15:30น.สระนำ้หลังเรือนใหญ่แก้มใส...LINEกองทัพ:อยู่ไหนฉันที่กำลังนั่งเหงาๆอยู่ก็ต้องตกใจกับเสียงไลน์ของฉันที่มีคนส่งข้อความเข้ามา ตอนนี้ฉันว่างเพราะคุณย่าท่านกำลังนอนหลับกลางวันอยู่ ฉันจึงมานั่งเล่นที่ริมสระนำ้หลังบ้านคุณย่าตรงนี้มีศาลานั่งเล่นอยู่มีเรือให้พายด้วยแต่ฉันไม่กล้าที่จะลงไปพายเรือเล่นคนเดียวอีกแล้วแหละแก้มใส:อยู่บ้านคุณย่า คิดถึงมาหาหน่อยฉันก็พิมพ์ข้อความตอบกองทัพไปและรอกองทัพตอบกลับมาฉันที่กำลังนั่งทอดสายตามองวิวธรรมชาติยามบ่ายแก่ๆอย่างเพลิดเพลินก็ต้องตกใจเสียงไลน์เข้าอีกครั้งLINEกองทัพ:บ้านคุณย่าแก้มที่เชียงใหม่อ่ะแก้มใส:อืม มาหาได้ป่าว😩กองทัพ:เป็นอะไร?แก้มใส:เศร้า อาธันมีแฟนแล้วแก มาปลอบกูทีกูอยากซบอกมึง😭😭😭😭ฉันพิมพ์อ้อนอีกองทัพไปทันที คิดถึงมันที่สุดเลยมันเป็นเพื่อนซี้ปึ๊กของฉันเลยนะ คุยกันทุกเรื่องรวมถึงเรื่องใต้ร่มผ้ายังคุยอ่ะแต่อีกองทัพมันเป็นผู้ชายแรดเจ้าชู้โคตรๆ เลยอ่ะกองทัพ:เห้ย! จริงดิ งั้นเราก็มีสิทธิ์แล้วอ่ะดิ^_^อีนี้มันทวงสิทธิ์ของมันทันที ฉันอ่ะดิไปหลุดปากบอกมัน ตอนแรกมันไม่ได้จะเข้ามาทำความรู้จักกับฉันเพราะว่ามันอยากที่จะเป็นเพื่อนกับฉันจ
"อ้อเหรอคะ?…ไปทำกับข้าวกันดีกว่าค่ะ วันนี้หนูแก้มใสคนนี้จะโชว์ฝีมือทำอาหารให้แฟนอาธันทานค่ะ^_^"ฉันเอ่ยบอกแม่เฟื่องพลางยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย"อ่อค่ะๆ"แม่เฟื่องก็เอ่ยขึ้นเหมือนเธอรับรู้และฉันกับแม่เฟื่องก็พากันเดินออกมาจากศาลาริมนำ้มุ่งตรงไปยังบ้านคุณย่าและเดินเข้าครัวไปทำกับข้าวสุดฝีมือเพื่อโชว์คู่แข่งหึๆๆ18:00น.ห้องอาหาร เรือนใหญ่"อ่ะ คุณธันมาพอดีเลยค่ะคุณผู้หญิง คุณหนูแก้มใส"แม่เฟื่องที่กำลังช่วยฉันจัดโต๊ะอาหารก็ร้องขึ้นอย่างดีใจ ฉันก็เงยหน้าจากโต๊ะอาหารขึ้นไปมองทางประตูก็เห็นอาธันเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงผิวขาวสูงหุ่นดีเธอสวมเสื้อผ้าชุดไทยประยุกต์สีครีมยาวอย่างสวยงามหน้าตาเรียวยาวสวยจมูกโด่งเชิดริมฝีปากหยักได้รูปอวมอิ่มที่ถูกแต่งเติมด้วยสีชมพูสวยหวาน เธอคล้องแขนอาธันอย่างสนิทสนมทั้งคู่เดินหัวเราะพูดคุยกันกะหนุงกะหนิง เขาทั้งคู่มองเหมาะสมกันมาก อาธันหันมามองหน้าฉันด้วยความบังเอิญ ฉันก็รีบหลบสายตาของอาธันลงมาแกล้งจัดจานชามกับจานอาหารบนโต๊ะให้เข้าที่เข้าทาง ฉันอยากเป็นคนนั้นของอาธันจัง ฉันจะมีวันที่ได้เดินคล้องแขนอาธันแล้วยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้บ้างไหม?มันจะมีสักครั้งไหมที
"หึยย หงุดหงิดโว้ยยยยยย!!"ฉันที่เดินออกมาถึงสวนหน้าบ้านของคุณย่าก็เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพลางกระทืบเท้าลงไปบนพื้นหญ้าเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเองที่ตอนนี้มันทั้งหงุดหงิดและโมโหอิจฉาผสมปนกันมั่วไปหมด"เกลียด!เกลียด ทำไมอาธันต้องมีแฟนอาธันโกหกแก้มใส!!"ฉันบดขยี้ปลายเท้าจิกลงไปบนพื้นหญ้าและเอ่ยขึ้นถึงคำพูดของอาธันเมื่อ10ปีที่แล้ว อาธันเคยบอกฉันว่าอาธันจะไม่มีแฟนเขาอยากจะทุ่มเทเวลาให้งานที่บริษัทของเขามากกว่า เขาไม่อยากเห็นคุณย่าเหนื่อยเพราะคุณปู่เสียไปตั้งแต่อาธันอายุ20 ฉันก็ไม่รู้เรื่องของคุณปู่หรอกว่าท่านเสียไปตอนไหนและสาเหตุการเสียของคุณปู่ฉันก็ไม่รู้เพราะฉันยังไม่เกิดแต่ที่ฉันรู้ ฉันไปหลอกถามจากคุณพ่อตุลามาน่ะสิ"แก้มใส!"เสียงเรียกชื่อฉันดังจากข้างหลังของฉัน เจ้าของเสียงก็คืออาธัน แต่ฉันไม่ได้หันกลับไปมองเขาหรอกฉันเลือกที่จะเดินหนีเขามาและเร่งฝีเท้าในการเดินให้เร็วขึ้นตึกๆๆๆๆ"แก้มใสเดินหนีอาทำไมครับ!"อาธันที่เดินตามฉันมาเอ่ยถามฉันขึ้นพลางจับมือของฉันให้หันกลับไปหาเขา เเล้วเราก็หันไปเผชิญหน้ากัน ฉันก็มองอาธันด้วยแววตานิ่งๆอาธันก็มองฉันด้วยสายตาที่ฉันก็มองไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่"อาธ
เรือนหลังใหญ่22:00น.ธันวา..."ทำไมคุณหนูแก้มใสยังไม่กลับมาอีกล่ะคะคุณผู้หญิง?"เเม่เฟื่องที่นั่งอยู่บนพื้นข้างๆคุณเเม่ของผมที่ท่านนั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยถามขึ้น นั่นน่ะสิป่านนี้แล้วแก้มใสยังไม่เข้าบ้านอีก ตั้งแต่ที่เมื่อตอนเย็นที่เธอเดินหนีผม ผมกำลังจะเดินตามเธอไปแต่ดาหลาเรียกผมไว้ซะก่อนทำให้ผมไม่ได้เดินตามเธอไปและจนป่านนี้แก้มใสก็ยังไม่กลับมา ตอนนี้ดาหลาเธอกลับไปแล้วผู้จัดการส่วนตัวของเธอมารับเธอไปเมื่อตอนหัวคำ่"ให้ผมไปตามหลานไหมครับ คุณแม่?"ผมที่นั่งอยู่ข้างๆคุณแม่ของผมเอ่ยอาสาเป็นคนไปตามแก้มใส ผมไม่อยากให้เธอคิดกับผมมากไปกว่าความเป็นอาหลานเลย"อืมจ๊ะ ลองไปตามดูสิ แม่ก็เป็นห่วงหลานมืดคำ่ดึกๆ แบบนี้แล้วไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน"คุณแม่ของผมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและสายตาที่เป็นห่วงสุดหัวใจ ผมก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับก้มหัวให้ท่านและหันหลังเดินออกมาจากเรือนหลังใหญ่ของคุณแม่ และเดินออกมาเรื่อยๆจนผมกำลังจะเดินผ่านเรือนหลังเล็กบ้านของผม แต่ผมกับไปสะดุดตากับแสงไฟที่ห้องนอนในเรือนของผมมันสว่างลอดตามช่องอากาศออกมา ผมจึงเปลี่ยนทิศทางเดินกลับไปยังเรือนหลังเล็กของผมทันทีแกร๊ก"เอ๋ ลืมล็อคประตูเหรอเรา"ผมเอ่ยถามก
"อ๊ะ อาธันขา แก้มใสรักอาธันนะคะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้นพลางหลับตาพริ้มมือน้อยๆของเธอจับเสื้อเชิ้ตของผมไปถูตามเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นชุดเกาะอกสีแดงของเธอ"อ๊ะ"ผมร้องขึ้นเบาๆเมื่อผมเห็นว่าคนในห้องกำลังถอดจีสตริงออกไปจากกลีบกุหลาบสีชมพูสดของเธอ แล้วเธอก็นอนอ้าขาถ่างออกจนผมเห็นร่องสาวที่ปิดสนิทของเธอ"น่ารักจัง"ผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าวของผม เมื่อเธอเอามือแหวกกลีบกุหลาบงามของเธอพร้อมกับเอาเสื้อเชิ้ตของผมไปสัมผัสกับกลีบกุหลาบของเธอแล้วบดขยี้เสื้อเชิ้ตของผมลงไปบนติ่งเสียวของเธอจนนำ้สีใสๆ เปียกชุ่มติดเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมเต็มไปหมด"อ๊ะๆๆๆๆๆ อาธันขา แก้มใสเสียวจังเลยคะ"ร่างบางนอนร้องครวญครางขึ้นอย่างสุขสม เมื่อเธอสำเร็จความใคร่กับเสื้อเชิ้ตของผมเสร็จไปแล้ว"อ๊ะเสียวคะ อาธันของแก้มใส"แก้มใสร้องครวญครางขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอเอาแขนเสื้อเชิ้ตของผมไปเขี่ยตรงยอดอกสีชมพูของเธอที่ตอนนี้มันกำลังแข็งชูชันขึ้นทั้งสองข้าง ทำไมผู้หญิงน่าตาน่ารักแบบเธอถึงได้เซ็กส์จัดขนาดนี้น่ะ แล้วผมเป็นบ้าอะไรถึงได้มาแอบยืนดูหลานสาวตัวเองตอนที่เธอกำลังช่วยตัวเองอยู่กันเนี่ย"อ๊ะ อาธันคะ ดูนำ้ของแก้มใสสิคะ แก้มใสอยากให้อา
แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ"อ๊ะ สะเสียวจัง นิ้วของอาธันสุดยอดเลยคะ"แก้มใสเอ่ยบอกผมด้วยนำ้เสียงกระเส่าบ่งบอกได้ว่าเธอกำลังเสียวซ่านจากสัมผัสของนิ้วผม ใบหน้าหวานมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้มหยดย้อย เธอกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างเย้ายวนมืออีกข้างของเธอบีบคลึงเต้าอวบสวยของเธอ ผมจึงยื่นมืออีกข้างของผมไปสัมผัสกับหน้าอกของเธอ พร้อมกับเอามือคลึงหน้าอกของเธอเบาๆ เธอก็แอ่นอกขึ้นสู้ฝ่ามือใหญ่ของผมพลางหลับตาซู๊ดปากขึ้นอย่างเซ็กซี่"อื้อออ แก้มใสรักอาธันที่สุดเลยค่ะ"แก้มใสเอ่ยบอกพลางยื่นมือเล็กของเธอมาลูบไล้กรีดนิ้วเรียวของเธอไปตามชุดนอนลายของผม ร่างของผมสั่นสะท้านด้วยความสยิว"อาธันคะ"เสียงหวานเอ่ยเรียกผมขึ้น ผมจึงต้องละสายตาจากเต้าอวบคู่สวยที่มียอดอกสีชมพูประดับไว้อย่างสวยงามขึ้นไปมองหน้าเธอ เธอก็ยื่นมือมาลูบโครงหน้าของผมอย่างแผ่วเบา เธอลูบไล้นิ้วเรียวไปตามริมฝีปากของผม"อยากจูบอาธัน อาธันจูบแก้มใสหน่อยได้ไหมคะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงออดอ้อนจนผมเผลอใจคลานขึ้นเตียงไปขึ้นคร่อมร่างเล็กของแก้มใส เรามองตากันและกัน ดวงตาที่เธอมองผมมันเต็มไปด้วยความรัก ใจของผมมันร้องว่าผิด แต่ทำไมร่างกายของผมกลับต้องการเธอมากขนาดนี
เรือนหลังเล็ก 05:30น. แก้มใส... "อื้ออ ปวดฉี่ๆๆๆ"ฉันร้องขึ้นอย่างขัดใจ คนกำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่แท้ๆ แต่ดั้นปวดฉี่ซะงั้น เฮ้อเมื่อคืนฉันไปเที่ยวกับกองทัพมา ถ้ากินเหล้าเยอะนะจะปวดฉี่บ่อยมากฉันจะเป็นแบบนี้ประจำเลย "งื้อ มืดมองไม่เห็นทางเลย"ฉันบ่นงึมงำขึ้นและเริ่มคลำมือไปตามทางผนังของห้องนอนและสายตาของฉันก็ไปสะดุดกับไฟในห้องนำ้ที่กำลังเปิดอยู่พอดี ซ่าๆๆ "อาธันอาบนำ้เหรอ"ฉันเอ่ยขึ้นกับตัวเองที่นึกได้ว่าเมื่อคืนนี้ฉันมานอนบ้านของอาธัน และฉันก็เอาเสื้อเชิ้ตของอาธันมาร่วมรักกับฉันอื้อพอเมาทีไรหงี่ทุกทีเลย น่าอายจังo//o แกร๊ก ฉันหมุนลูกบิดประตูเปิดเข้าไปยังห้องอาบนำ้ขนาดไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไปขนาดกะทัดรัด มีห้องอาบนำ้ที่เป็นตู้กระจกใส และสิ่งที่อยู่ในตู้อาบนำ้แทบจะหยุดลมหายใจของฉันให้หยุดหายใจไปชั่วขณะ เพราะอาธันกำลังยืนอยู่ใต้ฝักบัวพลางเงยหน้าหลับตาพริ้มปล่อยให้สายนำ้จากฝัวบัวไหลลงมากระทบกับใบหน้าหล่อๆของเขา หุ่นล่ำๆ ของอาธันกำลังทำให้ฉันใจสั่น ฉันถอดชุดเกาะอกออกให้เหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉัน แล้วฉันก็เดินเข้าไปหาอาธันที่ยืนอยู่ในตู้กระจกใส ฉันเดินเข้าไปซ้อนหลังข
พรึบ"กะแก้มใส>oอาธันก็มองตามสายตาของฉันไปเรื่อยๆจนเขาเห็นว่าฉันกำลังมองความเป็นชายของเขาอยู่ เขาก็รีบเอามือของเขาไปปิดความเป็นชายของเขาทันทีพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อฉันใบหูของอาธันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ"อื้ออ ใหญ่มากกกกกกกกก"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปแต่ฉันไม่ได้ละสายตาจากความเป็นชายของอาธันเลย ถึงอาธันจะเอามือมากุมปิดไว้ก็เถอะแต่มันก็ปิดไม่มิดไง เพราะมันขยายใหญ่โตเต็มที่แล้วฉันลอบกลืนนำ้ลายลงคอที่แห้งผากของฉันเพราะกลัวว่ามันจะไหลย้อนออกมาน่ะสิ งื้อนำ้เดินแล้วคะอีแก้มนำ้เดินอีกแล้วคะอาธัน"แก้มใส พอเถอะครับ อย่าทำแบบนี้เลย อามีแฟนแล้วอุ๊บบอื้ออ"อาธันพูดเอ่ยบอกฉัน เขากำลังจะพูดว่าเขามีแฟนแล้วและเขาก็รักแฟนเขามากแต่ฉันไม่รอให้เขาพูดจบ ฉันขยับตัวเอาหน้าขึ้นไปหาอาธันพลางเขย่งปลายเท้าขึ้นไปหาใบหน้าหล่อของอาธันพร้อมกับประกบปากบดขยี้ริมฝีปากของอาธันอย่างรุนเเรงตามอารมณ์โกรธของฉัน"อื้อ จ๊วฟฟฟ"ฉันเอาแขนเล็กไปโอบโครงหน้าของอาธันให้เขาโน้มใบหน้าลงมาหาฉันเพราะฉันขี้เกียจเขย่งปลายเท้ามันเมื่อย"อื้อ พอเถอะครับแก้มใส"อาธันจับเอวของฉันพลางออกแรงจับเอวของฉันให้ออกไปจากตัวเขา ฉันจึงกัดริมฝีปากของอาธันไปอย่างหมั่
20นาทีต่อมา บ้านอลิซ"พี่กัส จะรีบเดินไปไหนล่ะค่ะ รอหนูด้วยสิ!"ฉันตะโกนเรียกพี่กัส ที่ตอนนี้เขากำลังวิ่งหนีฉันเข้าไปในบ้านอย่างไว พอเขาเปิดประตูรถให้ฉัน แล้วเขาก็รีบวิ่งหนีฉันเลย"อ่ะ มืดจัง มองไม่เห็น"ฉันอุทานขึ้นอย่างตกใจ เพราะตอนนี้ฉันเดินเข้ามาในบ้านของน้าอลิซแล้ว แต่ไฟในบ้านไม่ได้เปิดสักดวงเดียว แล้วพี่กัสก็หายไปไหนไม่รู้ ฉันที่กลัวสะดุดอะไรล้ม ก็ต้องค่อยๆเอามือจับแล้วค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเพราะคุณหมอเขาให้ระวังเรื่องการลื่นล้ม"น้องอลิน"เสียงของพี่กัสเอ่ยเรียกฉันจากทางข้างหลัง ฉันก็รีบหันตัวกลับไปอย่างไวด้วยความตกใจพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจที่ฉันหมุนตัวเร็วเกินและฉันเสียการทรงตัว ฉันกำลังจะลื่นล้ม"ระวังหน่อยสิครับเมีย"พี่กัสคว้าเอวฉันไว้ได้ทัน และเขาก็ออกแรงดึงร่างฉันให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา"หนูขอโทษค่ะ"ฉันก้มหน้าลงไปซบกับอกแกร่งของพี่กัสอย่างรู้สึกผิด พี่กัสก็โอบกอดฉัน"ไม่ต้องขอโทษหรอก พี่เองที่ผิดไม่ดูแลหนู แต่งงานกับพี่นะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉัน ฉันก็เงยหน้าออกจากอกของพี่กัสเยิกตาโตขึ้นอย่างตกใจพรึบไฟทั้งบ้านติดจนสว่างขึ้นมา ฉันก็เห็นม๊าอลิซแด๊ดเฮลพ่อจอนอาม่าเฟื้อง
1ปีต่อมา....บ้านอลิซ...อลิน...."อลินจ๋าา^_^"เสียงพี่กัสตะโกนเรียกฉันมาตั้งแต่ประตูทางเข้าบ้าน ฉันกำลังนั่งคุยกับม๊าอลิซอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ก็ต้องสะดุ้งตกใจ กับเสียงของพี่กัส พี่กัสเขาเข้าไปทำงานบริหารโรงแรมในเครือรัตนบูรภาพิทักษ์แล้ว เเล้วเขาเพิ่งจะกลับมาจากการไปตรวจดูงาน พ่อจอนของฉันท่านอนุญาตให้ฉันคบกับพี่กัสได้ และก็อยู่กับพี่กัสได้ เพราะพี่กัสน่ะประจบพ่อจอนจนท่านหลงพี่กัสเลยแหละ"ค่าา หนูอยู่ในห้องนั่งเล่น"ฉันสิ่งยิ้มให้น้าอลิซอย่างขำๆและตะโกนกลับไปบอกพี่กัส"วันนี้ พี่เหนื่อยมาก หน้ามืดเวียนหัว คลื่นไส้ ไม่รู้เป็นอะไร ฟอดดด โคตรคิดถึงเมีย^_^"พี่กัสเข้ามาหาฉันและหอมแก้มฉัน พลางล้มตัวลงนอนหนุนตักฉัน แล้วพี่กัสก็จับมือฉันไปสูดดม โรคจิตอ่ะ ทำไมจะไม่เหนื่อยบล่ะ พี่กัสปรนเปรอความสุขให้ฉันเกือบทุกคืน เออใช่สิ เรามีอะไรกันทุกวันและที่สำคัญพี่กัสมันไม่ได้ป้องกัน ฉันอยากให้พี่กัสทุ่มเทเวลาให้งานในโรงแรมก่อนเลยขอพี่กัสว่าอย่าเพิ่งทำให้ฉันท้อง ตอนแรกๆพี่กัสก็ป้องกันเองเพราะเขาไม่อยากให้ฉันกินยาคุมพี่กัสบอกว่ามันไม่ดี แต่พอหลังๆพี่กัสก็ไม่ได้ป้องกันและที่สำคัญประจำเดือนของฉันไม่มาสองเดือนแ
ออกัส อัครเดช....."อื้ออ พี่กัสจะไหวหรอค่ะ พี่ยังไม่หายดีเลยน่ะ"อลินเธอดันริมฝีปากผมไว้ไม่ให้ผมเข้าไปจูบปากเธอ "ไหวสิครับ พี่แข็งแรงยิ่งกว่าม้าอีกน่ะ ถ้าอลินไม่เชื่อเดี๋ยวพี่พิสูจน์ให้ดู"ผมดึงมืออลินออกไปจากริมฝีปากผมและผมก็บอกเธอ"อลินเดินไปล็อคประตูห้องให้พี่หน่อยสิ"ผมบอกอลินและชี้นิ้วไปทางประตูห้องพักของโรงพยาบาล เธอก็หันไปมองตามนิ้วผม และเธอก็หันกลับมามองผมอย่างสงสัย สงสัยอะไรหนักหนาเด็กโง่เอ๊ย"ไปเถอะ ไปล็อคสินะๆๆๆ"ผมก็บอกอลิน แล้วเอาหน้าลงไปซบหน้าอกเธอ เธอก็จับหน้าผมออกจากอกเธอ และเธอก็เดินไปล็อคประตู"เก่งมาก มานี่สิครับ"ผมเอื่อมมือไปจับมือของเธอให้เข้ามาหาผม ผมไม่รอช้าเงยยืดตัวขึ้นไปจูบปากเธอ"อื้ออ จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ"ผมจูบปากเธอ จนเธอเคลิ้มจูบตอบผม "พี่กัสจะดีหรอค่ะ"อลินร้องเสียงหลงถามผมเมื่อผมยื่นมือไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของเธอ"ดีสิ ช่วยพี่หน่อยน่ะ พี่อยากเสียบจิมิหนูใจจะขาดแล้วเนี่ย"ผมทำเสียงอ้อนๆใส่เธอ เกิดมาไม่เคยอ้อนใครเลยแม่ง แต่ต้องมาอ้อนเมียเพื่อจะเย ไม่น่าหัวเราะเยาะเย้ยแด๊ดเลย เวรกรรมตามทันชิบ"พี่กัสค่ะ^//^"หน้าของอลินแดงระเรื่อเมื่อผมจับมือของเธอมาสัมผัส กัสน้อยของผ
ห้องพักฟื้น อลิน...."อำ้ อร่อย^_^"พี่กัสกินข้าวแล้วมองหน้าฉันที่เป็นคนป้อน ที่จริงพี่กัสก็กินเองได้นี้แหละ แต่คือพี่กัสอ้อนฉันไง"พี่กัส อย่ามองหนูแบบนั้นสิค่ะ^//^"ฉันก้มหน้าลงมาพลางตักข้าวขึ้นป้อนพี่กัส "ก็น้องอลินน่ารักอ่ะ^_^"พี่กัสที่นั่งอยู่บนที่นอนยื่นมือมาเชยครางฉันขึ้นไปมองหน้าเขา แล้วพี่กัสก็บอกฉัน ฉันนี้เขินจนกดข้าวในจานเละแล้วเนี่ย"อ้วกกก อ้วกก"ฉันหันไปมองเสียงที่มาของคนนั่งอ้วกอยู่ตรงโซฟา "เป็นอะไรมึง แพ้ท้องแทนเมียหรอ!?"พี่กัสที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยถามเฮียอาร์ไปด้วยนำ้เสียงล้อๆ เฮียอาร์เขามีแฟนแล้วแฟนเขาน่ารักมากตัวเล็กผิวขาวน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่นเลย วันนี้เธอก็มาแต่เธอไปเข้าห้องนำ้อยู่"ป่าว เมียผมยังไม่ท้อง ผมเลี่ยนอ่ะ เห็นหมาดีใจระริกระรี้ที่เจ้าของกลับมา!"เฮียอาร์ก็พูดล้อเลียนเหมือนด่าพี่กัสทางอ้อมอ่ะ 2คนนี้น่ะ เห็นแบบนี้แต่เขารักกันนะคะเป็นพี่น้องที่รักกันมากอ่ะ ที่จริงพี่กัสฟื้นขึ้นมาตั้งนานแล้วแหละตั้งแต่อาทิตย์แรกที่นอนโรงพยาบาลแต่อีพี่กัสมันแกล้งฉัน แกล้งให้ฉันบอกรักเขาทุกวันข้างๆหูและหอมแก้มเขาทุกๆวัน หึ๊ยคิดแล้วน่าโมโหทุกคนรู้หมดขนาดหมอยังช่วยพี่กัสโกหกฉันเ
"ก็พี่กัสลามกเกินไป จ้องจะเอาเปรียบหนูตลอดเลย"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเศร้าๆและฉันก็ได้ยินเสียงของพี่กัสเดินเข้ามาหาฉัน และโอบกอดร่างฉัน"ไม่ได้จะเอาเปรียบ แค่อยากเอาจิมิหนู ทุกวัน ฟอดด ฟอดด"พี่กัสกระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา และเขาก็กดปลายจมูกลงมาบนแก้มฉันเพลี๊ย"อื้ออ พี่กัสบ้า^//^ "ฉันตีแขนพี่กัสไปอย่างเขินอาย"โอ้ย!พี่เจ็บอยู่น่ะ ตีพี่ทำไมเนี่ย"พี่กัสร้องขึ้นด้วยนำ้เสียงเจ็บปวด"อ่ะ หนูลืม หนูขอโทษนะคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและยกมือไหว้ขอโทษเขา แต่ว่าเขามองไม่เห็นหรอก"เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นให้พี่เอาหนูสองนำ้ได้ไหม?"พี่กัสเอ่ยขึ้นต่อลองฉันด้วยนำ้เสียงเจ้าเล่ห์"พี่กัสนี้หื่นจริงๆ!"ฉันบอกพี่กัสและกำลังจะยกมือขึ้นไปตีแขนเขาแต่ฉันก็นึกได้ ลืมตัว"ก็หื่นกับแค่น้องอลินคนเดียวแหละครับ ฟอดด"พี่กัสบอกฉันและเขาก็กอดฉันพร้อมหอมแก้มฉัน"ตกลงเราเป็นแฟนกันเเล้วเนอะ ถึงพี่จะปากหมาไปหน่อย ขี้โมโห งี่เง่าเอาแต่ใจ แต่พี่ก็รักน้องอลินคนเดียวนะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงเขินอาย ฉันอยากเห็นหน้าพี่กัสตอนนี้จัง ตั้งแต่อยู่กับพี่กัสมาไม่เคยเห็นพี่กัสเขินเลย"เชี้ย!พูดได้สักทีแม่งเอ๊ย!"พี่กัสสบทขึ้น ฉันก็
20นาทีต่อมา ห้องพักฟื้น4324ห้องออกัส"เฮ้อ ลิฟท์เสีย กว่าจะเดินขึ้นบันไดมาถึงเหนื่อยจัง"ฉันบ่นขึ้นในขณะที่เปิดประตูเข้ามายังห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลที่พี่กัสพักอยู่"หนูมาแล้วค่ะ"ฉันเดินเข้ามาและเอ่ยบอกน้าอลิซขึ้น แตาฉันไม่เห็นน้าอลิซเลยฉันรีบเดินไปยังเตียงที่พี่กัสนอนอยู่"พี่กัสไปไหน พี่กัสเป็นอะไรรึป่าว!"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงร้อนรน และเป็นห่วง ฉันรีบหันตัวเพื่อจะเดินออกไปยังประตูเพื่อจะไปห้องหมอใหญ่ประจำเคสของพี่กัสพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่อยู่ดีๆไฟในห้องก็ดับลง ผ้าม่านก็ถูกปิด เลยทำให้ห้องทั้งห้องมืดสนิท"ว๊าย!ใคร!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจอีกครั้งที่อยู่ดีๆร่างของฉันก็ถูกใครสักคนกอดรัดร่างฉันอย่างแน่นจากทางข้างหลัง"ชู่ววววว"เสียงชู่วปากให้ฉันงียบแต่ฉันกำลังจะตะโกนไม่รู้คนหรือผี"ช่วยอุ๊บอื้อออ"ฉันที่กำลังจะร้องไห้คนช่วยก็ถูกมือใหญ่ของคนที่กอดฉันอยู่เอามือมาปิดปากฉัน ทำให้ฉันเปล่งเสียงร้องออกไปไม่ได้ ฉันก็ดิ้นไปมาเพื่อจะให้หลุดออกจากการกอดของคนปริศนา"อ๊ะ"ฉันร้องขึ้นเมื่อคนที่กอดฉันจับตัวฉันให้หันไปหาเขา แต่ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย "ฉันรักเธอเด็กโง่ เป็นแฟนกันนะ"เสียงของพี
1เดือนต่อมา...ห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลอลิน...."พี่กัส วันนี้เป็นดอกกุหลาบสีขาวนะคะ ดอกกุหลาบสีขาวแทนความรักที่บริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน"ฉันพูดกับร่างของพี่กัสและจัดดอกไม้ใส่แจกันวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตียงนอนของพี่กัสที่โรงพยาบาล "หนึ่งเดือนเต็มๆแล้วนะคะ เจ้าชายนิทราของหนู ฟอด ฟอด"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและก้มหน้าลงไปหอมแก้มที่ซีดๆของพี่กัส แล้วฉันก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงของพี่กัส จับมือของพี่กัสมากุมไว้แนบอก หนึ่งเดือนที่พี่กัสนอนหลับไม่ยอมลืมตามามองหน้าฉัน บาดแผลที่ถูกยิงของพี่กัสหมอบอกว่าไม่น่าเป็งห่วงมากเพราะเขาผ่าเอากระสุนที่หลังออกให้พี่กัสแล้วแล้วก็ไม่มีการติดเชื้อ กระสุนเข้าที่หลังของพี่กัสหนึ่งนัดและที่หัวไหล่ข้างซ้ายอีกหนึ่งนัด ฟ้าเธอโดนตำรวจจับข้อหาบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลและข้อหาพยายามฆ่าจำคุก20ปี ฟ้าเธอให้การกับตำรวจว่าเธอแอบสะกดรอยตามพี่กัสตลอดและที่ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองก็คือฟ้านี้แหละ เธอสะกดรอยตามพี่กัสไปจนรู้ว่าพี่กัสไปสร้างบ้านไว้บนเกาะกลางทะเล และพี่กัสพาฉันไปที่นั้น ยิ่งทำให้ฟ้าโกธรและเธอก็ไปหาชายร่างใหญ่5คนที่มากับเธอในวันนั้น เพื่อให้พวกนั้นมาช่วยเธอฆ่าฉันได้สำเร็
"พี่กัส!"ฉันที่ได้ยินเสียงพี่กัสตะโกนเรียกฉัน จากทางข้างๆของบ้านพัก ซึ่งพี่กัสอยู่ห่างจากฉันมาก"อลินวิ่งมาหาฉันเร็วๆๆสิ!"พี่กัสตะโกนขึ้นบอกฉันให้วิ่งไปหาเขาแล้วเขาก็ชี้ไปทางที่ฟ้าอยู่ ฉันก็หันไปมองตามที่พี่กัสชี้ไปที่ฟ้าที่ตอนนี้เธอกำลังชุลมุนอยู่กับชายร่างใหญ่ทั้ง5คนที่มากับเธอตึกๆๆ"เห้ย!อลินนนน!"พี่กัสมองฉันและเขาก็หันไปมองที่ฟ้า แล้วพี่กัสก็เบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจ"อีอลิน มึงตาย!"ฉันหันไปมองฟ้าที่ตอนนี้เธอกำลังเล็งปืนมาที่ฉัน แล้วเธอก็ตะโกนบอกฉันปังๆๆๆๆๆ"เอือก!อลิน""พี่กัสส!"ฉันตะโกนเรียกชื่อของพี่กัส เมื่ออยู่ดีๆพี่กัสก็วิ่งเข้ามาหาฉัน และเขาก็เอาตัวของเขาไปรับลูกกระสุนหลายนัดที่ฟ้ายิงมา"พี่กัส ฮืฮๆๆพี่กัส"ฉันรีบหันตัวกลับไปหาพี่กัสที่เขากอดร่างของฉันไว้ไม่ให้โดนยิง แล้วพี่กัสก็ล้มทั้งยืนทรุดลงไปบนพื้นทราย"พี่กัสสส!"ฟ้าตะโกนลั่นอย่างคนเสียสติ แล้วชายร่างใหญ่ก็พากันจับตัวของฟ้า เป็นจังหวะเดียวกันที่มีชายในชุดสูทสีดำที่เพิ่งลงจากเรือสปีดโบ้ทหลายลำที่พากันจอดที่ชายหาดเดินเข้าไปจับตัวฟ้าและชายร่างใหญ่ทั้ง5 "อย่าร้องไห้ เพราะฉันอีกเลยนะ"พี่กัสล้มตัวลงไปนอนบนทรายอย่างแรง ฉันรีบวิ
เย็นวันเดียวกันปึง"อ่ะ กินข้าวสิ"พี่กัสวางชามข้าวลง มันเป็นข้าวไข่เจียวดำๆที่บ่งบอกว่ามันไหม้"กินสิว่ะ!"พี่กัสนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน ฉันก็มองชามข้าว พี่กัสเขาหุงข้าวเองทอดใข่ให้ฉันด้วย เพราะตั้งแต่ตื่นนอนเขาก็อุ้มฉันไปอาบนำ้ แต่งตัว และพามานั่งรอเขาทำกับข้าว ฉันยังไม่พูดกับเขาเลย ไม่กล้าพูดอ่ะ อายพี่กัส ก็เขารู้แล้วว่าฉันรักเขา"จะให้ฉันป้อนเรอะ?"พี่กัสเขาเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด ฉันเงยหน้าไปมองหน้าพี่กัสด้วยสายค้อนๆ"เอ้า ก็เธอไม่กิน"พี่กัสก็หน้าถอนสีลง และเบาเสียงที่พูดกับฉันลง "มันกินไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้น่ะ"ฉันบอกพี่กัสและชี้นิ้วไปที่ไข่เจียวไหม้ๆของเขา พี่กัสก็ขมวดคิ้วคุ้นคิด"ทำไมจะกินไม่ได้ สีของมันเป็นแบบนี้ ฉันก็แค่ตีไข่ใส่จาน พอกระทะร้อนฉันก็เทไข่ลงไป"พี่กัสอธิบายวิธีทอดไข่ของเขาให้ฉันฟัง ฉันก็มองหน้าพี่กัสสลับกับใข่เจียวในจานข้าว มันกินได้จริงๆหรอ"กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน!"พี่กัสตะโกนขึ้นพร้อมกับหยิบจานข้าวตรงหน้าของฉันไป พี่กัสเดินเอาไปเททิ้งลงในถังขยะ"อดตายไปเลยแม่ง ทำให้กินแล้วมองเหมือนของสกปรก!"พี่กัสพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่เขาไม่ได้หันมามองหน้าฉันหรอกปังพ