All Chapters of คุณอาที่รัก: Chapter 41 - Chapter 50

"ทำไมหน้าหนูซีด ยังกลัวอยู่อีกเหรอครับ?"อาธันที่เขาเห็นว่าฉันเงียบไปอยู่นานจึงเอ่ยถามฉันขึ้นด้วยความเป็นห่วงและสงสัยแววตาสีดำคมเข้มของอาธันมองมาที่ฉันตลอดเวลา ฉันจึงละสายตาจากบึงบัวกลับมามองหน้าของอาธันพลางพยักหน้าเล็กน้อยว่าฉันกลัว อาธันจึงส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ฉัน แล้วเขาก็เขยิบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน"อาอยู่ด้วยทั้งคน อาไม่ปล่อยให้หนูจมนำ้หรอกครับเด็กดื้อ ฟอดดดด"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงร่าเริงแจ่มใสเมื่อเขาเอ่ยเสร็จเขาก็หอมแก้มฉันทันที"ไม่กล้าหรอกค่ะอาธัน แก้มใสกลัว"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงเศร้าๆและตื่นกลัวจริงๆ ถึงเรื่องมันจะเกิดมานานมากแล้ว แต่ฉันก็จำได้ไม่มีวันลืม ว่าฉันเกือบเอาชีวิตของฉันมาทิ้งไว้ที่ก้นสระนี้"ไม่ต้องกลัวนะครับ มากับอานะครับคนดี"อาธันเอ่ยบอกฉันพลางผละร่างเขาออกไปจากฉันเปลี่ยนมาเป็นจับมือของฉันไปกุมไว้แทน อาธันหันมาส่งยิ้มให้ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มแหยๆกลับไปให้เขา"เมื่อก่อนนี้หนูชอบหนิ เวลาอาชวนไม่เคยปฏิเสธเลย"อาธันเอ่ยถามฉันฉันก็มองไปรอบๆสระที่บ้านคุณย่ามีขนาดใหญ่มากและลึกมากๆเหมือนกัน"ลองดูนะครับเด็กดี^_^"อาธันเอ่ยบอกฉันพลางจับมือฉันให้เดินลงไปนั่งบนเรือพาย อาธันเดิ

เรือนหลังเล็กบ้าน ธันวา22:30น.แก้มใส..."อาธันขาาาา อยู่ที่ไหนคะ^=^"ฉันวิ่งเข้ามาในบ้านของอาธันพลางเอ่ยเรียกหาเจ้าของบ้านด้วยนำ้เสียงสดใสร่าเริง"ครับ อาแต่งตัวอยู่"เสียงอาธันตอบกลับฉันมาจากในห้องนอน ฉันจึงไม่รอช้าที่รีบก้าวฝีเท้าจะเข้าไปหาอาธันแต่ก็ต้องหยุดกระงักเท้าลงเมื่อมีเสียงสายเข้าของโทรศัพท์ของฉันติ๊ดๆๆๆๆ"กองทัพ""กองทัพ?"ฉันเอ่ยพึมพำขึ้นเมื่ออ่านชื่อของคนที่โทรเข้ามาหาฉัน ฉันจึงกดรับสายมันและหันหลังเดินออกมาจากบ้านของอาธันอย่างไวเพราะกลัวอาธันจะได้ยิน"ฮัลโหล"(ฮัลโหลแก้มใส)"มีอะไร โทรมาซะดึกเลย อย่าบอกนะว่าจะชวนฉันไปเที่ยวอ่ะ"(เปล่าๆๆเราแค่จะโทรมาถามเธอว่าเธอจำได้ไหมว่าพรุ่งนี้วันอะไร?) เสียงของกองทัพเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเศร้าๆแปลกๆๆพิกลๆเพราะมันคงคิดว่าฉันลืม ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของมัน วันเกิดเพื่อนรักของฉันทั้งทีฉันจะลืมได้ยังไงล่ะ"พรุ่งนี้ก็วันจันทร์อ่ะดิถามแปลกๆฉันต้องไปทำงานที่บริษัทกับอาธัน แกมีอะไรเหรอ?"ฉันแกล้งเอ่ยบอกกองทัพไป ปลายสายก็เงียบไปพักหนึ่ง(อ้อ เปล่า งั้นไม่เป็นไร เราจะกลับกรุงเทพพรุ่งนี้แล้วนะ เราจะไปหัวหินกับพวกไอ้โนอ่ะ)เสียงกองทัพเงียบไปสักพัก

"ใหญ่จัง"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปพลางเงยหน้าขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขากำลังมองการกระทำของฉันอยู่ด้วยสายตาเป็นประกาย ฉันยกยิ้มมุมปากขึ้นแล้วส่งมือของฉันไปกอบกุมลำกายใหญ่ของอาธันพร้อมรูดมือขึ้นลงไปกับลำกายใหญ่ของอาธันอย่างช้าๆ"ซี๊ดดด ดีมากครับ อย่างนั้นแหละคนสวย"อาธันครางขึ้นพลางหลับตาพริ้มมือทั้งสองข้างของเขามาจับไหล่ฉัน ฉันที่ได้ยินเสียงอาธันครวญครางขึ้นอย่างนั้นฉันก็ยิ่งได้ใจ ค่อยๆขยับหน้าของฉันเข้าไปหาลำกายใหญ่ของอาธันพลางยื่นลิ้นเรียวเล็กของฉันไปเลียหยอกเย้าชิมนำ้ใสๆที่ไหลซึมออกมาจากตรงส่วนหัวของลำกายใหญ่ของอาธัน"แผล๊บ แผล๊บ จ๊วฟฟฟฟ"ฉันดูดดึงหยอกเย้าเล่นลิ้นตรงส่วนหัวของอาธัน"ซี๊ดดด อ่าห์ เสียวมากครับแก้มใส"อาธันครวญครางขึ้นพลางค่อยๆแอ่นสะโพกของเขาเข้ามาหาฉัน ฉันจึงอ้าปากกว้างๆและค่อยๆขยับปากเข้าไปกลืนกินลำกายใหญ่ของอาธันที่มันคับแน่นเต็มช่องปากของฉัน จนฉันต้องค่อยๆขยับปากเข้าออกไปกับลำกายใหญ่ของอาธันอย่างช้าๆเพราะมันเข้ามาในโพรงปากของฉันไม่ได้ ปากของฉันเล็กหรือของอาธันใหญ่เกินไปกันแน่?"อ่าห์ ซี๊ดดดด สุดยอดครับ แก้มใส"อาธันเอ่ยขึ้นบอกฉัน ฉันก็ยิ่งเร่งการใช้ปากให้อาธันเร็วขึ้น เกิดมาไม

10นาทีต่อมา"นี่ค่ะพี่"ฉันเอ่ยบอกพี่คนขับไปพลางวางแบงค์ร้อยสองใบวางลงไปบนเบาะข้างๆคนขับและรีบเดินลงมาจากรถแท็กซี่มุ่งตรงไปยังรถสปอร์ตสีดำคันหรูของกองทัพทันที"กองทัพ!!"ฉันเอ่ยเรียกกองทัพเสียงดังที่ตอนนี้มันกำลังเดินมายังที่รถของมัน โชคดีที่ฉันมาทันมัน"แก้มใส!"กองทัพหันมาตามเสียงเรียกของฉันแล้วมันก็ทำหน้าตาตกใจที่เห็นฉัน มันเรียกชื่อฉันเสียงดังแล้วมันก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ฉันก็มองหน้ามัน"ขอไปเที่ยวหัวหินด้วยคนได้ป่ะ?"ฉันเอ่ยบอกกองทัพไปในขณะที่มันมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉัน มันก็มองหน้าฉันด้วยสีหน้าตกใจ"ได้ดิ^_^"กองทัพเอ่ยบอกฉัน แล้วฉันก็โยนกระเป๋าเป้ของของฉันให้มัน มันก็รับไปแล้วยิ้มจนตาหยี"ไปดิ^_^"ฉันเอ่ยบอกกองทัพไปในขณะที่ฉันเดินนำหน้ามันไปยังรถสปอร์ตคันหรูของมัน มันก็รีบเดินมาเปิดประตูรถให้ฉันอย่างไว"เชิญครับ คนสวย^_^""ย่ะ!"ฉันก็สะบัดหน้าใส่มันและเดินขึ้นรถของกองทัพ กองทัพมันก็ปิดประตูรถให้ฉันและรีบวิ่งมาขึ้นนั่งฝั่งคนขับทันที"เราไปเที่ยวกันน่าแก้มใส^_^"กองทัพหันมาเอ่ยบอกฉัน ฉันก็หันหน้าไปหามันและพยักหน้าให้มัน มันก็ยิ้มและเคลื่อนรถออกมาจากโรงแรมมุ่

บริษัท ธนะปรีดากุล14:00น.ธันวา.....ติ๊ดดดด"ฮัลโหลครับ"ผมกดรับสายโทรศัพท์ไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ดูว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา เพราะผมกำลังเคลียร์เอกสารอยู่(อึก ธันเหรอลูก ธันแก้มใสหายตัวไปฮืฮๆๆ) เสียงคุณแม่ของผมที่กำลังร้องไห้อย่างหนักดังมาในปลายสาย ผมรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรงดวงตาเบิกโตขึ้นด้วยความตกใจ แก้มใสหายไปไหน? เธอบอกว่าปวดหัวหนิ หรือเธอจะงอนผมเรื่องเมื่อคืน?"หายไปได้ยังไงครับ หลานไม่ได้อยู่บ้านเหรอครับคุณแม่"(หลานหายไปตั้งแต่แปดโมงเช้าตอนนี้บ่ายสองแล้วเธอบอกว่าเธอจะไปหาเพื่อนของเธอ เธอบอกแม่ว่าเธอจะไปแปปเดียวธันอึกจนตอนนี้เธอก็ยังไม่กลับมา ไปตามหาหลานทีสิลูกฮืฮๆ) คุณแม่เอ่ยบอกผมด้วยนำ้เสียงสะอึกสะอื้น แก้มใสไปหาเพื่อนของเธอเหรอ? เพื่อนของเธอมีอยู่ที่นี้ด้วยเหรอ หรือจะเป็นไอ้หนุ่มหน้าอ่อนที่ชื่อกองทัพนั่น"คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เดี๋ยวผมจะไปตามหาแก้มใสเองครับ"ผมเอ่ยบอกคุณแม่ไปผมไม่อยากให้ท่านคิดมาก"หลานคงจะอยู่เที่ยวแถวๆนี้แหละครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปหาหลานก่อนนะครับคุณแม่อย่าคิดมากนะครับ หลานคงจะไปเที่ยวอยู่นะครับ"(ธันหาหลานให้เจอนะลูก ถ้าเจอตัวเเล้วตีหลานให้แม่สองที ตีก้นนะล