หน้าหลัก / ประวัติศาสตร์สมมติ / องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น / บทที่ 38

แชร์

บทที่ 38

ผู้เขียน: จิ่วโม่ยาง

ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-14 13:57:49

เมื่อเห็นฉินฮ่าวเดินเข้ามา ดวงตาที่มืดมนของเด็กชายก็จ้องมองฉินฮ่าว

ฉินฮ่าวเดินไปหาเด็กชาย พบว่าขาข้างขวาของเด็กชายบาดเจ็บ แผลเน่าเปื่อย เนื้อรอบๆ แผลดำคล้ำ มีหนองและเลือดไหลซึมออกมา

“เจ้าชื่ออะไร?”

ฉินฮ่าวพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเป็นธรรมชาติ

เด็กชายไม่รู้ว่าฉินฮ่าวเป็นใคร แต่เขาเป็นเด็กที่เข้าใจความรู้สึก เคยเรียนหนังสือมาบ้าง

ดังนั้น เด็กชายจึงอดทนต่อความเจ็บปวด พูดด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด

“ข้าชื่อเจิ้งกวง กวงแห่งแสงสว่าง!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กชาย เห็นบ้านหลังเล็กๆ มืดๆ แทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลย

ใจของฉินฮ่าวสั่นสะเทือน

ราวกับถูกทุบตีอย่างแรง จนตัวแข็งทื่อ!

แสงสว่าง!

ในโลกนี้ ยังมีแสงสว่างอยู่หรือไม่?

เจิ้งเจี้ยน ผู้ที่ทุ่มเททำงานรับใช้บ้านเมือง ควรจะเป็นผู้ที่เปล่งประกายด้วยแสงแห่งความหวัง!

แต่ชะตาชีวิตของเขากลับไม่เป็นเช่นนั้น!

เหตุผลที่ฉินฮ่าวมาที่นี่ ก็เพื่อจะดูว่าเจิ้งเจี้ยนเป็นคนอย่างไร

ความจริงปรากฏชัดเจน!

“ขาของเจ้า เป็นยังไง?”

หลังจากนั้นไม่นาน ฉินฮ่าวก็ตั้งสติได้ แล้วถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

แต่เมื่อฉินฮ่าวพูดจบ เจิ้งกวงก็เงียบไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อที่ GoodNovel

สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่แล้ว บทต่อไป

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 40
“อย่าคุกเข่า! ลุกขึ้น! ห้ามคุกเข่าอีก!”“คิดว่าข้าจะมาแก้แค้นเจ้าหรือ? ข้าตั้งใจจะช่วยเจิ้งกวงจริงๆ!”“อย่าพูดมาก! เอาเจิ้งกวงไปไว้ข้างนอก ข้าจะผ่าตัดให้!”ฉินฮ่าวพูดจบ ก็มองไปที่หลี่ซือถงหลี่ซือถงไม่ใช่คนโง่ คนที่เรียกตัวเองว่าข้า ก็คือองค์รัชทายาท!นางไม่เคยคิดเลยว่า ฉินฮ่าวที่ดูธรรมดาคนนี้ จะเป็นองค์รัชทายาทผู้ทรงเกียรติแต่ การผ่าตัดหมายความว่าอย่างไร?นางสงสัยมากแต่ต่อมา นางก็เข้าใจฉินฮ่าวให้เจิ้งเจี้ยนสามีภรรยาคู่นี้ ยกเจิ้งกวงไปวางบนแผ่นไม้ที่ทำความสะอาดไว้ในลานแล้วเขาก็หยิบเอาอุปกรณ์ที่ห่อหุ้มอย่างประณีตด้วยหนัง และขวดยาออกมาถูกต้องแล้ว!อุปกรณ์ผ่าตัดเป็นสิ่งที่ฉินฮ่าวได้พยายามอย่างมากในการจัดหาเมื่อไม่นานมานี้ เขาพกติดตัวอยู่เสมอ เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน และขวดนั้นก็บรรจุยาสมุนไพรรักษาแผลชั้นดีวันนี้ มันก็ได้ใช้งานเสียที“ไป ต้มน้ำร้อนมา!”ฉินฮ่าวสั่งหลี่ซือถงด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่นาน น้ำร้อนก็มาถึง ฉินฮ่าวก็นำน้ำร้อนมาล้างมือให้สะอาดจากนั้น เขาก็ใช้เหล้าฆ่าเชื้ออุปกรณ์ผ่าตัดอย่างระมัดระวังฉินฮ่าวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าเคร่งเครียด เริ่มลงมือเขาค่อย
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 39
“เจิ้งกวง เจ้ากลัวเจ็บไหม?”เด็กชายบนเตียง ยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพูด: “ข้าลืมความเจ็บปวดไปแล้ว!”“ดีมาก! ข้าจะรักษาขาให้เจ้า!”ฉินฮ่าวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: “มีเจ็ดส่วนโอกาสที่เจ้าจะลุกขึ้นยืนได้อีก!”“แต่ ก็อาจจะตายได้ เจ้ากล้าไหม?”ไม่ว่ายังไง ในยุคสมัยนี้ การผ่าตัดมีความเสี่ยงสูงมาก!ดังนั้นเขาจึงต้องบอกเจิ้งกวงก่อน ถ้าเด็กชายกลัวตาย เขาก็จะไม่บังคับ!แต่ ก่อนที่เจิ้งกวงจะตอบ เจิ้งเจี้ยนก็คุกเข่าลงไปกับพื้นอย่างหนัก “ตุ๊บ!”“องค์รัชทายาท! โปรดเมตตาเจิ้งกวงด้วย!”เสียงของเจิ้งเจี้ยนสั่นเครือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อได้ยินว่าฉินฮ่าวจะรักษาขาให้ลูกชาย เขาก็ตกใจจนแทบจะเป็นลมนี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!ถึงแม้ว่าช่วงนี้องค์รัชทายาทจะทำตัวไม่เหมือนคนไร้ประโยชน์แล้วก็ตามแต่ไม่เคยได้ยินเลยว่าพระองค์จะรักษาโรค!ถ้าเจิ้งกวงได้รับการรักษาจากองค์รัชทายาท ก็คงต้องตายแน่ๆ!“องค์รัชทายาท โปรดเมตตาเจิ้งกวงด้วย เจิ้งกวงเป็นลูกชายคนเดียวของข้า!”น้ำตาคลอเบ้า เจิ้งเจี้ยนพูด: “กระทรวงการคลังไม่มีเงิน เอาไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยแล้ว”“จะฆ่าจะฟัน ก็ลงมือกับข้าเถอะ!”เจิ้งเจี้ยนคิดว่าอง
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 38
เมื่อเห็นฉินฮ่าวเดินเข้ามา ดวงตาที่มืดมนของเด็กชายก็จ้องมองฉินฮ่าวฉินฮ่าวเดินไปหาเด็กชาย พบว่าขาข้างขวาของเด็กชายบาดเจ็บ แผลเน่าเปื่อย เนื้อรอบๆ แผลดำคล้ำ มีหนองและเลือดไหลซึมออกมา“เจ้าชื่ออะไร?”ฉินฮ่าวพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเป็นธรรมชาติเด็กชายไม่รู้ว่าฉินฮ่าวเป็นใคร แต่เขาเป็นเด็กที่เข้าใจความรู้สึก เคยเรียนหนังสือมาบ้างดังนั้น เด็กชายจึงอดทนต่อความเจ็บปวด พูดด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด“ข้าชื่อเจิ้งกวง กวงแห่งแสงสว่าง!”เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กชาย เห็นบ้านหลังเล็กๆ มืดๆ แทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยใจของฉินฮ่าวสั่นสะเทือนราวกับถูกทุบตีอย่างแรง จนตัวแข็งทื่อ!แสงสว่าง!ในโลกนี้ ยังมีแสงสว่างอยู่หรือไม่?เจิ้งเจี้ยน ผู้ที่ทุ่มเททำงานรับใช้บ้านเมือง ควรจะเป็นผู้ที่เปล่งประกายด้วยแสงแห่งความหวัง!แต่ชะตาชีวิตของเขากลับไม่เป็นเช่นนั้น!เหตุผลที่ฉินฮ่าวมาที่นี่ ก็เพื่อจะดูว่าเจิ้งเจี้ยนเป็นคนอย่างไรความจริงปรากฏชัดเจน!“ขาของเจ้า เป็นยังไง?”หลังจากนั้นไม่นาน ฉินฮ่าวก็ตั้งสติได้ แล้วถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวแต่เมื่อฉินฮ่าวพูดจบ เจิ้งกวงก็เงียบไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 37
เมืองหลวงแบ่งออกเป็น 2 เขต คือ เขตเมืองใต้ที่คึกคักและร่ำรวย และเขตเมืองเหนือที่ทรุดโทรมและยากจนเขตเมืองใต้เป็นที่อยู่ของขุนนางและชนชั้นสูงพวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านเรือนที่โอ่อ่าหรูหรา ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่ายยามค่ำคืน เรือสำราญ โรงโคม ไฟระยิบระยับ มีการแสดงดนตรีและการร่ายรำ ราวกับสวรรค์ในทางกลับกัน เขตเมืองเหนือเป็นที่อยู่ของคนยากจนตรอกซอยแคบๆ บ้านเรือนเก่าทรุดโทรม ท่อน้ำทิ้งเหม็นเน่าผู้คนในที่นี่อาศัยอยู่รวมกันอย่างแออัด เพื่อให้ความอบอุ่นแก่กันและกัน ดิ้นรนดำรงชีวิตอยู่ในมุมหนึ่งของเมืองหลวงความยากลำบากของชีวิตทำให้ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งกาลเวลาในขณะนี้ ในเขตเมืองใต้ ที่บ้านหลังหนึ่งที่ดูทรุดโทรมภรรยาของเจิ้งเจี้ยน หลี่ซือถง กำลังต้มยาอย่างยากลำบากอยู่ภายในบ้านหม้อต้มยาเก่าๆ ควันร้อนลอยขึ้นมาทำให้บ้านที่มืดอยู่แล้วดูมัวไปยิ่งขึ้นหลี่ซือถงเดิมทีมีรูปร่างอวบอั้ม ผิวพรรณขาวเนียน รูปร่างสง่างาม ท่วงท่าสง่าราศี เปี่ยมไปด้วยความอ่อนหวานและสง่างามแต่บัดนี้ นางดูราวกับดอกไม้เหี่ยวเฉา ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาไร้ประกาย ผมถูกมัดอย่างลวกๆ เสื้อผ้าก็เย็บปะ
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บททื่ 36
รองเสนาบดีหลิวจงหนิงพูดเสียงเยาะเย้ยประชดประชันว่า: “โอ้โฮ๋ รัฐมนตรีเจิ้ง แผนการของเจ้าน่ะ คงไม่สำเร็จหรอกมั้ง? ดูท่าทางของเจ้าสิ ทำตัวไม่มั่นใจขนาดนี้ จะคิดแผนการดีๆ ออกมาได้ยังไง?”สีหน้าของเจิ้งเจี้ยนเปลี่ยนไปทันที: “รองเสนาบดีหลิว ข้ายังพูดไม่จบเลย”แต่จู่ๆ จางต้าฝู หัวหน้าแผนกการงบประมาณก็พูดเยาะเย้ยขึ้นมาว่า: “เจิ้งเจี้ยน! อย่ามาทำเป็นคนสำคัญ อย่ามาอวดอำนาจกับพวกเรา! ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าเคยตัดสินใจอะไรที่ประสบความสำเร็จบ้าง? พูดหรือไม่พูด มันต่างกันตรงไหน?”มือของเจิ้งเจี้ยนสั่นเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธ: “หัวหน้าแผนกการงบประมาณจาง เจ้าพูดใส่ร้ายข้าได้ยังไง ข้าเคย…”หลี่ซุ่นหยู หัวหน้าแผนกการคลังก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้าอีก: “เจิ้งเจี้ยน ดูตัวเองสิ เจ้าทำตัวขลาดเขลาแบบนี้ มันเหมือนหัวหน้าแผนกการคลังตรงไหน? ถึงหมาหน้าประตูยังดูมีสง่าราศีกว่าเจ้า!”คำพูดนี้ทำให้ทุกคนหัวเราะลั่น หน้าเจิ้งเจี้ยนแดงก่ำขึ้นมาทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความอับอายหวังฟู่กุย หัวหน้าแผนกเหรียญกษาปณ์มองเจิ้งเจี้ยนอย่างเยาะเย้ย: “พูดตามตรง เจิ้งเจี้ยน ถ้าเจ้าไม่มีความสามาร
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 35
ต้าเฉียน กระทรวงกลาง ศาลาราชการ!นี่คือที่ทำงานของอํามาตย์หยูขณะนี้หยูเฉิงและฉินหยู พร้อมพวกพ้องอีกหลายคน กำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะดังอยู่ตลอดเวลา“ฮ่าๆๆๆ องค์รัชทายาทองค์นั้นช่างโชคร้ายจริงๆ!”สืออัน เสนาบดีกระทรวงกลางเป็นผู้ออกปากก่อน ด้วยสีหน้าเยาะเย้ยถากถาง “ธัญญาหารที่ดีๆ กลับถูกเผาไหม้จนหมดสิ้น!”สืออันดำรงตำแหน่งระดับ 4 ช่วยหยูเฉิงทำงานในราชการซูโยวชิง เสนาบดีระดับ 3 ก็รีบเสริมว่า: “ใช่แล้ว! ได้ยินว่ามีชาวบ้านที่ประสบภัยเสียชีวิตด้วยซ้ำ! ไอ้คนไร้ความสามารถนั่นจะไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยได้อย่างไร? ถ้าจะพูดตามตรง งานอย่างนี้ มีแต่องค์ชายจิ่นอย่างท่านเท่านั้นที่จะทำสำเร็จได้!”ทั้งสองคนนี้เป็นพวกเดียวกับองค์ชายจิ่น เป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอก! ย่อมไม่ลังเลที่จะใส่ร้ายฉินฮ่าว และยกยอฉินหยูแน่นอน พวกเขารู้ดีว่าไฟเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!แต่ใครจะโง่ถึงกับพูดมันออกมาล่ะ!นี่คือวิถีของข้าราชการ คือการรู้เห็นแต่ไม่เปิดเผยได้ยินคำสรรเสริญเยินยอจากพวกสมุน องค์ชายจิ่นก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ทรงยกน้ำชาขึ้นจิบเบาๆ แล้วตรัสว่า“เป็นของข้า ไม่มีใครแย่งไปได้! ฉินฮ่าวไอ
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 34
อย่างไรก็ตาม คำพูดของฉินฮ่าวเพิ่งออกจากปาก สีหน้าขององค์ชายฉินสุ่ยก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที“ฉินฮ่าว เจ้าไม่รู้หรือว่ากระทรวงการคลังเป็นอย่างไรอยู่ในตอนนี้?”ฉินสุ่ยขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงเร่งรีบ: “กระทรวงการคลังไม่มีเงินแล้ว! ดูจากความคิดของข้า เจ้าควรลาออกจากตำแหน่งนี้เสีย!”“พวกข้าพี่น้องรู้จักกันดี ทำไมต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเล่า!”ฉินสุ่ยถอนหายใจยาว ส่ายหัวด้วยความจนใจ“เออ! คำพูดเหล่านี้องค์ชายไม่ควรพูด แต่ก็เพราะเจ้าเป็นเพื่อนรักของข้า!”“ถึงแม้จะไม่ได้เป็นองค์รัชทายาท แต่พวกเราก็เป็นองค์ชายที่ร่ำรวย ใช้ชีวิตอย่างสบายๆ ไม่ใช่หรือ?”ฉินสุ่ยพูดจาอย่างจริงใจเพื่อเกลี้ยกล่อม: “ฉินหยูนั้นไม่ใช่คนดี เจ้าสู้เขาและอํามาตย์หยูไม่ได้หรอก”คนที่ใช้สมองคิดนิดหน่อยก็สามารถเข้าใจได้ว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นฝีมือขององค์ชายจิ่นฉินสุ่ยจริงใจปฏิบัติต่อฉินฮ่าวเหมือนเพื่อนรัก จึงพูดออกมาจากใจจริงเช่นนี้เพราะว่าเขากับตัวตนเดิมมักจะเที่ยวเตร่สนุกสนานด้วยกันอยู่เสมอเขาอดที่จะเห็นฉินฮ่าวพ่ายแพ้ไม่ลง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีการสนับสนุนจากจวนแม่ทัพก็ตามได้ยินคำพูดของฉินสุ่ย ฉินฮ่าวก็ชะง
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 33
เมื่อหวานเอ๋อร์ซื้อของที่ฉินฮ่าวต้องการมาทั้งหมดแล้วฉินฮ่าวก็สั่งหวานเอ๋อร์ให้ไปรออยู่ที่ลานบ้านอย่างจริงจัง ห้ามเข้ามาเด็ดขาดเว้นแต่จะได้รับอนุญาตถึงแม้หวานเอ๋อร์จะสงสัยมาก แต่ก็ทำตามอย่างว่าง่ายฉินฮ่าวที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน หายใจเข้าลึกๆ และเริ่มผสมอย่างเด็ดเดี่ยวมือของเขาสั่นเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่หยิบวัสดุ เขาจะตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำอีก เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากราวกับฝนฉินฮ่าวรู้ดีว่าสิ่งที่เขากำลังทำนั้นอันตรายมากหากเกิดความผิดพลาด ผลที่ตามมาจะคาดไม่ถึงเหตุการณ์เมื่อคืนวนเวียนอยู่ในหัวเขาเหมือนฝันร้าย กระตุ้นเขาอย่างมากหากไม่ใช่เพื่อให้ฉินหยูและหยูเฉิงได้รับผลกรรม เขาจะไม่เสี่ยงขนาดนี้ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เนื่องจากเงื่อนไขจำกัด การสร้างระเบิดด้วยมือเปล่า เสี่ยงต่อชีวิตมาก!ในระหว่างการสร้าง ความเสี่ยงและความไม่แน่นอน อาจทำให้เขาตายได้!ฉินฮ่าวตั้งใจทดลองสัดส่วน ตาไม่กระพริบเวลาราวกับหยุดนิ่ง มีเพียงเสียงหายใจหนักๆ ของเขาที่ก้องอยู่ในห้องเมื่อวัสดุต่างๆ ผสมกัน ก็มีเสียง “ซี่ซี่” ดังขึ้นกล้ามเนื้อทั่วร่างกายของฉินฮ่าวเกร็งตัวขึ้นโดยไม่รู้ตัวโชคดีที
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 32
“ทั้งหมดนี้! พวกเจ้าต้องใช้ชีวิตมาชดใช้!”ฉินฮ่าวตะโกนด้วยความโกรธ เสียงราวกับจะทะลุฟ้าฉินฮ่าวไม่ใช่คนโง่ ถึงแม้หลี่ซื่อจะไม่มา เขาก็เดาได้ว่าเป็นฝีมือขององค์ชายจิ่นแต่ไม่คาดคิดว่า เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย พวกเขาจะโหดร้ายขนาดนี้!มันช่างโหดร้ายทารุณ ละเมิดกฎหมาย!ในขณะเดียวกันโก่วตั้นและคนอื่นๆ ก็วิ่งมาหาฉินฮ่าวโก่วตั้นร้องไห้จนตาบวมแดงเหมือนลูกพลับ“พี่ใหญ่ พ่อข้าตายแล้ว!”“เพื่อช่วยข้าวสาร ท่านถูกไฟไหม้ตาย!”“ใครกันแน่ที่ชั่วร้ายขนาดนี้ เผาข้าวสาร ไม่ให้พวกข้ากิน!”ร่างกายเล็กๆ ของโก่วตั้นสั่นเทา น้ำตาและน้ำมูกเปรอะเปื้อนใบหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวังเด็กๆ คนอื่นๆ ก็ร้องไห้ตาม“ใช่แล้ว!”“พวกข้าแค่อยากมีชีวิตอยู่ มันผิดตรงไหนหรือ?”“อื้อๆๆๆ... ข้าวสารหมดแล้ว ทุกคนจะต้องอดตาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กๆ ใจของฉินฮ่าวรู้สึกเหมือนถูกแทงด้วยมีดที่แหลมคม เจ็บปวดจนหายใจไม่ออกใช่แล้ว!การมีชีวิตอยู่มันผิดตรงไหน?ทำไมแม้แต่สิทธิ์ในการมีชีวิตอยู่ก็ยังถูกพรากไป?ฉินฮ่าวหันไปมองผู้ประสบภัยเดิมที เมื่อแจกข้าว ดวงตาของผู้คนเหล่านี้ยังเต็มไปด้วยความหวังแต่ตอ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

แชร์

บทที่ 38

บางทีคุณอาจจะชอบ

องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน

ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน

รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์

รัชทายาทชะตาฟ้า

แชร์

บทที่ 38

บทที่เกี่ยวข้อง

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 39

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 40

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 1

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 2

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 3

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่4

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 5

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่6

บทล่าสุด

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 40

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 39

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 38

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 37

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บททื่ 36

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 35

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 34

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 33

องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 32

บางทีคุณอาจจะชอบ

องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน

ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน

รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์

รัชทายาทชะตาฟ้า