เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-14 13:57:49บทที่เกี่ยวข้อง
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่6
หลินรั่วรั่วที่นอนคว่ำอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ เหมือนแมวตัวน้อยที่เชื่องมากๆฉินฮ่าวที่อยู่ข้างหลัง เหมือนหมาป่าที่หิวโหย ลูบไล้ร่างกายที่บอบบางของนางไม่หยุดร่างกายของหลินรั่วรั่วสั่นเทา นางเป็นหญิงสาวที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์ จะทนต่อการยั่วยุของฉินฮ่าวที่รุนแรงเช่นนี้ได้อย่างไร“องค์...องค์รัชทายาท ขอพระองค์โปรดทรง...ปล่อยหม่อมฉันเถอะเพค่ะ!”น่าเสียดายที่ เมื่อพูดจบ ฉินฮ่าวก็ฮึกเหิมยิ่งขึ้นไปอีก มือทั้งสองข้างบีบคลึงก้นของนางอย่างบ้าคลั่งอย่างที่เคยกล่าวไว้ ที่นี่คือจุดต้องห้ามของหลินรั่วรั่วจึงทำให้เสียงครางของหลินรั่วรั่วดังไปทั่วห้องฉินฮ่าวรู้สึกตื่นเต้น ราวกับลูกธนูที่พร้อมจะถูกปล่อยออกไปโชคดีที่ตอนนี้ ในตำหนักบูรพาอันกว้างใหญ่ ไม่มีใครมาขัดขวางเขาได้ขณะที่ฉินฮ่าวกำลังจะทำให้องค์ชายจิ่นมีเขาอยู่บนหัวอยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องที่เขาปิดไว้อยู่ ก็ดังขึ้นมาเป็นจังหวะ ก๊อกๆๆๆๆ!ในชั่วพริบตา!หลินรั่วรั่วที่อยู่ใต้ร่างของฉินฮ่าว ก็เหมือนกระต่ายที่ตกใจ รีบหนีจากการกอดรัดของฉินฮ่าว แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วจะวิ่งไปซ่อนที่ใต้เตียง!แต่ฉินฮ่าวกลับหัวเราะเยาะ แล้วขัดขวางนางไว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 7
ฉินฮ่าวออกจากวังบูรพาแล้วตรงดิ่งไปยังตลาดมืดแต่แล้ว พอเดินไปนานเข้า เขาก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่าตนเองเดินหลงทางเพราะว่าที่ผ่านมา เจ้าของร่างเดิมมักจะนั่งเกี้ยวออกไปเสมอ แต่เขากลับต้องเดินเองด้วยสองขาเอาเถอะ เจ้าของร่างเดิมมันช่างไร้ประโยชน์เสียจริงภายในวังบูรพาที่กว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้ ยังไม่มีกงกง เลยด้วยซ้ำ นอกจากหวานเอ๋อร์แล้ว ก็มีองครักษ์อยู่เพียงไม่กี่คนแล้วเขายังเคยด่าและไล่องครักษ์พวกนั้นไปอีกอย่างไรก็ดี ฉินฮ่าวนั้นฉลาดหลักแหลม เขาถามทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพบกับตลาดมืดที่ว่า!เมื่อมองดูร้านค้าตรงหน้า ฉินฮ่าวยิ้มมุมปากเล็กน้อยน่าสนใจจริงๆ!ใครจะคิดว่าตลาดมืด จะเป็นโรงเตี๊ยมเสียได้?โรงเตี๊ยมนั้นชื่อว่า: "หอเก๋อหมั่น" สร้างอย่างโอ่อ่าหรูหรา มีคำประพันธ์คู่แขวนอยู่สองข้างป้ายข้อความขวา: แขกเต็มตึก กลิ่นสุราฟุ้งข้อความซ้าย: คนกลับสู่ฝัน เงาจันทร์ยาว ขณะที่ฉินฮ่าวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีคนมาแตะที่ไหล่ของเขา!หันไปมอง ก็เห็นชายหนุ่มรูปงามในชุดขาว อายุไล่เลี่ยกับตนเอง“เหอๆ องค์รัชทายาทก็ทรงเสด็จมาซื้อบทกวีด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ฉินฮ่าวถึงกับงงไปเล็กน้อยกับบุคคลต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 8
นักปราชญ์แห่งราชวงศ์ก่อน จะเกี่ยวข้องกับ ซื่อจื่อในราชวงศ์ปัจจุบันได้อย่างไร?เรื่องนี้มันช่างแปลกประหลาด!ต้องรู้ไว้ก่อนว่า ที่หอเก๋อหมั่นนั้น จะมีการแข่งขันบทกวีทุกวัน!มันก็เหมือนกับข้อสอบคณิตศาสตร์ในวันที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย!อาจจะมีบางปี ความยากของข้อสอบนั้นเกินหลักสูตร ผู้เข้าสอบก็จะทำไม่ได้เมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าของร้านได้ออกข้อสอบบทกวีเกี่ยวกับภูเขา!ผลปรากฏว่า บทกวีของหลายๆ คนไม่ได้รับการคัดเลือกดังนั้น รางวัลหนึ่งร้อยตำลึง จึงเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งพันตำลึง!เรื่องเช่นนี้ หลายปีถึงจะเจอสักครั้ง!เกาซีฉาง ในฐานะลูกค้าประจำ แน่นอนว่าต้องอยากได้ทองคำหนึ่งพันตำลึงนี้แต่ด้วยความที่เขาถือตัว กลัวว่าถ้าไม่ได้รับการคัดเลือก จะเสียหน้าจึงใช้ความคิดอย่างหนัก คิดอยู่หลายวัน แต่งบทกวีเสร็จ ก็ให้กงกงนำไปเข้าร่วมการแข่งขัน!ผลปรากฏว่า กงกงที่เพิ่งมาถึงหอเก๋อหมั่น ยังไม่ทันได้ส่งผลงาน ผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่งชื่อเยียนถง ก็ได้รับชัยชนะไปแล้ว!มันช่างเป็นเรื่องน่าเสียดายที่สุด!วันนั้น ฉินสุ่ยก็บังเอิญมาซื้อบทกวีพอดี แต่กั๋วซางยังไม่มาไม่รู้ว่าฉินสุ่ยกับกงกงตกลงกันอย่างไร ฝ่ายแรกจึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 9
บทกวี 1 บท อาจจะบอกได้ว่าเป็นขโมยมา!แต่หาก 10 บทล่ะ?นั่นต้องมีความสามารถจริงๆ!ยิ่งไปกว่านั้น บทกวีที่ฉินฮ่าวเอ่ยออกมา ล้วนแต่เป็นบทกวีชั้นเลิศ!คนแบบนี้ จะไปขโมยบทกวีได้อย่างไร?นักปราชญ์สมัยก่อน มักจะถือตัว!ถึงแม้ที่นี่จะเป็นตลาดมืด แต่คนส่วนใหญ่ ก็จะเก็บรักษาผลงานชั้นเยี่ยมไว้กับตัวเอง!ใครๆ ก็อยากมีชื่อเสียง!ตอนนี้ผู้คนในหอต่างก็เข้ามาหาฉินฮ่าว บางคนยังเอาสมุดและปากกาออกมา ขอให้ฉินฮ่าวเซ็นชื่อ!บรรยากาศนั้น เหมือนกับการที่แฟนคลับได้พบปะไอดอลสมัยใหม่!ทุกคนต่างก็ตะโกนว่า กวีผู้ยิ่งใหญ่มาแล้วส่วนเกาซีฉาง เขากำลังโมโหจนกระอักเลือด เพราะได้รับการช่วยเหลือจากคนใช้ จึงหนีไปอย่างอับอาย!เพราะว่า ถ้าอยู่ต่อ ก็คงไม่อาจสู้หน้าใครได้อีกแล้ว!ต่อไปนี้ ก็อย่าได้อวดดีออกมาอีก ขอให้โชคดี อย่าได้เจอกับฉินฮ่าวอีกเลย“ใจเย็นๆ!”“เข้ามาทีละคนๆ!”ฉินฮ่าวยังไม่เคยเห็นสถานการณ์แบบนี้มาก่อน เขารู้สึกสนุกสนาน ถ้ามีคนขอให้เซ็นชื่อ เขาก็จะเซ็นให้ทุกคนที่น่าสนใจกว่านั้น เขาไม่ได้ใช้ชื่อจริง แต่ใช้ชื่อเล่นว่า ไท่ไป๋จื้อซื่อ!เมื่อผู้คนต่างก็แยกย้ายกันไป ฉินฮ่าวก็มารับเงินรางวัลจากการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 10
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลายวันก็ล่วงเลยไปแล้ว!ในช่วงเวลานี้ ฉินฮ่าวอยู่ในตำหนักบูรพาอย่างสงบเสงี่ยมระหว่างนี้ ซื่อจื่อแห่งแคว้นกังฉินสุ่ยก็มาเยือนหลายครั้ง โดยมีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวคือขอซื้อบทกวี!สำหรับฉินฮ่าวแล้ว นี่เหมือนกับมีคนนำเงินมามอบให้ฟรีๆ!โดยไม่รู้ตัว เขาได้สะสมทองคำในคลังส่วนตัวของเขาถึงสองหมื่นตำลึงหลังจากวันที่กลับจากตลาดมืด เขาก็ได้รับข่าวจากพระราชวังฮ่องเต้แห่งต้าเฉียนมีรับสั่งให้เขาควบคุมกองทัพทั้งหก!บัดนี้ ตำหนักบูรพาได้เปลี่ยนโฉมใหม่แล้วความสัมพันธ์ระหว่างจางอู๋เกอ ผู้บัญชาการองครักษ์กับฉินฮ่าวก็สนิทสนมราวกับพี่น้องสาเหตุที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะฉินฮ่าวใจกว้างและเอื้อเฟื้อ!ที่จริงแล้ว ฉินฮ่าวรู้ดีว่าองครักษ์เหล่านี้จะกลายเป็นผู้ติดตามที่ไว้ใจได้ของเขาในอนาคต!ยามคับขัน พวกเขาอาจถึงกับยอมพลีชีพเพื่อเขาได้!พูดตามตรง!แรกเริ่มเมื่อจางอู๋เกอรู้ว่าต้องมาประจำการที่ตำหนักบูรพา เขารู้สึกหงุดหงิดยิ่งนักใครเล่าจะไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย?การติดตามพระองค์เช่นนี้ จะไม่ต้องอดอยากทุกสามมื้อเก้ามื้อหรอกหรือ?ยิ่งไปกว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 11
ภายในพระราชวัง บรรยากาศเคร่งขรึม อึมครึมขุนนางทั้งฝ่ายพลและฝ่ายทหาร ยืนเรียงแถวเป็นสองแถวอย่างเป็นระเบียบ พวกเขากำลังกระซิบกระซาบกัน ซื่งล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามที่ลุ่มแม่น้ำฉางเหอฮ่องเต้แห่งฉินเฉียน สวมชุดกษัตริย์ที่งดงาม ประทับอยู่บนบัลลังก์ ด้วยท่าทีที่เคร่งขรึมและสง่างามขณะนี้ พระองค์ทรงเต็มเปี่ยมไปด้วยความปีติยินดี!เมื่อครู่ ทหารจากแนวหน้าได้ชัยชนะกลับมา พวกเขากลับมาอย่างยิ่งใหญ่ท่านแม่ทัพฮั่วอวี่ แสดงความสามารถอันยอดเยี่ยมในการรบครั้งนี้ไม่เพียงแต่สามารถฝ่าวงล้อมออกมาได้ แต่ยังสามารถกำจัดทหารของแคว้นฉีได้หลายหมื่นนายได้ เสริมสร้างขวัญกำลังใจให้แก่กองทัพแคว้นต้าเฉียนอย่างมาก!อย่างไรก็ตาม เมื่อมีคนยินดีก็ย่อมมีคนที่เสียใจ!อํามาตย์หยูและองค์ชายจิ่นต่างก็รู้สึกหดหู่ใจอย่างยิ่ง!สิ่งที่อํามาตย์หยูกังวลใจมานานก็เกิดขึ้นในที่สุดที่น่าเศร้ากว่านั้นคือองค์ชายจิ่น ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาได้พักฟื้นอยู่ ร่างกายก็เริ่มดีขึ้นแล้วกำลังจะหาโอกาสแก้แค้นองค์รัชทายาท แต่กลับได้รับพระราชโองการให้เข้าวังอย่างกะทันหันเมื่อมาถึงพระราชวัง เขาก็ได้ทราบว่าองค์รัช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 12
“ทุกคนเงียบให้หมด!”ฉินเฉียนมองไปยังท้องพระโรงที่วุ่นวายดังตลาดสด โทสะในใจพลุ่งพล่านขึ้นมาทันทีเขาตบที่พนักพิงของพระราชบัลลังก์อย่างแรง แล้วตะโกนด้วยความโกรธในทันใดนั้น ในราชสำนักก็เงียบสนิทสายตาอันทรงอำนาจของฉินเฉียนจับจ้องไปที่ฮั่วอวี่ แล้วตรัสด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ฮั่วอวี่ บรรดาศักดิ์ที่ข้าประทานให้เจ้านับว่าเป็นการแสดงความจริงใจ มิใช่สิ่งที่จะถอนคืนได้โดยง่าย เจ้าย่อมสมควรได้รับมัน!”ฮั่วอวี่รู้สึกซาบซึ้งในพระวาจาของฮ่องเต้ จึงมิกล้าพูดอะไรอีก รีบก้มลงกราบขอบพระทัยจากนั้น ฉินเฉียนก็หันไปมององค์ชายจิ่น ดวงตาคมกริบ แม้กระทั่งมีโทสะ แล้วตำหนิ“องค์ชายจิ่น บัดนี้เจ้ายิ่งกล้าหาญมากขึ้นทุกวัน กล้าใส่ร้ายรังแกองค์รัชทายาท!”“เจ้ามีหลักฐานหรือไม่ ที่จะพิสูจน์ว่า แผนการเอาชนะศัตรูมาจากคนอื่น?”“หรือเจ้าคิดว่าข้าตามใจเจ้ามากเกินไป จึงเริ่มละเมิดกฎหมาย? หรือเจ้าคิดจะวางแผนลอบปลงพระชนม์องค์รัชทายาท แล้วก่อกบฏ?”องค์ชายจิ่นถูกฉินเฉียนตำหนิจนหน้าซีด คุกเข่าลงกับพื้น ตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้เขาไม่เคยเห็นฉินเฉียนโกรธขนาดนี้มาก่อนยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่คิดว่าการกระทำของตนเอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 13
เมื่อออกจากพระราชวังแล้วใจของฉินฮ่าวใจเหมือนกองหญ้ารก รีบไปยังตำหนักบูรพาหวานเอ๋อร์กำลังรอเขาอยู่ที่บ้าน!เมื่อนึกถึงใบหน้าที่สวยงามของหวานเอ๋อร์ ใจของฉินฮ่าวก็ถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะครั้งนี้!ไม่ว่าจะมีใครมาขัดขวาง เขาก็ทำเรื่องสำคัญนี้ได้!เมื่อมองไปที่ตำหนักบูรพา ภาพที่คุ้นเคยค่อยๆ ปรากฏขึ้นแต่ใครจะไปรู้ ในจังหวะนี้ อุบัติเหตุก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน!ไม่รู้ว่าออกมาจากมุมไหนแต่พวกนี้ล้วนมีทักษะ และคล่องแคล่วทั้งนั้นข้ามาล้อมเขาไว้ทันทีเกิดอะไรขึ้น?นี่เป็นการแก้แค้นขององค์ชายจิ่นหรือไม่?โอ้แม่เจ้ามันเป็นความผิดของข้าเองที่ประมาท!หากรู้เช่นนี้ ก็คงจะให้จางอู๋เกอตามมาด้วย!“พวกเจ้าเป็นใคร! รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?”ถึงแม้ใจของฉินฮ่าวจะหวั่นไหว แต่เขาก็ยังคงทำเป็นสงบอยู่!เขาพยายามที่จะยื้อเวลา ถ้าเกิดเสียงดังขึ้นที่นี่ จางอู๋เกอก็อาจจะได้รับข่าวและมาช่วยเขาได้ทันแต่สิ่งที่ฉินฮ่าวไม่คาดคิดนั่นก็คือ ทันทีที่เขาพูดจบ หนึ่งในกลุ่มคนที่ล้อมเขาอยู่ ก็โปรยผงสีขาวใส่เขาโดยไม่พูดอะไร!ทันทีที่สูดดมเข้าไป เขารู้สึกมึนงงตายจริง!มันคือยาสลบ!ครั้งนี้ต้องแพ้แล้ว ฉันจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 40
“อย่าคุกเข่า! ลุกขึ้น! ห้ามคุกเข่าอีก!”“คิดว่าข้าจะมาแก้แค้นเจ้าหรือ? ข้าตั้งใจจะช่วยเจิ้งกวงจริงๆ!”“อย่าพูดมาก! เอาเจิ้งกวงไปไว้ข้างนอก ข้าจะผ่าตัดให้!”ฉินฮ่าวพูดจบ ก็มองไปที่หลี่ซือถงหลี่ซือถงไม่ใช่คนโง่ คนที่เรียกตัวเองว่าข้า ก็คือองค์รัชทายาท!นางไม่เคยคิดเลยว่า ฉินฮ่าวที่ดูธรรมดาคนนี้ จะเป็นองค์รัชทายาทผู้ทรงเกียรติแต่ การผ่าตัดหมายความว่าอย่างไร?นางสงสัยมากแต่ต่อมา นางก็เข้าใจฉินฮ่าวให้เจิ้งเจี้ยนสามีภรรยาคู่นี้ ยกเจิ้งกวงไปวางบนแผ่นไม้ที่ทำความสะอาดไว้ในลานแล้วเขาก็หยิบเอาอุปกรณ์ที่ห่อหุ้มอย่างประณีตด้วยหนัง และขวดยาออกมาถูกต้องแล้ว!อุปกรณ์ผ่าตัดเป็นสิ่งที่ฉินฮ่าวได้พยายามอย่างมากในการจัดหาเมื่อไม่นานมานี้ เขาพกติดตัวอยู่เสมอ เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน และขวดนั้นก็บรรจุยาสมุนไพรรักษาแผลชั้นดีวันนี้ มันก็ได้ใช้งานเสียที“ไป ต้มน้ำร้อนมา!”ฉินฮ่าวสั่งหลี่ซือถงด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่นาน น้ำร้อนก็มาถึง ฉินฮ่าวก็นำน้ำร้อนมาล้างมือให้สะอาดจากนั้น เขาก็ใช้เหล้าฆ่าเชื้ออุปกรณ์ผ่าตัดอย่างระมัดระวังฉินฮ่าวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าเคร่งเครียด เริ่มลงมือเขาค่อย
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 39
“เจิ้งกวง เจ้ากลัวเจ็บไหม?”เด็กชายบนเตียง ยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพูด: “ข้าลืมความเจ็บปวดไปแล้ว!”“ดีมาก! ข้าจะรักษาขาให้เจ้า!”ฉินฮ่าวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: “มีเจ็ดส่วนโอกาสที่เจ้าจะลุกขึ้นยืนได้อีก!”“แต่ ก็อาจจะตายได้ เจ้ากล้าไหม?”ไม่ว่ายังไง ในยุคสมัยนี้ การผ่าตัดมีความเสี่ยงสูงมาก!ดังนั้นเขาจึงต้องบอกเจิ้งกวงก่อน ถ้าเด็กชายกลัวตาย เขาก็จะไม่บังคับ!แต่ ก่อนที่เจิ้งกวงจะตอบ เจิ้งเจี้ยนก็คุกเข่าลงไปกับพื้นอย่างหนัก “ตุ๊บ!”“องค์รัชทายาท! โปรดเมตตาเจิ้งกวงด้วย!”เสียงของเจิ้งเจี้ยนสั่นเครือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อได้ยินว่าฉินฮ่าวจะรักษาขาให้ลูกชาย เขาก็ตกใจจนแทบจะเป็นลมนี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!ถึงแม้ว่าช่วงนี้องค์รัชทายาทจะทำตัวไม่เหมือนคนไร้ประโยชน์แล้วก็ตามแต่ไม่เคยได้ยินเลยว่าพระองค์จะรักษาโรค!ถ้าเจิ้งกวงได้รับการรักษาจากองค์รัชทายาท ก็คงต้องตายแน่ๆ!“องค์รัชทายาท โปรดเมตตาเจิ้งกวงด้วย เจิ้งกวงเป็นลูกชายคนเดียวของข้า!”น้ำตาคลอเบ้า เจิ้งเจี้ยนพูด: “กระทรวงการคลังไม่มีเงิน เอาไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยแล้ว”“จะฆ่าจะฟัน ก็ลงมือกับข้าเถอะ!”เจิ้งเจี้ยนคิดว่าอง
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 38
เมื่อเห็นฉินฮ่าวเดินเข้ามา ดวงตาที่มืดมนของเด็กชายก็จ้องมองฉินฮ่าวฉินฮ่าวเดินไปหาเด็กชาย พบว่าขาข้างขวาของเด็กชายบาดเจ็บ แผลเน่าเปื่อย เนื้อรอบๆ แผลดำคล้ำ มีหนองและเลือดไหลซึมออกมา“เจ้าชื่ออะไร?”ฉินฮ่าวพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเป็นธรรมชาติเด็กชายไม่รู้ว่าฉินฮ่าวเป็นใคร แต่เขาเป็นเด็กที่เข้าใจความรู้สึก เคยเรียนหนังสือมาบ้างดังนั้น เด็กชายจึงอดทนต่อความเจ็บปวด พูดด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด“ข้าชื่อเจิ้งกวง กวงแห่งแสงสว่าง!”เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กชาย เห็นบ้านหลังเล็กๆ มืดๆ แทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยใจของฉินฮ่าวสั่นสะเทือนราวกับถูกทุบตีอย่างแรง จนตัวแข็งทื่อ!แสงสว่าง!ในโลกนี้ ยังมีแสงสว่างอยู่หรือไม่?เจิ้งเจี้ยน ผู้ที่ทุ่มเททำงานรับใช้บ้านเมือง ควรจะเป็นผู้ที่เปล่งประกายด้วยแสงแห่งความหวัง!แต่ชะตาชีวิตของเขากลับไม่เป็นเช่นนั้น!เหตุผลที่ฉินฮ่าวมาที่นี่ ก็เพื่อจะดูว่าเจิ้งเจี้ยนเป็นคนอย่างไรความจริงปรากฏชัดเจน!“ขาของเจ้า เป็นยังไง?”หลังจากนั้นไม่นาน ฉินฮ่าวก็ตั้งสติได้ แล้วถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวแต่เมื่อฉินฮ่าวพูดจบ เจิ้งกวงก็เงียบไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 37
เมืองหลวงแบ่งออกเป็น 2 เขต คือ เขตเมืองใต้ที่คึกคักและร่ำรวย และเขตเมืองเหนือที่ทรุดโทรมและยากจนเขตเมืองใต้เป็นที่อยู่ของขุนนางและชนชั้นสูงพวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านเรือนที่โอ่อ่าหรูหรา ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่ายยามค่ำคืน เรือสำราญ โรงโคม ไฟระยิบระยับ มีการแสดงดนตรีและการร่ายรำ ราวกับสวรรค์ในทางกลับกัน เขตเมืองเหนือเป็นที่อยู่ของคนยากจนตรอกซอยแคบๆ บ้านเรือนเก่าทรุดโทรม ท่อน้ำทิ้งเหม็นเน่าผู้คนในที่นี่อาศัยอยู่รวมกันอย่างแออัด เพื่อให้ความอบอุ่นแก่กันและกัน ดิ้นรนดำรงชีวิตอยู่ในมุมหนึ่งของเมืองหลวงความยากลำบากของชีวิตทำให้ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งกาลเวลาในขณะนี้ ในเขตเมืองใต้ ที่บ้านหลังหนึ่งที่ดูทรุดโทรมภรรยาของเจิ้งเจี้ยน หลี่ซือถง กำลังต้มยาอย่างยากลำบากอยู่ภายในบ้านหม้อต้มยาเก่าๆ ควันร้อนลอยขึ้นมาทำให้บ้านที่มืดอยู่แล้วดูมัวไปยิ่งขึ้นหลี่ซือถงเดิมทีมีรูปร่างอวบอั้ม ผิวพรรณขาวเนียน รูปร่างสง่างาม ท่วงท่าสง่าราศี เปี่ยมไปด้วยความอ่อนหวานและสง่างามแต่บัดนี้ นางดูราวกับดอกไม้เหี่ยวเฉา ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาไร้ประกาย ผมถูกมัดอย่างลวกๆ เสื้อผ้าก็เย็บปะ
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บททื่ 36
รองเสนาบดีหลิวจงหนิงพูดเสียงเยาะเย้ยประชดประชันว่า: “โอ้โฮ๋ รัฐมนตรีเจิ้ง แผนการของเจ้าน่ะ คงไม่สำเร็จหรอกมั้ง? ดูท่าทางของเจ้าสิ ทำตัวไม่มั่นใจขนาดนี้ จะคิดแผนการดีๆ ออกมาได้ยังไง?”สีหน้าของเจิ้งเจี้ยนเปลี่ยนไปทันที: “รองเสนาบดีหลิว ข้ายังพูดไม่จบเลย”แต่จู่ๆ จางต้าฝู หัวหน้าแผนกการงบประมาณก็พูดเยาะเย้ยขึ้นมาว่า: “เจิ้งเจี้ยน! อย่ามาทำเป็นคนสำคัญ อย่ามาอวดอำนาจกับพวกเรา! ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าเคยตัดสินใจอะไรที่ประสบความสำเร็จบ้าง? พูดหรือไม่พูด มันต่างกันตรงไหน?”มือของเจิ้งเจี้ยนสั่นเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธ: “หัวหน้าแผนกการงบประมาณจาง เจ้าพูดใส่ร้ายข้าได้ยังไง ข้าเคย…”หลี่ซุ่นหยู หัวหน้าแผนกการคลังก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้าอีก: “เจิ้งเจี้ยน ดูตัวเองสิ เจ้าทำตัวขลาดเขลาแบบนี้ มันเหมือนหัวหน้าแผนกการคลังตรงไหน? ถึงหมาหน้าประตูยังดูมีสง่าราศีกว่าเจ้า!”คำพูดนี้ทำให้ทุกคนหัวเราะลั่น หน้าเจิ้งเจี้ยนแดงก่ำขึ้นมาทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความอับอายหวังฟู่กุย หัวหน้าแผนกเหรียญกษาปณ์มองเจิ้งเจี้ยนอย่างเยาะเย้ย: “พูดตามตรง เจิ้งเจี้ยน ถ้าเจ้าไม่มีความสามาร
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 35
ต้าเฉียน กระทรวงกลาง ศาลาราชการ!นี่คือที่ทำงานของอํามาตย์หยูขณะนี้หยูเฉิงและฉินหยู พร้อมพวกพ้องอีกหลายคน กำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะดังอยู่ตลอดเวลา“ฮ่าๆๆๆ องค์รัชทายาทองค์นั้นช่างโชคร้ายจริงๆ!”สืออัน เสนาบดีกระทรวงกลางเป็นผู้ออกปากก่อน ด้วยสีหน้าเยาะเย้ยถากถาง “ธัญญาหารที่ดีๆ กลับถูกเผาไหม้จนหมดสิ้น!”สืออันดำรงตำแหน่งระดับ 4 ช่วยหยูเฉิงทำงานในราชการซูโยวชิง เสนาบดีระดับ 3 ก็รีบเสริมว่า: “ใช่แล้ว! ได้ยินว่ามีชาวบ้านที่ประสบภัยเสียชีวิตด้วยซ้ำ! ไอ้คนไร้ความสามารถนั่นจะไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยได้อย่างไร? ถ้าจะพูดตามตรง งานอย่างนี้ มีแต่องค์ชายจิ่นอย่างท่านเท่านั้นที่จะทำสำเร็จได้!”ทั้งสองคนนี้เป็นพวกเดียวกับองค์ชายจิ่น เป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอก! ย่อมไม่ลังเลที่จะใส่ร้ายฉินฮ่าว และยกยอฉินหยูแน่นอน พวกเขารู้ดีว่าไฟเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!แต่ใครจะโง่ถึงกับพูดมันออกมาล่ะ!นี่คือวิถีของข้าราชการ คือการรู้เห็นแต่ไม่เปิดเผยได้ยินคำสรรเสริญเยินยอจากพวกสมุน องค์ชายจิ่นก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ทรงยกน้ำชาขึ้นจิบเบาๆ แล้วตรัสว่า“เป็นของข้า ไม่มีใครแย่งไปได้! ฉินฮ่าวไอ
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 34
อย่างไรก็ตาม คำพูดของฉินฮ่าวเพิ่งออกจากปาก สีหน้าขององค์ชายฉินสุ่ยก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที“ฉินฮ่าว เจ้าไม่รู้หรือว่ากระทรวงการคลังเป็นอย่างไรอยู่ในตอนนี้?”ฉินสุ่ยขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงเร่งรีบ: “กระทรวงการคลังไม่มีเงินแล้ว! ดูจากความคิดของข้า เจ้าควรลาออกจากตำแหน่งนี้เสีย!”“พวกข้าพี่น้องรู้จักกันดี ทำไมต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเล่า!”ฉินสุ่ยถอนหายใจยาว ส่ายหัวด้วยความจนใจ“เออ! คำพูดเหล่านี้องค์ชายไม่ควรพูด แต่ก็เพราะเจ้าเป็นเพื่อนรักของข้า!”“ถึงแม้จะไม่ได้เป็นองค์รัชทายาท แต่พวกเราก็เป็นองค์ชายที่ร่ำรวย ใช้ชีวิตอย่างสบายๆ ไม่ใช่หรือ?”ฉินสุ่ยพูดจาอย่างจริงใจเพื่อเกลี้ยกล่อม: “ฉินหยูนั้นไม่ใช่คนดี เจ้าสู้เขาและอํามาตย์หยูไม่ได้หรอก”คนที่ใช้สมองคิดนิดหน่อยก็สามารถเข้าใจได้ว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นฝีมือขององค์ชายจิ่นฉินสุ่ยจริงใจปฏิบัติต่อฉินฮ่าวเหมือนเพื่อนรัก จึงพูดออกมาจากใจจริงเช่นนี้เพราะว่าเขากับตัวตนเดิมมักจะเที่ยวเตร่สนุกสนานด้วยกันอยู่เสมอเขาอดที่จะเห็นฉินฮ่าวพ่ายแพ้ไม่ลง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีการสนับสนุนจากจวนแม่ทัพก็ตามได้ยินคำพูดของฉินสุ่ย ฉินฮ่าวก็ชะง
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 33
เมื่อหวานเอ๋อร์ซื้อของที่ฉินฮ่าวต้องการมาทั้งหมดแล้วฉินฮ่าวก็สั่งหวานเอ๋อร์ให้ไปรออยู่ที่ลานบ้านอย่างจริงจัง ห้ามเข้ามาเด็ดขาดเว้นแต่จะได้รับอนุญาตถึงแม้หวานเอ๋อร์จะสงสัยมาก แต่ก็ทำตามอย่างว่าง่ายฉินฮ่าวที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน หายใจเข้าลึกๆ และเริ่มผสมอย่างเด็ดเดี่ยวมือของเขาสั่นเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่หยิบวัสดุ เขาจะตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำอีก เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากราวกับฝนฉินฮ่าวรู้ดีว่าสิ่งที่เขากำลังทำนั้นอันตรายมากหากเกิดความผิดพลาด ผลที่ตามมาจะคาดไม่ถึงเหตุการณ์เมื่อคืนวนเวียนอยู่ในหัวเขาเหมือนฝันร้าย กระตุ้นเขาอย่างมากหากไม่ใช่เพื่อให้ฉินหยูและหยูเฉิงได้รับผลกรรม เขาจะไม่เสี่ยงขนาดนี้ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เนื่องจากเงื่อนไขจำกัด การสร้างระเบิดด้วยมือเปล่า เสี่ยงต่อชีวิตมาก!ในระหว่างการสร้าง ความเสี่ยงและความไม่แน่นอน อาจทำให้เขาตายได้!ฉินฮ่าวตั้งใจทดลองสัดส่วน ตาไม่กระพริบเวลาราวกับหยุดนิ่ง มีเพียงเสียงหายใจหนักๆ ของเขาที่ก้องอยู่ในห้องเมื่อวัสดุต่างๆ ผสมกัน ก็มีเสียง “ซี่ซี่” ดังขึ้นกล้ามเนื้อทั่วร่างกายของฉินฮ่าวเกร็งตัวขึ้นโดยไม่รู้ตัวโชคดีที
องค์รัชทายาทผู้มีเสน่ห์เหลือล้น บทที่ 32
“ทั้งหมดนี้! พวกเจ้าต้องใช้ชีวิตมาชดใช้!”ฉินฮ่าวตะโกนด้วยความโกรธ เสียงราวกับจะทะลุฟ้าฉินฮ่าวไม่ใช่คนโง่ ถึงแม้หลี่ซื่อจะไม่มา เขาก็เดาได้ว่าเป็นฝีมือขององค์ชายจิ่นแต่ไม่คาดคิดว่า เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย พวกเขาจะโหดร้ายขนาดนี้!มันช่างโหดร้ายทารุณ ละเมิดกฎหมาย!ในขณะเดียวกันโก่วตั้นและคนอื่นๆ ก็วิ่งมาหาฉินฮ่าวโก่วตั้นร้องไห้จนตาบวมแดงเหมือนลูกพลับ“พี่ใหญ่ พ่อข้าตายแล้ว!”“เพื่อช่วยข้าวสาร ท่านถูกไฟไหม้ตาย!”“ใครกันแน่ที่ชั่วร้ายขนาดนี้ เผาข้าวสาร ไม่ให้พวกข้ากิน!”ร่างกายเล็กๆ ของโก่วตั้นสั่นเทา น้ำตาและน้ำมูกเปรอะเปื้อนใบหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวังเด็กๆ คนอื่นๆ ก็ร้องไห้ตาม“ใช่แล้ว!”“พวกข้าแค่อยากมีชีวิตอยู่ มันผิดตรงไหนหรือ?”“อื้อๆๆๆ... ข้าวสารหมดแล้ว ทุกคนจะต้องอดตาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กๆ ใจของฉินฮ่าวรู้สึกเหมือนถูกแทงด้วยมีดที่แหลมคม เจ็บปวดจนหายใจไม่ออกใช่แล้ว!การมีชีวิตอยู่มันผิดตรงไหน?ทำไมแม้แต่สิทธิ์ในการมีชีวิตอยู่ก็ยังถูกพรากไป?ฉินฮ่าวหันไปมองผู้ประสบภัยเดิมที เมื่อแจกข้าว ดวงตาของผู้คนเหล่านี้ยังเต็มไปด้วยความหวังแต่ตอ
