All Chapters of องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น: Chapter 1 - Chapter 10

วันนี้องค์ชายจิ่นทรงพา พระชายารองเสด็จ มาร่วมงานเลี้ยงที่ตำหนักบูรพาขณะยกถ้วยดื่มสุรา เขาทรงแอบใส่ยาปลุกกำหนัดลงในถ้วยขององค์รัชทายาทอย่างลับๆยิ่งไปกว่านั้น เขายังทรงสั่งให้พระชายารองของตนไปยั่วยวนองค์รัชทายาทอีกด้วยหากข้อกล่าวหาเรื่องการข่มขืนขององค์รัชทายาทเป็นจริง เขาจะทรงสังหารอีกฝ่ายโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย!ในสายพระเนตรของเขา องค์รัชทายาทเป็นเพียงคนไร้ค่า ตายไปก็ช่างเถิด!เสด็จพ่อจะต้องไม่ทรงตำหนิเขาอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลานั้น อำมาตย์หยู บิดาของพระชายาเอกของเขา ก็จะทรงช่วยให้เขาได้ครองตำแหน่งองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน!ขณะนี้เขาฉลองพระองค์ด้วยชุดลายมังกรประดับหยก และสวมผ้าแพรลายเมฆ ทรงถือพระแสงดาบยาว เสด็จอย่างเร่งรีบมุ่งหน้าไปยังตำหนักบูรพาพระทัยของเขา เปี่ยมล้นไปด้วยความคาดหวังและตื่นเต้น ราวกับทอดพระเนตรเห็นภาพเขาได้เป็นองค์รัชทายาท ผู้กุมอำนาจแห่งแผ่นดินแล้วในที่สุดองค์ชายจิ่น ก็เสด็จถึงจุดหมาย ทรงถีบประตูให้เปิดออกด้วยพระบาทข้างหนึ่ง"เจ้าชาติชั่ว! เจ้าคนทรยศ! เจ้ากล้าทำเรื่องสกปรกเยี่ยงนี้!""ข้าจะฆ่าเจ้า!"เสียงกึกก้องไปทั่วท้องพระโรงอันว่างเปล่า ราวกับประกาศ

"อย่าพูดจาเพ้อเจ้ออีกเลย!"ฮ่องเต้แห่งต้าเฉียน จ้องมองฉินฮ่าวด้วยสายตาที่ดุดัน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม: "ข้ารู้ว่าเจ้าห่วงใยสถานการณ์ที่แนวหน้า คราวนี้ เราจะละเว้นโทษที่เจ้าพูดจาเหลวไหลนี้!"แม้ว่าฉินฮ่าว ในวันนี้จะมีอะไรหลายอย่างที่แตกต่างไปจากในอดีตแต่ในสายตาของฮ่องเต้แห่งต้าเฉียน ฉินฮ่าวก็ยังคงเป็นบุตรชายที่ไร้ความสามารถคนเดิมอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร บัดนี้เขาดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขื้น และถือว่ามีน้ำใจ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่อยากติเตียนเขาอีกต่อไปน่าเสียดายที่ในฐานะฮ่องเต้ เขาไม่เคยคาดคิดว่าฉินฮ่าวจะกล้าโต้เถียงกับเขา"เสด็จพ่อ! ลูกมีอุบายหนึ่งที่จะทำให้ต้าเฉียน ของเราพลิกสถานการณ์จากพ่ายแพ้เป็นชัยชนะที่แม่น้ำฉางเหอได้!"เมื่อพูดจบอํามาตย์หยู ก้าวออกมาด้านหน้าหนึ่งก้าว แล้วทูลต่อฮ่องเต้แห่งต้าเฉียน"ฝ่าบาท ในเมื่อองค์รัชทายาทมีความตั้งใจจะเสนออุบาย เหตุใดจึงไม่ทรงรับฟังสิ่งที่องค์รัชทายาทจะกล่าวเล่า?""บางที องค์รัชทายาทอาจมีความสามารถที่จะเปลี่ยนสิ่งเลวร้าย ให้กลายเป็นสิ่งอัศจรรย์ก็เป็นได้?"เมื่อคำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา บรรดาขุนนางนำโดยอําม

หลินรั่วรั่วที่นอนคว่ำอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ เหมือนแมวตัวน้อยที่เชื่องมากๆฉินฮ่าวที่อยู่ข้างหลัง เหมือนหมาป่าที่หิวโหย ลูบไล้ร่างกายที่บอบบางของนางไม่หยุดร่างกายของหลินรั่วรั่วสั่นเทา นางเป็นหญิงสาวที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์ จะทนต่อการยั่วยุของฉินฮ่าวที่รุนแรงเช่นนี้ได้อย่างไร“องค์...องค์รัชทายาท ขอพระองค์โปรดทรง...ปล่อยหม่อมฉันเถอะเพค่ะ!”น่าเสียดายที่ เมื่อพูดจบ ฉินฮ่าวก็ฮึกเหิมยิ่งขึ้นไปอีก มือทั้งสองข้างบีบคลึงก้นของนางอย่างบ้าคลั่งอย่างที่เคยกล่าวไว้ ที่นี่คือจุดต้องห้ามของหลินรั่วรั่วจึงทำให้เสียงครางของหลินรั่วรั่วดังไปทั่วห้องฉินฮ่าวรู้สึกตื่นเต้น ราวกับลูกธนูที่พร้อมจะถูกปล่อยออกไปโชคดีที่ตอนนี้ ในตำหนักบูรพาอันกว้างใหญ่ ไม่มีใครมาขัดขวางเขาได้ขณะที่ฉินฮ่าวกำลังจะทำให้องค์ชายจิ่นมีเขาอยู่บนหัวอยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องที่เขาปิดไว้อยู่ ก็ดังขึ้นมาเป็นจังหวะ ก๊อกๆๆๆๆ!ในชั่วพริบตา!หลินรั่วรั่วที่อยู่ใต้ร่างของฉินฮ่าว ก็เหมือนกระต่ายที่ตกใจ รีบหนีจากการกอดรัดของฉินฮ่าว แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วจะวิ่งไปซ่อนที่ใต้เตียง!แต่ฉินฮ่าวกลับหัวเราะเยาะ แล้วขัดขวางนางไว

นักปราชญ์แห่งราชวงศ์ก่อน จะเกี่ยวข้องกับ ซื่อจื่อในราชวงศ์ปัจจุบันได้อย่างไร?เรื่องนี้มันช่างแปลกประหลาด!ต้องรู้ไว้ก่อนว่า ที่หอเก๋อหมั่นนั้น จะมีการแข่งขันบทกวีทุกวัน!มันก็เหมือนกับข้อสอบคณิตศาสตร์ในวันที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย!อาจจะมีบางปี ความยากของข้อสอบนั้นเกินหลักสูตร ผู้เข้าสอบก็จะทำไม่ได้เมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าของร้านได้ออกข้อสอบบทกวีเกี่ยวกับภูเขา!ผลปรากฏว่า บทกวีของหลายๆ คนไม่ได้รับการคัดเลือกดังนั้น รางวัลหนึ่งร้อยตำลึง จึงเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งพันตำลึง!เรื่องเช่นนี้ หลายปีถึงจะเจอสักครั้ง!เกาซีฉาง ในฐานะลูกค้าประจำ แน่นอนว่าต้องอยากได้ทองคำหนึ่งพันตำลึงนี้แต่ด้วยความที่เขาถือตัว กลัวว่าถ้าไม่ได้รับการคัดเลือก จะเสียหน้าจึงใช้ความคิดอย่างหนัก คิดอยู่หลายวัน แต่งบทกวีเสร็จ ก็ให้กงกงนำไปเข้าร่วมการแข่งขัน!ผลปรากฏว่า กงกงที่เพิ่งมาถึงหอเก๋อหมั่น ยังไม่ทันได้ส่งผลงาน ผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่งชื่อเยียนถง ก็ได้รับชัยชนะไปแล้ว!มันช่างเป็นเรื่องน่าเสียดายที่สุด!วันนั้น ฉินสุ่ยก็บังเอิญมาซื้อบทกวีพอดี แต่กั๋วซางยังไม่มาไม่รู้ว่าฉินสุ่ยกับกงกงตกลงกันอย่างไร ฝ่ายแรกจึ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลายวันก็ล่วงเลยไปแล้ว!ในช่วงเวลานี้ ฉินฮ่าวอยู่ในตำหนักบูรพาอย่างสงบเสงี่ยมระหว่างนี้ ซื่อจื่อแห่งแคว้นกังฉินสุ่ยก็มาเยือนหลายครั้ง โดยมีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวคือขอซื้อบทกวี!สำหรับฉินฮ่าวแล้ว นี่เหมือนกับมีคนนำเงินมามอบให้ฟรีๆ!โดยไม่รู้ตัว เขาได้สะสมทองคำในคลังส่วนตัวของเขาถึงสองหมื่นตำลึงหลังจากวันที่กลับจากตลาดมืด เขาก็ได้รับข่าวจากพระราชวังฮ่องเต้แห่งต้าเฉียนมีรับสั่งให้เขาควบคุมกองทัพทั้งหก!บัดนี้ ตำหนักบูรพาได้เปลี่ยนโฉมใหม่แล้วความสัมพันธ์ระหว่างจางอู๋เกอ ผู้บัญชาการองครักษ์กับฉินฮ่าวก็สนิทสนมราวกับพี่น้องสาเหตุที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะฉินฮ่าวใจกว้างและเอื้อเฟื้อ!ที่จริงแล้ว ฉินฮ่าวรู้ดีว่าองครักษ์เหล่านี้จะกลายเป็นผู้ติดตามที่ไว้ใจได้ของเขาในอนาคต!ยามคับขัน พวกเขาอาจถึงกับยอมพลีชีพเพื่อเขาได้!พูดตามตรง!แรกเริ่มเมื่อจางอู๋เกอรู้ว่าต้องมาประจำการที่ตำหนักบูรพา เขารู้สึกหงุดหงิดยิ่งนักใครเล่าจะไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย?การติดตามพระองค์เช่นนี้ จะไม่ต้องอดอยากทุกสามมื้อเก้ามื้อหรอกหรือ?ยิ่งไปกว