บททั้งหมดของ คุณอาที่รัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้มใสค่ะ ตัวเล็กน่ารักคะ เป็นคนตรงๆอ่ะแรงๆไม่พอใจท้าตบได้นะ ฉันเป็นเจ้าแม่สายปาตี้ ฉันชอบปาตี้ชอบเที่ยว ชอบใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆของฉัน ฉันยังไม่มีแฟนโสดสนิทแถมซิงอีกตั้งหากนะจ๊ะ เพราะฉันมีคนที่ฉันรักมากอยู่แล้วไงล่ะ เขาคนนั้นก็คืออาธันน้องชายของคุณพ่อฉันเองแหละ แต่คุณพ่อของฉันท่านไม่ได้เป็นลูกของคุณย่าแท้ๆหรอกนะ คุณย่าของฉันขอรับคุณพ่อของฉันมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้าเพราะคุณย่ากับคุณปู่ของฉันไม่มีลูกสักทีท่านอยากจะมีลูกบ้าง แต่พอคุณย่าไปเอาคุณพ่อมาเลี้ยงและรับคุณพ่อของฉันเป็นลูกบุญธรรมเพียงไม่กี่ปีคุณย่าของฉันท่านก็ตั้งท้องขึ้นมาซึ่งลูกในท้องของคุณย่าก็คืออาธันวาสุดหล่อสุดน่ากินของฉันยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นฉันกับอาธันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลยสักกะนิดเดียว ก็ไม่ผิดที่ฉันจะรักอาธันแบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนหนึ่งได้ ไม่ใช่รักแบบอาหลาน!!แต่อาธันจะรักฉันแบบไหนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันไม่ได้เจอเขามาเป็นสิบปีแล้ว อยากไปเจออาธัน แต่ก็ไม่อยากตื่นเช้ารอใส่บาตรกับคุณย่า ไม่อยากตื่นมาทำอาหาร ไม่อยากแต่งตัวเรียบร้อยเฮ้อออออ!แค่คิดอีแก้มก็จะบ้าตาย! เราคงต้อง

บริษัทธนะปรีดากุลห้องประชุมใหญ่20:00น.ธันวา...."ผมขอดูรายงานการเข้าใช้โรงแรมที่จังหวัดกระบี่ของเดือนที่แล้วด้วยครับ"ผมเอ่ยขอดูรายงานยอดเข้าพักที่โรงแรมสาขาจังหวัดกระบี่จากคุณพิพาก คุณพิพากเขาทำงานอยู่ฝ่ายการตลาดของโรงแรมในเครือของผมที่มีอยู่ทุกๆจังหวัดในประเทศไทย วันนี้ผมมีประชุมด่วนอย่างกะทันหันจนต้องเบี้ยวนัดกับดาหลาเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมค่อยไปง้อเธอก็ได้ ผมหวังว่าเธอคงยังไม่รีบกลับกรุงเทพก่อนหรอกนะ"นี่ครับคุณธัน คุณธันสนใจจะไปเยี่ยมชมโรงแรมที่กระบี่ของเราไหมครับ?"คุณพิพากเอ่ยถามผมพลางยื่นแฟ้มเอกสารการเข้าพักที่โรงเเรมสาขาจังหวัดกระบี่มาให้ผมดู ที่จริงผมก็สนใจจะไปเที่ยวและดูงานที่นั้นเหมือนกันแต่ผมรอดาหลาให้เธอว่าง ผมจะได้ชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันแต่เธอก็ไม่เคยว่างเลย พอเธอว่างผมก็กลับไม่ว่างซะงั้นก็เลยทำให้ผมกับเธอไม่เคยได้ไปเที่ยวด้วยกัน"ผมสนใจอยู่ครับ ที่นั้นทำยอดดีทุกเดือนเลย"ผมเอ่ยขึ้นพลางเปิดแฟ้มเอกสารรายงายดูไปเรื่อยๆติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ"ผมขอโทษครับ"ผมเอ่ยขอโทษกรรมการทุกฝ่ายในที่ประชุมเพราะผมลืมปิดเสียงโทรศัพท์ ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นชื่อของดาหลาโชว์ขึ้นอยู่ เธอคงจะโทรมาหาผ

"อืม คุณแม่เหรอคะ เข้ามาเลย"เสียงใสๆของผู้หญิงเอ่ยขึ้น ผมที่ได้ยินเจ้าของห้องอนุญาตแล้วก็หมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปยังในห้องนอนสีหวานแหววเพราะคุณแม่ท่านคงจะตกแต่งห้องนี้ไว้ให้หลานสาวคนเดียวของเขาโดยเฉพาะเลยล่ะ ท่านน่ะเอ็นดูแก้มใสมากและรักเธอเหมือนหลานสาวแท้ๆของท่าน"อื้อออ"ผมที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงร้องขึ้นผมก็รีบเดินเข้าไปดูยังต้นตอของเสียงแล้วก็ต้องตกใจ ที่ภาพตรงหน้าของผมคือ มีร่างบางของผู้หญิงกำลังนอนคว่ำหน้าลงไปบนที่นอนสีขาวสะอาดและที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่านั้นคือ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยแม้สักกะชิ้นเดียว และรอบๆเตียงนอนข้างล่างพื้นก็มีเสื้อผ้าของผู้หญิงถูกถอนไว้อย่างระเกะระกะอยู่เกลื่อนพื้น"แก้มใส!"ผมตะโกนเรียกชื่อของเจ้าของเรือนร่างเล็กที่มีบั้นท้ายงอนงามและขาวนวล"เห้ย!"ผมร้องขึ้นพลางสะบัดหน้าหัวตัวเองอย่างแรงๆเพราะตกใจกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้"ขา คุณแม่กลับมาแล้วหรือคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นพร้อมๆกับค่อยๆ พลิกตัวกลับมานอนหงายผมเบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจที่ตอนนี้ ผมเห็นเรือนร่างเล็กที่มีขนาดหน้าอกไม่ได้เล็กตามตัวเเละเนินสามเหลี่ยมสีขาวอมชมพูอวบอิ่มซึ่งไร้ขนนุ่มปกคลุมของเธอมันช่างน่า

"แก้มใส!เป็นอะไรรึป่าว!"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนเป็นห่วง ฉันจึงแกล้งเอนหัวซบลงไปบนอกแกร่งของอาธัน"แก้มใสเวียนหัวนะคะอาธัน"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อนและเอื้อมมือทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบคอของอาธันทันที"อ้าวเหรอครับ แล้วหนูลงมาทำอะไรล่ะครับ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเหมือนเขาไม่เชื่อฉันปนแปลกใจ ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ "หนูแก้มใส หนูแก้มใส!"เสียงอาธันเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจ ร่างของฉันที่โดนอาธันจับเขย่าๆเบาๆเพื่อเรียกสติของฉัน อาธันขาแก้มใสมีสติครบถ้วนค่ะและตอนนี้สติของแก้มใสกำลังจะหมดไปกับร่างกายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคของอาธันนี้แหละค่ะ!!ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย"อึ๊บ"อาธันช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาร่างของฉันเดินไปที่ไหนสักทีหนึ่งพรึบ"สงสัยจะไม่สบายจริงๆแฮะเลือดกำเดาก็ไหลไม่ยอมหยุด"เสียงอาธันเอ่ยขึ้นพลางจับศีรษะของฉันหนุนไปบนหมอนสูงและเขาก็จับหน้าของฉันให้นอนหงายหน้าขึ้นมองเพดานสีขาว ฉันกำลังนอนอยู่บนที่นอนนุ่มๆอย่าบอกนะ ว่านี้คือเตียงนอนของอาธันอ่ะ อื้อฟินนนโคตรๆๆ^//^"อาธันขา หนูหิวจัง"ฉันลืมตาขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนเตียงข้างๆฉันและเขาก

06:30น.หน้าบ้าน ธนะปรีดากุล"คุณแม่ครับ^_^"เสียงของอาธันดังเรียกคุณย่าจากทางข้างหลังฉัน ฉันที่ยืนกอดแขนคุณย่าอยู่ไม่ได้หันกลับไปมองอาธันหรอก เพราะฉันน้อยใจเขาอยู่น่ะสิ"อ้าวตาธัน แม่อุตส่าห์ไม่กวนเวลานอนพักผ่อนของลูก แต่ลูกก็ยังตื่นมาใส่บาตรกับแม่จนได้นะ^_^"คุณย่าที่หันหลังไปมองอาธันเอ่ยบอกอาธัน และฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของอาธันค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันกับคุณย่า"ฟอดดด แค่หอมแก้มของคุณแม่สักฟอดสองฟอดผมก็หายเหนื่อยเหมือนปิดทิ้งแล้วล่ะครับ^_^"อาธันที่เดินไปยืนข้างคุณย่าอีกฝั่งหนึ่งพลางก้มหน้าลงไปหอมแก้มคุณย่าและเอ่ยบอกคุณย่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งผิดกับฉันที่มีใบหน้าอิดโรยดวงตาบวมเบ่งจากการร้องไห้อย่างหนัก"อึ๊"ฉันยื่นหน้าขยับไปตรงหน้าของอาธัน พร้อมกับทำแก้มให้ป่องๆให้เขา"อะไรห๊ะเราอ่ะ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัยปนกวนนิดๆ"หอมแก้มหนูมั้งสิคะ รับลองหายเหนื่อยเหมือนกันค่ะ"ฉันเอ่ยบอกอาธันพร้อมกับหลับตารอรับปลายจมูกของอาธันอย่างตื่นเต้น เพราะอาธันไม่เคยหอมแก้มของฉันเลยสักครั้งเดียว"ฟอดดดดดดด"ฉันสัมผัสได้ถึงแรงกดตรงพวงแก้มหวานของฉันพร้อมกับเสียงสูดดมแก้มของฉัน"อื้อออออ อาธันนน"ฉันบ