอีกที แต่ก็ยังดีกว่าโดนหมีปล้ำละน่า พริตตีสาวพันธุ์โหดมองคนตัวโตที่นั่งหน้าตึงเปรี๊ยะไม่สบอารมณ์อย่างสมน้ำหน้าแต่พอเห็นปลายคางเขามีรอยแดงๆ ก็ชักจะรู้สึกผิดขึ้นมาหน่อยๆ ถึงจะหื่นไปบ้าง แต่คิดถึงตอนที่เขาช่วยวิ่งเต้นเรื่องแม่เมื่อคืน กับตอนที่ช่วยนวดขาตอนเธอเป็นตะคริวแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้ จะว่าไปเธอก็เป็นฝ่ายผิดที่ไปรังแกเขาก่อน“นี่คุณ”นิ่งไม่ตอบ...“เ

ฝ่ายหญิงสาวผู้มาเยือนพอหลบเข้ามาในห้องได้ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหนื่อยราวกับวิ่งมาราธอนมาสักสิบกิโลฯพ่อแก้วแม่แก้วเอ๋ย...ทำไมชีวิตหนูช่างบัดซบขนาดนี้ รู้จักกับหมอนี่แค่หนึ่งวันหนึ่งคืน กับอีกครึ่งวันเอง เธอก็ปล่อยไก่ไปแทบหมดเล้าแล้ว ที่ยังยืนอยู่ได้นี่ก็อาศัยความหน้าด้านล้วนๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหน้ามืดยอมรับข้อเสนอของเขาไป ชีวิตเธอจะลงเอยที่จุดไหนเฮ้อ...เอาน่า คิดซะว่าอีกเดี๋ยวก็แยกย้ายไม่ต้องพบต้องเจอกันอีกแล้ว เพราะคงไม่มีอะไรที่จะต้องเกี่ยวข้องกันอีก เพราะเขากับเธอก็เหมือนอยู่กันคนละโลกอยู่แล้วนี่นา ที่ต้องโคจรมาพบกันนี่ก็ไม่ใช่พรหมลิขิตอะไรหรอก ความซวยนำพาล้วนๆ เลยต่างหาก ภีรดาระบายลมหายใจเบาๆ ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนุ่ม พลางมองไปรอบกายอย่างสนใจ เธอเคยคิดว่าคนรวย อย่างเขาต้องอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่ๆ ที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูราคาแพงหูฉี่ แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็นเพียงห้องนอนธรรมดาๆ ที่การตกแต่งก็ดูเรียบๆ เน้นสีโทนขรึมๆ แบบแมนๆ แต่ดูสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบ สบายตา แม้เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้จะดูมีราคาอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้หรูหราเว่อร์วังอะไร จะว่าไปเตียงของเขาก็นุ่มไม่เลวเลยหญิงสาว

“หยุดบ้าก่อนได้ไหมคุณ โอ๊ะ โอ๊ย...!” คนตัวโตร้องลั่น เพราะคราวนี้ถูกอีกฝ่ายจู่โจมด้วยการก้มลงมางับปลายจมูกจนถึงกับหน้าชาวูบจะบ้าตาย ชาติก่อนยายนี่เป็นหมาร็อตไวเลอร์หรือไงนะ กัดได้กัดดีไม่ไหวแล้วนะ...“ว้าย!” หมีแพนด้าพันธุ์ร็อตไวเลอร์แหกปากลั่น เมื่อถูกเขากระชากร่างเข้าหาและตวัดกอดรัดแน่น ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายพลิกกายจับกดและขึ้นคร่อมเธออย่างรวดเร็ว“จะทำอะไร ไอ้คนบ้ากาม ปล่อยนะ”“ปล่อยให้โง่สิ อา...เจ็บชะมัด ผู้หญิงบ้าอะไรเนี่ย” รวินรุตม์กัดฟันกรอด ปลายจมูกแดงเป็นรอยเขี้ยว แสบระบมไม่หาย“ก็...ก็นายอยากมาปล้ำฉันก่อนทำไมล่ะ”รวินรุตม์สูดลมหายใจเข้าปอดระงับอารมณ์เดือดปุดๆ กับข้อกล่าวหาที่อีกฝ่ายโยนใส่หน้า“ทำไม เถียงไม่ออกละสิ นายมัน...อุ๊บ!” เสียงโหวกเหวกนั่นถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อผู้ถูกกล่าวหาประกบริมฝีปากลงมา ‘จูบปิดปาก’ เสียก่อนดวงตากลมโตเบิกค้าง ร่างกายเหมือนถูกไฟฟ้าแรงสูงช็ชอร์ตจนชาวาบ ก่อนเปลี่ยนเป็นร้อนวูบเพราะเจอจูบสูบวิญญาณนั่นปล้นลมหายใจไป ชายหนุ่มขบเม้มเรียวปากนุ่มแต่ร้ายกาจของเธอเป็นการลงโทษ ก่อนส่งปลายลิ้นอุ่นซ่านเข้าไปป่วนในรวงน้ำหวานจนหญิงสาวตั้งรับแทบไม่ทัน จูบที่

ก็นับว่ายังดีที่รู้ตัวว่าเสียมารยาท แต่ไอ้ประกายตาวิบวับที่มองมานั่นคืออะไรกัน“นี่มันก็บ่ายแก่ๆ แล้ว ถ้าคุณหิวก็ลองเข้าไปดูในครัวสิ น่าจะพอมีของกินอยู่บ้าง” เขาเสนออย่างใจกว้าง “ผมขอไปจัดการตัวเองก่อน ตามสบายนะ เดี๋ยวมา”คนเป็นแขกมองตามแผ่นหลังกว้างของเจ้าของห้องที่เดินเข้าห้องน้ำไปด้วยความรู้สึกตงิดๆ แปลกๆ บรรยากาศมันคล้ายๆ กับช่วงข้าวใหม่ปลามันของคู่แต่งงานยังไงบอกไม่ถูก ผิดแต่ว่าเธอไม่ใช่เมียเขา แล้วเขาก็คงไม่มีวันลดตัวลงมาให้เธอไปช่วยขยายเผ่าพันธุ์หมีขั้วโลกให้หรอกเฮ้อ...เรื่องมันชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่แล้วพริตตีสาวสุดเพี้ยนส่ายหน้าก่อนทุ่มกายลงนอนแผ่หลามองเพดานอย่างหมดอาลัยตายอยาก นึกไม่ออกว่าชีวิตตัวเองยังจะบัดซบได้มากกว่านี้อีกไหมหนอ...“นี่คุณ! ยังอยู่ในห้องหรือเปล่า ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้ผมหน่อยสิ!”ตาขวาของหญิงสาวกระตุกขึ้นมาทันที นั่นไงคิดไม่ทันขาดคำเลยเชียว“คุณก็ออกมาหยิบเองสิ ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน” ตอบส่งๆ ยังไม่ยอมลุก“เปิดตู้ตรงริมขวาสุด ผ้าอยู่ชั้นบนสุดนั่นไง”“โอ๊ย...วุ่นวายจริงๆ เลย แล้วก่อนเข้าไปทำไมไม่รู้จักหยิบเข้าไปด้วยนะ”“ผมลืม! นะ ช่วยหยิบให้หน่อยสิ ผมถอดหมด