ตอนที่2

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้มใสค่ะ ตัวเล็กน่ารักคะ เป็นคนตรงๆอ่ะแรงๆไม่พอใจท้าตบได้นะ ฉันเป็นเจ้าแม่สายปาตี้ ฉันชอบปาตี้ชอบเที่ยว ชอบใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆของฉัน ฉันยังไม่มีแฟนโสดสนิทแถมซิงอีกตั้งหากนะจ๊ะ เพราะฉันมีคนที่ฉันรักมากอยู่แล้วไงล่ะ เขาคนนั้นก็คืออาธันน้องชายของคุณพ่อฉันเองแหละ แต่คุณพ่อของฉันท่านไม่ได้เป็นลูกของคุณย่าแท้ๆหรอกนะ คุณย่าของฉันขอรับคุณพ่อของฉันมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้าเพราะคุณย่ากับคุณปู่ของฉันไม่มีลูกสักทีท่านอยากจะมีลูกบ้าง แต่พอคุณย่าไปเอาคุณพ่อมาเลี้ยงและรับคุณพ่อของฉันเป็นลูกบุญธรรมเพียงไม่กี่ปีคุณย่าของฉันท่านก็ตั้งท้องขึ้นมาซึ่งลูกในท้องของคุณย่าก็คืออาธันวาสุดหล่อสุดน่ากินของฉันยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นฉันกับอาธันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลยสักกะนิดเดียว ก็ไม่ผิดที่ฉันจะรักอาธันแบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนหนึ่งได้ ไม่ใช่รักแบบอาหลาน!!แต่อาธันจะรักฉันแบบไหนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันไม่ได้เจอเขามาเป็นสิบปีแล้ว อยากไปเจออาธัน แต่ก็ไม่อยากตื่นเช้ารอใส่บาตรกับคุณย่า ไม่อยากตื่นมาทำอาหาร ไม่อยากแต่งตัวเรียบร้อยเฮ้อออออ!แค่คิดอีแก้มก็จะบ้าตาย! เราคงต้องห่างกันสักพักนะเสียงดนตรีที่เร้าใจ น้ำมึนเมาที่รสชาติโคตรขม ห้องนำ้สุดหรูในคลับที่ฉันมักจะไปนั่งปลดปล่อยของเสียออกทางปากอยู่เป็นประจำ!

จังหวัดเชียงใหม่

บ้านธนะปรีดากุล

19:00น.

"คุณแม่สวัสดีครับ"คุณพ่อที่เดินนำหน้าฉันอยู่เอ่ยสวัสดีคุณย่าของฉันที่ตอนนี้ท่านก็มีอายุปาเข้าไป70ปีต้นๆ แล้ว เพราะคุณพ่อของฉันท่านเองก็มีอายุ40ปีแล้วเหมือนกัน คุณแม่ของฉันท่านติดประชุมเลยมาส่งฉันไม่ได้ ฉันเลยมากับคุณพ่อและคนขับรถมาส่งฉันแทน ตอนนี้เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่แล้ว เมื่อกี้ตอนฉันกำลังจะเดินเข้าบ้านหลังใหญ่มาฉันเห็นมีบ้านหลังเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆบ้านหลังใหญ่ด้วย ว่าแต่บ้านใครกันนะ?

"ตาตุลา! แม่คิดถึงเรามาก^_^"คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟาไม้โบราณเอ่ยขึ้นพร้อมกับอ้าแขนออกกว้างๆเพื่อรอรับร่างคุณพ่อของฉันที่ตอนนี้ท่านเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าคุณย่าพร้อมกับโผล่เข้ากอดร่างของคุณย่า ทั้งสองกอดกันแน่นด้วยความคิดถึง คุณพ่อของฉันท่านมีงานเยอะเลยไม่ค่อยได้มาหาคุณย่าสักเท่าไหร่ อาจจะไม่เคยมาเลยก็ได้เพราะฉันเองก็ไม่ได้มาที่นี้เป็นสิบปีเหมือนกัน

"แก้มใสของย่า^_^"คุณย่าเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อท่านเหลือบตามองมาที่ฉัน ฉันเองก็นั่งคุกเข่านั่งท่าเทพธิดาอย่างเรียบร้อยอยู่ข้างหลังของคุณพ่อ

"กราบสวัสดีค่ะ คุณย่า^_^"ฉันยกมือไหว้คุณย่าขึ้นอย่างเรียบร้อยและเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงไพเราะเพราะพริ้งเหมือนกุลสตรีไทยหญิงงาม

"สวัสดีจ๊ะ หลานรักมาหาย่าสิลูก โตเป็นสาวแล้วหน้าตาสะสวยสมเป็นกุลสตรีไทยจริงๆ^_^"คุณย่าเอ่ยชมฉันในขณะที่ท่านมองสำรวจการแต่งกายของฉันที่ตอนนี้ฉันสวมเสื้อสีขาวแขนตุ๊กตาน่ารักและผ้าซิ่นทอมือสีหวานสวย ฉันไปเอามาจากคุณแม่ของฉันเองแหละ เสื้อผ้าที่ฉันไปเอามาจากคุณแม่ก็เพราะท่านจะต้องใส่เวลามาหาคุณย่าทุกที เฮ้อแค่คิดว่าจะต้องใส่ผ้าถุงผ้าซิ่นผ้าฝ้ายแล้วก็เสื้อลูกไม้แบบนี้ทุกๆวันฉันก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว ฉันค่อยๆคลานเข่าอย่างช้าๆเข้าไปหาคุณย่าและพนมมือกราบลงไปบนตักท่านพร้อมกับส่งพวงมาลัยให้ท่านไปด้วยท่าทางเรียบร้อยอ่อนหวานที่ฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมา มันคือการสร้างภาพค่ะทุกคน!!

"น่ารักจริงๆหลานย่า"คุณย่ารับพวงมาลัยไปจากฉันและท่านก็จับมือของฉันที่กราบท่านอยู่ให้เงยขึ้นไปมองหน้าท่าน ท่านก็มองฉันอย่างเอ็นดูฉันก็ยิ้มน้อยๆโชว์ฟันขาวเรียงกันสวยงามไปให้ท่าน

"เอ่อ คุณแม่ครับ พอดีผมต้องรีบกลับกรุงเทพ ผมขอฝากแก้มใสไว้กับคุณแม่สัก3เดือนนะครับ รบกวนคุณแม่ช่วยอบรมดัดนิสัยของเธอให้ผมด้วยนะครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกคุณย่าและท่านก็กราบเท้าคุณย่าคุณย่าก็ยื่นมือมาลูบศีรษะของคุณพ่อฉันอย่างเอ็นและรักใคร่เช่นกัน ว่าแต่คุณพ่อให้ฉันอยู่ที่นี้3เดือนเลยเหรอ อกอีแก้มจะไม่แตกก่อนเหรอคะคุณพ่อตุลา!!!

"จ๊ะ แม่จะดูแลและอบรมบ่มนิสัยแก้มใสให้เองจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกคุณพ่อของฉัน และท่านก็เอามือมาลูบโครงแก้มของฉันไปด้วย ฉันก็อมยิ้มน้อยๆกลับไปให้ท่านและเอนหัวซบไปบนตักของคุณย่าอย่างออดอ้อน

"ขอบคุณมากครับคุณแม่ ผมขอลา สวัสดีครับ"คุณพ่อของฉันเอ่ยบอกคุณย่าพลางยกมือขึ้นไหว้ลาคุณย่าเพื่อจะกลับกรุงเทพ พรุ่งนี้คุณพ่อของฉันมีประชุมท่านไม่ค่อยว่างหรอก ท่านมักจะปล่อยให้ฉันเหงาอยู่บ้านคนเดียวทุกวัน

"หนูทานข้าวมารึยังจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามฉันขึ้นในขณะที่ท่านลูบมือไปตามแก้มขาวเนียนของฉันเพื่อสำรวจโครงหน้าที่สวยแบบไร้ที่ติของฉัน

"ทานมาแล้วค่ะคุณย่า^_^"ฉันเอ่ยคำโกหกตอบท่านไป ขืนบอกความจริงไปว่าฉันยังไม่ได้ทานข้าวมานะ มีหวังคุณย่าชวนฉันไปสอนทำกับข้าวแน่นอนค่ะ ฉันเคยเจอมาแล้วฉันขอบอก

"อ้าวหรือลูก ย่ามองหนูเหนื่อยๆหนูอยากพักผ่อนใช่ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามฉันอย่างใจดี ฉันก็พยักหน้าหงึกๆ ไปบนตักท่าน ฉันอยากจะถอดชุดบ้าๆๆพวกนี่ออกจะตายอยู่แล้วเนี่ย

"งั้นหนูไปนอนพักเถอะลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตื่นเช้ามาทำกับข้าวใส่บาตรถวายพระนะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มแย้มแจ่มใส ซึ่งผิดกับฉันที่ต้องฝืนยิ้มให้คุณย่าไป อีแก้มใสขอลาตายแปปค่ะ

"ค่ะ คุณย่าว่าแต่ห้องหนูห้องไหนหรือคะ?"ฉันเอ่ยถามคุณย่าไปอย่างสงสัย แล้วคุณย่าก็มองหาอะไรสักอย่าง

"อ๋อ เฟื่องจ๊ะ เฟื่อง"คุณย่าตะโกนเรียกเเม่เฟื่อง แม่เฟื่องคือคนที่คอยรับใช้คุณย่าของฉันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่คุณพ่อของฉันยังเด็กๆอยู่เลย