เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่3
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-25 10:50:53"ค่าคุณผู้หญิง"แม่เฟื่องรีบขานรับคุณย่าและวิ่งเข้ากระหืดกระหอบมาหาคุณย่าอย่างไว
"พาหนูแก้มใสไปห้องนอนของเธอหน่อยสิจ๊ะ^_^"คุณย่าเอ่ยบอกแม่เฟื่องไป ฉันก็หันไปมองแม่เฟื่องพลางยกมือไหว้สวัสดีเธอ "คุณหนูแก้มใสจริงๆเหรอคะเนี่ย โตเป็นสาวแล้วแถมยังสวยและน่ารักมากๆเลยนะคะเนี่ย"แม่เฟื่องเอ่ยชมฉันพลางมองฉันด้วยสายตาชื่นชม "ขอบคุณค่ะ"ฉันก็ยกมือรับไหว้พลางเอ่ยขอบคุณเเม่เฟื่องไปอย่างน้อมนอบ ฉันเคยมาที่นี้เมื่อครั้งสุดท้ายก็ตอนฉัน10ขวบ และฉันก็ไม่ได้มาที่นี่10กว่าปีแล้ว คิดถึงใครบางคน ป่านนี้อาธันของฉันจะมีแฟนรึยังนะ? "ไปกันเถอะคุณหนูแก้ม^_^"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉันพลางยื่นมือมาให้ฉันจับมือเธอ "หนูไปนอนก่อนนะคะคุณย่า ฟอดด ฟอดด^_^"ฉันเอ่ยบอกคุณย่าและลุกขึ้นไปหอมแก้มท่านทั้งสองข้างและหันกลับมาจับมือเเม่เฟื่อง เธอก็พาฉันเดินขึ้นบันไดขึ้นชั้นสองของบ้านคุณย่า "ห้องนี้ค่ะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉัน ฉันก็พยักหน้ารับรู้และเธอก็เดินนำฉันเข้าห้องนอน ฉันก็เดินตามหลังเเม่เฟื่องไปพลางมองสำรวจรอบๆห้องของฉันไปด้วย "แล้วอาธันไปไหนเหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามเเม่เฟื่องไปอย่างใจที่ต้องการคำตอบของฉัน เพราะใจของฉันมันกำลังเรียกร้องอยากพบเจอกับเขาอีกครั้ง อาธันของฉัน "คุณธันไปทำงานนะคะ ยังไม่กลับเลยสงสัยจะติดประชุมน่าเลิกคำ่ๆค่ะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉันในขณะที่เธอเปิดตู้เสื้อผ้าไม้ขนาดใหญ่สีขาวในห้องนอนที่คุณย่าจัดไว้ให้ฉัน "อ๋อค่ะๆแล้วอาธันนอนห้องไหนหรือคะ?"ฉันก็เอ่ยถามแม่เฟื่องไปอีก เธอก็หันมามองฉัน ฉันจึงต้องอมยิ้มให้เธอไปอย่างไม่สื่อพิรุธ "คุณธันเขาไม่ได้นอนที่เรือนหลังใหญ่นี้หรอกค่ะ เขานอนที่เรือนหลังเล็กนู่นนะคะ"แม่เฟื่องเอ่ยบอกฉัน ฉันก็รีบวิ่งไปชะโงกหน้าตรงหน้าต่างออกไปดูบ้านหลังเล็กที่เเม่เฟื่องบอกว่าเป็นบ้านของอาธันทันที บ้านก็ไม่ใช่หลังเล็กๆหรอกนะ ก็มองไม่ใหญ่โตอยู่เหมือนกัน แถมน่าอยู่มากอีกตั้งหาก^_^ "คุณหนูแก้มใสอยากได้อะไรเพิ่มอีกบอกเฟื่องได้เลยนะคะ^_^"แม่เฟื่องที่จัดเสื้อผ้าของฉันเข้าไปในตู้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันกลับมาเอ่ยบอกฉัน "ค่ะ ขอบคุณนะคะ^_^"ฉันเอ่ยขอบคุณแม่เฟื่องไปแล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนยิ้มให้ฉันและค่อยๆเดินออกไปจากห้องนอนของฉัน ทันทีที่แม่เฟื่องออกไปแล้ว ฉันก็รู้สึกถึงอิสระภาพของฉันอีกครั้ง "โอ้ย!!!อึดอัดโว้ยยยยยย อีแก้มจะบ้าตายยยย" "คุณพ่อนะคุณพ่อๆหึยๆๆ" ตุ๊บๆๆๆๆ ฉันแหกปากร้องขึ้นมาอย่างอึดอัดพลางถอดเสื้อแขนตุ๊กตาสีขาวของฉันออกไปจากตัวและโยนลงพื้นไปและตามด้วยการถอดผ้าซิ่นที่ยาวถึงข้อเท้าออกไปด้วยเหมือนกัน เพราะตอนนี้ฉันอดทนไม่ไหวแล้วยังไงล่ะ!!! "ร้อนก็ร้อน ทำไมต้องใส่เนี่ยโอ้ยยยย อยากกลับบ้านนนนน"ฉันเอาหน้าซุกลงไปกับหมอนและแหกปากร้องโวยวายใส่หมอนสีขาวและเอามือทุบลงไปบนที่นอน ตอนนี้ร่างกายของฉันเหลือแต่เพียงจีสตริงสีขาวสุดเซ็กซี่กับบราปีกนกสีขาวแค่นั้นเอง ตุ๊บๆๆๆ "โอ้ยยยยยยเบื่อๆๆโว้ยยย!"ฉันพลิกตัวไปมาเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนอย่างหงุดหงิด ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้!!!!! แต่จะว่าไปที่นี้ก็ยังมีคนที่ฉันอยากอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ อาธันวาสุดหล่อของแก้มใส^_^ฉันจะเอาอาธันมาเป็นของฉันให้ได้ ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง เพราะอาธันเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุด หล่อ ดูดี หน้าที่การงานก็เริ่ด ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถที่จะมาเอาอาธันของฉันไปได้ ตราบใดที่อีแก้มใสคนนี้ยังอยู่บนโลกใบนี้ ชะนีหน้าวอกทั้งหลายก็ไม่มีสิทธิ์!!!!บทที่เกี่ยวข้อง
คุณอาที่รัก ตอนที่4
บริษัทธนะปรีดากุลห้องประชุมใหญ่20:00น.ธันวา...."ผมขอดูรายงานการเข้าใช้โรงแรมที่จังหวัดกระบี่ของเดือนที่แล้วด้วยครับ"ผมเอ่ยขอดูรายงานยอดเข้าพักที่โรงแรมสาขาจังหวัดกระบี่จากคุณพิพาก คุณพิพากเขาทำงานอยู่ฝ่ายการตลาดของโรงแรมในเครือของผมที่มีอยู่ทุกๆจังหวัดในประเทศไทย วันนี้ผมมีประชุมด่วนอย่างกะทันหันจนต้องเบี้ยวนัดกับดาหลาเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมค่อยไปง้อเธอก็ได้ ผมหวังว่าเธอคงยังไม่รีบกลับกรุงเทพก่อนหรอกนะ"นี่ครับคุณธัน คุณธันสนใจจะไปเยี่ยมชมโรงแรมที่กระบี่ของเราไหมครับ?"คุณพิพากเอ่ยถามผมพลางยื่นแฟ้มเอกสารการเข้าพักที่โรงเเรมสาขาจังหวัดกระบี่มาให้ผมดู ที่จริงผมก็สนใจจะไปเที่ยวและดูงานที่นั้นเหมือนกันแต่ผมรอดาหลาให้เธอว่าง ผมจะได้ชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันแต่เธอก็ไม่เคยว่างเลย พอเธอว่างผมก็กลับไม่ว่างซะงั้นก็เลยทำให้ผมกับเธอไม่เคยได้ไปเที่ยวด้วยกัน"ผมสนใจอยู่ครับ ที่นั้นทำยอดดีทุกเดือนเลย"ผมเอ่ยขึ้นพลางเปิดแฟ้มเอกสารรายงายดูไปเรื่อยๆติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ"ผมขอโทษครับ"ผมเอ่ยขอโทษกรรมการทุกฝ่ายในที่ประชุมเพราะผมลืมปิดเสียงโทรศัพท์ ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นชื่อของดาหลาโชว์ขึ้นอยู่ เธอคงจะโทรมาหาผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่5
ผมใช้เวลาในการขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผมก็มาถึงบ้านสวนหลังใหญ่ที่มีพื้นที่รอบๆตัวบ้านเกือบๆหนึ่งร้อยไร่ผมจอดรถในโรงจอดรถของบ้านและเดินถือกระเป๋ากับเสื้อสูทลงจากรถมุ่งหน้าตรงไปเรือนหลังใหญ่บ้านคุณแม่ของผมทันที"คุณแม่ครับ ผมกลับมาแล้ว"ผมที่เดินเข้าในบ้านมาก็เห็นคุณแม่ของผมกับแม่เฟื่องกำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ผมจึงเอ่ยบอกท่าน"คุณธันกลับมาแล้วค่ะ คุณผู้หญิง^_^"แม่เฟื่องที่นั่งพับเพียบอยู่ข้างล่างโซฟาเอ่ยบอกคุณแม่ของผม ท่านก็หันมาส่งยิ้มให้ผม ผมก็วางกระเป๋ากับเสื้อสูทไว้บนโต๊ะและเข้าไปนั่งลงข้างๆท่าน พร้อมกับเอนตัวลงนอนเอาหัวหนุนตักท่าน ท่านก็เอามือของท่านมาลูบศีรษะของผมอย่างแผ่วเบา ผมก็เอื้อมมืออีกข้างไปจับมือของมา ผมมาจุมพิตลงไปบนมือเล็กที่เริ่มมีรอยเหี่ยวไปตามอายุที่เยอะขึ้นด้วยความรักพร้อมๆกับที่ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า"ที่บริษัทมีปัญหาหรือลูก กลับดึกทุกวันเลย?"คุณแม่ของผมเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง"ป่าวหรอกครับคุณแม่ ผมก็แค่ประชุมกันเรื่องโรงแรมตามสาขาจังหวัดอื่นๆนะครับ"ผมเอ่ยบอกคุณแม่ของผมไปทั้งๆทีผมยังคงหลับตาอยู่"ลาพักร้อนมั่งไหมลูก แม่อนุญาต"คุณแม่เอ่ยถามผมแต่มือข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่6
"อืม คุณแม่เหรอคะ เข้ามาเลย"เสียงใสๆของผู้หญิงเอ่ยขึ้น ผมที่ได้ยินเจ้าของห้องอนุญาตแล้วก็หมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปยังในห้องนอนสีหวานแหววเพราะคุณแม่ท่านคงจะตกแต่งห้องนี้ไว้ให้หลานสาวคนเดียวของเขาโดยเฉพาะเลยล่ะ ท่านน่ะเอ็นดูแก้มใสมากและรักเธอเหมือนหลานสาวแท้ๆของท่าน"อื้อออ"ผมที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงร้องขึ้นผมก็รีบเดินเข้าไปดูยังต้นตอของเสียงแล้วก็ต้องตกใจ ที่ภาพตรงหน้าของผมคือ มีร่างบางของผู้หญิงกำลังนอนคว่ำหน้าลงไปบนที่นอนสีขาวสะอาดและที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่านั้นคือ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยแม้สักกะชิ้นเดียว และรอบๆเตียงนอนข้างล่างพื้นก็มีเสื้อผ้าของผู้หญิงถูกถอนไว้อย่างระเกะระกะอยู่เกลื่อนพื้น"แก้มใส!"ผมตะโกนเรียกชื่อของเจ้าของเรือนร่างเล็กที่มีบั้นท้ายงอนงามและขาวนวล"เห้ย!"ผมร้องขึ้นพลางสะบัดหน้าหัวตัวเองอย่างแรงๆเพราะตกใจกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้"ขา คุณแม่กลับมาแล้วหรือคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นพร้อมๆกับค่อยๆ พลิกตัวกลับมานอนหงายผมเบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจที่ตอนนี้ ผมเห็นเรือนร่างเล็กที่มีขนาดหน้าอกไม่ได้เล็กตามตัวเเละเนินสามเหลี่ยมสีขาวอมชมพูอวบอิ่มซึ่งไร้ขนนุ่มปกคลุมของเธอมันช่างน่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่7
00:00น.ห้องนอนของแก้มใส เรือนใหญ่แก้มใส..จ๊อกกก จ๊อกกก"อื้ออ หิวจัง"ฉันบ่นขึ้นและลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพลางเอามือไปลูบที่ท้องของตัวเองที่ตอนนี้มันร้องอย่างเสียงดังด้วยความหิวโหยของฉันเองแหละ ฉันนอนไม่หลับแล้วหลังจากที่อาธันเข้ามาเห็นฉันตอนโป๊อยู่ อีกใจฉันก็อายแต่อีกใจก็ไม่อายอ่ะอยากโชว์ให้อาธันดูฮ่าๆเพราะๆยังไงๆอาธันก็ต้องเห็นของของฉันอยู่ดีนั้นแหละเพราะฉันจะต้องเป็นของอาธันให้ได้"ไม่ไหวแล้วเว้ย!"ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเอี้ยวตัวลงมาจากเตียงนอน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของฉันมาถือไว้และใส่รองเท้าที่ใช้สำหรับเดินในบ้านพร้อมเดินออกมาจากห้องนอนของฉัน ฉันเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์ของฉันในมองเห็นทางเดิน ฉันค่อยๆเดินลงบันไดลงไปยังชั้นล่างของบ้านคุณย่าเพื่อจะไปหาอะไรกินที่ห้องครัว"เอ๊ะ!บ้านอาธันยังเปิดไฟอยู่หนิ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่สายตาของฉันเหลือบไปเห็นว่าไฟบ้านของอาธันยังเปิดอยู่ ฉันจึงเปลี่ยนทิศทางจากตอนแรกจะเดินเข้าไปในครัวเปลี่ยนไปยังประตูออกทางข้างบ้านที่มีสวนอยู่ตรงกลางระหว่างบ้านของคุณย่าและบ้านของอาธัน ฉันจึงรีบเดินไปยังบ้านของอาธันทันทีด้วยความดีใจ"อาธันขาาาาาา^_^"ฉั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่8
"แก้มใส!เป็นอะไรรึป่าว!"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนเป็นห่วง ฉันจึงแกล้งเอนหัวซบลงไปบนอกแกร่งของอาธัน"แก้มใสเวียนหัวนะคะอาธัน"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อนและเอื้อมมือทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบคอของอาธันทันที"อ้าวเหรอครับ แล้วหนูลงมาทำอะไรล่ะครับ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเหมือนเขาไม่เชื่อฉันปนแปลกใจ ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ "หนูแก้มใส หนูแก้มใส!"เสียงอาธันเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจ ร่างของฉันที่โดนอาธันจับเขย่าๆเบาๆเพื่อเรียกสติของฉัน อาธันขาแก้มใสมีสติครบถ้วนค่ะและตอนนี้สติของแก้มใสกำลังจะหมดไปกับร่างกายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคของอาธันนี้แหละค่ะ!!ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย"อึ๊บ"อาธันช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาร่างของฉันเดินไปที่ไหนสักทีหนึ่งพรึบ"สงสัยจะไม่สบายจริงๆแฮะเลือดกำเดาก็ไหลไม่ยอมหยุด"เสียงอาธันเอ่ยขึ้นพลางจับศีรษะของฉันหนุนไปบนหมอนสูงและเขาก็จับหน้าของฉันให้นอนหงายหน้าขึ้นมองเพดานสีขาว ฉันกำลังนอนอยู่บนที่นอนนุ่มๆอย่าบอกนะ ว่านี้คือเตียงนอนของอาธันอ่ะ อื้อฟินนนโคตรๆๆ^//^"อาธันขา หนูหิวจัง"ฉันลืมตาขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนเตียงข้างๆฉันและเขาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่9
พรึบ "ไม่หนาวเหรอครับ?"อาธันเอาผ้าขนหนูมาคลุมร่างของฉันพร้อมกับเอ่ยถามฉันนำ้เสียงของเขาฟังดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงฉัน ฉันจึงหยุดเดินและหันหน้ากลับไปมองหน้าอาธัน "อาธันมีแฟนแล้ว อาธันกำลังจะแต่งงาน?"ฉันเอ่ยขึ้นเหมือนคนที่กำลังเพ้อ อาธันก็มองหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหวเล็กน้อย "แล้วแก้มใสล่ะคะ อาธันไม่รักแก้มใสเหรอ!!"ฉันตะโกนถามอาธัน "แก้มใสเป็นหลานสาวของอาน่ะ เป็นลูกสาวของพี่ตุลาพี่ชายอา อารักเราครับ แต่อาไม่ได้รักเราแบบนั้น"อาธันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาพลางหลบหน้าฉันเมื่อเขาพูดจบ ฉันยิ่งปล่อยโฮร้องออกมาอย่างหนัก ห้องนอนแก้มใส เรือนใหญ่ 04:00น. แก้มใส... ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ "คุณหนูแก้มใสคะ คุณผู้หญิงให้มาปลุกค่ะ"เสียงของแม่เฟื่องเคาะประตูพร้อมกับเอ่ยเรียกฉัน ฉันก็งัวเงียลุกขึ้นนั่งขยี้ตาไล่ความง่วงให้ออกไป "ค่า หนูตื่นแล้วค่ะ ขออาบนำ้แปปหนึ่งนะคะ"ฉันตะโกนบอกแม่เฟื่องกลับไปพร้อมกับบิดตัวไปมาเพื่อคลายความขี้เกียจ "ค่า เดี๋ยวถ้าคุณหนูอาบนำ้แต่งตัวเสร็จแล้วลงไปหาคุณผู้หญิงที่ห้องครัวเลยนะคะ"เเม่เฟื่องเอ่ยตอบฉันกลับมา "รับทราบค่ะ"ฉันก็ขานรับเธอ "อ๊ะ โทรศัพท์หายไปไหน!"ฉันเอ่ยขึ้นหลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่10
06:30น.หน้าบ้าน ธนะปรีดากุล"คุณแม่ครับ^_^"เสียงของอาธันดังเรียกคุณย่าจากทางข้างหลังฉัน ฉันที่ยืนกอดแขนคุณย่าอยู่ไม่ได้หันกลับไปมองอาธันหรอก เพราะฉันน้อยใจเขาอยู่น่ะสิ"อ้าวตาธัน แม่อุตส่าห์ไม่กวนเวลานอนพักผ่อนของลูก แต่ลูกก็ยังตื่นมาใส่บาตรกับแม่จนได้นะ^_^"คุณย่าที่หันหลังไปมองอาธันเอ่ยบอกอาธัน และฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของอาธันค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันกับคุณย่า"ฟอดดด แค่หอมแก้มของคุณแม่สักฟอดสองฟอดผมก็หายเหนื่อยเหมือนปิดทิ้งแล้วล่ะครับ^_^"อาธันที่เดินไปยืนข้างคุณย่าอีกฝั่งหนึ่งพลางก้มหน้าลงไปหอมแก้มคุณย่าและเอ่ยบอกคุณย่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งผิดกับฉันที่มีใบหน้าอิดโรยดวงตาบวมเบ่งจากการร้องไห้อย่างหนัก"อึ๊"ฉันยื่นหน้าขยับไปตรงหน้าของอาธัน พร้อมกับทำแก้มให้ป่องๆให้เขา"อะไรห๊ะเราอ่ะ?"อาธันเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัยปนกวนนิดๆ"หอมแก้มหนูมั้งสิคะ รับลองหายเหนื่อยเหมือนกันค่ะ"ฉันเอ่ยบอกอาธันพร้อมกับหลับตารอรับปลายจมูกของอาธันอย่างตื่นเต้น เพราะอาธันไม่เคยหอมแก้มของฉันเลยสักครั้งเดียว"ฟอดดดดดดด"ฉันสัมผัสได้ถึงแรงกดตรงพวงแก้มหวานของฉันพร้อมกับเสียงสูดดมแก้มของฉัน"อื้อออออ อาธันนน"ฉันบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25คุณอาที่รัก ตอนที่11
15:30น.สระนำ้หลังเรือนใหญ่แก้มใส...LINEกองทัพ:อยู่ไหนฉันที่กำลังนั่งเหงาๆอยู่ก็ต้องตกใจกับเสียงไลน์ของฉันที่มีคนส่งข้อความเข้ามา ตอนนี้ฉันว่างเพราะคุณย่าท่านกำลังนอนหลับกลางวันอยู่ ฉันจึงมานั่งเล่นที่ริมสระนำ้หลังบ้านคุณย่าตรงนี้มีศาลานั่งเล่นอยู่มีเรือให้พายด้วยแต่ฉันไม่กล้าที่จะลงไปพายเรือเล่นคนเดียวอีกแล้วแหละแก้มใส:อยู่บ้านคุณย่า คิดถึงมาหาหน่อยฉันก็พิมพ์ข้อความตอบกองทัพไปและรอกองทัพตอบกลับมาฉันที่กำลังนั่งทอดสายตามองวิวธรรมชาติยามบ่ายแก่ๆอย่างเพลิดเพลินก็ต้องตกใจเสียงไลน์เข้าอีกครั้งLINEกองทัพ:บ้านคุณย่าแก้มที่เชียงใหม่อ่ะแก้มใส:อืม มาหาได้ป่าว😩กองทัพ:เป็นอะไร?แก้มใส:เศร้า อาธันมีแฟนแล้วแก มาปลอบกูทีกูอยากซบอกมึง😭😭😭😭ฉันพิมพ์อ้อนอีกองทัพไปทันที คิดถึงมันที่สุดเลยมันเป็นเพื่อนซี้ปึ๊กของฉันเลยนะ คุยกันทุกเรื่องรวมถึงเรื่องใต้ร่มผ้ายังคุยอ่ะแต่อีกองทัพมันเป็นผู้ชายแรดเจ้าชู้โคตรๆ เลยอ่ะกองทัพ:เห้ย! จริงดิ งั้นเราก็มีสิทธิ์แล้วอ่ะดิ^_^อีนี้มันทวงสิทธิ์ของมันทันที ฉันอ่ะดิไปหลุดปากบอกมัน ตอนแรกมันไม่ได้จะเข้ามาทำความรู้จักกับฉันเพราะว่ามันอยากที่จะเป็นเพื่อนกับฉันจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
บทล่าสุด
คุณอาที่รัก ตอนที่86(THEEND)NC+
“เรามาต่อแขนต่อขาให้ลูกกันดีกว่าครับ^_^” อาธันบอกฉันพลางใช้มือหนาของเขารูดกางเกงสีทองตัวจิ๋วของฉันออกไปจากจุดอ่อนไหวของฉัน“สวยจัง เวลาที่หนูคลอดลูกอาจะหาหมอที่เป็นผู้หญิงมาให้หนูนะครับ เพราะอาหวงเหลือเกิน จุ๊ฟ” อาธันเอ่ยบอกฉันในขณะที่สายตาของเขาจ้องไปที่เนื้อโหนกนูนของฉันที่ไร้ขนนุ่มปกคลุมขาวนวลอาธันก้มหน้าลงไปจุมพิตเบาๆบนเนื้อนูนสามเหลี่ยมของฉัน ฉันก็ยิ้มเขิน“อ้าขาหน่อยนะครับ^_^” เมื่ออาธันนั่งชันเข่าอยู่ตรงหว่างขาของฉันเขาก็เอ่ยบอกฉัน ฉันจึงทำตามที่เขาบอก อาธันมองฉันแล้วก็ยกยิ้มขึ้นพลางส่ายศีรษะไปมา“ไม่ดื้อก็เรื่องนี้เรื่องเดียว^_^” อาธันบอกฉันด้วยนำ้เสียงยิ้มๆพลางเอามือมาจับเข่าทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกจากกัน“อ๊ะ เสียวค่ะ” ฉันแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสนิ้วเรียวของอาธันที่เริ่มลูบไล้กรีดนิ้วลงไปที่ร่องเสียวของฉัน จนฉันสั่นสะท้านความเสียวเล็บมือจิกผ้าปูที่นอนเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่าน อาธันยังคงละเลงปลายนิ้วเล่นไปกับร่องเสียวของฉันอยู่สร้างความทรมานให้ฉันเป็นยิ่งนัก “อ๊ะ อื้อออออ” ฉันร้องครวญครางขึ้นเมื่ออาธันขยี้ติ่งเสียวของฉัน จนร่างของฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างนำ้ใสๆของฉันค่อยๆไหลอ
คุณอาที่รัก ตอนที่85
“ไม่เอานะครับแก้มใส” อาธันบอกฉันเขาเอามือของเขาพยายามมาจับก้นของฉันเพื่อจะยกร่างของฉันให้ออกไปจากตัวเขาแต่มีเหรอที่แก้มใสจะยอม ไม่มีทางซะหรอกค่ะอาธันขา“อาธันอ๊ะ อื้ออออ” ฉันกดสะโพกลงไปในแน่นที่สุดและทำให้สะโพกของฉันไปเบียดเสียดกับมังกรยักษ์ของอาธันน่ะสิ แล้วตอนนี้เหมือนมันกำลังจะตื่นแล้วนะน่ะฉันจึงส่ายสะโพกถูไถไปมา ทำให้ความเป็นสาวของฉันถูเสียดสีไปกับกางเกงผ้าบางของอาธัน มือของฉันก็เริ่มซถกซนไปปลดกระดุมเสื้อของอาธันแลัวลูบไล้ไปตามแผงอกสุดล่ำของอาธันที่มีมัดกล้ามแน่นๆ ของอาธันจนขนแขนอาธันลุกชูขึ้น“อ่าาาาาห์” เสียงอาธันร้องขึ้นมา“อ๊ะ อื้ออออ อาธันขา” ฉันยังคงร้องเรียกอาธันด้วยนำ้เสียงหวานๆแล้วบดขยี้ความเป็นสาวของฉันให้แนบชิดไปกับความเป็นชายของอาธันให้แน่นขึ้นแล้วเริ่มขยับตัวถูขึ้นลงจนฉันเสียวซ่าน นำ้ใสๆของฉันได้ไหลออกมาจนชุ่มแฉะความเป็นสาวของฉันเปียกกางเกงชั้นในของฉันจนฉันรู้สึกได้“อ่าห์ แก้มใสครับ สุดยอดมากครับ” อาธันเอ่ยชมฉัน เขาบีบคลึงสะโพกงอนงามของฉันเบาๆแต่ก็ทำให้ฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว อาธันยื่นมือของเขาขึ้นมาถอดเสื้อยืดสีขาวของฉันออกไปจากตัวฉัน“อื้ออออ” อาธันยื่นหน้าขึ้นมาสูดด
คุณอาที่รัก ตอนที่84
1เดือนต่อมา13:00น.สาธารณรัฐมัลดีฟส์แก้มใส มนธิรา....“อืมมมมมมมมมม”“สดชื่นขึ้นไหมครับคนดีของอา ฟอด ฟอด” เสียงของอาธันมาพร้อมกับมือหนาทั้งสองข้างของเขาที่โอบกอดเอวฉันพลางก้มหน้าลงมาเอาครางเกยไว้บนไหล่ฉันที่ยืนหลับตารับลมเย็นของทะเลที่มัลดีฟอยู่พลางกดปลายจมูกโด่งของเขาลงมาบนแก้มของฉันสองที ใช่แล้วล่ะคะตอนนี้เราอยู่ที่มัลดีฟส์ฉันกับอาธันเรามาฮันนีมูนกันที่นี้ มัลดีฟส์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดียและประเทศศรีลังกา มัลดีฟเป็นที่ที่ฉันอยากมามากที่สุด ทะเลสวยมากอาธันจองล่วงหน้าเป็นเดือนๆแหนะถึงจะมีที่ว่างพักสำหรับเราทั้งคู่ เรื่องของดาหลาอาธันเป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้เธอ ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยเพราะเธอไม่มีญาติเธอน่าสงสารมากเหมือนกัน ฉันอโหสิให้เธอดาหลา และคนที่ยิงดาหลาก็ยังจับตัวไม่ได้เพราะเธอไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลยในที่เกิดเหตุ พยานก็มีเพียงฉันแค่คนเดียวแต่เพราะฉันกำลังตั้งท้องอยู่อาธันไม่อยากให้ฉันเครียดเขาจึงเป็นคนจัดการทุกอย่างเองร่วมไปถึงเรื่องคดีความด้วย ฉันบอกว่าฉันไม่ติดใจเอาความอะไร“มากค่ะ^_^” ฉันตอบอาธันไปพลางยืนมือน้อยๆ ของฉันไปโอบแขนของอาธันที่กอดเอวฉั
คุณอาที่รัก ตอนที่83
“มันสมควรที่จะตาย!” เธอบอกฉันแต่นั้นเธอก็เดินหันหลังเพื่อจะออกไปจากห้องนี้“เดี๋ยวคนรักของเธอก็กำลังจะมาแล้ว ฉันไปล่ะ”“เดี๋ยวสิคะคุณ คุณค่ะ!!” ฉันพยายามตะโกนเรียกเธอแต่เธอก็ไม่ได้หันกลับมามองฉันเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องนี้กับศพของดาหลาได้ยังไงกัน ฉันกลัวผีน่ะตึกๆๆๆๆๆๆเสียงฝีเท้านับหลายคู่กำลังพากันวิ่งเข้ามาที่นี้ ฉันรีบมองไปที่ประตูนั้นก็พบกับร่างของคนที่ฉันเฝ้ารอเขา“อาธัน! ฮืฮๆๆๆ” เมื่อฉันมั่นใจว่าเป็นอาธันฉันก็ร้องเรียกเขาพลางร้องไห้โฮออกมาทันที“แก้มใส!” อาธันตะโกนเรียกชื่อฉันพลางรีบวิ่งเข้ามาหาฉัน“ดาหลา!!!” อาธันที่กำลังจะข้ามร่างของดาหลาก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเห็นร่างที่มีเลือดท่วมตัวของดาหลาที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขามีสีหน้าที่ตกใจแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเขารีบหันกลับมามองหน้าฉันทันที“ใครทำหนูแก้มใสคนดีของอา!!” อาธันข้ามร่างของดาหลาเข้ามาหาฉันทันทีเมื่อเห็นสภาพของฉันที่มอมแมมเลอะเทอะเสื้อผ้าของฉันมีเลือดของดาหลากระเด็นมาเลอะตัวฉันด้วย อาธันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพลางหยิบมีดพกของเขาขึ้นมาตัดเชือกที่มัดมือและมัดเท้าของฉันให้ฉัน“ฮืฮๆๆ อาธัน” ฉันโผล่เข้ากอดร่างขอ
คุณอาที่รัก ตอนที่82
“เหอะ! ช่างเป็นบุญตาของฉันจริงๆเลย ที่ได้เห็นแกยอมอ้อนวอนขอร้องฉันขนาดนี้ ทำไมล่ะเพราะอะไรแกถึงยอม หรือว่าแก แก!!!!!” เมื่อดาหลาพูดขึ้นแล้วเหมือนเธอจะแปลกใจว่าทำไมฉันถึงยอมขอร้องเธอขนาดนี้ จนเธอเบิกตาโตขึ้นเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ ขอร้องนะคะพระเจ้าอย่าให้เธอรู้ว่าลูกกำลังท้องอยู่เลย“แกท้องอย่างนั้นเหรอ?!!” ดาหลารีบผละร่างของเธอเข้ามาหาฉันอย่างไวพลางเอาปลายกระบอกปืนสั้นจอมาที่ขมับของฉัน ฉันมองเธอด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่ฉันขอพระเจ้าไม่เป็นดังคำขอ“แกท้องลูกของธันเหรอ กรี๊ดดดดดดดดดด” ดาหลากรีดร้องออกมาจนฉันแสบแก้วหู เธอร้องราวกับคนเสียสติ เธอไปทำอะไรมาฉันไม่ได้ยินข่าวในวงการนางแบบของเธอมานานมากแล้ว“เห้ย! ตำรวจมา!!”“หนีเร็ว!”“อาธัน อาธันคะช่วยแก้มใสด้วยค่ะ!!” เมื่อฉันได้ยินเสียงพูดเอะอะของชายชุดดำนั้นที่พูดถึงตำรวจพลางรีบพากันหลบออกไปทางประตูอีกบานของห้องอย่างรีบร้อนผิดกับดาหลาที่เธอยืนมองหน้าฉัน ฉันจึงร้องขอความข่วยเหลือจากอาธันนั้นยิ่งทำให้เธอกดปลายกระบอกปืนลงมาที่ขมับฉันให้แน่นขึ้นปัง“เอือก!” ฉันได้ยินเสียงปืนพร้อมกับเสียงร้องเฮือกของดาหลาแล้วปืนที่เธอจ่ออยู่ที่ขมับของฉันก็ค่อยๆถอยอ
คุณอาที่รัก ตอนที่81
“หึ ฮึ ฮืฮๆๆๆ ชุดนี้มันต้องเป็นชุดที่ฉันใส่ ในวันแต่งงานของฉันกับธัน ฮือๆ อึก” เสียงของดาหลาร้องไห้ออกมาพลางพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงสะอึกสะอื้น ฉันจึงค่อยๆ ลืมตามองเธอ ก็เห็นว่าเธอมองชุดแต่งงานชุดไทยสีเงินที่ฉันสวมใส่อยู่ เป็นผ้าถุงตัดเย็บอย่างดีสีเงินทั้งชุดห่มสะไบสีเงิน ชุดนี้เป็นชุดที่ฉันเลือกเองและชุดของอาธันเองก็เป็นสีเงินสีเดียวกันกับฉัน ฉันเห็นตอนที่เขาลองเขาดูหล่อแบบไม่มีที่ติเลยล่ะ “คนดีๆ แบบอาธันไม่เหมาะกับเธอหรอกดาหลา” ฉันเอ่ยบอกเธอไปตามความจริง ผู้ชายที่อบอุ่นและเเสนดีแบบอาธันเขาสมควรที่จะเจอผู้หญิงดีๆที่เพรียบพร้อมกับเขาสิถึงจะถูก คนแบบฉันยังไม่เหมาะสมกับอาธันเลยแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันรักอาธันมากขนาดนี้ รักครั้งแรกและรักครั้งเดียวของฉัน“หึ! มึงอย่าทำมาเป็นพูดดี ผู้หญิงแบบมึงที่เอาอาตัวเองทำผัวนี้น่ะเหรอที่เหมาะกับธันน่ะ!!!” ดาหลาพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงโกรธเธอเดินเข้ามาหาฉันพลางเอามือจิกหัวฉันอย่างแรงเธอกระชากผมฉันจนฉันเจ็บจี๊ดไปทั้งศีรษะ ฉันก็มองหน้าเธอเธอก็มองหน้าฉัน ฉันอยากจะลุกขึ้นไปตบอีป้านี้สักทีสองทีแต่ตอนนี้ฉันกำลังท้องอยู่น่ะสิเรื่องของเรื่องน่ะเฮ้อ!“ฉันอาจจะไม่เห
คุณอาที่รัก ตอนที่80
โกดังล้างแก้มใส มนธิรา.....“ฮ่าๆๆๆ ฮ่ะๆๆ” เสียงหัวเราะเหมือนคนที่ขาดสติทำให้ฉันค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นนี่ฉันหลับไปอย่างนั้นเหรอ ปวดหัวจังนี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย“พิธีๆ” ฉันเริ่มขยับตัวแต่ก็ไม่มีส่วนไหนของร่างกายขยับได้เลยเหมือนถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือก ดวงตาของฉันทั้งสองข้างถูกผ้าปิดไว้มือของฉันก็ถูกผูกด้วยเชือกจนฉันที่เริ่มขยับข้อมือรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบจากเชือกที่เสียดสีกับข้อมือของฉัน“พิธีอะไรของแกยะ นังแก้มใส!!” เสียงดุดันและเเข็งกร้าวนี้ทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วลองนึกเจ้าของเสียงหวานนี้ มันช่างคุ้นหูของฉันซะเหลือเกินพรึบ“หึ! จำฉันไม่ได้รึไง!” ดาหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเธอแก้ผ้าที่ปิดตาของฉันออกจนฉันสามารถมองเห็นร่างของเธอได้ เมื่อฉันเห็นหน้าเธอในใจของฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกน่ะ แต่ฉันกลัวความปลอดภัยของลูกฉันมากกว่า เธอจับร่างของฉันมัดติดไว้กับเก้าอี้ไม้เก่าๆตัวหนึ่งเธอมัดมือมัดเท้าฉันแถมมัดเชือกที่ท้องฉันด้วย ฉันรู้สึกอึดอัดตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงลูกของฉันมาก ลูกแม่จะหายใจออกไหม?“ดาหลา” ฉันเอ่ยชื่อของเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา เธอจับฉันมาทำไม“ทำไม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่สมกับเป็
คุณอาที่รัก ตอนที่79
“ภรรยาของผมหายไปได้ยังไงครับ?!” ถึงผมจะใช้คำที่สุภาพในการถามคำถามกับพนักงานฝ่ายความปลอดภัยแต่ก็ทำให้พนักงานในแผนกนี้ก้มหน้าหลบสายตาของผมเพราะพวกเขาคงจะไม่เคยได้ยินเสียงโทนแข็งกร้าวของผมแบบนี้ โรงแรมของผมเป็นระดับห้าดาวเต็มระบบความปลอดภัยแน่นหนาไม่เคยเกิดเหตุอะไรขึ้นกับลูกค้าที่มาพักโรงแรมของผมเลยสักราย แต่ทำไมถึงเกิดกับภรรยาของผมซะเองล่ะ“ผมถาม! ไม่ได้ยินเหรอครับ!!” ผมเริ่มเสียงดังเอามือเท้าเอวไล่มองหน้าพนักงานสิบกว่าคนด้วยแววตาดุดันและแข็งกร้าวพวกเขาคงจะตกใจที่ไม่เคยเจอผมในเวอร์ชั่นนี้ ผมไม่เคยโกรธและโมโหและมากมายได้เท่ากับเรื่องที่เมียของผมหายไปทั้งคน“ธันใจเย็นๆลูก” คุณแม่ของผมเห็นว่าท่าไม่ดีจึงเดินเข้ามาจับแขนผมพลางเอ่ยบอกผมด้วยนำ้เสียงนุ่มนวลช่วยเรียกสติของผมให้กลับคืนมาได้ นั้นสิครับเวลาแบบนี้ถึงต่อให้ผมโวยวายไปก็เปล่าประโยชน์ถ้าผมยังเป็นแบบนี้ผมก็คงจะไม่มีทางหาตัวแก้มใสเจอหรอกครับ“ไปเอากล้องวงจรปิดมาให้ผมดู” ผมหันไปบอกพนักงานด้วยนำ้เสียงผ่อนลง พนักงานก็รีบเข้าไปจัดการเปิดโน้ตบุ๊คแล้วเปิดระบบกล้องวงจรปิดของโรงแรมผมทุกตัวให้ผมดูทันที“นี้ครับคุณธัน คนต้องสงสัย” พนักงานคนหนึ่งที่
คุณอาที่รัก ตอนที่78
“อิอิจ้าๆๆๆดีแล้วที่ลูกสะใภ้แม่เป็นหนูแก้มใส^_^” คุณแม่ของผมท่านก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ท่านรักแก้มใสมากๆ เหมือนกันครับ เธอเป็นเด็กน่ารักถึงจะดื้อไปนิดแต่ก็ไม่มีพิษมีภัยกับใคร เธอทำให้ผมอยากจะดูแลเธอไปทั้งชีวิตของผมเลยละครับ“คุณแม่ไม่ปวดหัวบ้างรึครับ?” พี่ตุลาเอ่ยถามคุณแม่ คุณแม่ก็ทำท่านึกคิดอยู่ครู่นึงและอมยิ้มขึ้นมา“ก็มีบ้างลูก แต่หนูแก้มใสเป็นความสุขของแม่กับธันและก็ลูกกับหนูมนทาไม่ใช่เหรอจ๊ะ^_^” เมื่อคุณแม่ของผมท่านเอ่ยแบบนั้นทั้งผมและพี่ตุลาก็ยิ้มกว้างมาพร้อมกับเดินไปสวมกอดท่านผู้หญิงคนนี้ที่พวกผมทั้งสองเรียกว่าแม่ ท่านเก่งที่เลี้ยงดูผมให้เติบโตมามีชีวิตที่ดีได้แบบนี้ถ้าไม่มีท่าน ชีวิตของผมคงจะไม่มีทุกอย่างเหมือนดังวันนี้ได้“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^”“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^” ทั้งผมและพี่ตุลาที่สวมกอดคุณแม่อยู่ก็เอ่ยพูดขึ้นมาพร้อมกัน คุณแม่ของพวกผมท่านก็โอบกอดผมและพี่ตุลาที่ยืนอยู่กันคนละซีกตัวของคุณแม่“แม่ก็รักลูกทั้งสองจ๊ะ^_^” คุณแม่เอ่ยบอกพวกผมพลางยื่นมือทั้งสองข้างของท่านมาลูบผมของผมกับพี่ตุลาคนละข้าง พวกผมก็มองหน้ากันและยิ้มขึ้นมา เมื่อย้อนนึกไปถึงเวลาที่พวกเราไปเรียนในกรุงเทพและจะก
