"ไชโย!/ไชโย!"ท่านทั้งสองร้องขึ้นอย่างดีใจ ฉันก็หันกลับไปมองหน้าอาธันด้วยความสงสัยแต่ก็ดีใจเหมือนกันที่คุณย่าไม่กรีดกันเราสองคน"พรุ่งนี้ไปกรุงเทพกันลูก แม่จะไปสู่ขอเมียให้ธัน"คุณย่าหันกลับมาบอกอาธัน อาธันก็หลบสายตาคุณย่าและยกมือขึ้นไปลูบท้ายทอยตัวเองอย่างเขินใบหูของอาธันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ"แล้วขอหมั้นไว้ก่อนแล้วจะแต่งเมื่อไรล่ะลูก เราจะได้ไปบอกพ่อเขาถูก"คุณย่าเอ่ยถามอาธันขึ้นด้วยความสงสัย"แก้มใสเรียนจบเมื่อไร แต่งเมื่อนั้นครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าไปพลางหันมามองหน้าฉัน ปีนี้ฉันก็จะจบแล้วนะ เปิดเทอมนี้ฉันก็ขึ้นปีสี่แล้ว แล้วฉันก็ต้องไปฝึกงานอีก"จ๊ะ งั้นตกลงตามนี้นะ^_^"คุณย่าเอ่ยขึ้นแล้วท่านก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ"มีลูกก่อนได้ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามขึ้นพลางเลิกคิ้วมองมาที่ฉันกับอาธันสลับกัน ฉันกับอาธันจึงหันมามองหน้ากันทันที"เอ่อ ผมว่าเเต่งก่อนดีกว่าครับคุณแม่ ผมไม่อยากให้คนอื่นมองแก้มใสไม่ดีนะครับ""อ๋อเนอะ แม่ก็ลืมไปงั้นถ้าหนูแก้มใสเรียนจบเมื่อไร ธันรีบมีหลานให้แม่เลยนะ เอาสักสามคน"คุณย่าเอ่ยขึ้น ฉันก็ได้แต่หัวเราะแหะๆอาธันก็มองหน้าฉันไม่เลิกอยู่ได้มองอยู่นั้นแหละอีแก้มก็เขินเป็นนะ
"จริงค่ะ คุณพ่อคุณแม่ แก้มใสเองก็ผิดแต่แก้มใสรักอาธันจริงๆนะคะ"ฉันเอ่ยบอกคุณพ่อคุณแม่ของฉันไปพลางยกมือไหว้ขอโทษพวกท่าน ท่านก็มองไปที่อาธัน "พี่ไม่โกรธไม่เกลียดเราหรอกธัน ดีซะอีกจะได้มีคนปราบพยศแก้มใส เพราะทุกวันนี้ลูกสาวของพี่ดื้อมาก"คุณพ่อเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงและท่าทีสบายๆไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอาธันเลยสักนิดเดียว ทำให้อาธันรีบเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้มกว้างมองไปที่คุณพ่อของฉันทันทีด้วยความดีใจ "พี่พูดจริงเหรอครับ?" "จริงสิ ฉันยกให้แกฟรีๆเลยอ่ะ เอาไปส่งเสียเลี้ยงดูต่อเองเน้อ"คุณพ่อของฉันพูดขึ้นพลางยิ้มหัวเราะอย่างคนมีความสุข ผิดกับคุณแม่ของฉันที่ท่านกำลังทำท่าเหมือนจะร้องไห้ "แต่ธันให้น้องกลับไปอยู่ที่กรุงเทพกับพี่ก่อนได้ไหม พี่คิดถึงลูก"คุณแม่ของฉันเอ่ยบอกอาธัน อาธันก็หันมาส่งยิ้มมาให้ฉันและหันกลับไปมองแม่ของฉัน "ได้สิครับ ผมจะขอหมั้นแก้มใสไว้ก่อนนะครับแล้วพอเธอเรียนจบแล้วก็จะขอแต่งเลย ขอบคุณพี่ๆทั้งสองมากเลยนะครับที่ไม่โกรธผมเลย"อาธันเอ่ยบอกคุณแม่กับคุณพ่อของฉันไปพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณพ่อกับแม่ของฉัน แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันก็หันไปคุยกับคุณย่าเรื่องงานหมั้นของฉันกับ
"ฮัลโหลอาธัน คิดถึงจังเลยคะ^_^"(คิดถึงแล้วทำไมถึงไม่โทรหาอาล่ะครับ) อาธันเอ่ยตอบมาด้วยนำ้เสียงงอนๆ"โอ๋ๆๆอาธันขา ก็มหาลัยเพิ่งเปิดแก้มใสต้องเตรียมอะไรมากมายเยอะแยะจนไม่ว่างเลยค่ะ"ฉันทำเสียงเศร้ากลับไปพลางร่ายยาวเรื่องโกหกให้อาธันฟัง ที่จริงไม่ได้ยุ่งอะไรขนาดนั้นหรอกเพียงเพราะฉันมัวแต่ไปปาตี้อยู่น่ะสิ ก็มันคิดถึงอ่ะห่างหายจากปาตี้ไปนาน ตั้งสามเดือนแหนะกระซิกๆๆ(ครับ อาเข้าใจก็ได้ พรุ่งนี้เรามีเรียนไหมครับ?)"อืมมมมม"ฉันทำท่านึกคิด มีรึเปล่าวะ"อ๋อๆๆไม่มีค่ะว่างๆๆ"(อ๋อ ดีแล้วครับ อาคิดถึงเดี๋ยวพรุ่งอาไปหานะครับเจอกันครับดาลิ้ง) ชิบอายแล้ว! อาธันจะมาเหรอเนี่ย โอ้ยตายๆๆๆ ตายแน่เลย อดปาตี้อีกแล้ว!!(ทำไมเงียบไปละครับ ไม่อยากให้อาไปหาเหรอเรา?) อาธันถามฉันมาด้วยนำ้เสียงเศร้าๆปนน้อยใจนิดๆ ตายแหละสามีเข้าใจผิด"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะอาธัน แก้มใสก็คิดถึงอาธันอยากเจอมากๆๆเลย พรุ่งนี้เจอกันนะคะดาลิ้งม๊วฟฟ"(หึๆครับ เดี๋ยวอาจะจัดหนักๆให้หนูเลย แค่นี้ก่อนนะครับอากำลังติดประชุม กลับถึงบ้านแล้วโทรหาอาด้วยนะครับ)"รับทราบค่ะ คิดถึงนะคะอาธัน รักมากด้วยยยย"(ครับ คิดถึงเหมือนกัน รักมากกว่าครับเด็กดื้อ อย่าใ
23:00น.ผับ E"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าหนูมีคนรับเลี้ยงรึยังครับ?"จู่ๆฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องนำ้ของผับนี้ก็ต้องพบกับคำถามที่น่ารังเกียจที่สุดจากผู้ชายในชุดสูทสีดำแต่งตัวดูภูมิฐานน่าตาดีหล่ออายุน่าจะอยู่ประมาณรุ่นๆเดียวกันกับอาธันของฉันนะ"หึ! ฉันสวยขนาดก็ต้องมีผัวแล้วสิค่ะ!""อ้าวเหรอครับ""อืมค่ะ มีอะไรอีกไหมคะ?""หึ!"พรึบผู้ชายคนนั้นเขาจับมือฉันพลางออกแรงกระชากเอวของฉันให้เข้าไปในอ้อมกอดของเขา"ปล่อยฉัน ไอ้โรคจิต!"ฉันตะโกนใส่หน้าเขา พลางสะบัดตัวดิ้นไปมาให้หลุด แต่ยิ่งฉันดิ้นหนักมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรัดตัวของฉันแน่นมากขึ้นเท่านั้น จนทำให้ฉันได้กลิ่นเหล้าและกลิ่นควันบุหรี่ที่ติดตัวเขามา"อี๋ น่ารังเกียจเหม็น!"ฉันเอ่ยบอกผู้ชายคนนี้พลางเบือนหน้าหนีกลิ่นเหม็นๆจากตัวเขา"หึ! ทำตัวเป็นรังเกียจ""หึ! ไม่ได้ทำ แต่ฉันรังเกียจแกจริงๆ!"ฉันตะโกนใส่หน้าเขาพลั๊ก ตุ๊บ"โอ้ย!อีบ้า!"ผู้ชายที่จับฉันอยู่ร้องโวยวายขึ้นพลางปล่อยมือของเขาที่โอบตัวฉันอยู่ออกเอาไปกุมเป้าตัวเอง เพราะฉันเอาปลายเท้าของรองเท้าสนสูงสะบัดยกขึ้นเตะเข้าไปตรงจุดอ่อนไหวของเขาน่ะสิ ทำให้เขาปล่อยร่างของฉันให้เป็นอิสระ ฉันไม่รอช
00:00น.บ้าน ท่านนายกรัฐมนตรีแก้มใส...."หึ!"อาธันหัวเราะในลำคอพร้อมกับก้มมองหน้าฉันที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยสายตามีเลศนัยแฝงไปด้วยเล่ห์กล แผ่นหลังของฉันได้รับสัมผัสเย็นวูบขึ้นมา อาธันจะทำอะไรฉันนะ ฉันมองเขาด้วยความสงสัย เขาอุ้มร่างของฉันลงจากรถสปอร์ตคันหรูสีแดงของฉันมุ่งหน้าไปยังประตูบ้านบานใหญ่บ้านคุณพ่อของฉัน"แก้มใส"เสียงคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันยืนกอดอกรอรับฉันกับอาธันอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านของฉันพวกท่านเอ่ยเรียกฉันขึ้นมาพร้อมกัน"คุณพ่อ คุณแม่ แฮะๆๆ^_^"ฉันหันไปมองพร้อมเอ่ยเรียกพวกท่าน"จัดการเลยธัน พี่อนุญาต""คุณพ่อคะ"ฉันเอ่ยเเย้งขึ้นมาแทบจะทันที พวกท่านไม่รักไม่ห่วงลูกสาวคนนี้เลยเหรอ เมื่อคุณพ่อทำมือเชื้อเชิญให้อาธันจัดการทำโทษฉันได้ ทำไมล่ะแก้มใสแค่หนีเที่ยวเองนะคะไม่ได้หนีตามผู้ชายซะหน่อยงื้อ"ขอบคุณครับพี่ตุลา เมื่อพี่อนุญาตแล้ว งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกคุณพ่อของฉันพลางก้มหน้าลงมามองหน้าฉันด้วยใบหน้าที่เหมือนเขากำลังมีความสุขมากอาธันปล่อยฉันลงยืนข้างๆเขา"เข้ามาครับ"อยู่ดีๆอาธันก็พูดขึ้นพร้อมปรบมือเรียกใครเข้ามา ฉันรีบหันไปขอความคิดเห็นของคุณแม่ทันที แต่ท่านก็
"คิดถึงเหมือนกันครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกฉัน แล้วเราทั้งสองคนก็ยืนกอดกันอยู่อย่างเนิ่นนาน ฉันก็สูดดมกลิ่นหอมๆจากตัวของอาธันและเริ่มลูบไล้มือเรียวไปตามแผ่นหลังของอาธัน"กะแก้มใสครับ"อาธันเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงสั่นๆ พลางจับไหล่ของฉันให้ค่อยๆดันออกมาจากตัวของเขา"ลูกสาวคุณนี่ร้ายๆจริง"คุณพ่อตุลาเอ่ยขึ้น ฉันจึงเลิกมองหน้าของอาธันและหันกลับไปมองหน้าคุณพ่อกับคุณแม่แทน"เหมือนใครกันล่ะคะ!"คุณแม่ของฉันยืนกอดอกแล้วพูดเสียงกระเเทกใส่คุณพ่อ ฉันกับอาธันยืนอมยิ้มมองท่านทั้งสองที่เถียงกันอยู่ อาธันก็จับมือของฉันไปกุมไว้แล้วเราก็มองหน้ากัน"เหมือนคุณ!"คุณพ่อของฉันเอ่ยโต้ตอบคุณแม่ไป คุณแม่ก็เลยหันไปมองหน้าคุณพ่ออย่างคาดโทษ"เหมือนคุณนั้นแหละ!"คุณแม่ของฉันเองก็เถียงคุณพ่อกลับไปและดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่มีทีท่าที่จะเลิกเถียงกันได้สักที ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขามองไปที่คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันแล้วหันกลับมาส่งยิ้มแหยๆ มาให้ฉัน"มานี่สิคะอาธันขา^_^"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปพลางจับมืออาธันลากออกมาจากตรงนั้น"เราจะไปไหนกันเหรอครับแก้มใส?"อาธันเอ่ยถามฉันในขณะที่ฉันเดินจูงมือเขาออกมาไกลจากบ้านมากแล้ว"ไปหลังบ
"แก้มใส! เป็นอะไรครับ แก้มใส"อาธันเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนร้อนรนและเป็นห่วง เมื่อฉันแกล้งเป็นลมหึๆๆอาธันเสร็จแก้มใสแน่ๆๆๆหึๆๆ"แก้มใสครับ"อาธันรีบช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปทางบ้านของฉัน อาธันมุ่งหน้าตรงไปทางห้องนอนที่เตรียมไว้สำหรับรับแขกที่มาเที่ยวที่บ้านของฉันได้นอนพักผ่อน ฉันแอบชำเลืองหางตามองหน้าอาธันนิดนึงเขามีสีหน้าที่เป็นห่วงฉัน เขาวิ่งไปพร้อมๆกับก้มมามองหน้าฉันไปด้วย หัวใจจะวายเกือบหลบสายตาคู่สวยของอาธันไม่ทันแหนะวู้!"ผมขอกะละมังกับผ้าเช็ดตัวหน่อยครับ"อาธันเอ่ยสั่งแม่บ้านของฉันที่เขาเข้ามาดูฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใย"ค่ะ คุณธัน"ป้าแม่บ้านรับคำอาธันและรีบวิ่งไปเอาของที่อาธันสั่งพรึบอาธันค่อยๆวางร่างของฉันลงบนที่นอนสีขาวขนาดใหญ่ตามด้วยเขานั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน อาธันยื่นมืออบอุ่นของเขามาลูบแก้มของฉันอย่างเเผ่วเบาก๊อกๆๆ"ของที่คุณธันสั่งมาแล้วค่ะ"ป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอเคาะประตูเสร็จ อาธันลุกขึ้นจากเตียงเข้าไปเอาของที่ป้าแม่บ้านอย่างไว"ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเองครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกป้าแม่บ้านด้วยนำ้เสียงยิ้มๆ"ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก
"อื้อออ อาธันขา"คนบนร่างหนาร้องครางขึ้นเสียงหวาน ทำให้ชายหนุ่มเกิดอาการร้อนรุ่มไปทั้งตัว ร่างเล็กบดขยี้ก้นกลมกลึงของเธอถูเสียดสีไปกับกางเกงสีดำผ้าเนื้อดีของชายหนุ่ม"ซี๊ดดดด แก้มใสครับ"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงกระเส่ามือเล็กของหญิงสาวเริ่มซุกซนลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่งของชายหนุ่ม"สัมผัสแก้มใสสิคะ อาธัน"เสียงหวานเอ่ยเชื้อเชิญขึ้นด้วยนำ้เสียงออดอ้อนจนทำให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มกับเสียงหวานๆของคนบนร่าง"อื้ออ อ่ะ"ร่างบางครางกระเส่าเเอ่นหน้าอกตูมๆของเธอที่ไร้ผ้าปิดบังเข้าสู่มือหนาของชายหนุ่ม ชายหนุ่มบีบคลึงหน้าอกทั้งสองข้างของแฟนเด็กของเขาไปด้วยความลุ่มหลงเนื้อนมเต็มไม้เต็มมือเขานั้น ยิ่งทำให้เขาหลงใหลเรือนร่างของคนบนร่างเป็นยิ่งนัก"จ๊วฟฟฟ จ๊วฟฟ"ชายหนุ่มดูดดึงยอดอกสีชมพูของหญิง หญิงสาวก็ใช้มือกดท้ายทอยของชายหนุ่มให้แน่นเพื่อปลดปล่อยความเสียวของเธอให้คลายลงไปบ้าง"อื้อ เสียวค่ะอาธัน"เสียงหวานยังคงพรำ่บอกกับอาหนุ่มของเธอ ยิ่งที่ออดอ้อนแบบนี้อาหนุ่มของเธอก็ยิ่งควบคุมอารมณ์ตัวของเขาเองไม่ได้ ชายหนุ่มยื่นมือลงไปลูบไล้สีข้างของหญิงสาวจนร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งร่างกอดรัดร่างอาหนุ่มของเธอแน่น ยิ่งเ
20นาทีต่อมา บ้านอลิซ"พี่กัส จะรีบเดินไปไหนล่ะค่ะ รอหนูด้วยสิ!"ฉันตะโกนเรียกพี่กัส ที่ตอนนี้เขากำลังวิ่งหนีฉันเข้าไปในบ้านอย่างไว พอเขาเปิดประตูรถให้ฉัน แล้วเขาก็รีบวิ่งหนีฉันเลย"อ่ะ มืดจัง มองไม่เห็น"ฉันอุทานขึ้นอย่างตกใจ เพราะตอนนี้ฉันเดินเข้ามาในบ้านของน้าอลิซแล้ว แต่ไฟในบ้านไม่ได้เปิดสักดวงเดียว แล้วพี่กัสก็หายไปไหนไม่รู้ ฉันที่กลัวสะดุดอะไรล้ม ก็ต้องค่อยๆเอามือจับแล้วค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเพราะคุณหมอเขาให้ระวังเรื่องการลื่นล้ม"น้องอลิน"เสียงของพี่กัสเอ่ยเรียกฉันจากทางข้างหลัง ฉันก็รีบหันตัวกลับไปอย่างไวด้วยความตกใจพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจที่ฉันหมุนตัวเร็วเกินและฉันเสียการทรงตัว ฉันกำลังจะลื่นล้ม"ระวังหน่อยสิครับเมีย"พี่กัสคว้าเอวฉันไว้ได้ทัน และเขาก็ออกแรงดึงร่างฉันให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา"หนูขอโทษค่ะ"ฉันก้มหน้าลงไปซบกับอกแกร่งของพี่กัสอย่างรู้สึกผิด พี่กัสก็โอบกอดฉัน"ไม่ต้องขอโทษหรอก พี่เองที่ผิดไม่ดูแลหนู แต่งงานกับพี่นะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉัน ฉันก็เงยหน้าออกจากอกของพี่กัสเยิกตาโตขึ้นอย่างตกใจพรึบไฟทั้งบ้านติดจนสว่างขึ้นมา ฉันก็เห็นม๊าอลิซแด๊ดเฮลพ่อจอนอาม่าเฟื้อง
1ปีต่อมา....บ้านอลิซ...อลิน...."อลินจ๋าา^_^"เสียงพี่กัสตะโกนเรียกฉันมาตั้งแต่ประตูทางเข้าบ้าน ฉันกำลังนั่งคุยกับม๊าอลิซอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ก็ต้องสะดุ้งตกใจ กับเสียงของพี่กัส พี่กัสเขาเข้าไปทำงานบริหารโรงแรมในเครือรัตนบูรภาพิทักษ์แล้ว เเล้วเขาเพิ่งจะกลับมาจากการไปตรวจดูงาน พ่อจอนของฉันท่านอนุญาตให้ฉันคบกับพี่กัสได้ และก็อยู่กับพี่กัสได้ เพราะพี่กัสน่ะประจบพ่อจอนจนท่านหลงพี่กัสเลยแหละ"ค่าา หนูอยู่ในห้องนั่งเล่น"ฉันสิ่งยิ้มให้น้าอลิซอย่างขำๆและตะโกนกลับไปบอกพี่กัส"วันนี้ พี่เหนื่อยมาก หน้ามืดเวียนหัว คลื่นไส้ ไม่รู้เป็นอะไร ฟอดดด โคตรคิดถึงเมีย^_^"พี่กัสเข้ามาหาฉันและหอมแก้มฉัน พลางล้มตัวลงนอนหนุนตักฉัน แล้วพี่กัสก็จับมือฉันไปสูดดม โรคจิตอ่ะ ทำไมจะไม่เหนื่อยบล่ะ พี่กัสปรนเปรอความสุขให้ฉันเกือบทุกคืน เออใช่สิ เรามีอะไรกันทุกวันและที่สำคัญพี่กัสมันไม่ได้ป้องกัน ฉันอยากให้พี่กัสทุ่มเทเวลาให้งานในโรงแรมก่อนเลยขอพี่กัสว่าอย่าเพิ่งทำให้ฉันท้อง ตอนแรกๆพี่กัสก็ป้องกันเองเพราะเขาไม่อยากให้ฉันกินยาคุมพี่กัสบอกว่ามันไม่ดี แต่พอหลังๆพี่กัสก็ไม่ได้ป้องกันและที่สำคัญประจำเดือนของฉันไม่มาสองเดือนแ
ออกัส อัครเดช....."อื้ออ พี่กัสจะไหวหรอค่ะ พี่ยังไม่หายดีเลยน่ะ"อลินเธอดันริมฝีปากผมไว้ไม่ให้ผมเข้าไปจูบปากเธอ "ไหวสิครับ พี่แข็งแรงยิ่งกว่าม้าอีกน่ะ ถ้าอลินไม่เชื่อเดี๋ยวพี่พิสูจน์ให้ดู"ผมดึงมืออลินออกไปจากริมฝีปากผมและผมก็บอกเธอ"อลินเดินไปล็อคประตูห้องให้พี่หน่อยสิ"ผมบอกอลินและชี้นิ้วไปทางประตูห้องพักของโรงพยาบาล เธอก็หันไปมองตามนิ้วผม และเธอก็หันกลับมามองผมอย่างสงสัย สงสัยอะไรหนักหนาเด็กโง่เอ๊ย"ไปเถอะ ไปล็อคสินะๆๆๆ"ผมก็บอกอลิน แล้วเอาหน้าลงไปซบหน้าอกเธอ เธอก็จับหน้าผมออกจากอกเธอ และเธอก็เดินไปล็อคประตู"เก่งมาก มานี่สิครับ"ผมเอื่อมมือไปจับมือของเธอให้เข้ามาหาผม ผมไม่รอช้าเงยยืดตัวขึ้นไปจูบปากเธอ"อื้ออ จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ"ผมจูบปากเธอ จนเธอเคลิ้มจูบตอบผม "พี่กัสจะดีหรอค่ะ"อลินร้องเสียงหลงถามผมเมื่อผมยื่นมือไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของเธอ"ดีสิ ช่วยพี่หน่อยน่ะ พี่อยากเสียบจิมิหนูใจจะขาดแล้วเนี่ย"ผมทำเสียงอ้อนๆใส่เธอ เกิดมาไม่เคยอ้อนใครเลยแม่ง แต่ต้องมาอ้อนเมียเพื่อจะเย ไม่น่าหัวเราะเยาะเย้ยแด๊ดเลย เวรกรรมตามทันชิบ"พี่กัสค่ะ^//^"หน้าของอลินแดงระเรื่อเมื่อผมจับมือของเธอมาสัมผัส กัสน้อยของผ
ห้องพักฟื้น อลิน...."อำ้ อร่อย^_^"พี่กัสกินข้าวแล้วมองหน้าฉันที่เป็นคนป้อน ที่จริงพี่กัสก็กินเองได้นี้แหละ แต่คือพี่กัสอ้อนฉันไง"พี่กัส อย่ามองหนูแบบนั้นสิค่ะ^//^"ฉันก้มหน้าลงมาพลางตักข้าวขึ้นป้อนพี่กัส "ก็น้องอลินน่ารักอ่ะ^_^"พี่กัสที่นั่งอยู่บนที่นอนยื่นมือมาเชยครางฉันขึ้นไปมองหน้าเขา แล้วพี่กัสก็บอกฉัน ฉันนี้เขินจนกดข้าวในจานเละแล้วเนี่ย"อ้วกกก อ้วกก"ฉันหันไปมองเสียงที่มาของคนนั่งอ้วกอยู่ตรงโซฟา "เป็นอะไรมึง แพ้ท้องแทนเมียหรอ!?"พี่กัสที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยถามเฮียอาร์ไปด้วยนำ้เสียงล้อๆ เฮียอาร์เขามีแฟนแล้วแฟนเขาน่ารักมากตัวเล็กผิวขาวน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่นเลย วันนี้เธอก็มาแต่เธอไปเข้าห้องนำ้อยู่"ป่าว เมียผมยังไม่ท้อง ผมเลี่ยนอ่ะ เห็นหมาดีใจระริกระรี้ที่เจ้าของกลับมา!"เฮียอาร์ก็พูดล้อเลียนเหมือนด่าพี่กัสทางอ้อมอ่ะ 2คนนี้น่ะ เห็นแบบนี้แต่เขารักกันนะคะเป็นพี่น้องที่รักกันมากอ่ะ ที่จริงพี่กัสฟื้นขึ้นมาตั้งนานแล้วแหละตั้งแต่อาทิตย์แรกที่นอนโรงพยาบาลแต่อีพี่กัสมันแกล้งฉัน แกล้งให้ฉันบอกรักเขาทุกวันข้างๆหูและหอมแก้มเขาทุกๆวัน หึ๊ยคิดแล้วน่าโมโหทุกคนรู้หมดขนาดหมอยังช่วยพี่กัสโกหกฉันเ
"ก็พี่กัสลามกเกินไป จ้องจะเอาเปรียบหนูตลอดเลย"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเศร้าๆและฉันก็ได้ยินเสียงของพี่กัสเดินเข้ามาหาฉัน และโอบกอดร่างฉัน"ไม่ได้จะเอาเปรียบ แค่อยากเอาจิมิหนู ทุกวัน ฟอดด ฟอดด"พี่กัสกระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา และเขาก็กดปลายจมูกลงมาบนแก้มฉันเพลี๊ย"อื้ออ พี่กัสบ้า^//^ "ฉันตีแขนพี่กัสไปอย่างเขินอาย"โอ้ย!พี่เจ็บอยู่น่ะ ตีพี่ทำไมเนี่ย"พี่กัสร้องขึ้นด้วยนำ้เสียงเจ็บปวด"อ่ะ หนูลืม หนูขอโทษนะคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและยกมือไหว้ขอโทษเขา แต่ว่าเขามองไม่เห็นหรอก"เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นให้พี่เอาหนูสองนำ้ได้ไหม?"พี่กัสเอ่ยขึ้นต่อลองฉันด้วยนำ้เสียงเจ้าเล่ห์"พี่กัสนี้หื่นจริงๆ!"ฉันบอกพี่กัสและกำลังจะยกมือขึ้นไปตีแขนเขาแต่ฉันก็นึกได้ ลืมตัว"ก็หื่นกับแค่น้องอลินคนเดียวแหละครับ ฟอดด"พี่กัสบอกฉันและเขาก็กอดฉันพร้อมหอมแก้มฉัน"ตกลงเราเป็นแฟนกันเเล้วเนอะ ถึงพี่จะปากหมาไปหน่อย ขี้โมโห งี่เง่าเอาแต่ใจ แต่พี่ก็รักน้องอลินคนเดียวนะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงเขินอาย ฉันอยากเห็นหน้าพี่กัสตอนนี้จัง ตั้งแต่อยู่กับพี่กัสมาไม่เคยเห็นพี่กัสเขินเลย"เชี้ย!พูดได้สักทีแม่งเอ๊ย!"พี่กัสสบทขึ้น ฉันก็
20นาทีต่อมา ห้องพักฟื้น4324ห้องออกัส"เฮ้อ ลิฟท์เสีย กว่าจะเดินขึ้นบันไดมาถึงเหนื่อยจัง"ฉันบ่นขึ้นในขณะที่เปิดประตูเข้ามายังห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลที่พี่กัสพักอยู่"หนูมาแล้วค่ะ"ฉันเดินเข้ามาและเอ่ยบอกน้าอลิซขึ้น แตาฉันไม่เห็นน้าอลิซเลยฉันรีบเดินไปยังเตียงที่พี่กัสนอนอยู่"พี่กัสไปไหน พี่กัสเป็นอะไรรึป่าว!"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงร้อนรน และเป็นห่วง ฉันรีบหันตัวเพื่อจะเดินออกไปยังประตูเพื่อจะไปห้องหมอใหญ่ประจำเคสของพี่กัสพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่อยู่ดีๆไฟในห้องก็ดับลง ผ้าม่านก็ถูกปิด เลยทำให้ห้องทั้งห้องมืดสนิท"ว๊าย!ใคร!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจอีกครั้งที่อยู่ดีๆร่างของฉันก็ถูกใครสักคนกอดรัดร่างฉันอย่างแน่นจากทางข้างหลัง"ชู่ววววว"เสียงชู่วปากให้ฉันงียบแต่ฉันกำลังจะตะโกนไม่รู้คนหรือผี"ช่วยอุ๊บอื้อออ"ฉันที่กำลังจะร้องไห้คนช่วยก็ถูกมือใหญ่ของคนที่กอดฉันอยู่เอามือมาปิดปากฉัน ทำให้ฉันเปล่งเสียงร้องออกไปไม่ได้ ฉันก็ดิ้นไปมาเพื่อจะให้หลุดออกจากการกอดของคนปริศนา"อ๊ะ"ฉันร้องขึ้นเมื่อคนที่กอดฉันจับตัวฉันให้หันไปหาเขา แต่ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย "ฉันรักเธอเด็กโง่ เป็นแฟนกันนะ"เสียงของพี
1เดือนต่อมา...ห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลอลิน...."พี่กัส วันนี้เป็นดอกกุหลาบสีขาวนะคะ ดอกกุหลาบสีขาวแทนความรักที่บริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน"ฉันพูดกับร่างของพี่กัสและจัดดอกไม้ใส่แจกันวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตียงนอนของพี่กัสที่โรงพยาบาล "หนึ่งเดือนเต็มๆแล้วนะคะ เจ้าชายนิทราของหนู ฟอด ฟอด"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและก้มหน้าลงไปหอมแก้มที่ซีดๆของพี่กัส แล้วฉันก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงของพี่กัส จับมือของพี่กัสมากุมไว้แนบอก หนึ่งเดือนที่พี่กัสนอนหลับไม่ยอมลืมตามามองหน้าฉัน บาดแผลที่ถูกยิงของพี่กัสหมอบอกว่าไม่น่าเป็งห่วงมากเพราะเขาผ่าเอากระสุนที่หลังออกให้พี่กัสแล้วแล้วก็ไม่มีการติดเชื้อ กระสุนเข้าที่หลังของพี่กัสหนึ่งนัดและที่หัวไหล่ข้างซ้ายอีกหนึ่งนัด ฟ้าเธอโดนตำรวจจับข้อหาบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลและข้อหาพยายามฆ่าจำคุก20ปี ฟ้าเธอให้การกับตำรวจว่าเธอแอบสะกดรอยตามพี่กัสตลอดและที่ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองก็คือฟ้านี้แหละ เธอสะกดรอยตามพี่กัสไปจนรู้ว่าพี่กัสไปสร้างบ้านไว้บนเกาะกลางทะเล และพี่กัสพาฉันไปที่นั้น ยิ่งทำให้ฟ้าโกธรและเธอก็ไปหาชายร่างใหญ่5คนที่มากับเธอในวันนั้น เพื่อให้พวกนั้นมาช่วยเธอฆ่าฉันได้สำเร็
"พี่กัส!"ฉันที่ได้ยินเสียงพี่กัสตะโกนเรียกฉัน จากทางข้างๆของบ้านพัก ซึ่งพี่กัสอยู่ห่างจากฉันมาก"อลินวิ่งมาหาฉันเร็วๆๆสิ!"พี่กัสตะโกนขึ้นบอกฉันให้วิ่งไปหาเขาแล้วเขาก็ชี้ไปทางที่ฟ้าอยู่ ฉันก็หันไปมองตามที่พี่กัสชี้ไปที่ฟ้าที่ตอนนี้เธอกำลังชุลมุนอยู่กับชายร่างใหญ่ทั้ง5คนที่มากับเธอตึกๆๆ"เห้ย!อลินนนน!"พี่กัสมองฉันและเขาก็หันไปมองที่ฟ้า แล้วพี่กัสก็เบิกตาโตขึ้นอย่างตกใจ"อีอลิน มึงตาย!"ฉันหันไปมองฟ้าที่ตอนนี้เธอกำลังเล็งปืนมาที่ฉัน แล้วเธอก็ตะโกนบอกฉันปังๆๆๆๆๆ"เอือก!อลิน""พี่กัสส!"ฉันตะโกนเรียกชื่อของพี่กัส เมื่ออยู่ดีๆพี่กัสก็วิ่งเข้ามาหาฉัน และเขาก็เอาตัวของเขาไปรับลูกกระสุนหลายนัดที่ฟ้ายิงมา"พี่กัส ฮืฮๆๆพี่กัส"ฉันรีบหันตัวกลับไปหาพี่กัสที่เขากอดร่างของฉันไว้ไม่ให้โดนยิง แล้วพี่กัสก็ล้มทั้งยืนทรุดลงไปบนพื้นทราย"พี่กัสสส!"ฟ้าตะโกนลั่นอย่างคนเสียสติ แล้วชายร่างใหญ่ก็พากันจับตัวของฟ้า เป็นจังหวะเดียวกันที่มีชายในชุดสูทสีดำที่เพิ่งลงจากเรือสปีดโบ้ทหลายลำที่พากันจอดที่ชายหาดเดินเข้าไปจับตัวฟ้าและชายร่างใหญ่ทั้ง5 "อย่าร้องไห้ เพราะฉันอีกเลยนะ"พี่กัสล้มตัวลงไปนอนบนทรายอย่างแรง ฉันรีบวิ
เย็นวันเดียวกันปึง"อ่ะ กินข้าวสิ"พี่กัสวางชามข้าวลง มันเป็นข้าวไข่เจียวดำๆที่บ่งบอกว่ามันไหม้"กินสิว่ะ!"พี่กัสนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน ฉันก็มองชามข้าว พี่กัสเขาหุงข้าวเองทอดใข่ให้ฉันด้วย เพราะตั้งแต่ตื่นนอนเขาก็อุ้มฉันไปอาบนำ้ แต่งตัว และพามานั่งรอเขาทำกับข้าว ฉันยังไม่พูดกับเขาเลย ไม่กล้าพูดอ่ะ อายพี่กัส ก็เขารู้แล้วว่าฉันรักเขา"จะให้ฉันป้อนเรอะ?"พี่กัสเขาเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด ฉันเงยหน้าไปมองหน้าพี่กัสด้วยสายค้อนๆ"เอ้า ก็เธอไม่กิน"พี่กัสก็หน้าถอนสีลง และเบาเสียงที่พูดกับฉันลง "มันกินไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้น่ะ"ฉันบอกพี่กัสและชี้นิ้วไปที่ไข่เจียวไหม้ๆของเขา พี่กัสก็ขมวดคิ้วคุ้นคิด"ทำไมจะกินไม่ได้ สีของมันเป็นแบบนี้ ฉันก็แค่ตีไข่ใส่จาน พอกระทะร้อนฉันก็เทไข่ลงไป"พี่กัสอธิบายวิธีทอดไข่ของเขาให้ฉันฟัง ฉันก็มองหน้าพี่กัสสลับกับใข่เจียวในจานข้าว มันกินได้จริงๆหรอ"กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน!"พี่กัสตะโกนขึ้นพร้อมกับหยิบจานข้าวตรงหน้าของฉันไป พี่กัสเดินเอาไปเททิ้งลงในถังขยะ"อดตายไปเลยแม่ง ทำให้กินแล้วมองเหมือนของสกปรก!"พี่กัสพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่เขาไม่ได้หันมามองหน้าฉันหรอกปังพ