All Chapters of องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น: Chapter 11 - Chapter 20

ภายในพระราชวัง บรรยากาศเคร่งขรึม อึมครึมขุนนางทั้งฝ่ายพลและฝ่ายทหาร ยืนเรียงแถวเป็นสองแถวอย่างเป็นระเบียบ พวกเขากำลังกระซิบกระซาบกัน ซื่งล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามที่ลุ่มแม่น้ำฉางเหอฮ่องเต้แห่งฉินเฉียน สวมชุดกษัตริย์ที่งดงาม ประทับอยู่บนบัลลังก์ ด้วยท่าทีที่เคร่งขรึมและสง่างามขณะนี้ พระองค์ทรงเต็มเปี่ยมไปด้วยความปีติยินดี!เมื่อครู่ ทหารจากแนวหน้าได้ชัยชนะกลับมา พวกเขากลับมาอย่างยิ่งใหญ่ท่านแม่ทัพฮั่วอวี่ แสดงความสามารถอันยอดเยี่ยมในการรบครั้งนี้ไม่เพียงแต่สามารถฝ่าวงล้อมออกมาได้ แต่ยังสามารถกำจัดทหารของแคว้นฉีได้หลายหมื่นนายได้ เสริมสร้างขวัญกำลังใจให้แก่กองทัพแคว้นต้าเฉียนอย่างมาก!อย่างไรก็ตาม เมื่อมีคนยินดีก็ย่อมมีคนที่เสียใจ!อํามาตย์หยูและองค์ชายจิ่นต่างก็รู้สึกหดหู่ใจอย่างยิ่ง!สิ่งที่อํามาตย์หยูกังวลใจมานานก็เกิดขึ้นในที่สุดที่น่าเศร้ากว่านั้นคือองค์ชายจิ่น ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาได้พักฟื้นอยู่ ร่างกายก็เริ่มดีขึ้นแล้วกำลังจะหาโอกาสแก้แค้นองค์รัชทายาท แต่กลับได้รับพระราชโองการให้เข้าวังอย่างกะทันหันเมื่อมาถึงพระราชวัง เขาก็ได้ทราบว่าองค์รัช

เมื่อออกจากพระราชวังแล้วใจของฉินฮ่าวใจเหมือนกองหญ้ารก รีบไปยังตำหนักบูรพาหวานเอ๋อร์กำลังรอเขาอยู่ที่บ้าน!เมื่อนึกถึงใบหน้าที่สวยงามของหวานเอ๋อร์ ใจของฉินฮ่าวก็ถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะครั้งนี้!ไม่ว่าจะมีใครมาขัดขวาง เขาก็ทำเรื่องสำคัญนี้ได้!เมื่อมองไปที่ตำหนักบูรพา ภาพที่คุ้นเคยค่อยๆ ปรากฏขึ้นแต่ใครจะไปรู้ ในจังหวะนี้ อุบัติเหตุก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน!ไม่รู้ว่าออกมาจากมุมไหนแต่พวกนี้ล้วนมีทักษะ และคล่องแคล่วทั้งนั้นข้ามาล้อมเขาไว้ทันทีเกิดอะไรขึ้น?นี่เป็นการแก้แค้นขององค์ชายจิ่นหรือไม่?โอ้แม่เจ้ามันเป็นความผิดของข้าเองที่ประมาท!หากรู้เช่นนี้ ก็คงจะให้จางอู๋เกอตามมาด้วย!“พวกเจ้าเป็นใคร! รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?”ถึงแม้ใจของฉินฮ่าวจะหวั่นไหว แต่เขาก็ยังคงทำเป็นสงบอยู่!เขาพยายามที่จะยื้อเวลา ถ้าเกิดเสียงดังขึ้นที่นี่ จางอู๋เกอก็อาจจะได้รับข่าวและมาช่วยเขาได้ทันแต่สิ่งที่ฉินฮ่าวไม่คาดคิดนั่นก็คือ ทันทีที่เขาพูดจบ หนึ่งในกลุ่มคนที่ล้อมเขาอยู่ ก็โปรยผงสีขาวใส่เขาโดยไม่พูดอะไร!ทันทีที่สูดดมเข้าไป เขารู้สึกมึนงงตายจริง!มันคือยาสลบ!ครั้งนี้ต้องแพ้แล้ว ฉันจ

เยียนชิงเนียวไม่เคยคิดฝันเลยว่า ในฐานะนักล่า นางกลับกลายเป็นเหยื่อที่ถูกควบคุมได้ในพริบตา!ฉินฮ่าวกล้าได้อย่างไร! ใครให้ความกล้าเช่นนี้แก่เขา?เป็นเพียงแค่สามัญชนต่ำต้อยคนหนึ่ง กล้าดียังไงมาลงมือกับองค์หญิงอย่างนาง!ฉินฮ่าวบ้าไปแล้วหรือ?น่าเสียดาย ที่ฉินฮ่าวไม่ยอมบอกความจริงกับนางที่จริงแล้ว ฉินฮ่าวไม่ใช่สามัญชนต่ำต้อย แต่กลับเป็นองค์รัชทายาทตัวจริงของต้าเฉียน!แรกเริ่มที่ขี้ผึ้งหยดลงบนตัว เยียนชิงเนียวรู้สึกเจ็บปวด แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความเจ็บปวดค่อยๆ ลดลงแล้วสิ่งที่ตามมาก็คือความรู้สึกโล่งสบาย!ความรู้สึกนี้ช่างแสนวิเศษ!ตามหลักแล้ว องค์หญิงอย่างนางถูกเยาะเย้ยดูหมิ่นเช่นนี้ น่าจะทนไม่ได้แต่นางเป็นคนนอกกรอบและท้าทายจารีตประเพณีมาตั้งแต่เด็ก ไม่เช่นนั้นคงไม่คิดอยากเป็นจักรพรรดินีความรู้สึกเจ็บปวดที่แสนสุขนี้ กระตุ้นความปรารถนาในจิตใจลึกๆ ของนาง!“อื้อ…อ้า!”ถึงแม้ปากจะถูกปิดอยู่ แต่นางก็อดรนทนไม่ได้ที่จะร้องออกมาดวงตาและคิ้วของนางแสดงออกถึงความน่าสงสาร“เจ้าอยากพูดอะไร?”เยียนชิงเนียวพยายามร้องครางในลำคอ“บอกแล้วอย่าส่งเสียงดัง ไม่เช่นนั้น ก่อนที่ข้าจะตาย ข้าจะลาก

“ฉินฮ่าว! ไอ้คนชั่ว เป็นเจ้าอีกแล้วนะ!” ดังคำกล่าวที่ว่า ศัตรูเมื่อพบหน้ากันย่อมเกลียดกันยิ่งนัก!องค์ชายจิ่นตะโกนด้วยความโกรธแค้น “เจ้ากล้าบุกเข้ามาในวังของข้า เจ้าจะทำอะไร?”องค์ชายจิ่นคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ว่าเหตุใดองค์รัชทายาทจึงปรากฏตัวในจังหวะนี้!“ข้าจะต้องทำอะไร? เจ้าว่าอย่างไร?”ฉินฮ่าวกัดฟันแน่น ดวงตาแดงก่ำเขารู้ดีว่าองค์ชายจิ่นเป็นคนเลว แต่ไม่คาดคิดว่าคนผู้นี้จะโหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้แม้แต่ภรรยาของตนเองก็ไม่ละเว้น!มันช่างโหดร้ายเกินไป!เมื่อเทียบกับจิตใจที่ไม่ปกติขององค์หญิงแคว้นเยียนแล้ว องค์ชายจิ่นนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าถึงกับสั่งให้องครักษ์ทำเช่นนั้นกับหลินรั่วรั่วได้ ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าองค์ชายจิ่นให้ตายไปเสียยิ่งนักในสองภพนี้ ฉินฮ่าวไม่อาจทนกับคนที่ทำร้ายหญิงสาวได้เลย“นี่เจ้าจะก่อกบฏหรือ?”ฉินหยูมองไปที่องครักษ์ที่องค์รัชทายาทนำมาทุกคนถืออาวุธ สวมเกราะ ทันทีที่กล่าวหาฉินฮ่าวด้วยข้อหาอันใหญ่หลวงอย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ฉินฮ่าวก็หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา“อย่าเอาเรื่องกบฏมาพูดเล่น!”ฉินฮ่าวแสดงสีหน้าดูถูก: “ข้าถามเจ้า ทำไมถึงทำเช่นนั้นกั

บนรถม้าอันหรูหราที่มีเพียงฉินฮ่าวและหลินรั่วรั่วเท่านั้นฉินฮ่าวต้องส่งนางกลับบ้านอย่างปลอดภัย“องค์รัชทายาท หม่อมฉันขอขอบพระทัยพระองค์อย่างสุดซึ้ง หากมิใช่เพราะพระองค์ หม่อมฉันคงมิอาจรอดพ้นความตายไปได้”ในขณะนี้ หัวใจของหลินรั่วรั่วเปรียบเสมือนคลื่นที่โหมกระหน่ำ ไม่อาจสงบลงได้เป็นเวลานานหากมิใช่เป็นเพราะองค์รัชทายาททรงช่วยเหลือ นางคงสิ้นชีพไปแล้วเมื่อได้ยินดังนั้น ฉินฮ่าวที่นั่งอยู่ในรถม้าก็เผยยิ้มออกมาแล้วเขาก็หันไปมองหลินรั่วรั่วงดงามเหลือเกิน!สายตาของฉินฮ่าวจับจ้องไปที่หลินรั่วรั่วอย่างไม่ละสายตาเอวบางเฉียบ โค้งเว้าสวยงาม อกผ่องอิ่มเอิบ ยกขึ้นลงเบาๆ ตามจังหวะการหายใจ น่าหลงใหลแขนเนียนนุ่มดุจหยกขาว ขาเรียวสวยงามซ่อนอยู่ใต้ชายกระโปรง ยิ่งเพิ่มเสน่ห์อันลึกลับเจอแบบใครจะอดทนไหว ฉินฮ่าวรีบขยับตัวไปหาหลินรั่วรั่ว เขาพุ่งเข้าหาหลินรั่วรั่ว และเริ่มขยับมือร่างกายที่บอบบางของหลินรั่วรั่วสั่น อย่างรุนแรงหลังจากถูกเล้าโลมแบบนี้ มือที่อยู่ไม่สุขของ ฉินฮ่าวจับนางไว้และนางก็กรีดร้อง"อ๊า...อือ..."นางร้องออกมาได้เพียงเสี้ยววินาที ก็ปิดปากตัวเองทันที! ที่นี่ไม่ใช่จวนข