สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้มใสค่ะ ตัวเล็กน่ารักคะ เป็นคนตรงๆอ่ะแรงๆไม่พอใจท้าตบได้นะ ฉันเป็นเจ้าแม่สายปาตี้ ฉันชอบปาตี้ชอบเที่ยว ชอบใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆของฉัน ฉันยังไม่มีแฟนโสดสนิทแถมซิงอีกตั้งหากนะจ๊ะ เพราะฉันมีคนที่ฉันรักมากอยู่แล้วไงล่ะ เขาคนนั้นก็คืออาธันน้องชายของคุณพ่อฉันเองแหละ แต่คุณพ่อของฉันท่านไม่ได้เป็นลูกของคุณย่าแท้ๆหรอกนะ คุณย่าของฉันขอรับคุณพ่อของฉันมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้าเพราะคุณย่ากับคุณปู่ของฉันไม่มีลูกสักทีท่านอยากจะมีลูกบ้าง แต่พอคุณย่าไปเอาคุณพ่อมาเลี้ยงและรับคุณพ่อของฉันเป็นลูกบุญธรรมเพียงไม่กี่ปีคุณย่าของฉันท่านก็ตั้งท้องขึ้นมาซึ่งลูกในท้องของคุณย่าก็คืออาธันวาสุดหล่อสุดน่ากินของฉันยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นฉันกับอาธันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลยสักกะนิดเดียว ก็ไม่ผิดที่ฉันจะรักอาธันแบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนหนึ่งได้ ไม่ใช่รักแบบอาหลาน!!แต่อาธันจะรักฉันแบบไหนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันไม่ได้เจอเขามาเป็นสิบปีแล้ว อยากไปเจออาธัน แต่ก็ไม่อยากตื่นเช้ารอใส่บาตรกับคุณย่า ไม่อยากตื่นมาทำอาหาร ไม่อยากแต่งตัวเรียบร้อยเฮ้อออออ!แค่คิดอีแก้มก็จะบ้าตาย! เราคงต้องห่างกันสักพักนะเสียงดนตรีที่เร้าใจ น้ำมึนเมาที่รสชาติโคตรขม ห้องนำ้สุดหรูในคลับที่ฉันมักจะไปนั่งปลดปล่อยของเสียออกทางปากอยู่เป็นประจำ!
จังหวัดเชียงใหม่ บ้านธนะปรีดากุล 19:00น. "คุณแม่สวัสดีครับ"คุณพ่อที่เดินนำหน้าฉันอยู่เอ่ยสวัสดีคุณย่าของฉันที่ตอนนี้ท่านก็มีอายุปาเข้าไป70ปีต้นๆ แล้ว เพราะคุณพ่อของฉันท่านเองก็มีอายุ40ปีแล้วเหมือนกัน คุณแม่ของฉันท่านติดประชุมเลยมาส่งฉันไม่ได้ ฉันเลยมากับคุณพ่อและคนขับรถมาส่งฉันแทน ตอนนี้เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่แล้ว เมื่อกี้ตอนฉันกำลังจะเดินเข้าบ้านหลังใหญ่มาฉันเห็นมีบ้านหลังเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆบ้านหลังใหญ่ด้วย ว่าแต่บ้านใครกันนะ? "ตาตุลา! แม่คิดถึงเรามาก^_^"คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟาไม้โบราณเอ่ยขึ้นพร้อมกับอ้าแขนออกกว้างๆเพื่อรอรับร่างคุณพ่อของฉันที่ตอนนี้ท่านเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าคุณย่าพร้อมกับโผล่เข้ากอดร่างของคุณย่า ทั้งสองกอดกันแน่นด้วยความคิดถึง คุณพ่อของฉันท่านมีงานเยอะเลยไม่ค่อยได้มาหาคุณย่าสักเท่าไหร่ อาจจะไม่เคยมาเลยก็ได้เพราะฉันเองก็ไม่ได้มาที่นี้เป็นสิบปีเหมือนกัน "แก้มใสของย่า^_^"คุณย่าเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อท่านเหลือบตามองมาที่ฉัน ฉันเองก็นั่งคุกเข่านั่งท่าเทพธิดาอย่างเรียบร้อยอยู่ข้างหลังของคุณพ่อ "กราบสวัสดีค่ะ คุณย่า^_^"ฉันยกมือไหว้คุณย่าขึ้นอย่างเรียบร้อยและเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงไพเราะเพราะพริ้งเหมือนกุลสตรีไทยหญิงงาม "สวัสดีจ๊ะ หลานรักมาหาย่าสิลูก โตเป็นสาวแล้วหน้าตาสะสวยสมเป็นกุลสตรีไทยจริงๆ^_^"คุณย่าเอ่ยชมฉันในขณะที่ท่านมองสำรวจการแต่งกายของฉันที่ตอนนี้ฉันสวมเสื้อสีขาวแขนตุ๊กตาน่ารักและผ้าซิ่นทอมือสีหวานสวย ฉันไปเอามาจากคุณแม่ของฉันเองแหละ เสื้อผ้าที่ฉันไปเอามาจากคุณแม่ก็เพราะท่านจะต้องใส่เวลามาหาคุณย่าทุกที เฮ้อแค่คิดว่าจะต้องใส่ผ้าถุงผ้าซิ่นผ้าฝ้ายแล้วก็เสื้อลูกไม้แบบนี้ทุกๆวันฉันก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว ฉันค่อยๆคลานเข่าอย่างช้าๆเข้าไปหาคุณย่าและพนมมือกราบลงไปบนตักท่านพร้อมกับส่งพวงมาลัยให้ท่านไปด้วยท่าทางเรียบร้อยอ่อนหวานที่ฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมา มันคือการสร้างภาพค่ะทุกคน!! "น่ารักจริงๆหลานย่า"คุณย่ารับพวงมาลัยไปจากฉันและท่านก็จับมือของฉันที่กราบท่านอยู่ให้เงยขึ้นไปมองหน้าท่าน ท่านก็มองฉันอย่างเอ็นดูฉันก็ยิ้มน้อยๆโชว์ฟันขาวเรียงกันสวยงามไปให้ท่าน "เอ่อ คุณแม่ครับ พอดีผมต้องรีบกลับกรุงเทพ ผมขอฝากแก้มใสไว้กับคุณแม่สัก3เดือนนะครับ รบกวนคุณแม่ช่วยอบรมดัดนิสัยของเธอให้ผมด้วยนะครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกคุณย่าและท่านก็กราบเท้าคุณย่าคุณย่าก็ยื่นมือมาลูบศีรษะของคุณพ่อฉันอย่างเอ็นและรักใคร่เช่นกัน ว่าแต่คุณพ่อให้ฉันอยู่ที่นี้3เดือนเลยเหรอ อกอีแก้มจะไม่แตกก่อนเหรอคะคุณพ่อตุลา!!! "จ๊ะ แม่จะดูแลและอบรมบ่มนิสัยแก้มใสให้เองจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกคุณพ่อของฉัน และท่านก็เอามือมาลูบโครงแก้มของฉันไปด้วย ฉันก็อมยิ้มน้อยๆกลับไปให้ท่านและเอนหัวซบไปบนตักของคุณย่าอย่างออดอ้อน "ขอบคุณมากครับคุณแม่ ผมขอลา สวัสดีครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกคุณย่าพลางยกมือขึ้นไหว้ลาคุณย่าเพื่อจะกลับกรุงเทพ พรุ่งนี้คุณพ่อของฉันมีประชุมท่านไม่ค่อยว่างหรอก ท่านมักจะปล่อยให้ฉันเหงาอยู่บ้านคนเดียวทุกวัน "หนูทานข้าวมารึยังจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามฉันขึ้นในขณะที่ท่านลูบมือไปตามแก้มขาวเนียนของฉันเพื่อสำรวจโครงหน้าที่สวยแบบไร้ที่ติของฉัน "ทานมาแล้วค่ะคุณย่า^_^"ฉันเอ่ยคำโกหกตอบท่านไป ขืนบอกความจริงไปว่าฉันยังไม่ได้ทานข้าวมานะ มีหวังคุณย่าชวนฉันไปสอนทำกับข้าวแน่นอนค่ะ ฉันเคยเจอมาแล้วฉันขอบอก "อ้าวหรือลูก ย่ามองหนูเหนื่อยๆหนูอยากพักผ่อนใช่ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามฉันอย่างใจดี ฉันก็พยักหน้าหงึกๆ ไปบนตักท่าน ฉันอยากจะถอดชุดบ้าๆๆพวกนี่ออกจะตายอยู่แล้วเนี่ย "งั้นหนูไปนอนพักเถอะลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตื่นเช้ามาทำกับข้าวใส่บาตรถวายพระนะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มแย้มแจ่มใส ซึ่งผิดกับฉันที่ต้องฝืนยิ้มให้คุณย่าไป อีแก้มใสขอลาตายแปปค่ะ "ค่ะ คุณย่าว่าแต่ห้องหนูห้องไหนหรือคะ?"ฉันเอ่ยถามคุณย่าไปอย่างสงสัย แล้วคุณย่าก็มองหาอะไรสักอย่าง "อ๋อ เฟื่องจ๊ะ เฟื่อง"คุณย่าตะโกนเรียกเเม่เฟื่อง แม่เฟื่องคือคนที่คอยรับใช้คุณย่าของฉันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่คุณพ่อของฉันยังเด็กๆอยู่เลย"ค่าคุณผู้หญิง"แม่เฟื่องรีบขานรับคุณย่าและวิ่งเข้ากระหืดกระหอบมาหาคุณย่าอย่างไว"พาหนูแก้มใสไปห้องนอนของเธอหน่อยสิจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกแม่เฟื่องไป ฉันก็หันไปมองแม่เฟื่องพลางยกมือไหว้สวัสดีเธอ"คุณหนูแก้มใสจริงๆเหรอคะเนี่ย โตเป็นสาวแล้วแถมยังสวยและน่ารักมากๆเลยนะคะเนี่ย"แม่เฟื่องเอ่ยชมฉันพลางมองฉันด้วยสายตาชื่นชม "ขอบคุณค่ะ"ฉันก็ยกมือรับไหว้พลางเอ่ยขอบคุณเเม่เฟื่องไปอย่างน้อมนอบ ฉันเคยมาที่นี้เมื่อครั้งสุดท้ายก็ตอนฉัน10ขวบ และฉันก็ไม่ได้มาที่นี่10กว่าปีแล้ว คิดถึงใครบางคน ป่านนี้อาธันของฉันจะมีแฟนรึยังนะ?"ไปกันเถอะคุณหนูแก้ม^_^"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉันพลางยื่นมือมาให้ฉันจับมือเธอ"หนูไปนอนก่อนนะคะคุณย่า ฟอดด ฟอดด^_^"ฉันเอ่ยบอกคุณย่าและลุกขึ้นไปหอมแก้มท่านทั้งสองข้างและหันกลับมาจับมือเเม่เฟื่อง เธอก็พาฉันเดินขึ้นบันไดขึ้นชั้นสองของบ้านคุณย่า"ห้องนี้ค่ะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉัน ฉันก็พยักหน้ารับรู้และเธอก็เดินนำฉันเข้าห้องนอน ฉันก็เดินตามหลังเเม่เฟื่องไปพลางมองสำรวจรอบๆห้องของฉันไปด้วย"แล้วอาธันไปไหนเหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามเเม่เฟื่องไปอย่างใจที่ต้องการคำตอบของฉัน เพราะใจของฉันมันกำลังเรียกร้องอยากพบเจ
บริษัทธนะปรีดากุลห้องประชุมใหญ่20:00น.ธันวา...."ผมขอดูรายงานการเข้าใช้โรงแรมที่จังหวัดกระบี่ของเดือนที่แล้วด้วยครับ"ผมเอ่ยขอดูรายงานยอดเข้าพักที่โรงแรมสาขาจังหวัดกระบี่จากคุณพิพาก คุณพิพากเขาทำงานอยู่ฝ่ายการตลาดของโรงแรมในเครือของผมที่มีอยู่ทุกๆจังหวัดในประเทศไทย วันนี้ผมมีประชุมด่วนอย่างกะทันหันจนต้องเบี้ยวนัดกับดาหลาเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมค่อยไปง้อเธอก็ได้ ผมหวังว่าเธอคงยังไม่รีบกลับกรุงเทพก่อนหรอกนะ"นี่ครับคุณธัน คุณธันสนใจจะไปเยี่ยมชมโรงแรมที่กระบี่ของเราไหมครับ?"คุณพิพากเอ่ยถามผมพลางยื่นแฟ้มเอกสารการเข้าพักที่โรงเเรมสาขาจังหวัดกระบี่มาให้ผมดู ที่จริงผมก็สนใจจะไปเที่ยวและดูงานที่นั้นเหมือนกันแต่ผมรอดาหลาให้เธอว่าง ผมจะได้ชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันแต่เธอก็ไม่เคยว่างเลย พอเธอว่างผมก็กลับไม่ว่างซะงั้นก็เลยทำให้ผมกับเธอไม่เคยได้ไปเที่ยวด้วยกัน"ผมสนใจอยู่ครับ ที่นั้นทำยอดดีทุกเดือนเลย"ผมเอ่ยขึ้นพลางเปิดแฟ้มเอกสารรายงายดูไปเรื่อยๆติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ"ผมขอโทษครับ"ผมเอ่ยขอโทษกรรมการทุกฝ่ายในที่ประชุมเพราะผมลืมปิดเสียงโทรศัพท์ ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นชื่อของดาหลาโชว์ขึ้นอยู่ เธอคงจะโทรมาหาผ
ผมใช้เวลาในการขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผมก็มาถึงบ้านสวนหลังใหญ่ที่มีพื้นที่รอบๆตัวบ้านเกือบๆหนึ่งร้อยไร่ผมจอดรถในโรงจอดรถของบ้านและเดินถือกระเป๋ากับเสื้อสูทลงจากรถมุ่งหน้าตรงไปเรือนหลังใหญ่บ้านคุณแม่ของผมทันที"คุณแม่ครับ ผมกลับมาแล้ว"ผมที่เดินเข้าในบ้านมาก็เห็นคุณแม่ของผมกับแม่เฟื่องกำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ผมจึงเอ่ยบอกท่าน"คุณธันกลับมาแล้วค่ะ คุณผู้หญิง^_^"แม่เฟื่องที่นั่งพับเพียบอยู่ข้างล่างโซฟาเอ่ยบอกคุณแม่ของผม ท่านก็หันมาส่งยิ้มให้ผม ผมก็วางกระเป๋ากับเสื้อสูทไว้บนโต๊ะและเข้าไปนั่งลงข้างๆท่าน พร้อมกับเอนตัวลงนอนเอาหัวหนุนตักท่าน ท่านก็เอามือของท่านมาลูบศีรษะของผมอย่างแผ่วเบา ผมก็เอื้อมมืออีกข้างไปจับมือของมา ผมมาจุมพิตลงไปบนมือเล็กที่เริ่มมีรอยเหี่ยวไปตามอายุที่เยอะขึ้นด้วยความรักพร้อมๆกับที่ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า"ที่บริษัทมีปัญหาหรือลูก กลับดึกทุกวันเลย?"คุณแม่ของผมเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง"ป่าวหรอกครับคุณแม่ ผมก็แค่ประชุมกันเรื่องโรงแรมตามสาขาจังหวัดอื่นๆนะครับ"ผมเอ่ยบอกคุณแม่ของผมไปทั้งๆทีผมยังคงหลับตาอยู่"ลาพักร้อนมั่งไหมลูก แม่อนุญาต"คุณแม่เอ่ยถามผมแต่มือข
"อืม คุณแม่เหรอคะ เข้ามาเลย"เสียงใสๆของผู้หญิงเอ่ยขึ้น ผมที่ได้ยินเจ้าของห้องอนุญาตแล้วก็หมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปยังในห้องนอนสีหวานแหววเพราะคุณแม่ท่านคงจะตกแต่งห้องนี้ไว้ให้หลานสาวคนเดียวของเขาโดยเฉพาะเลยล่ะ ท่านน่ะเอ็นดูแก้มใสมากและรักเธอเหมือนหลานสาวแท้ๆของท่าน"อื้อออ"ผมที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงร้องขึ้นผมก็รีบเดินเข้าไปดูยังต้นตอของเสียงแล้วก็ต้องตกใจ ที่ภาพตรงหน้าของผมคือ มีร่างบางของผู้หญิงกำลังนอนคว่ำหน้าลงไปบนที่นอนสีขาวสะอาดและที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่านั้นคือ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยแม้สักกะชิ้นเดียว และรอบๆเตียงนอนข้างล่างพื้นก็มีเสื้อผ้าของผู้หญิงถูกถอนไว้อย่างระเกะระกะอยู่เกลื่อนพื้น"แก้มใส!"ผมตะโกนเรียกชื่อของเจ้าของเรือนร่างเล็กที่มีบั้นท้ายงอนงามและขาวนวล"เห้ย!"ผมร้องขึ้นพลางสะบัดหน้าหัวตัวเองอย่างแรงๆเพราะตกใจกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้"ขา คุณแม่กลับมาแล้วหรือคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นพร้อมๆกับค่อยๆ พลิกตัวกลับมานอนหงายผมเบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจที่ตอนนี้ ผมเห็นเรือนร่างเล็กที่มีขนาดหน้าอกไม่ได้เล็กตามตัวเเละเนินสามเหลี่ยมสีขาวอมชมพูอวบอิ่มซึ่งไร้ขนนุ่มปกคลุมของเธอมันช่างน่า
00:00น.ห้องนอนของแก้มใส เรือนใหญ่แก้มใส..จ๊อกกก จ๊อกกก"อื้ออ หิวจัง"ฉันบ่นขึ้นและลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพลางเอามือไปลูบที่ท้องของตัวเองที่ตอนนี้มันร้องอย่างเสียงดังด้วยความหิวโหยของฉันเองแหละ ฉันนอนไม่หลับแล้วหลังจากที่อาธันเข้ามาเห็นฉันตอนโป๊อยู่ อีกใจฉันก็อายแต่อีกใจก็ไม่อายอ่ะอยากโชว์ให้อาธันดูฮ่าๆเพราะๆยังไงๆอาธันก็ต้องเห็นของของฉันอยู่ดีนั้นแหละเพราะฉันจะต้องเป็นของอาธันให้ได้"ไม่ไหวแล้วเว้ย!"ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเอี้ยวตัวลงมาจากเตียงนอน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของฉันมาถือไว้และใส่รองเท้าที่ใช้สำหรับเดินในบ้านพร้อมเดินออกมาจากห้องนอนของฉัน ฉันเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์ของฉันในมองเห็นทางเดิน ฉันค่อยๆเดินลงบันไดลงไปยังชั้นล่างของบ้านคุณย่าเพื่อจะไปหาอะไรกินที่ห้องครัว"เอ๊ะ!บ้านอาธันยังเปิดไฟอยู่หนิ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่สายตาของฉันเหลือบไปเห็นว่าไฟบ้านของอาธันยังเปิดอยู่ ฉันจึงเปลี่ยนทิศทางจากตอนแรกจะเดินเข้าไปในครัวเปลี่ยนไปยังประตูออกทางข้างบ้านที่มีสวนอยู่ตรงกลางระหว่างบ้านของคุณย่าและบ้านของอาธัน ฉันจึงรีบเดินไปยังบ้านของอาธันทันทีด้วยความดีใจ"อาธันขาาาาาา^_^"ฉั
"แก้มใส!เป็นอะไรรึป่าว!"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนเป็นห่วง ฉันจึงแกล้งเอนหัวซบลงไปบนอกแกร่งของอาธัน"แก้มใสเวียนหัวนะคะอาธัน"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อนและเอื้อมมือทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบคอของอาธันทันที"อ้าวเหรอครับ แล้วหนูลงมาทำอะไรล่ะครับ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเหมือนเขาไม่เชื่อฉันปนแปลกใจ ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ "หนูแก้มใส หนูแก้มใส!"เสียงอาธันเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจ ร่างของฉันที่โดนอาธันจับเขย่าๆเบาๆเพื่อเรียกสติของฉัน อาธันขาแก้มใสมีสติครบถ้วนค่ะและตอนนี้สติของแก้มใสกำลังจะหมดไปกับร่างกายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคของอาธันนี้แหละค่ะ!!ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย"อึ๊บ"อาธันช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาร่างของฉันเดินไปที่ไหนสักทีหนึ่งพรึบ"สงสัยจะไม่สบายจริงๆแฮะเลือดกำเดาก็ไหลไม่ยอมหยุด"เสียงอาธันเอ่ยขึ้นพลางจับศีรษะของฉันหนุนไปบนหมอนสูงและเขาก็จับหน้าของฉันให้นอนหงายหน้าขึ้นมองเพดานสีขาว ฉันกำลังนอนอยู่บนที่นอนนุ่มๆอย่าบอกนะ ว่านี้คือเตียงนอนของอาธันอ่ะ อื้อฟินนนโคตรๆๆ^//^"อาธันขา หนูหิวจัง"ฉันลืมตาขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนเตียงข้างๆฉันและเขาก
พรึบ "ไม่หนาวเหรอครับ?"อาธันเอาผ้าขนหนูมาคลุมร่างของฉันพร้อมกับเอ่ยถามฉันนำ้เสียงของเขาฟังดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงฉัน ฉันจึงหยุดเดินและหันหน้ากลับไปมองหน้าอาธัน "อาธันมีแฟนแล้ว อาธันกำลังจะแต่งงาน?"ฉันเอ่ยขึ้นเหมือนคนที่กำลังเพ้อ อาธันก็มองหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหวเล็กน้อย "แล้วแก้มใสล่ะคะ อาธันไม่รักแก้มใสเหรอ!!"ฉันตะโกนถามอาธัน "แก้มใสเป็นหลานสาวของอาน่ะ เป็นลูกสาวของพี่ตุลาพี่ชายอา อารักเราครับ แต่อาไม่ได้รักเราแบบนั้น"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาพลางหลบหน้าฉันเมื่อเขาพูดจบ ฉันยิ่งปล่อยโฮร้องออกมาอย่างหนัก ห้องนอนแก้มใส เรือนใหญ่ 04:00น. แก้มใส... ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ "คุณหนูแก้มใสคะ คุณผู้หญิงให้มาปลุกค่ะ"เสียงของแม่เฟื่องเคาะประตูพร้อมกับเอ่ยเรียกฉัน ฉันก็งัวเงียลุกขึ้นนั่งขยี้ตาไล่ความง่วงให้ออกไป "ค่า หนูตื่นแล้วค่ะ ขออาบนำ้แปปหนึ่งนะคะ"ฉันตะโกนบอกแม่เฟื่องกลับไปพร้อมกับบิดตัวไปมาเพื่อคลายความขี้เกียจ "ค่า เดี๋ยวถ้าคุณหนูอาบนำ้แต่งตัวเสร็จแล้วลงไปหาคุณผู้หญิงที่ห้องครัวเลยนะคะ"เเม่เฟื่องเอ่ยตอบฉันกลับมา "รับทราบค่ะ"ฉันก็ขานรับเธอ "อ๊ะ โทรศัพท์หายไปไหน!"ฉันเอ่ยขึ้นหลั
06:30น.หน้าบ้าน ธนะปรีดากุล"คุณแม่ครับ^_^"เสียงของอาธันดังเรียกคุณย่าจากทางข้างหลังฉัน ฉันที่ยืนกอดแขนคุณย่าอยู่ไม่ได้หันกลับไปมองอาธันหรอก เพราะฉันน้อยใจเขาอยู่น่ะสิ"อ้าวตาธัน แม่อุตส่าห์ไม่กวนเวลานอนพักผ่อนของลูก แต่ลูกก็ยังตื่นมาใส่บาตรกับแม่จนได้นะ^_^"คุณย่าที่หันหลังไปมองอาธันเอ่ยบอกอาธัน และฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของอาธันค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันกับคุณย่า"ฟอดดด แค่หอมแก้มของคุณแม่สักฟอดสองฟอดผมก็หายเหนื่อยเหมือนปิดทิ้งแล้วล่ะครับ^_^"อาธันที่เดินไปยืนข้างคุณย่าอีกฝั่งหนึ่งพลางก้มหน้าลงไปหอมแก้มคุณย่าและเอ่ยบอกคุณย่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งผิดกับฉันที่มีใบหน้าอิดโรยดวงตาบวมเบ่งจากการร้องไห้อย่างหนัก"อึ๊"ฉันยื่นหน้าขยับไปตรงหน้าของอาธัน พร้อมกับทำแก้มให้ป่องๆให้เขา"อะไรห๊ะเราอ่ะ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัยปนกวนนิดๆ"หอมแก้มหนูมั้งสิคะ รับลองหายเหนื่อยเหมือนกันค่ะ"ฉันเอ่ยบอกอาธันพร้อมกับหลับตารอรับปลายจมูกของอาธันอย่างตื่นเต้น เพราะอาธันไม่เคยหอมแก้มของฉันเลยสักครั้งเดียว"ฟอดดดดดดด"ฉันสัมผัสได้ถึงแรงกดตรงพวงแก้มหวานของฉันพร้อมกับเสียงสูดดมแก้มของฉัน"อื้อออออ อาธันนน"ฉันบ
20นาทีต่อมา บ้านอลิซ"พี่กัส จะรีบเดินไปไหนล่ะค่ะ รอหนูด้วยสิ!"ฉันตะโกนเรียกพี่กัส ที่ตอนนี้เขากำลังวิ่งหนีฉันเข้าไปในบ้านอย่างไว พอเขาเปิดประตูรถให้ฉัน แล้วเขาก็รีบวิ่งหนีฉันเลย"อ่ะ มืดจัง มองไม่เห็น"ฉันอุทานขึ้นอย่างตกใจ เพราะตอนนี้ฉันเดินเข้ามาในบ้านของน้าอลิซแล้ว แต่ไฟในบ้านไม่ได้เปิดสักดวงเดียว แล้วพี่กัสก็หายไปไหนไม่รู้ ฉันที่กลัวสะดุดอะไรล้ม ก็ต้องค่อยๆเอามือจับแล้วค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเพราะคุณหมอเขาให้ระวังเรื่องการลื่นล้ม"น้องอลิน"เสียงของพี่กัสเอ่ยเรียกฉันจากทางข้างหลัง ฉันก็รีบหันตัวกลับไปอย่างไวด้วยความตกใจพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจที่ฉันหมุนตัวเร็วเกินและฉันเสียการทรงตัว ฉันกำลังจะลื่นล้ม"ระวังหน่อยสิครับเมีย"พี่กัสคว้าเอวฉันไว้ได้ทัน และเขาก็ออกแรงดึงร่างฉันให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา"หนูขอโทษค่ะ"ฉันก้มหน้าลงไปซบกับอกแกร่งของพี่กัสอย่างรู้สึกผิด พี่กัสก็โอบกอดฉัน"ไม่ต้องขอโทษหรอก พี่เองที่ผิดไม่ดูแลหนู แต่งงานกับพี่นะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉัน ฉันก็เงยหน้าออกจากอกของพี่กัสเยิกตาโตขึ้นอย่างตกใจพรึบไฟทั้งบ้านติดจนสว่างขึ้นมา ฉันก็เห็นม๊าอลิซแด๊ดเฮลพ่อจอนอาม่าเฟื้อง
1ปีต่อมา....บ้านอลิซ...อลิน...."อลินจ๋าา^_^"เสียงพี่กัสตะโกนเรียกฉันมาตั้งแต่ประตูทางเข้าบ้าน ฉันกำลังนั่งคุยกับม๊าอลิซอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ก็ต้องสะดุ้งตกใจ กับเสียงของพี่กัส พี่กัสเขาเข้าไปทำงานบริหารโรงแรมในเครือรัตนบูรภาพิทักษ์แล้ว เเล้วเขาเพิ่งจะกลับมาจากการไปตรวจดูงาน พ่อจอนของฉันท่านอนุญาตให้ฉันคบกับพี่กัสได้ และก็อยู่กับพี่กัสได้ เพราะพี่กัสน่ะประจบพ่อจอนจนท่านหลงพี่กัสเลยแหละ"ค่าา หนูอยู่ในห้องนั่งเล่น"ฉันสิ่งยิ้มให้น้าอลิซอย่างขำๆและตะโกนกลับไปบอกพี่กัส"วันนี้ พี่เหนื่อยมาก หน้ามืดเวียนหัว คลื่นไส้ ไม่รู้เป็นอะไร ฟอดดด โคตรคิดถึงเมีย^_^"พี่กัสเข้ามาหาฉันและหอมแก้มฉัน พลางล้มตัวลงนอนหนุนตักฉัน แล้วพี่กัสก็จับมือฉันไปสูดดม โรคจิตอ่ะ ทำไมจะไม่เหนื่อยบล่ะ พี่กัสปรนเปรอความสุขให้ฉันเกือบทุกคืน เออใช่สิ เรามีอะไรกันทุกวันและที่สำคัญพี่กัสมันไม่ได้ป้องกัน ฉันอยากให้พี่กัสทุ่มเทเวลาให้งานในโรงแรมก่อนเลยขอพี่กัสว่าอย่าเพิ่งทำให้ฉันท้อง ตอนแรกๆพี่กัสก็ป้องกันเองเพราะเขาไม่อยากให้ฉันกินยาคุมพี่กัสบอกว่ามันไม่ดี แต่พอหลังๆพี่กัสก็ไม่ได้ป้องกันและที่สำคัญประจำเดือนของฉันไม่มาสองเดือนแ
ออกัส อัครเดช....."อื้ออ พี่กัสจะไหวหรอค่ะ พี่ยังไม่หายดีเลยน่ะ"อลินเธอดันริมฝีปากผมไว้ไม่ให้ผมเข้าไปจูบปากเธอ "ไหวสิครับ พี่แข็งแรงยิ่งกว่าม้าอีกน่ะ ถ้าอลินไม่เชื่อเดี๋ยวพี่พิสูจน์ให้ดู"ผมดึงมืออลินออกไปจากริมฝีปากผมและผมก็บอกเธอ"อลินเดินไปล็อคประตูห้องให้พี่หน่อยสิ"ผมบอกอลินและชี้นิ้วไปทางประตูห้องพักของโรงพยาบาล เธอก็หันไปมองตามนิ้วผม และเธอก็หันกลับมามองผมอย่างสงสัย สงสัยอะไรหนักหนาเด็กโง่เอ๊ย"ไปเถอะ ไปล็อคสินะๆๆๆ"ผมก็บอกอลิน แล้วเอาหน้าลงไปซบหน้าอกเธอ เธอก็จับหน้าผมออกจากอกเธอ และเธอก็เดินไปล็อคประตู"เก่งมาก มานี่สิครับ"ผมเอื่อมมือไปจับมือของเธอให้เข้ามาหาผม ผมไม่รอช้าเงยยืดตัวขึ้นไปจูบปากเธอ"อื้ออ จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ"ผมจูบปากเธอ จนเธอเคลิ้มจูบตอบผม "พี่กัสจะดีหรอค่ะ"อลินร้องเสียงหลงถามผมเมื่อผมยื่นมือไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของเธอ"ดีสิ ช่วยพี่หน่อยน่ะ พี่อยากเสียบจิมิหนูใจจะขาดแล้วเนี่ย"ผมทำเสียงอ้อนๆใส่เธอ เกิดมาไม่เคยอ้อนใครเลยแม่ง แต่ต้องมาอ้อนเมียเพื่อจะเย ไม่น่าหัวเราะเยาะเย้ยแด๊ดเลย เวรกรรมตามทันชิบ"พี่กัสค่ะ^//^"หน้าของอลินแดงระเรื่อเมื่อผมจับมือของเธอมาสัมผัส กัสน้อยของผ
ห้องพักฟื้น อลิน...."อำ้ อร่อย^_^"พี่กัสกินข้าวแล้วมองหน้าฉันที่เป็นคนป้อน ที่จริงพี่กัสก็กินเองได้นี้แหละ แต่คือพี่กัสอ้อนฉันไง"พี่กัส อย่ามองหนูแบบนั้นสิค่ะ^//^"ฉันก้มหน้าลงมาพลางตักข้าวขึ้นป้อนพี่กัส "ก็น้องอลินน่ารักอ่ะ^_^"พี่กัสที่นั่งอยู่บนที่นอนยื่นมือมาเชยครางฉันขึ้นไปมองหน้าเขา แล้วพี่กัสก็บอกฉัน ฉันนี้เขินจนกดข้าวในจานเละแล้วเนี่ย"อ้วกกก อ้วกก"ฉันหันไปมองเสียงที่มาของคนนั่งอ้วกอยู่ตรงโซฟา "เป็นอะไรมึง แพ้ท้องแทนเมียหรอ!?"พี่กัสที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยถามเฮียอาร์ไปด้วยนำ้เสียงล้อๆ เฮียอาร์เขามีแฟนแล้วแฟนเขาน่ารักมากตัวเล็กผิวขาวน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่นเลย วันนี้เธอก็มาแต่เธอไปเข้าห้องนำ้อยู่"ป่าว เมียผมยังไม่ท้อง ผมเลี่ยนอ่ะ เห็นหมาดีใจระริกระรี้ที่เจ้าของกลับมา!"เฮียอาร์ก็พูดล้อเลียนเหมือนด่าพี่กัสทางอ้อมอ่ะ 2คนนี้น่ะ เห็นแบบนี้แต่เขารักกันนะคะเป็นพี่น้องที่รักกันมากอ่ะ ที่จริงพี่กัสฟื้นขึ้นมาตั้งนานแล้วแหละตั้งแต่อาทิตย์แรกที่นอนโรงพยาบาลแต่อีพี่กัสมันแกล้งฉัน แกล้งให้ฉันบอกรักเขาทุกวันข้างๆหูและหอมแก้มเขาทุกๆวัน หึ๊ยคิดแล้วน่าโมโหทุกคนรู้หมดขนาดหมอยังช่วยพี่กัสโกหกฉันเ
"ก็พี่กัสลามกเกินไป จ้องจะเอาเปรียบหนูตลอดเลย"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเศร้าๆและฉันก็ได้ยินเสียงของพี่กัสเดินเข้ามาหาฉัน และโอบกอดร่างฉัน"ไม่ได้จะเอาเปรียบ แค่อยากเอาจิมิหนู ทุกวัน ฟอดด ฟอดด"พี่กัสกระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา และเขาก็กดปลายจมูกลงมาบนแก้มฉันเพลี๊ย"อื้ออ พี่กัสบ้า^//^ "ฉันตีแขนพี่กัสไปอย่างเขินอาย"โอ้ย!พี่เจ็บอยู่น่ะ ตีพี่ทำไมเนี่ย"พี่กัสร้องขึ้นด้วยนำ้เสียงเจ็บปวด"อ่ะ หนูลืม หนูขอโทษนะคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและยกมือไหว้ขอโทษเขา แต่ว่าเขามองไม่เห็นหรอก"เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นให้พี่เอาหนูสองนำ้ได้ไหม?"พี่กัสเอ่ยขึ้นต่อลองฉันด้วยนำ้เสียงเจ้าเล่ห์"พี่กัสนี้หื่นจริงๆ!"ฉันบอกพี่กัสและกำลังจะยกมือขึ้นไปตีแขนเขาแต่ฉันก็นึกได้ ลืมตัว"ก็หื่นกับแค่น้องอลินคนเดียวแหละครับ ฟอดด"พี่กัสบอกฉันและเขาก็กอดฉันพร้อมหอมแก้มฉัน"ตกลงเราเป็นแฟนกันเเล้วเนอะ ถึงพี่จะปากหมาไปหน่อย ขี้โมโห งี่เง่าเอาแต่ใจ แต่พี่ก็รักน้องอลินคนเดียวนะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงเขินอาย ฉันอยากเห็นหน้าพี่กัสตอนนี้จัง ตั้งแต่อยู่กับพี่กัสมาไม่เคยเห็นพี่กัสเขินเลย"เชี้ย!พูดได้สักทีแม่งเอ๊ย!"พี่กัสสบทขึ้น ฉันก็
20นาทีต่อมา ห้องพักฟื้น4324ห้องออกัส"เฮ้อ ลิฟท์เสีย กว่าจะเดินขึ้นบันไดมาถึงเหนื่อยจัง"ฉันบ่นขึ้นในขณะที่เปิดประตูเข้ามายังห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลที่พี่กัสพักอยู่"หนูมาแล้วค่ะ"ฉันเดินเข้ามาและเอ่ยบอกน้าอลิซขึ้น แตาฉันไม่เห็นน้าอลิซเลยฉันรีบเดินไปยังเตียงที่พี่กัสนอนอยู่"พี่กัสไปไหน พี่กัสเป็นอะไรรึป่าว!"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงร้อนรน และเป็นห่วง ฉันรีบหันตัวเพื่อจะเดินออกไปยังประตูเพื่อจะไปห้องหมอใหญ่ประจำเคสของพี่กัสพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่อยู่ดีๆไฟในห้องก็ดับลง ผ้าม่านก็ถูกปิด เลยทำให้ห้องทั้งห้องมืดสนิท"ว๊าย!ใคร!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจอีกครั้งที่อยู่ดีๆร่างของฉันก็ถูกใครสักคนกอดรัดร่างฉันอย่างแน่นจากทางข้างหลัง"ชู่ววววว"เสียงชู่วปากให้ฉันงียบแต่ฉันกำลังจะตะโกนไม่รู้คนหรือผี"ช่วยอุ๊บอื้อออ"ฉันที่กำลังจะร้องไห้คนช่วยก็ถูกมือใหญ่ของคนที่กอดฉันอยู่เอามือมาปิดปากฉัน ทำให้ฉันเปล่งเสียงร้องออกไปไม่ได้ ฉันก็ดิ้นไปมาเพื่อจะให้หลุดออกจากการกอดของคนปริศนา"อ๊ะ"ฉันร้องขึ้นเมื่อคนที่กอดฉันจับตัวฉันให้หันไปหาเขา แต่ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย "ฉันรักเธอเด็กโง่ เป็นแฟนกันนะ"เสียงของพี
1เดือนต่อมา...ห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลอลิน...."พี่กัส วันนี้เป็นดอกกุหลาบสีขาวนะคะ ดอกกุหลาบสีขาวแทนความรักที่บริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน"ฉันพูดกับร่างของพี่กัสและจัดดอกไม้ใส่แจกันวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตียงนอนของพี่กัสที่โรงพยาบาล "หนึ่งเดือนเต็มๆแล้วนะคะ เจ้าชายนิทราของหนู ฟอด ฟอด"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและก้มหน้าลงไปหอมแก้มที่ซีดๆของพี่กัส แล้วฉันก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงของพี่กัส จับมือของพี่กัสมากุมไว้แนบอก หนึ่งเดือนที่พี่กัสนอนหลับไม่ยอมลืมตามามองหน้าฉัน บาดแผลที่ถูกยิงของพี่กัสหมอบอกว่าไม่น่าเป็งห่วงมากเพราะเขาผ่าเอากระสุนที่หลังออกให้พี่กัสแล้วแล้วก็ไม่มีการติดเชื้อ กระสุนเข้าที่หลังของพี่กัสหนึ่งนัดและที่หัวไหล่ข้างซ้ายอีกหนึ่งนัด ฟ้าเธอโดนตำรวจจับข้อหาบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลและข้อหาพยายามฆ่าจำคุก20ปี ฟ้าเธอให้การกับตำรวจว่าเธอแอบสะกดรอยตามพี่กัสตลอดและที่ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองก็คือฟ้านี้แหละ เธอสะกดรอยตามพี่กัสไปจนรู้ว่าพี่กัสไปสร้างบ้านไว้บนเกาะกลางทะเล และพี่กัสพาฉันไปที่นั้น ยิ่งทำให้ฟ้าโกธรและเธอก็ไปหาชายร่างใหญ่5คนที่มากับเธอในวันนั้น เพื่อให้พวกนั้นมาช่วยเธอฆ่าฉันได้สำเร็
"พี่กัส!"ฉันที่ได้ยินเสียงพี่กัสตะโกนเรียกฉัน จากทางข้างๆของบ้านพัก ซึ่งพี่กัสอยู่ห่างจากฉันมาก"อลินวิ่งมาหาฉันเร็วๆๆสิ!"พี่กัสตะโกนขึ้นบอกฉันให้วิ่งไปหาเขาแล้วเขาก็ชี้ไปทางที่ฟ้าอยู่ ฉันก็หันไปมองตามที่พี่กัสชี้ไปที่ฟ้าที่ตอนนี้เธอกำลังชุลมุนอยู่กับชายร่างใหญ่ทั้ง5คนที่มากับเธอตึกๆๆ"เห้ย!อลินนนน!"พี่กัสมองฉันและเขาก็หันไปมองที่ฟ้า แล้วพี่กัสก็เบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจ"อีอลิน มึงตาย!"ฉันหันไปมองฟ้าที่ตอนนี้เธอกำลังเล็งปืนมาที่ฉัน แล้วเธอก็ตะโกนบอกฉันปังๆๆๆๆๆ"เอือก!อลิน""พี่กัสส!"ฉันตะโกนเรียกชื่อของพี่กัส เมื่ออยู่ดีๆพี่กัสก็วิ่งเข้ามาหาฉัน และเขาก็เอาตัวของเขาไปรับลูกกระสุนหลายนัดที่ฟ้ายิงมา"พี่กัส ฮืฮๆๆพี่กัส"ฉันรีบหันตัวกลับไปหาพี่กัสที่เขากอดร่างของฉันไว้ไม่ให้โดนยิง แล้วพี่กัสก็ล้มทั้งยืนทรุดลงไปบนพื้นทราย"พี่กัสสส!"ฟ้าตะโกนลั่นอย่างคนเสียสติ แล้วชายร่างใหญ่ก็พากันจับตัวของฟ้า เป็นจังหวะเดียวกันที่มีชายในชุดสูทสีดำที่เพิ่งลงจากเรือสปีดโบ้ทหลายลำที่พากันจอดที่ชายหาดเดินเข้าไปจับตัวฟ้าและชายร่างใหญ่ทั้ง5 "อย่าร้องไห้ เพราะฉันอีกเลยนะ"พี่กัสล้มตัวลงไปนอนบนทรายอย่างแรง ฉันรีบวิ
เย็นวันเดียวกันปึง"อ่ะ กินข้าวสิ"พี่กัสวางชามข้าวลง มันเป็นข้าวไข่เจียวดำๆที่บ่งบอกว่ามันไหม้"กินสิว่ะ!"พี่กัสนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน ฉันก็มองชามข้าว พี่กัสเขาหุงข้าวเองทอดใข่ให้ฉันด้วย เพราะตั้งแต่ตื่นนอนเขาก็อุ้มฉันไปอาบนำ้ แต่งตัว และพามานั่งรอเขาทำกับข้าว ฉันยังไม่พูดกับเขาเลย ไม่กล้าพูดอ่ะ อายพี่กัส ก็เขารู้แล้วว่าฉันรักเขา"จะให้ฉันป้อนเรอะ?"พี่กัสเขาเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด ฉันเงยหน้าไปมองหน้าพี่กัสด้วยสายค้อนๆ"เอ้า ก็เธอไม่กิน"พี่กัสก็หน้าถอนสีลง และเบาเสียงที่พูดกับฉันลง "มันกินไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้น่ะ"ฉันบอกพี่กัสและชี้นิ้วไปที่ไข่เจียวไหม้ๆของเขา พี่กัสก็ขมวดคิ้วคุ้นคิด"ทำไมจะกินไม่ได้ สีของมันเป็นแบบนี้ ฉันก็แค่ตีไข่ใส่จาน พอกระทะร้อนฉันก็เทไข่ลงไป"พี่กัสอธิบายวิธีทอดไข่ของเขาให้ฉันฟัง ฉันก็มองหน้าพี่กัสสลับกับใข่เจียวในจานข้าว มันกินได้จริงๆหรอ"กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน!"พี่กัสตะโกนขึ้นพร้อมกับหยิบจานข้าวตรงหน้าของฉันไป พี่กัสเดินเอาไปเททิ้งลงในถังขยะ"อดตายไปเลยแม่ง ทำให้กินแล้วมองเหมือนของสกปรก!"พี่กัสพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่เขาไม่ได้หันมามองหน้าฉันหรอกปังพ