All Chapters of ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2: Chapter 31 - Chapter 40

ซุนเจอหนีนั่งไปบนหลังม้าองอาจ สมกับอาภรณ์ที่สวมในชุดเกราะแม่ทัพเต็มยศ“องค์หญิงขอรับวันนี้มีเกี้ยวที่ฝ่าบาทประทานมาเพื่อการเดินทางที่ยาวนานเกรงว่าองค์หญิงจะลำบากหากต้องนั่งบนหลังม้า” รองแม่ทัพกุ้ยเหยียนซารองแม่ทัพที่สี่ (มีรองแม่ทัพสี่คน) เอ่ยปากยิ้มๆซุนเจอหนี่ส่ายหน้าไปมา“องค์หญิงจะไปพบท่านอ๋อง ข้าน้อยหมายถึง ชินหวางอ๋องที่องค์หญิงเคยชื่นชมหากยังเกาะไปบนหลังม้าข้าน้อยเกรงว่าพอไปถึงแคว้นฉี เกรงว่าจะดูไม่ดีนั่งไปบนเกี้ยวเชิดหน้างดงามพอไปถึงท่านอ๋องจึงประทับใจเมื่อได้พบหน้า” หลุบตามองพื้น เผลออมยิ้มจริงด้วยสินางอยากให้ชินหวางอ๋องที่ไมไ่ด้พบกันแสนนานเมื่อพบกันครั้งนี้จะต้องพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาตอนนี้ ซุนเจอหนี่ในตอนนั้นที่พบกัน รอนแรมในสนามรบราวบุรุษจะให้ความน่าประทับใจไม่มี“ให้ เสี่ยวหวินไปกับข้า นำเอาหีบใส่อาภรณ์ชุดฮันฝูไปด้วยไปถึงแคว้นฉีข้าจะเปลี่ยนอาภรณ์ไม่สวมชุดแม่ทัพ” เหยียนซาอมยิ้ม“กลัวว่าท่านอ๋องจะได้พบหญิงงามเสียแล้วในคราวนี้”“หุบปากท่านเสียรองแม่ทัพที่สี่ ที่ข้าไม่สวมอาภรณ์และชุดเกราะไปเพราะเกรงว่าชาวบ้านและคนของแคว้นฉีจะพากันแตกตื่นคิดว่าแคว้นเป่ยของเรายกทัพทำสงครามแค่ป้

“ท่านอ่องท่านอ๋อง พระชายารองไปแล้วขอรับ” ชินหวางอ๋อง ขมวดคิ้วคมเข้าหากันฟาหรานสังเกตท่าทีของชินหวางอ๋องกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“ไปไหน แล้วใครอนุญาตนาง”“เอ่อ ก็พระชายารองไปกับคนของบ้านเสิ่น”“ข้าไม่ได้ถามว่าไปกับใครข้าถามว่าใครอนุญาตให้นางไป” ตวาดเสี่ยวอูจนหัวหด“เอ่อไม่มีใครอนุญาตแต่พระชายารองก็ไม่ไปกับจวิ้นหวังเสียหน่อย แล้วก็มีคนของบิดามารับอย่างดี เสี่ยวอูอย่างไรจะกล้าห้าม ท่านอ๋องเองเถอะก็จะกล้าห้ามสิ่งที่บิดาใต้เท้าเสิ่นทำเพื่อบุตรีหรือไร…”หยุดคำพูดที่กำลังจะบอกว่ายิ่งไปทำผิดกับซีหรูไว้ใต้เท้าเสิ่นกำลังหมายหัวชินหวางอ๋องชะรอยจะไม่ให้กลับจวนอ๋องให้กลับไปที่จวนขุนนางกรมคลังเสียแล้วชินหวางอ๋องที่ทำได้เพียงมองหน้าทำตาปริบๆ จะกล้าต่อกรกับพ่อตาอย่างใต้เท้าเสิ่นที่เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทและยังโกรธจริงรักจริงอย่างนั้นหรือ“คิดแทนข้าอย่างนั้นหรือเดี๋ยวนี้เจ้า เสี่ยวอูเจ้ากล้าคิดแทนข้าอย่างนั้นหรือ แล้วปล่อยให้พระชายารองกลับไปมีทหารอารักขาหรือไมาหากเป็นอะไรไปแล้วคนที่ผิดไม่ใช่ข้าหรือไร”“ใต้เท้าเสิ่นส่งคนมาอารักขาเป็นยอดฝีมือถึงยี่สิบสองคน แล้วก็ยังมีขบวนของเสวี่ยเต๋ออ๋องที่ตามหลังไปอีก”“เช

ซีหรูกุมใบหน้าข้างซ้ายไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือเสี่ยเต่อต๋องรอด้วยใจจดจ่อแต่อีกคนก็ยังลังเลไม่กล้าเปิดเผยใบห้าที่บัดนี้แผ่นหนังอัปลักษณ์ยังติดเรียบร้อยดี“ฮะฮะฮะฮ่าาาาาาข้าแค่ล้อเล่นข้าหาใช่คนที่ใจดำเพียงนั้นคมกระบี่ไม่ถูกจุดสำคัญเพียงตอนนี้ซือซือก็คงกำลังช่วยเสี่ยวไป๋ มือสังหารล่าถอยแล้ว ไม่ต้องกังวลขบวนของเรามีหมอดีเพราะข้าออกตามหาคุณหนูเสิ่นอาจได้รับบาดเจ็บจึงได้นำตัวท่านหมอติดขบวนมาด้วย” ซีหรูผ่อนลมหายใจช้าๆ“ไม่ได้กดดันเจ้าเสียหน่อยไม่ให้ดูก็ไม่ดูเสวี่ยเต๋ออ๋องหาใช่คนที่บังคับ ขืนใจหญิงใดยิ่งหญิงที่งดงามเช่นเจ้าเสวี่ยเต่ออ๋องไม่มีทางจะบังคับใจโรงเตี๊ยม“ลงมือรุนแรงเกินไปไหม”อ้ายหลัวปิงเอ่อถอนหายใจ “เจ้านั่นตั้งใจจะฆ่าหลานข้าจำต้องเข้าแทรกแซง”“เปิดหน้าหลานสาวเพื่อให้ เสวี่ยเต๋ออ๋องได้เห็นแบบนี้เสวี่ยเต๋ออ๋องก็ได้เปรียบสินะ อย่างไรกัดไม่ปล่อย คนที่ไม่เคยเห็นใบหน้างงดงามของซีหรูอย่างชินหวางอ๋องจำต้องถอดใจใช่ไหม นี่ข้าพลาดอะไรไปใช่ไหม”“ฮะฮะฮะฮ่าาาา วางเดิมพันเข้าข้างชินหวางอ๋องก็ต้องหาทางช่วยให้เขาตาสว่างเหมือนข้าสิข้าใช้กระบี่ช่วยเปิดแผ่นหนังให้เสวี่ยเต่ออ๋องได้เห็นใบหน้าที่แท้จร

ซีหรูดิ้นรนฮึดฮัดแต่อีกคนกอดไว้แน่นแทบไม่ให้ขยับตัว“เสี่ยวอู เสี่ยวอู” เสี่ยวอูวิ่งเหยาะเข้ามา“เอาเครื่องนอนมาคืนนี้ข้าง่วงแล้วและจะนอนกับพระชายาของข้า เสี่ยวเต๋ออ๋องเชิญ” สั่งเสี่ยวอูไล่เสวี่ยเต๋ออ๋อง แล้วดึงมือซีหรูที่ยังพยายามจะแกะมือเหนียวนั้นออกไปที่แท่นนอน เสวี่ยเต๋ออ๋องกลืนน้ำลายลงคอยากเย็นก่อนจะสะบัดชายเสื้อก้าวเดินจากไป“โครมมมมม"เสวี่ยเต๋ออ๋องกวาดมือไปบนโต๊ะที่วางทั้งกาน้ำชาและขนมก้อนอารมณ์โกรธพุ่งสูงปรี๊ด“ชินหวางอ๋องข้ากับท่านคงต้องตายกันไปข้างหนึ่ง”“ท่านอ๋อง” ฉีก้านก้มหน้ารับผิด“อย่าทรงโมโหมากไปกว่านี้เลย”“เชอะกล้าพูดแบบนี้กับข้าหรือ หาทางกำจัดชินหวางอ๋องเสียท่าทีโอหังของเขาทำทีเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งที่ข้าเป็นคนที่พบซีหรูก่อน” เสวี่ยอ๋องนิ่งงัน เกือบลืมไปว่าซีหรูกับใบหน้างดงามที่เขาเห็นเพียงแวบเดียวนั่นคืออะไรกันแน่ เขาแน่ใจว่านางต้องการปกปิดอน่เพราะแผ่นหนังที่ถุกคมกระบี่ดึงให้เผยอออกนั้นไม่มีร่องรอยของโลหิตแม้แต่น้อย“ฉีก้าน ทำเรื่องหนึ่งให้ข้า” ฉีก้านประสานมือ เสวี่ยเต๋ออ๋องถอนหายใจยาวกระโจมกลาง“ปล่อยข้านะ”“หืออให้ปล่อยอย่านั้นหรือ เดิมก็หนีมาแล้วถูกคนปองร้ายบิด

จวนอ๋องไร้พ่ายเกี้ยวจอดลงพร้อมกับขบวนทัพของชินหวางอ๋องใต้เท้าเสิ่นที่ยืนรีรอสีหน้าบ่งบอกอารมณ์ขุ่นมัว“ชินหวางอ๋องลงจากหลังม้าตรงเข้าไปรับซีหรูลงจากเกี้ยว ใต้เท้าเสิ่นยิ้มหยัน“ท่านพ่อตา ท่านพ่อ” ทั้งสองรีบมาคารวะใต้เท้าเสิ่นที่ยืนรีรอหน้าจวนอ๋องไร้พ่าย“ได้ยินว่าถูกมือสังหารลอบทำร้ายระหว่างทาง” พูดกับซีหรูแต่เหลือบตามองชินหวางอ๋อง“ค่ะ แต่ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร มีเพียงสาวใช้ของจวนอ๋องที่เข้าขวางคมกระบี่จึงทำให้นางบาดเจ็บ”“การป้องกันหละหลวมสินะ ฮึฮึไม่สมกับเป็นอ๋องไร้พ่ายปล่อยให้มือสังหารเข้าถึงตัวชายารองก่อนนั้นก็ลักพาตัวบุตรีของข้าจากจวนอ๋องได้อย่างง่ายดาย เช่นนั้นวันนี้พ่อจึงมารับเจ้ากลับบ้านเรา” ชินหวางอ๋องเหลือบตามองพ่อตาที่ก่อนนั้นฝ่าบาทเคยบอกว่าอ่อนน้อมถ่อมตนวันนี้มาพบเขาที่เป็นถึงชินหวางอ๋องกลับมีท่าทีชวนให้“ข้ายังเป็นสามีและนางคือชายารองของข้า”“เชอะก็แค่ชายารอง ท่านมีใจหมายมาดแต่งตั้งชายาเอกอยู่แล้วเงื่อนไขอะไรของฝ่าบาทไม่น่าจูงใจสักนิดสินะอุ่นเตียงกับชายารองใบหน้าอัปลักษณ์ให้ตั้งครรภ์แล้วค่อยแต่งกับชายาเอกลำบากเสียจริงมิสู้ให้ลูกข้าหายไปหรือหาเรื่องจนนางอยู่ไม่ได้ซีหรูกล