23:00น.ผับ E"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าหนูมีคนรับเลี้ยงรึยังครับ?"จู่ๆฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องนำ้ของผับนี้ก็ต้องพบกับคำถามที่น่ารังเกียจที่สุดจากผู้ชายในชุดสูทสีดำแต่งตัวดูภูมิฐานน่าตาดีหล่ออายุน่าจะอยู่ประมาณรุ่นๆเดียวกันกับอาธันของฉันนะ"หึ! ฉันสวยขนาดก็ต้องมีผัวแล้วสิค่ะ!""อ้าวเหรอครับ""อืมค่ะ มีอะไรอีกไหมคะ?""หึ!"พรึบผู้ชายคนนั้นเขาจับมือฉันพลางออกแรงกระชากเอวของฉันให้เข้าไปในอ้อมกอดของเขา"ปล่อยฉัน ไอ้โรคจิต!"ฉันตะโกนใส่หน้าเขา พลางสะบัดตัวดิ้นไปมาให้หลุด แต่ยิ่งฉันดิ้นหนักมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรัดตัวของฉันแน่นมากขึ้นเท่านั้น จนทำให้ฉันได้กลิ่นเหล้าและกลิ่นควันบุหรี่ที่ติดตัวเขามา"อี๋ น่ารังเกียจเหม็น!"ฉันเอ่ยบอกผู้ชายคนนี้พลางเบือนหน้าหนีกลิ่นเหม็นๆจากตัวเขา"หึ! ทำตัวเป็นรังเกียจ""หึ! ไม่ได้ทำ แต่ฉันรังเกียจแกจริงๆ!"ฉันตะโกนใส่หน้าเขาพลั๊ก ตุ๊บ"โอ้ย!อีบ้า!"ผู้ชายที่จับฉันอยู่ร้องโวยวายขึ้นพลางปล่อยมือของเขาที่โอบตัวฉันอยู่ออกเอาไปกุมเป้าตัวเอง เพราะฉันเอาปลายเท้าของรองเท้าสนสูงสะบัดยกขึ้นเตะเข้าไปตรงจุดอ่อนไหวของเขาน่ะสิ ทำให้เขาปล่อยร่างของฉันให้เป็นอิสระ ฉันไม่รอช
00:00น.บ้าน ท่านนายกรัฐมนตรีแก้มใส...."หึ!"อาธันหัวเราะในลำคอพร้อมกับก้มมองหน้าฉันที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยสายตามีเลศนัยแฝงไปด้วยเล่ห์กล แผ่นหลังของฉันได้รับสัมผัสเย็นวูบขึ้นมา อาธันจะทำอะไรฉันนะ ฉันมองเขาด้วยความสงสัย เขาอุ้มร่างของฉันลงจากรถสปอร์ตคันหรูสีแดงของฉันมุ่งหน้าไปยังประตูบ้านบานใหญ่บ้านคุณพ่อของฉัน"แก้มใส"เสียงคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันยืนกอดอกรอรับฉันกับอาธันอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านของฉันพวกท่านเอ่ยเรียกฉันขึ้นมาพร้อมกัน"คุณพ่อ คุณแม่ แฮะๆๆ^_^"ฉันหันไปมองพร้อมเอ่ยเรียกพวกท่าน"จัดการเลยธัน พี่อนุญาต""คุณพ่อคะ"ฉันเอ่ยเเย้งขึ้นมาแทบจะทันที พวกท่านไม่รักไม่ห่วงลูกสาวคนนี้เลยเหรอ เมื่อคุณพ่อทำมือเชื้อเชิญให้อาธันจัดการทำโทษฉันได้ ทำไมล่ะแก้มใสแค่หนีเที่ยวเองนะคะไม่ได้หนีตามผู้ชายซะหน่อยงื้อ"ขอบคุณครับพี่ตุลา เมื่อพี่อนุญาตแล้ว งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกคุณพ่อของฉันพลางก้มหน้าลงมามองหน้าฉันด้วยใบหน้าที่เหมือนเขากำลังมีความสุขมากอาธันปล่อยฉันลงยืนข้างๆเขา"เข้ามาครับ"อยู่ดีๆอาธันก็พูดขึ้นพร้อมปรบมือเรียกใครเข้ามา ฉันรีบหันไปขอความคิดเห็นของคุณแม่ทันที แต่ท่านก็
"คิดถึงเหมือนกันครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกฉัน แล้วเราทั้งสองคนก็ยืนกอดกันอยู่อย่างเนิ่นนาน ฉันก็สูดดมกลิ่นหอมๆจากตัวของอาธันและเริ่มลูบไล้มือเรียวไปตามแผ่นหลังของอาธัน"กะแก้มใสครับ"อาธันเอ่ยเรียกฉันด้วยนำ้เสียงสั่นๆ พลางจับไหล่ของฉันให้ค่อยๆดันออกมาจากตัวของเขา"ลูกสาวคุณนี่ร้ายๆจริง"คุณพ่อตุลาเอ่ยขึ้น ฉันจึงเลิกมองหน้าของอาธันและหันกลับไปมองหน้าคุณพ่อกับคุณแม่แทน"เหมือนใครกันล่ะคะ!"คุณแม่ของฉันยืนกอดอกแล้วพูดเสียงกระเเทกใส่คุณพ่อ ฉันกับอาธันยืนอมยิ้มมองท่านทั้งสองที่เถียงกันอยู่ อาธันก็จับมือของฉันไปกุมไว้แล้วเราก็มองหน้ากัน"เหมือนคุณ!"คุณพ่อของฉันเอ่ยโต้ตอบคุณแม่ไป คุณแม่ก็เลยหันไปมองหน้าคุณพ่ออย่างคาดโทษ"เหมือนคุณนั้นแหละ!"คุณแม่ของฉันเองก็เถียงคุณพ่อกลับไปและดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่มีทีท่าที่จะเลิกเถียงกันได้สักที ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองอาธันที่ตอนนี้เขามองไปที่คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันแล้วหันกลับมาส่งยิ้มแหยๆ มาให้ฉัน"มานี่สิคะอาธันขา^_^"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปพลางจับมืออาธันลากออกมาจากตรงนั้น"เราจะไปไหนกันเหรอครับแก้มใส?"อาธันเอ่ยถามฉันในขณะที่ฉันเดินจูงมือเขาออกมาไกลจากบ้านมากแล้ว"ไปหลังบ
"แก้มใส! เป็นอะไรครับ แก้มใส"อาธันเรียกฉันด้วยนำ้เสียงตกใจปนร้อนรนและเป็นห่วง เมื่อฉันแกล้งเป็นลมหึๆๆอาธันเสร็จแก้มใสแน่ๆๆๆหึๆๆ"แก้มใสครับ"อาธันรีบช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มและพาฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปทางบ้านของฉัน อาธันมุ่งหน้าตรงไปทางห้องนอนที่เตรียมไว้สำหรับรับแขกที่มาเที่ยวที่บ้านของฉันได้นอนพักผ่อน ฉันแอบชำเลืองหางตามองหน้าอาธันนิดนึงเขามีสีหน้าที่เป็นห่วงฉัน เขาวิ่งไปพร้อมๆกับก้มมามองหน้าฉันไปด้วย หัวใจจะวายเกือบหลบสายตาคู่สวยของอาธันไม่ทันแหนะวู้!"ผมขอกะละมังกับผ้าเช็ดตัวหน่อยครับ"อาธันเอ่ยสั่งแม่บ้านของฉันที่เขาเข้ามาดูฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใย"ค่ะ คุณธัน"ป้าแม่บ้านรับคำอาธันและรีบวิ่งไปเอาของที่อาธันสั่งพรึบอาธันค่อยๆวางร่างของฉันลงบนที่นอนสีขาวขนาดใหญ่ตามด้วยเขานั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน อาธันยื่นมืออบอุ่นของเขามาลูบแก้มของฉันอย่างเเผ่วเบาก๊อกๆๆ"ของที่คุณธันสั่งมาแล้วค่ะ"ป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอเคาะประตูเสร็จ อาธันลุกขึ้นจากเตียงเข้าไปเอาของที่ป้าแม่บ้านอย่างไว"ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเองครับ^_^"อาธันเอ่ยบอกป้าแม่บ้านด้วยนำ้เสียงยิ้มๆ"ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก
"อื้อออ อาธันขา"คนบนร่างหนาร้องครางขึ้นเสียงหวาน ทำให้ชายหนุ่มเกิดอาการร้อนรุ่มไปทั้งตัว ร่างเล็กบดขยี้ก้นกลมกลึงของเธอถูเสียดสีไปกับกางเกงสีดำผ้าเนื้อดีของชายหนุ่ม"ซี๊ดดดด แก้มใสครับ"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงกระเส่ามือเล็กของหญิงสาวเริ่มซุกซนลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่งของชายหนุ่ม"สัมผัสแก้มใสสิคะ อาธัน"เสียงหวานเอ่ยเชื้อเชิญขึ้นด้วยนำ้เสียงออดอ้อนจนทำให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มกับเสียงหวานๆของคนบนร่าง"อื้ออ อ่ะ"ร่างบางครางกระเส่าเเอ่นหน้าอกตูมๆของเธอที่ไร้ผ้าปิดบังเข้าสู่มือหนาของชายหนุ่ม ชายหนุ่มบีบคลึงหน้าอกทั้งสองข้างของแฟนเด็กของเขาไปด้วยความลุ่มหลงเนื้อนมเต็มไม้เต็มมือเขานั้น ยิ่งทำให้เขาหลงใหลเรือนร่างของคนบนร่างเป็นยิ่งนัก"จ๊วฟฟฟ จ๊วฟฟ"ชายหนุ่มดูดดึงยอดอกสีชมพูของหญิง หญิงสาวก็ใช้มือกดท้ายทอยของชายหนุ่มให้แน่นเพื่อปลดปล่อยความเสียวของเธอให้คลายลงไปบ้าง"อื้อ เสียวค่ะอาธัน"เสียงหวานยังคงพรำ่บอกกับอาหนุ่มของเธอ ยิ่งที่ออดอ้อนแบบนี้อาหนุ่มของเธอก็ยิ่งควบคุมอารมณ์ตัวของเขาเองไม่ได้ ชายหนุ่มยื่นมือลงไปลูบไล้สีข้างของหญิงสาวจนร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งร่างกอดรัดร่างอาหนุ่มของเธอแน่น ยิ่งเ
"ไหนหนูบอกว่า อามาให้หนูกินไงครับ แต่ทำไมหนูแก้มใสยังไม่ยอมกินอาสักที"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเจ้าเล่ห์ทำให้คนใต้ร่างยอมหันมาเผชิญหน้ากับเขา เขาอมยิ้มขึ้นมาทันทีกับความไม่ยอมคนของเมียเด็กคนนี้ "อาธันก็นอนลงสิคะ เดี๋ยวแก้มใสจะกลืนกินอาธันจนอาธันต้องร้องขอแก้มใสเลยล่ะคะ!"ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงท้าทาย อาหนุ่มยิ้มขำกับท่าทางและคำพูดของเธอ "ขนาดนั้นเลยเหรอครับ อาชักอยากจะโดนกลืนกินซะแล้วสิ ดูสิว่าแก้มใสจะทำให้อาร้องขอได้รึเปล่า"ชายหนุ่มทำหน้าและนำ้เสียงเจ้าเล่ห์มีเลศนัย แต่ร่างบางคิดว่านั้นคือคำท้าทายและดูถูกจากชายหนุ่ม เธอจึงจับแผ่นอกกว้างของอาหนุ่มผลักให้นอนราบลงไปกับเตียงนอนติดสปริง ปึก "เบาๆก็ได้หนิครับ อย่ารุนแรงกับอานักสิ อาเจ็บนะครับ"อาหนุ่มเอ่ยขึ้นพลางทำสีหน้าเจ็บมากจนคนร่างเล็กต้องมากอบกุมแก้มมนของชายหนุ่ม "แก้มใสขอโทษนะคะอาธัน"ร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด ชายหนุ่มยิ้มขึ้นมานิดๆเมื่อแกล้งคนบนร่างได้สำเร็จ "ไม่เป็นไรหรอกครับ อาอยากโดนหนูแก้มกินแล้วนะ" "หึ ได้สิคะ อาธันสุดหล่อของแก้มใส!"ร่างบางเอ่ยขึ้นแล้วเธอก็รีบเบี่ยงตัวลงมาจากคนตัวโตที่เธอทับอยู่ ลงไปนั่งคุกเข่าอย
"จ๊วฟ จ๊วฟฟ ซู๊ดดด"ชายหนุ่มไม่รอช้าเขาก้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากร่างบางทันทีเพื่อจะทำให้เธอเคลิบเคลิ้มและได้ลืมความเจ็บตรงส่วนเชื่อมกันของเขาและเธอไปได้ เขามอบจุมพิตที่ร้อนแรงและเร้าร้อนแต่แฝงไปด้วยความหวานจนหญิงสาวเริ่มจูบตอบเขา เมื่อเขาเห็นว่าเธอเคลิ้มกับรสจูบที่เขามอบให้ เขาจึงค่อยๆดันแก่นกายใหญ่เข้าออกจากช่องทางรักของเธออย่างเบาๆและช้าๆนิ่มนวลชวนให้เคลิ้มตาม"อื้ออออ"ร่างบางหลับตาพริ้มครางกระเส่าขึ้นเมื่อความเจ็บเมื่อครู่นี้ได้หายไปกลายเป็นความเสียวซ่านขึ้นมาแทนที่ เธอจึงยกสะโพกขึ้นเด้งรับความเป็นชายของชายหนุ่ม ชายหนุ่มก็หลับตาพริ้มกัดริมฝีปากล่างของเขาเพื่อปลดปล่อยความเสียวเช่นกัน ช่องทางรักของเธอบีบรัดลำกายของเขาจวนจะเสร็จอยู่แล้วพั่บ พั่บ พั่บ"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อร๊าย เเรงๆ เลยค่ะอาธัน"คนใต้ร่างเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรนกับความสุขที่ชายหนุ่มปรนเปรอให้เธอช้าเกินไป เธอจึงเร่งเขาให้ทำแรงๆ ชายหนุ่มเองก็อยากจะกระหน่ำสะโพกใส่เธอแรงๆแต่เขากลัวเธอจะเจ็บ"อื้อ แก้มใสครับ"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างตกใจที่คนใต้ร่างจับสะโพกของเขาให้ดันเข้ามาหาร่างของเธอแรงๆพั่บๆๆๆๆๆๆๆๆ"อ๊ะๆๆๆๆๆ อื้อๆๆๆๆ"ห้องทั้งห้องมีแค่เส
1ปีต่อมา...วันรับปริญญาแก้มใส.แก้มใส มนธิรา...“พี่แก้มใสๆ”“จ๋าาาาาาา^_^” ฉันที่กำลังยืนถ่ายรูปกับเพื่อนๆๆ พี่ๆน้องๆอยู่ก็หันไปมองตามเสียงเรียก“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ?” มีน้องผู้หญิงสองคนถือกล้องราคาแพงเดินมาขอฉันถ่ายรูป ฉันก็พยักหน้าพร้อมยิ้มสวยๆเป็นเชิงอนุญาต วันนี้เป็นวันดี เป็นวันที่ฉันเรียนจบสักทีและวันนี้ฉันก็รับปริญญาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แล้วตอนนี้พวกเพื่อนๆในคณะและต่างคณะต่างพากันมายินดีและถ่ายรูปร่วมกันกับฉันและคนอื่นๆ เดี๋ยวอีกสักพักพวกเราจะโยกย้ายไปที่ฉลองจบการศึกษากันที่ร้านอาหารที่พ่อของฉันเป็นคนสั่งปิดร้านให้เพื่อนๆในคณะของฉันไปฉลอง พ่อของฉันเป็นถึงท่านนายกรัฐมนตรีน่ะ ประชาชนรักท่านมากท่านได้ตำแหน่งนี้มาด้วยความบริสุทธิ์และความรักของประชาชนที่รักท่าน“วันนี้พี่สวยมากคะ” น้องๆที่ถ่ายรูปร่วมกับฉันเสร็จแล้วก็พากันเอ่ยชมฉันและเริ่มพูดคุยสนุกสนานจนฉันลืมใครคนหนึ่งที่หายตัวไปนานแล้วน่ะเนี่ย“เห็นอาธันป่ะ” ฉันหันไปถามเพื่อนในคณะเดียวกับฉัน ฉันพอจะรู้จักกับเธอแต่ก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะฉันไม่เคยสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนไหนเลย“ไม่เห็นน่ะแก้มใส” เธอตอบฉันมา ฉันจึงชะเง้อคอมอ
“เรามาต่อแขนต่อขาให้ลูกกันดีกว่าครับ^_^” อาธันบอกฉันพลางใช้มือหนาของเขารูดกางเกงสีทองตัวจิ๋วของฉันออกไปจากจุดอ่อนไหวของฉัน“สวยจัง เวลาที่หนูคลอดลูกอาจะหาหมอที่เป็นผู้หญิงมาให้หนูนะครับ เพราะอาหวงเหลือเกิน จุ๊ฟ” อาธันเอ่ยบอกฉันในขณะที่สายตาของเขาจ้องไปที่เนื้อโหนกนูนของฉันที่ไร้ขนนุ่มปกคลุมขาวนวลอาธันก้มหน้าลงไปจุมพิตเบาๆบนเนื้อนูนสามเหลี่ยมของฉัน ฉันก็ยิ้มเขิน“อ้าขาหน่อยนะครับ^_^” เมื่ออาธันนั่งชันเข่าอยู่ตรงหว่างขาของฉันเขาก็เอ่ยบอกฉัน ฉันจึงทำตามที่เขาบอก อาธันมองฉันแล้วก็ยกยิ้มขึ้นพลางส่ายศีรษะไปมา“ไม่ดื้อก็เรื่องนี้เรื่องเดียว^_^” อาธันบอกฉันด้วยนำ้เสียงยิ้มๆพลางเอามือมาจับเข่าทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกจากกัน“อ๊ะ เสียวค่ะ” ฉันแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสนิ้วเรียวของอาธันที่เริ่มลูบไล้กรีดนิ้วลงไปที่ร่องเสียวของฉัน จนฉันสั่นสะท้านความเสียวเล็บมือจิกผ้าปูที่นอนเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่าน อาธันยังคงละเลงปลายนิ้วเล่นไปกับร่องเสียวของฉันอยู่สร้างความทรมานให้ฉันเป็นยิ่งนัก “อ๊ะ อื้อออออ” ฉันร้องครวญครางขึ้นเมื่ออาธันขยี้ติ่งเสียวของฉัน จนร่างของฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างนำ้ใสๆของฉันค่อยๆไหลอ
“ไม่เอานะครับแก้มใส” อาธันบอกฉันเขาเอามือของเขาพยายามมาจับก้นของฉันเพื่อจะยกร่างของฉันให้ออกไปจากตัวเขาแต่มีเหรอที่แก้มใสจะยอม ไม่มีทางซะหรอกค่ะอาธันขา“อาธันอ๊ะ อื้ออออ” ฉันกดสะโพกลงไปในแน่นที่สุดและทำให้สะโพกของฉันไปเบียดเสียดกับมังกรยักษ์ของอาธันน่ะสิ แล้วตอนนี้เหมือนมันกำลังจะตื่นแล้วนะน่ะฉันจึงส่ายสะโพกถูไถไปมา ทำให้ความเป็นสาวของฉันถูเสียดสีไปกับกางเกงผ้าบางของอาธัน มือของฉันก็เริ่มซถกซนไปปลดกระดุมเสื้อของอาธันแลัวลูบไล้ไปตามแผงอกสุดล่ำของอาธันที่มีมัดกล้ามแน่นๆ ของอาธันจนขนแขนอาธันลุกชูขึ้น“อ่าาาาาห์” เสียงอาธันร้องขึ้นมา“อ๊ะ อื้ออออ อาธันขา” ฉันยังคงร้องเรียกอาธันด้วยนำ้เสียงหวานๆแล้วบดขยี้ความเป็นสาวของฉันให้แนบชิดไปกับความเป็นชายของอาธันให้แน่นขึ้นแล้วเริ่มขยับตัวถูขึ้นลงจนฉันเสียวซ่าน นำ้ใสๆของฉันได้ไหลออกมาจนชุ่มแฉะความเป็นสาวของฉันเปียกกางเกงชั้นในของฉันจนฉันรู้สึกได้“อ่าห์ แก้มใสครับ สุดยอดมากครับ” อาธันเอ่ยชมฉัน เขาบีบคลึงสะโพกงอนงามของฉันเบาๆแต่ก็ทำให้ฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว อาธันยื่นมือของเขาขึ้นมาถอดเสื้อยืดสีขาวของฉันออกไปจากตัวฉัน“อื้ออออ” อาธันยื่นหน้าขึ้นมาสูดด
1เดือนต่อมา13:00น.สาธารณรัฐมัลดีฟส์แก้มใส มนธิรา....“อืมมมมมมมมมม”“สดชื่นขึ้นไหมครับคนดีของอา ฟอด ฟอด” เสียงของอาธันมาพร้อมกับมือหนาทั้งสองข้างของเขาที่โอบกอดเอวฉันพลางก้มหน้าลงมาเอาครางเกยไว้บนไหล่ฉันที่ยืนหลับตารับลมเย็นของทะเลที่มัลดีฟอยู่พลางกดปลายจมูกโด่งของเขาลงมาบนแก้มของฉันสองที ใช่แล้วล่ะคะตอนนี้เราอยู่ที่มัลดีฟส์ฉันกับอาธันเรามาฮันนีมูนกันที่นี้ มัลดีฟส์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดียและประเทศศรีลังกา มัลดีฟเป็นที่ที่ฉันอยากมามากที่สุด ทะเลสวยมากอาธันจองล่วงหน้าเป็นเดือนๆแหนะถึงจะมีที่ว่างพักสำหรับเราทั้งคู่ เรื่องของดาหลาอาธันเป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้เธอ ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยเพราะเธอไม่มีญาติเธอน่าสงสารมากเหมือนกัน ฉันอโหสิให้เธอดาหลา และคนที่ยิงดาหลาก็ยังจับตัวไม่ได้เพราะเธอไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลยในที่เกิดเหตุ พยานก็มีเพียงฉันแค่คนเดียวแต่เพราะฉันกำลังตั้งท้องอยู่อาธันไม่อยากให้ฉันเครียดเขาจึงเป็นคนจัดการทุกอย่างเองร่วมไปถึงเรื่องคดีความด้วย ฉันบอกว่าฉันไม่ติดใจเอาความอะไร“มากค่ะ^_^” ฉันตอบอาธันไปพลางยืนมือน้อยๆ ของฉันไปโอบแขนของอาธันที่กอดเอวฉั
“มันสมควรที่จะตาย!” เธอบอกฉันแต่นั้นเธอก็เดินหันหลังเพื่อจะออกไปจากห้องนี้“เดี๋ยวคนรักของเธอก็กำลังจะมาแล้ว ฉันไปล่ะ”“เดี๋ยวสิคะคุณ คุณค่ะ!!” ฉันพยายามตะโกนเรียกเธอแต่เธอก็ไม่ได้หันกลับมามองฉันเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องนี้กับศพของดาหลาได้ยังไงกัน ฉันกลัวผีน่ะตึกๆๆๆๆๆๆเสียงฝีเท้านับหลายคู่กำลังพากันวิ่งเข้ามาที่นี้ ฉันรีบมองไปที่ประตูนั้นก็พบกับร่างของคนที่ฉันเฝ้ารอเขา“อาธัน! ฮืฮๆๆๆ” เมื่อฉันมั่นใจว่าเป็นอาธันฉันก็ร้องเรียกเขาพลางร้องไห้โฮออกมาทันที“แก้มใส!” อาธันตะโกนเรียกชื่อฉันพลางรีบวิ่งเข้ามาหาฉัน“ดาหลา!!!” อาธันที่กำลังจะข้ามร่างของดาหลาก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเห็นร่างที่มีเลือดท่วมตัวของดาหลาที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขามีสีหน้าที่ตกใจแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเขารีบหันกลับมามองหน้าฉันทันที“ใครทำหนูแก้มใสคนดีของอา!!” อาธันข้ามร่างของดาหลาเข้ามาหาฉันทันทีเมื่อเห็นสภาพของฉันที่มอมแมมเลอะเทอะเสื้อผ้าของฉันมีเลือดของดาหลากระเด็นมาเลอะตัวฉันด้วย อาธันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพลางหยิบมีดพกของเขาขึ้นมาตัดเชือกที่มัดมือและมัดเท้าของฉันให้ฉัน“ฮืฮๆๆ อาธัน” ฉันโผล่เข้ากอดร่างขอ
“เหอะ! ช่างเป็นบุญตาของฉันจริงๆเลย ที่ได้เห็นแกยอมอ้อนวอนขอร้องฉันขนาดนี้ ทำไมล่ะเพราะอะไรแกถึงยอม หรือว่าแก แก!!!!!” เมื่อดาหลาพูดขึ้นแล้วเหมือนเธอจะแปลกใจว่าทำไมฉันถึงยอมขอร้องเธอขนาดนี้ จนเธอเบิกตาโตขึ้นเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ ขอร้องนะคะพระเจ้าอย่าให้เธอรู้ว่าลูกกำลังท้องอยู่เลย“แกท้องอย่างนั้นเหรอ?!!” ดาหลารีบผละร่างของเธอเข้ามาหาฉันอย่างไวพลางเอาปลายกระบอกปืนสั้นจอมาที่ขมับของฉัน ฉันมองเธอด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่ฉันขอพระเจ้าไม่เป็นดังคำขอ“แกท้องลูกของธันเหรอ กรี๊ดดดดดดดดดด” ดาหลากรีดร้องออกมาจนฉันแสบแก้วหู เธอร้องราวกับคนเสียสติ เธอไปทำอะไรมาฉันไม่ได้ยินข่าวในวงการนางแบบของเธอมานานมากแล้ว“เห้ย! ตำรวจมา!!”“หนีเร็ว!”“อาธัน อาธันคะช่วยแก้มใสด้วยค่ะ!!” เมื่อฉันได้ยินเสียงพูดเอะอะของชายชุดดำนั้นที่พูดถึงตำรวจพลางรีบพากันหลบออกไปทางประตูอีกบานของห้องอย่างรีบร้อนผิดกับดาหลาที่เธอยืนมองหน้าฉัน ฉันจึงร้องขอความข่วยเหลือจากอาธันนั้นยิ่งทำให้เธอกดปลายกระบอกปืนลงมาที่ขมับฉันให้แน่นขึ้นปัง“เอือก!” ฉันได้ยินเสียงปืนพร้อมกับเสียงร้องเฮือกของดาหลาแล้วปืนที่เธอจ่ออยู่ที่ขมับของฉันก็ค่อยๆถอยอ
“หึ ฮึ ฮืฮๆๆๆ ชุดนี้มันต้องเป็นชุดที่ฉันใส่ ในวันแต่งงานของฉันกับธัน ฮือๆ อึก” เสียงของดาหลาร้องไห้ออกมาพลางพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงสะอึกสะอื้น ฉันจึงค่อยๆ ลืมตามองเธอ ก็เห็นว่าเธอมองชุดแต่งงานชุดไทยสีเงินที่ฉันสวมใส่อยู่ เป็นผ้าถุงตัดเย็บอย่างดีสีเงินทั้งชุดห่มสะไบสีเงิน ชุดนี้เป็นชุดที่ฉันเลือกเองและชุดของอาธันเองก็เป็นสีเงินสีเดียวกันกับฉัน ฉันเห็นตอนที่เขาลองเขาดูหล่อแบบไม่มีที่ติเลยล่ะ “คนดีๆ แบบอาธันไม่เหมาะกับเธอหรอกดาหลา” ฉันเอ่ยบอกเธอไปตามความจริง ผู้ชายที่อบอุ่นและเเสนดีแบบอาธันเขาสมควรที่จะเจอผู้หญิงดีๆที่เพรียบพร้อมกับเขาสิถึงจะถูก คนแบบฉันยังไม่เหมาะสมกับอาธันเลยแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันรักอาธันมากขนาดนี้ รักครั้งแรกและรักครั้งเดียวของฉัน“หึ! มึงอย่าทำมาเป็นพูดดี ผู้หญิงแบบมึงที่เอาอาตัวเองทำผัวนี้น่ะเหรอที่เหมาะกับธันน่ะ!!!” ดาหลาพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงโกรธเธอเดินเข้ามาหาฉันพลางเอามือจิกหัวฉันอย่างแรงเธอกระชากผมฉันจนฉันเจ็บจี๊ดไปทั้งศีรษะ ฉันก็มองหน้าเธอเธอก็มองหน้าฉัน ฉันอยากจะลุกขึ้นไปตบอีป้านี้สักทีสองทีแต่ตอนนี้ฉันกำลังท้องอยู่น่ะสิเรื่องของเรื่องน่ะเฮ้อ!“ฉันอาจจะไม่เห
โกดังล้างแก้มใส มนธิรา.....“ฮ่าๆๆๆ ฮ่ะๆๆ” เสียงหัวเราะเหมือนคนที่ขาดสติทำให้ฉันค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นนี่ฉันหลับไปอย่างนั้นเหรอ ปวดหัวจังนี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย“พิธีๆ” ฉันเริ่มขยับตัวแต่ก็ไม่มีส่วนไหนของร่างกายขยับได้เลยเหมือนถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือก ดวงตาของฉันทั้งสองข้างถูกผ้าปิดไว้มือของฉันก็ถูกผูกด้วยเชือกจนฉันที่เริ่มขยับข้อมือรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบจากเชือกที่เสียดสีกับข้อมือของฉัน“พิธีอะไรของแกยะ นังแก้มใส!!” เสียงดุดันและเเข็งกร้าวนี้ทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วลองนึกเจ้าของเสียงหวานนี้ มันช่างคุ้นหูของฉันซะเหลือเกินพรึบ“หึ! จำฉันไม่ได้รึไง!” ดาหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเธอแก้ผ้าที่ปิดตาของฉันออกจนฉันสามารถมองเห็นร่างของเธอได้ เมื่อฉันเห็นหน้าเธอในใจของฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกน่ะ แต่ฉันกลัวความปลอดภัยของลูกฉันมากกว่า เธอจับร่างของฉันมัดติดไว้กับเก้าอี้ไม้เก่าๆตัวหนึ่งเธอมัดมือมัดเท้าฉันแถมมัดเชือกที่ท้องฉันด้วย ฉันรู้สึกอึดอัดตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงลูกของฉันมาก ลูกแม่จะหายใจออกไหม?“ดาหลา” ฉันเอ่ยชื่อของเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา เธอจับฉันมาทำไม“ทำไม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่สมกับเป็
“ภรรยาของผมหายไปได้ยังไงครับ?!” ถึงผมจะใช้คำที่สุภาพในการถามคำถามกับพนักงานฝ่ายความปลอดภัยแต่ก็ทำให้พนักงานในแผนกนี้ก้มหน้าหลบสายตาของผมเพราะพวกเขาคงจะไม่เคยได้ยินเสียงโทนแข็งกร้าวของผมแบบนี้ โรงแรมของผมเป็นระดับห้าดาวเต็มระบบความปลอดภัยแน่นหนาไม่เคยเกิดเหตุอะไรขึ้นกับลูกค้าที่มาพักโรงแรมของผมเลยสักราย แต่ทำไมถึงเกิดกับภรรยาของผมซะเองล่ะ“ผมถาม! ไม่ได้ยินเหรอครับ!!” ผมเริ่มเสียงดังเอามือเท้าเอวไล่มองหน้าพนักงานสิบกว่าคนด้วยแววตาดุดันและแข็งกร้าวพวกเขาคงจะตกใจที่ไม่เคยเจอผมในเวอร์ชั่นนี้ ผมไม่เคยโกรธและโมโหและมากมายได้เท่ากับเรื่องที่เมียของผมหายไปทั้งคน“ธันใจเย็นๆลูก” คุณแม่ของผมเห็นว่าท่าไม่ดีจึงเดินเข้ามาจับแขนผมพลางเอ่ยบอกผมด้วยนำ้เสียงนุ่มนวลช่วยเรียกสติของผมให้กลับคืนมาได้ นั้นสิครับเวลาแบบนี้ถึงต่อให้ผมโวยวายไปก็เปล่าประโยชน์ถ้าผมยังเป็นแบบนี้ผมก็คงจะไม่มีทางหาตัวแก้มใสเจอหรอกครับ“ไปเอากล้องวงจรปิดมาให้ผมดู” ผมหันไปบอกพนักงานด้วยนำ้เสียงผ่อนลง พนักงานก็รีบเข้าไปจัดการเปิดโน้ตบุ๊คแล้วเปิดระบบกล้องวงจรปิดของโรงแรมผมทุกตัวให้ผมดูทันที“นี้ครับคุณธัน คนต้องสงสัย” พนักงานคนหนึ่งที่
“อิอิจ้าๆๆๆดีแล้วที่ลูกสะใภ้แม่เป็นหนูแก้มใส^_^” คุณแม่ของผมท่านก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ท่านรักแก้มใสมากๆ เหมือนกันครับ เธอเป็นเด็กน่ารักถึงจะดื้อไปนิดแต่ก็ไม่มีพิษมีภัยกับใคร เธอทำให้ผมอยากจะดูแลเธอไปทั้งชีวิตของผมเลยละครับ“คุณแม่ไม่ปวดหัวบ้างรึครับ?” พี่ตุลาเอ่ยถามคุณแม่ คุณแม่ก็ทำท่านึกคิดอยู่ครู่นึงและอมยิ้มขึ้นมา“ก็มีบ้างลูก แต่หนูแก้มใสเป็นความสุขของแม่กับธันและก็ลูกกับหนูมนทาไม่ใช่เหรอจ๊ะ^_^” เมื่อคุณแม่ของผมท่านเอ่ยแบบนั้นทั้งผมและพี่ตุลาก็ยิ้มกว้างมาพร้อมกับเดินไปสวมกอดท่านผู้หญิงคนนี้ที่พวกผมทั้งสองเรียกว่าแม่ ท่านเก่งที่เลี้ยงดูผมให้เติบโตมามีชีวิตที่ดีได้แบบนี้ถ้าไม่มีท่าน ชีวิตของผมคงจะไม่มีทุกอย่างเหมือนดังวันนี้ได้“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^”“ผมรักคุณแม่นะครับ^_^” ทั้งผมและพี่ตุลาที่สวมกอดคุณแม่อยู่ก็เอ่ยพูดขึ้นมาพร้อมกัน คุณแม่ของพวกผมท่านก็โอบกอดผมและพี่ตุลาที่ยืนอยู่กันคนละซีกตัวของคุณแม่“แม่ก็รักลูกทั้งสองจ๊ะ^_^” คุณแม่เอ่ยบอกพวกผมพลางยื่นมือทั้งสองข้างของท่านมาลูบผมของผมกับพี่ตุลาคนละข้าง พวกผมก็มองหน้ากันและยิ้มขึ้นมา เมื่อย้อนนึกไปถึงเวลาที่พวกเราไปเรียนในกรุงเทพและจะก