บททั้งหมดของ คุณอาที่รัก: บทที่ 61 - บทที่ 70

"จริงเหรอคะคุณธัน"ผู้หญิงคนนั้นหันมาถามอาธันดวงตาของเธอเบิกโตขึ้นด้วยความตกใจ"จริงครับ แต่ตอนนี้ผมเลิกกับคุณดาแล้วครับ"อาธันตอบเธอไปแต่เขาไม่ได้หันกลับไปมองพวกเธอทั้งสองเลยเพราะเขาเอาแต่มองหน้าฉันอยู่เนี่ย"ยัง!เรายังไม่เลิกกัน ธันดาไม่เลิกกับคุณนะ ไหนคุณบอกว่าอยากแต่งงานกับดาไงคะ ดาตกลงแต่งงานกับคุณค่ะธัน"ดาหลาเอ่ยบอกกลับมาพลางสะบัดแขนของเธอจนหลุดจากการจับของผู้หญิงคนนั้นแล้วเธอก็วิ่งจะเข้ามาหาอาธันกับฉันทันทีด้วยความเร็ว ฉันจะขยับตัวไปยืนเผชิญหน้ากับเธอแต่ก็โดนอาธันห้ามไว้ซะก่อน"เดี๋ยวอาเคลียร์เองครับคนสวย^_^"อาธันเอ่ยบอกฉันพร้อมกับยิ้มละมุนมาให้ฉันแล้วเขาก็หันหน้ากลับไปมองดาหลาต่อพร้อมกับเปลี่ยนแววตาที่เคยอ่อนโยนเวลามองฉันเป็นแววตาที่เเข็งกร้าวและดุดัน"เสี่ยคนนั้นเขาเลิกส่งเสียเลี้ยงดูคุณแล้วเหรอครับ?"อาธันเอ่ยถามดาหลาไปด้วยนำ้เสียงเรียบนิ่งดาหลาก็เบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับหยุดฝีเท้าของเธอลงอย่างทันที เธอก็หันขวับตวัดสายตาคมมองมาที่ฉัน"อีหลานของคุณไปบอกอะไรคุณคะธัน ดาไม่รู้เรื่องเสี่ยอะไร อีแก้มใสมันมั่ว อีเด็กโกหก!"ดาหลาชี้หน้าฉันพลางเอ่ยใส่ฉันมาเป็นชุด ฉันก็ลอยหน้าลอยตาล้อ

"ไชโย!/ไชโย!"ท่านทั้งสองร้องขึ้นอย่างดีใจ ฉันก็หันกลับไปมองหน้าอาธันด้วยความสงสัยแต่ก็ดีใจเหมือนกันที่คุณย่าไม่กรีดกันเราสองคน"พรุ่งนี้ไปกรุงเทพกันลูก แม่จะไปสู่ขอเมียให้ธัน"คุณย่าหันกลับมาบอกอาธัน อาธันก็หลบสายตาคุณย่าและยกมือขึ้นไปลูบท้ายทอยตัวเองอย่างเขินใบหูของอาธันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ"แล้วขอหมั้นไว้ก่อนแล้วจะแต่งเมื่อไรล่ะลูก เราจะได้ไปบอกพ่อเขาถูก"คุณย่าเอ่ยถามอาธันขึ้นด้วยความสงสัย"แก้มใสเรียนจบเมื่อไร แต่งเมื่อนั้นครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าไปพลางหันมามองหน้าฉัน ปีนี้ฉันก็จะจบแล้วนะ เปิดเทอมนี้ฉันก็ขึ้นปีสี่แล้ว แล้วฉันก็ต้องไปฝึกงานอีก"จ๊ะ งั้นตกลงตามนี้นะ^_^"คุณย่าเอ่ยขึ้นแล้วท่านก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ"มีลูกก่อนได้ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามขึ้นพลางเลิกคิ้วมองมาที่ฉันกับอาธันสลับกัน ฉันกับอาธันจึงหันมามองหน้ากันทันที"เอ่อ ผมว่าเเต่งก่อนดีกว่าครับคุณแม่ ผมไม่อยากให้คนอื่นมองแก้มใสไม่ดีนะครับ""อ๋อเนอะ แม่ก็ลืมไปงั้นถ้าหนูแก้มใสเรียนจบเมื่อไร ธันรีบมีหลานให้แม่เลยนะ เอาสักสามคน"คุณย่าเอ่ยขึ้น ฉันก็ได้แต่หัวเราะแหะๆอาธันก็มองหน้าฉันไม่เลิกอยู่ได้มองอยู่นั้นแหละอีแก้มก็เขินเป็นนะ

"ฮัลโหลอาธัน คิดถึงจังเลยคะ^_^"(คิดถึงแล้วทำไมถึงไม่โทรหาอาล่ะครับ) อาธันเอ่ยตอบมาด้วยนำ้เสียงงอนๆ"โอ๋ๆๆอาธันขา ก็มหาลัยเพิ่งเปิดแก้มใสต้องเตรียมอะไรมากมายเยอะแยะจนไม่ว่างเลยค่ะ"ฉันทำเสียงเศร้ากลับไปพลางร่ายยาวเรื่องโกหกให้อาธันฟัง ที่จริงไม่ได้ยุ่งอะไรขนาดนั้นหรอกเพียงเพราะฉันมัวแต่ไปปาตี้อยู่น่ะสิ ก็มันคิดถึงอ่ะห่างหายจากปาตี้ไปนาน ตั้งสามเดือนแหนะกระซิกๆๆ(ครับ อาเข้าใจก็ได้ พรุ่งนี้เรามีเรียนไหมครับ?)"อืมมมมม"ฉันทำท่านึกคิด มีรึเปล่าวะ"อ๋อๆๆไม่มีค่ะว่างๆๆ"(อ๋อ ดีแล้วครับ อาคิดถึงเดี๋ยวพรุ่งอาไปหานะครับเจอกันครับดาลิ้ง) ชิบอายแล้ว! อาธันจะมาเหรอเนี่ย โอ้ยตายๆๆๆ ตายแน่เลย อดปาตี้อีกแล้ว!!(ทำไมเงียบไปละครับ ไม่อยากให้อาไปหาเหรอเรา?) อาธันถามฉันมาด้วยนำ้เสียงเศร้าๆปนน้อยใจนิดๆ ตายแหละสามีเข้าใจผิด"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะอาธัน แก้มใสก็คิดถึงอาธันอยากเจอมากๆๆเลย พรุ่งนี้เจอกันนะคะดาลิ้งม๊วฟฟ"(หึๆครับ เดี๋ยวอาจะจัดหนักๆให้หนูเลย แค่นี้ก่อนนะครับอากำลังติดประชุม กลับถึงบ้านแล้วโทรหาอาด้วยนะครับ)"รับทราบค่ะ คิดถึงนะคะอาธัน รักมากด้วยยยย"(ครับ คิดถึงเหมือนกัน รักมากกว่าครับเด็กดื้อ อย่าใ

00:00น.บ้าน ท่านนายกรัฐมนตรีแก้มใส...."หึ!"อาธันหัวเราะในลำคอพร้อมกับก้มมองหน้าฉันที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยสายตามีเลศนัยแฝงไปด้วยเล่ห์กล แผ่นหลังของฉันได้รับสัมผัสเย็นวูบขึ้นมา อาธันจะทำอะไรฉันนะ ฉันมองเขาด้วยความสงสัย เขาอุ้มร่างของฉันลงจากรถสปอร์ตคันหรูสีแดงของฉันมุ่งหน้าไปยังประตูบ้านบานใหญ่บ้านคุณพ่อของฉัน"แก้มใส"เสียงคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันยืนกอดอกรอรับฉันกับอาธันอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านของฉันพวกท่านเอ่ยเรียกฉันขึ้นมาพร้อมกัน"คุณพ่อ คุณแม่ แฮะๆๆ^_^"ฉันหันไปมองพร้อมเอ่ยเรียกพวกท่าน"จัดการเลยธัน พี่อนุญาต""คุณพ่อคะ"ฉันเอ่ยเเย้งขึ้นมาแทบจะทันที พวกท่านไม่รักไม่ห่วงลูกสาวคนนี้เลยเหรอ เมื่อคุณพ่อทำมือเชื้อเชิญให้อาธันจัดการทำโทษฉันได้ ทำไมล่ะแก้มใสแค่หนีเที่ยวเองนะคะไม่ได้หนีตามผู้ชายซะหน่อยงื้อ"ขอบคุณครับพี่ตุลา เมื่อพี่อนุญาตแล้ว งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกคุณพ่อของฉันพลางก้มหน้าลงมามองหน้าฉันด้วยใบหน้าที่เหมือนเขากำลังมีความสุขมากอาธันปล่อยฉันลงยืนข้างๆเขา"เข้ามาครับ"อยู่ดีๆอาธันก็พูดขึ้นพร้อมปรบมือเรียกใครเข้ามา ฉันรีบหันไปขอความคิดเห็นของคุณแม่ทันที แต่ท่านก็

"แก้มใส! เป็นอะไรครับ แก้มใส"อาธันเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนร้อนรนและเป็นห่วง เมื่อฉันแกล้งเป็นลมหึๆๆอาธันเสร็จแก้มใสแน่ๆๆๆหึๆๆ"แก้มใสครับ"อาธันรีบช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปทางบ้านของฉัน อาธันมุ่งหน้าตรงไปทางห้องนอนที่เตรียมไว้สำหรับรับแขกที่มาเที่ยวที่บ้านของฉันได้นอนพักผ่อน ฉันแอบชำเลืองหางตามองหน้าอาธันนิดนึงเขามีสีหน้าที่เป็นห่วงฉัน เขาวิ่งไปพร้อมๆกับก้มมามองหน้าฉันไปด้วย หัวใจจะวายเกือบหลบสายตาคู่สวยของอาธันไม่ทันแหนะวู้!"ผมขอกะละมังกับผ้าเช็ดตัวหน่อยครับ"อาธันเอ่ยสั่งแม่บ้านของฉันที่เขาเข้ามาดูฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใย"ค่ะ คุณธัน"ป้าแม่บ้านรับคำอาธันและรีบวิ่งไปเอาของที่อาธันสั่งพรึบอาธันค่อยๆวางร่างของฉันลงบนที่นอนสีขาวขนาดใหญ่ตามด้วยเขานั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน อาธันยื่นมืออบอุ่นของเขามาลูบแก้มของฉันอย่างเเผ่วเบาก๊อกๆๆ"ของที่คุณธันสั่งมาแล้วค่ะ"ป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอเคาะประตูเสร็จ อาธันลุกขึ้นจากเตียงเข้าไปเอาของที่ป้าแม่บ้านอย่างไว"ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเองครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกป้าแม่บ้านด้วยนำ้เสียงยิ้มๆ"ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก