บทที่ 14

ปวดหัวแทบระเบิด

ขณะนี้ ความรู้สึกของฉินฮ่าวมันรุนแรงมากที่สุด

ราวกับกำลังตกลงไปในเหวลึก ร่างกายไม่สามารถควบคุมได้ และเหมือนกับตกลงไปอย่างต่อเนื่อง

ความรู้สึกไร้น้ำหนักที่รุนแรงทำให้เขาหายใจไม่ออก

อย่างไรก็ตาม ในขอบเขตแห่งความสิ้นหวัง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป

เหวลึกที่มืดมิดกลับปรากฏแสงสว่างขึ้นมา

ฉินฮ่าวจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก

สิ่งที่เห็นคือหญิงสาวชุดสีเขียว

นางมีใบหน้ารูปไข่ที่สวยงาม รูปลักษณ์ที่สวยงาม ราวกับภาพวาดที่วาดอย่างประณีต

ผมยาวราวกับน้ำตก ไหลลื่นลงบนไหล่ของนาง

และหน้าอกอวบอิ่ม ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ ทำให้คนหลงใหล

เกิดอะไรขึ้น?

นี่คือที่ไหน?

ฉินฮ่าวพยายามกรอกสายตาสำรวจไปรอบๆอีกครั้ง

เขาพบว่านี่คือห้องลับ ห้องลับอันมืดมิด และมีบรรยากาศที่แสนอึดอัด

และในห้อง มีเพียงเขาและหญิงสาวชุดสีเขียวลึกลับเท่านั้น

นี่ไม่ใช่การแก้แค้นขององค์ชายจิ่นอย่างนั้นหรือ?

นอกเสียจากองค์ชายจิ่น เขาก็ไม่มีศัตรูอื่นในแคว้นเฉียนอีกแล้วนะ

“ท่านคือไท่ไป๋จื้อซื่อหรือไม่?”

หญิงสาวชุดสีเขียวเห็นฉินฮ่าวฟื้นขึ้นมา นางนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ สีหน้าเรียบเฉย ถามด้วยน้ำเสียงที่สงบ

ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะทำให้นางรู้สึกได้

และทั่วทั้งตัวของนาง แผ่พลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของผู้ปกครอง ทำให้คนไม่กล้าล่วงเกิน

ได้ยินดังนั้น ฉินฮ่าวรู้สึกตกใจอย่างมาก!

ไท่ไป๋จื้อซื่อ นั่นคือตัวตนปลอมของเขาไม่ใช่หรือ?

ความคิดของฉินฮ่าวหมุนอย่างรวดเร็ว พยายามทำความเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

หลังจากนั้นไม่นาน ฉินฮ่าวก็ดูเหมือนจะเข้าใจบางสิ่งบางอย่าง คิ้วที่ขมวดแน่นก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“เจ้าเป็นเจ้าของหอเก๋อหมั่นหรือไม่?”

ฉินฮ่าวถามด้วยท่าทีที่สงบ: “เจ้ามีจุดประสงค์อะไร? แล้วจับตัวข้ามาทำไม?”

ฉินฮ่าวรู้ว่า ตัวตนปลอมของไท่ไป๋จื้อซื่อ เป็นชื่อที่เขาใช้เมื่อครั้งที่เขาเซ็นชื่อที่หอเก๋อหมั่น

คนเหล่านั้นที่ขอให้เขาเซ็นชื่อ ส่วนใหญ่เป็นนักปราชญ์ธรรมดา!

แต่หอเก๋อหมั่นไม่เหมือนกัน ตลาดมืดนั้นมีภูมิหลังและอำนาจ!

ดังนั้น คนที่จับตัวเขามาจะต้องมาจากตลาดมืดแน่นอน!

แต่ฉินฮ่าวไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมพวกเขาถึงต้องจับตัวเขามาด้วย!

“หึหึ สมกับเป็นที่ปรึกษาของตำหนักบูรพาจริงๆ!”

หญิงสาวชุดสีเขียวค่อยๆลุกขึ้น เดินไปหาฉินฮ่าว มองลงมาที่เขา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย พูดว่า : “ไท่ไป๋จื้อซื่อ มีความคิดที่เฉียบคมจริงๆ! ถูกต้องแล้ว ข้าคือเจ้าของหอเก๋อหมั่น เยียนชิงเนียว!”

ข้า?

เยียนชิงเนียว?

โอ้!

นี่คือองค์หญิงของแคว้นศัตรูไม่ใช่หรือ!

ฉินฮ่าวตกใจมาก ไม่คิดว่าศัตรูจะแทรกซึมเข้ามาได้ถึงขนาดนี้

“ท่านที่มีความสามารถเช่นนี้ ทำไมถึงต้องอยู่แต่ในแคว้นเฉียนเล็กๆ ยิ่งไปกว่านั้น ยังอยู่กับองค์รัชทายาทที่ไร้ประโยชน์ด้วยเล่า!”

น้ำเสียงของเยียนชิงเนียวมีทั้งความดูถูกและเยาะเย้ย และยังมีภัยคุกคามอยู่บ้าง

“ไม่เช่นนั้น ท่านก็มาอยู่กับข้าสิ มาทำงานให้ข้า จะไม่ดีกว่าหรือ?”

เยียนชิงเนียวตรัสด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เด็ดขาด และไม่ลังเล ราวกับว่าหากฉินฮ่าวเอ่ยคำว่า “ไม่” นั่นหมายถึงหายนะที่จะตามมาทันที

“ไปตายซะ! เจ้าต่างหากที่ไร้ประโยชน์!”

ฉินฮ่าวสบถในใจ เขาจะไม่ทำงานให้กับนางอย่างเด็ดขาด

สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหนีไปให้ได้ เพราะตอนนี้เขายังถูกมัดอยู่ ไม่สามารถขยับตัวได้เลย

และโชคดีที่อีกฝ่ายยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา

เมื่อเห็นฉินฮ่าวเงียบ เยียนชิงเนียวคิดว่าเขากำลังพิจารณาข้อดีข้อเสีย

จึงดูเหมือนจะตัดสินใจแน่วแน่

ค่อยๆ ยื่นมือที่ขาวเนียนราวกับหยก ลูบใบหน้าของฉินฮ่าวเบาๆ

น้ำเสียงของเยียนชิงเนียว เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่เย้ายวนใจ ชวนให้หลงใหล

“ไท่ไป๋จื้อซื่อ เพียงแต่มาอยู่กับข้า ข้าจะทำให้ท่านสมใจทุกอย่าง สิ่งที่ข้าให้ท่านได้ เกินกว่าที่ท่านคิดไว้มาก!”

“ตอนนี้แคว้นเฉียนกำลังประสบกับปัญหาภายในและภายนอก การถูกแคว้นเยียนยึดครอง เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น!”

“ท่านฉลาดขนาดนี้ จะมองไม่เห็นอย่างนั้นหรือ?”

ถ้อยคำของเยียนชิงเนียวฟังดูมีเหตุผล

แต่ในสายตาของฉินฮ่าว มันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น!

ต้าเฉียนและแคว้นฉีเพิ่งจะผ่านสงครามที่แม่น้ำฉางเหอมาอย่างดุเดือด

ตามหลักเหตุผล เมื่อทั้งสองฝ่ายเริ่มสงคราม ก็ควรจะเป็นศัตรูกันตลอดไป

แต่ความจริงไม่ใช่เช่นนั้น!

เพราะสงครามในพื้นที่เล็กๆอาจควบคุมได้ แต่ถ้าสงครามปะทุขึ้นอย่างเต็มรูปแบบ สิ่งที่เกี่ยวข้องจะไม่ใช่แค่ความขัดแย้งระหว่างสองประเทศอีกต่อไป

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แคว้นฉี แคว้นเยียน แคว้นซา และแคว้นเฉียน เป็นสี่แคว้นที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ยังมีประเทศเล็กๆ อีกมากมายนอกเหนือจากสี่ประเทศนี้!

การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย อาจทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ที่คาดไม่ถึง ส่งผลกระทบต่อทุกอย่าง!

ดังนั้น การที่แคว้นเยียน จะยึดครองแคว้นเฉียนได้อย่างง่ายดาย นั้นย่อมไม่ง่ายอย่างที่เยียนชิงเนียวพูด

แต่การวิเคราะห์และความเข้าใจเชิงลึกเหล่านี้ ไม่ควรบอกเยียนชิงเนียว

ปล่อยให้นางยังคงหลงอยู่ในโลกแห่งความฝันที่สร้างขึ้นเองต่อไปเถอะ!

ยังคิดจะยึดครองต้าเฉียนอีกหรือ? มันเป็นเพียงความฝันลมๆ แล้งๆเท่านั้น!

ถึงแม้ฉินฮ่าวมีท่าทีที่สบาย ๆ แต่เมื่อตัวเองเจออันตรายจริง ๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง

เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นบทเรียนที่สำคัญมาก

เขาได้ตัดสินใจลับๆ แล้วว่า สิ่งแรกที่เขาจะทำเมื่อกลับไป คือการสร้างปืนไฟให้สำเร็จ

“ไม่นึกเลยว่าไท่ไป๋ จะเป็นที่ต้องตาองค์หญิงแห่งแคว้นเยียน นี่เป็นโชคดีของไท่ไป๋จริงๆ!”

เมื่อฉินฮ่าววางแผนเสร็จแล้ว เขาก็พูด

“ขอบคุณองค์หญิงที่เมตตา! ไท่ไป๋จะทำงานให้องค์หญิงอย่างสุดความสามารถ จนกว่าจะสิ้นลมหายใจ!”

“องค์หญิง ไม่ว่าจะอย่างไรข้าก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว ปล่อยข้าก่อนได้หรือไม่?”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินฮ่าว เยียนชิงเนียวก็ยิ้มเล็กน้อย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นคนขี้ขลาด

ก็ใช่

ถ้าไม่ใช่คนแบบนี้ จะไปอยู่กับองค์รัชทายาทไร้ประโยชน์คนนั้นได้อย่างไร?

แบบนี้ก็ดีแล้ว!

หากเป็นเช่นนั้น อีกฝ่ายก็จะถูกควบคุมไว้ในกำมือของนางอย่างแน่นอน

เยียนชิงเนียวมีความทะเยอทะยานมาก นางต้องการเป็นพระราชินี!

ดังนั้น เยียนชิงเนียวจึงไม่ลังเล นางคุกเข่าลงแล้วแกะเชือกที่มัดฉินฮ่าวออก

แต่สิ่งที่นางไม่คาดคิดนั่นก็คือ ในขณะที่ฉินฮ่าวได้หลุดพ้นจากพันธนาการ

อีกฝ่ายก็กระโจนเข้าใส่นางประดุจเสือ

“ไอสารเลว!”

“แม่สาวน้อย! ยังคิดจะเอาข้าอยู่หรือ?”

“ฝันไปเถอะ! ชอบเล่นมัดใช่ไหม? ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มลองรสชาติการถูกมัดดูบ้าง”

"เห็นชัดว่าฉินฮ่าวมีท่าทางคล่องแคล่วในการหยิบเชือก มือและเท้าของเขากระฉับกระเฉงเพียงแค่ไม่กี่ท่าทาง เยียนชิงเนียวมัดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว"

ฉินฮ่าวมองเยียนชิงเนียวที่นอนอยู่บนพื้น นึกถึงภาพยนตร์สั้นที่เคยดูมาก่อน รู้สึกเหมือนยังขาดอะไรไปบางอย่าง

ทันใดนั้น สายตาของเขาก็ไปสะดุดที่ขาตั้งเทียน!

ฉินฮ่าวยิ้มเจ้าเล่ห์และพูดว่า: “ให้นางได้ลองสัมผัสสิ่งปลุกเร้าเล็กน้อย! เรามาเล่นเกมกันเถอะ"

"พอพูดจบ ฉินฮ่าวก็ดึงชุดของเยียนชิงเนียวออกอย่างหยาบคาย จากนั้นเขาก็ถอดเทียนออก ปล่อยให้หยดเทียนร้อนๆ หล่นลงบนเรือนร่างที่ขาวโพลนของนาง."

"“อา.... ข้าจะฆ่า....”

ฉินฮ่าวตบฉาดลงไปที่ก้นของเยียนชิงเนียวอย่างแรง

“ยังกล้าด่าข้าอีกเหรอ? วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้ดีๆ!”

ฉินฮ่าวแยกขาของเยียนชิงเนียวออก แล้วตามด้วยการหยดขี้ผึ้งที่ร้อนลงรอบๆ บริเวณจุดต้องห้ามของนาง

“อา...เอ่อ...โอ้...”

"รู้สึกดีมาก...รู้สึกดีมาก...ข้ารู้สึกดีมาก!"

“ไม่ อย่าหยุดนะ ทำต่อไป!”

ฉินฮ่าวรู้สึกมึนงงไปเล็กน้อย!

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

เขากลับได้ปลดล็อคด้านที่ไม่เป็นที่รู้จักของเจ้าหญิงจากแคว้นศัตรูอย่างนั้นหรือ?

ช่างน่าสนใจจริงๆ!

แต่เรียกแบบนี้ไม่ได้ ถ้าคนอื่นรู้ตัวและเข้ามา แล้วตัวข้าจะเล่นต่อยังไงล่ะ?

ฉินฮ่าวคิดในใจ เขาจึงคิดจะยัดมือเข้าไปในปากของชิงเนียวในทันที และทันใดนั้นก็ถูกชิงเนียวกอดแน่น…

ชิงเนียวเพียงแค่ดูดนิ้วไปโดยสัญชาตญาณ ทำให้ฉินฮ่าวรู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาหลุดออกไปตามปลายนิ้ว มืออีกข้างจึงไม่สามารถควบคุมได้ กอดเอวชิงเนียวแน่นขึ้น

มังกรอันเกรี้ยวกราดก็พุ่งออกมา ฉินฮ่าวจึงอดทนไม่ไหวอีกต่อไป ได้ยินเสียงฉีกขาดดังขึ้น