All Chapters of ดอกบัวในสงคราม: Chapter 51 - Chapter 60

“อาหย่อยยยย” เหลียนฮวาตะโกนด้วยความสุขใจ จับแก้มกลมหลับตาพริ้ม ลิ้มรสอาหารที่ท่านพ่อท่านลุงผลัดกันป้อน โรงเตี๊ยมแห่งนี้อาหารช่างเป็นเลิศ นางมองอาหารหลายจานที่ทยอยนำมาเสิร์ฟ อาหารปรุงสุกอย่างไรก็ดีกว่าอาหารสำเร็จรูปแบบในโลกก่อนนางอยู่แล้ว เสียดายบอทเต้กับโรบอทไม่จำเป็นต้องกินอาหาร ถ้าทั้งสองได้มาชิมคงจะคิดไม่ต่างกัน“โรบอทแค่เห็นเจ้านายกินก็มีความสุขแล้วขอรับ” เสียงแว่วของโรบอทดังผ่านความคิด ส่วนบอทเต้ไปปฏิบัติภารกิจที่นายท่านมอบหมายไว้อยู่ ท่านพ่อบอกว่าพวกเราไม่ต้องกลัวสายตาสงสัยของคนในหมู่บ้านอีกแล้ว สามารถใช้เงินที่หามาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาได้อย่างเต็มที่ ส่วนท่านลุงเองก็มีเงินเก็บเยอะขึ้น เพราะไม่ต้องมีปลิงคอยสูบเงินแถมยังออกล่าสัตว์เกือบทุกวันกับท่านพ่อ นอกจากนี้ยังมีอาชีพเสริมเป็นนายหน้านำของในมิตินางไปขาย นางแบ่งปันเงินแต่ล่ะส่วนที่ได้มาให้เท่ากันทุกคนทุกวันนี้ในกระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่ท่านพ่อซื้อให้ยังนอนอยู่ในมิติ ซึ่งเต็มไปด้วยเหรียญหนักอึ้งจนยกไม่ไหว ต้องให้พ่อกับลุงช่วยยก หลังกินข้าวเสร็จ พวกเราจะไปโรงเตี๊ยมสำหรับแลกเงินกันต

    “ฮึก ฮึก” เจียวลู่หลังจากกลับจากร่ำลาพี่ใหญ่และทุกคน แอบมานั่งร้องไห้หลังครัวคนเดียว จุดเดิมที่เขาเคยนั่งกินปลาที่พี่ใหญ่แอบย่างให้กิน เขาคิดถึงพี่ใหญ่ พี่ใหญ่เป็นคนเดียวที่ดีกับเจียวลู่จากใจจริงในบ้านหลังนี้เรื่องเกิดขึ้นหลังจากที่เจียวลู่แอบไปได้ยินว่าจางหมิ่นติดเงินพนันในตอนที่พวกผู้คุมบ่อนมาตามทวงหนี้ถึงหน้าบ้าน ช่วงนั้นไม่มีใครอยู่บ้านนอกจากเจียวลู่และจางหมิ่น เจียวลู่จึงได้ยินเรื่องราวทั้งหมด และโดนจางหมิ่นขู่ว่าถ้านำเรื่องไปบอกใครจะจัดการเขา  เด็กน้อยที่กลัวว่าจะโดนพี่สามตี จึงปิดปากเงียบ วันต่อมาจางหมิ่นตัดสินใจขอเงินนางจ้านโดยอ้างว่านำไปลงทุน นางจ้านที่เห็นดีเห็นงามกับบุตรชายให้เงินที่พึ่งได้รับมาหมาดๆไปทั้งหมด เรื่องราวเหมือนจะจบลงแค่ตรงนั้นทว่าผ่านไปเกือบเดือนจางหมิ่นกลับไปเล่นพนันอีก จนกระทั่งพวกคุมบ่อนตามมาทวงอีกรอบ คราวนี้เรื่องเลยแดงขึ้น เนื่องจากตอนนั้นทุกคนอยู่บ้านกันหมด ยกเว้นเหยาฉือที่โดนนางจ้านไล่ออกจากบ้านไปแล้ว ด้วยเงินที่ค้างไว้หลายเหรียญเงิน พวกเขาไม่สามารถหามาจ่ายได้ พวกคุมบ่อนเลยจะ

   “อึก ที่นี่ที่ไหนกัน” เฟลิกซ์ตื่นขึ้นมาอีกทีในที่แปลกประหลาด รอบตัวเขาเต็มไปด้วยความมืดมิด ทว่าแสงสลัวจากแสงจันทร์ที่สาดส่องทำให้ยังคงเห็นภายในห้องนอน เตียงขนาดใหญ่ รอบห้องกลับว่างเปล่า“อะ โอ้ย…” พอขยับตัวลุกขึ้น ความเจ็บปวดบริเวณศีรษะแล่นเข้ามารวดเร็วจนกุมหัวร้องออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่“องค์ชายตื่นแล้วหรือเพคะ” จู่ๆเสียงของหญิงนางหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาหน้าตาแตกตื่นระคนเป็นห่วง นางจุดตะเกียง รีบเข้าไปดูอาการองค์ชาย“บอกมาที่นี่ที่ไหน แล้วคุณเป็นใคร” เฟลิกซ์ยังคงกุมหัวที่เจ็บไว้ ท่าทีระแวงมองคนแปลกหน้า ถามเสียงดังลั่น ทว่าสิ่งที่เขาพึ่งรู้สึกตัวอีกอย่างคือเสียงที่เปล่งออกมาไม่ใช่เสียงของเขา ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาดูด้วยท่าทีแตกตื่น แขนขาเล็กนี่มันอะไรกัน เขามาอยู่ที่ไหนกันแน่ ความทรงจำล่าสุดที่พอจะนึกออกคือเขานอนหลับแล้วฝันไป ในฝันนั้นช่างมีความสุขเหลือเกิน เขาได้พบกับท่านแม่ นางบอกว่าเขาจะได้พบกับคนที่ตามหา หรือว่า“ฮื่อ เจ้าชายเพคะ จำแม่นมไม่ได้หรือ ใครก็ได้ตามหมอหลวงมาดูองค์ชายที” ผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นแม่นมร้องอย่างแตกต

   1 ปีผ่านไปปัก ปัก“องค์ชายทรงเบามือให้กระหม่อมบ้างพะย่ะค่ะ” ผู้เป็นองครักษ์ร้องโอดครวญ นี่ก็ผ่านไป 1 ปี แล้วที่เฟลิกซ์มาเข้าร่างองค์ชายหยางหลง หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปมาก โดยเฉพาะการมีตัวตนขององค์ชายห้า  ผู้คนเริ่มมองหยางหลงเปลี่ยนไป นับจากวันที่ทวงสิทธิกับเว่ยฮ่องเต้  สิ่งที่เรียกร้องไปก็ได้รับครบ เหมือนจะได้รับมากกว่าเดิมด้วย เพราะไม่นานจากนั้นเขาก็ได้รับนางกำนัลมาเพิ่มอีกหลายนาง  และมีองครักษ์ประจำตัวเคยมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่องค์ชายสี่ซึ่งอายุมากกว่าแค่ 2 ปี เข้ามากลั่นแกล้งหยางหลง แต่ก็โดนตอกกลับร้องไห้ขี้มูกโป่งไปฟ้องมารดา พระสนมถึงขั้นมาชี้หน้าด่าองค์ชายห้าถึงหน้าตำหนัก ทว่านอกจากองค์ชายห้าจะไม่สนใจยังทำเป็นหูทวนลม จนพระสนมต้องแล่นไปฟ้องฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้แล้วไง ในเมื่อหยางหลงยังเคยทำให้ฮ่องเต้หน้าแตกกลางท้องพระโรงมาแล้ว เรื่องจึงได้จบลงแค่นั้น หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้ามารังแกองค์ชายห้าหยางหลงอีกเลยในทุกๆวันเขาจะฝึกซ้อมกับองครักษ์จนฝีมือรุดหน้าไปไกลกว่าเกินจะบรรยาย ไม่แน่อาจ

   “องค์ชายเกิดเรื่องใหญ่แล้วเพคะ องค์ชาย แฮ่กๆ...”“เสียงดังเอะอะอันใด เจ้ามีเรื่องอะไรงั้นรึ” แม่นมที่นั่งคุมนางกำนัลทำความสะอาดเครื่องเรือนอยู่ หันมาเอ็ดนางกำนัลนางหนึ่งที่ทำหน้าตื่นตกใจ ร้องเรียกเสียงดัง แม้องค์ชายจะไม่ค่อยถือยศนายบ่าว แต่ก็อดส่ายหน้าเหนื่อยใจกับนางกำนัลพวกนี้ไม่ได้ เห็นองค์ชายใจดีหน่อย มารยาทเริ่มบกพร่องขึ้นทุกวัน“แม่นมเกิดเรื่องใหญ่ แฮ่กๆ ละ แล้วเจ้าค่ะ เมื่อกี้ข้าได้ยินพวกนางกำนัลหลวงพูดคุยกัน” นางกำนัลหอบหายใจจากการวิ่งหน้าตั้งเข้ามารายงาน“ค่อยๆพูดค่อยๆจาก็ได้ องค์ชายห้าไม่อยู่หรอก”“ตะ แต่ว่าเราจะทำยังไงดีแม่นม พวกนั้นคุยกันให้แซ่ดว่าฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้แม่ทัพจัดการประลองขึ้นแทนการล่าสัตว์” “ปกติก็มีทุกปีไม่ใช่หรือ” แม่นมแย้งอย่างไม่ใส่ใจ  ถ้าปีนี้จะเปลี่ยนเป็นการประลองก็ไม่เห็นแปลก ใครๆก็รู้ฮ่องเต้ทรงชื่นชอบความตื่นเต้น ท้าทายไม่น้อย และผู้ชนะก็คงเป็นองค์ชายหนึ่งเหมือนเดิม“ที่สำคัญฮ่องเต้มีกฎใหม่ว่าการประลองไม่จำกัดอายุนี่สิเจ้าคะ!!” นางกำนัลพูดอย่างเป็นกังวล เ