All Chapters of ดอกบัวในสงคราม: Chapter 91 - Chapter 100

  ตัดกลับมายังสถานการณ์หลังจากเหลียนฮวาได้ยื่นดาบให้กับเฟยจิน เนื่องจากด้านหลังค่ายแห่งนี้ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว นางจึงหลบออกมายืนมองอยู่ตรงป่าไม่ใกล้ไม่ไกล“เจ้าคงสงสัยเกี่ยวกับข้าสินะ” พูดขึ้นเพราะรู้ว่าเขาตามมาอยู่“…” หยางหลงรอฟังเงียบๆ แม้ภายในใจกว่า 80% จะมีคำตอบให้ตัวเองแล้วว่านางเป็นใคร ตาคมกวาดมองทั่วใบหน้าเรียวสวย ไม่มีส่วนไหนคล้ายกับใบหน้าคนรักตนเลย จะมีเพียงแค่ดวงตาสดใสที่ให้ความรู้สึกคุ้นเคยและคิดถึง แม้ไม่เหมือนไปสักทีเดียว ทว่าเขาก็ไม่อาจละสายตาไปจากใบหน้านางได้“ใช่ ข้าไม่ใช่คนจากโลกใบนี้ ข้ามาเกิดใหม่ก็จริง แต่จิตวิญญาณของข้าเป็นคนจากดาวสีน้ำงะ...” เหลียนฮวาหลับตากลั้นใจบอกความจริงหมับและไม่รอให้พูดจบหยางหลงมั่นใจเกิน 100% ทันที เขาปรี่เข้าไปสวมกอดร่างเล็กด้วยความคิดถึง ตลอดระยะเวลาหลายปีของเขาไม่เสียเปล่า หากเขาไม่เชื่อลางสังหรณ์ตัวเองก็คงไม่ได้พบกับนาง  “จะ เจ้า…”“พี่ตามหาเธอมานานเหลือเกิน โมนิก้า” หญิงสาว

  “เจียวลู่เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่” เหยาฉือและเจียหมิงที่ทราบข่าวจากทหารคนอื่นรีบวิ่งเข้ามาหาคนทั้งสอง สายตาบ่งบอกว่าเป็นห่วงไม่น้อย“ขอรับ นางไม่มีผลอันใดกับความรู้สึกของเจียวลู่อีกต่อไปแล้ว” เจียวลู่เอ่ย“ไม่ต้องพยายามเข้มแข็ง พี่ใหญ่รู้ว่าเจ้าเก่ง” เหยาฉือที่ดูน้องออกลูบหัวพลางเอ่ยบอก ดวงตาเจียวลู่สั่นไหวเล็กน้อย ถ้าจะให้บอกว่าไม่มีความรู้สึกอันใดก็คงจะเกินจริงไปหน่อย เขายังเป็นมนุษย์ รัก โลภ โกรธ หลงเป็น เพียงแต่ที่บอกว่าไม่มีผลใดๆกับความรู้สึกเขาคิดตามนั้นจริงๆ“ข้ากลัวนางจะมาวุ่นวายกับพี่ใหญ่ พี่รองอีก” ชายหนุ่มบอกสิ่งที่คิด สายตาเป็นกังวล“ไม่ต้องกลัว ถ้านางกล้าก็ลองดู” เจียหมิงเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง ครอบครัวของเขาไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ทุกคนเติบโตขึ้นมาก ทั้งความรู้ความคิด ไม่ยอมให้นางชักจูงง่ายๆอีกต่อไปยิ่งบ้านเมืองเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ การพึ่งพาตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ จะยากจนหรือร่ำรวยต่างก็ต้องเอาชีวิตรอดจากพวกตัวประหลาดคนคลั่งเหมือนๆกัน“ข้าก็ช่วยสอด

  หลายวันต่อมา กลางคืนยังมีซอมบี้พยายามบุกเข้ามาอยู่ทุกวัน ทว่าแม่ทัพจัดกองกำลังแบ่งออกไปต่อสู้กับพวกมันทุกคืน และอีกไม่นานหากซอมบี้รอบค่ายเริ่มซาลง จะมีการจัดตั้งทีมเพื่อออกไปช่วยชาวบ้านนอกพื้นที่ ส่วนช่วงกลางวันหลังจากเตรียมแปลงผัก บำรุงสภาพดินเสร็จ เหลียนฮวาตัดสินใจว่าวันนี้แหล่ะที่จะบอกครอบครัว“ห๊า นะ นี่พวกเจ้า…” เจียหมิงอุทานอย่างตกตะลึงเมื่อบุตรสาวสารภาพบางอย่าง แต่ที่รู้สึกควันออกหูมากกว่าคือนางจูงมือตัวต้นเหตุเข้ามาด้วย“พวกเราคบกันเจ้าค่ะ” เหลียนฮวาเอ่ยย้ำอีกครั้งเสียงหนักแน่น กระชับมือที่จับกับชายคนรักไว้“ละ ลุงไม่ได้หูฟาดใช่หรือไม่” เหยาฉือทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ตบหน้าตัวเองคล้ายให้ตื่นจากฝัน ยังไม่ทันได้ดูลาดเลาเลย หลานสาวเล่นชิงเปิดตัวก่อนเลยหรือ“จริงหรือหยางหลง” เจียวลู่ถามชายหนุ่มอีกคนที่เงียบตั้งแต่ต้น“อืม ต้องอภัยทุกท่านที่มาบอกเอาป่านนี้ แต่ได้โปรดให้เราคบกันด้วยเถอะขอรับ” หยางหลงก้มหัวลงอย่างขอร้อง หากแม่นมเห็นองค์ชายผู้ซึ่งเป็นเชื้อพร

  “พร้อมแล้วใช่ไหม” เสียงแหบพร่าของผีดิบกลายพันธุ์เยว่เล่อเอ่ยถามบนบัลลังก์ แสยะยิ้มเห็นฟันแหลมคม  ผิวสีซีด ร่างกายเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน สวมฉลองพระองค์ด้วยอาภรณ์ของราชวงศ์ลั่วสีเหลืองทองอร่าม“พะย่ะค่ะฝ่าบาท” เหล่าขุนนางที่บัดนี้พร้อมใจถวายรับใช้ฮ่องเต้องค์ใหม่ต่างทำหน้าที่กันอย่างขยันขันแข็ง เพราะไม่อยากตกเป็นอาหารของพวกผีดิบ“ดี นำตัวพวกนางเข้ามา”“ฮึก ปะ ปล่อยข้าไปเถอะ”“กรี๊ดด ปล่อยนะ” หญิงสาวหน้าตางดงาม ช่วงวัยไม่ถึง 20 หลายคนต่างถูกนำตัวเข้ามา พวกนางถูกชำระร่างกายจนสะอาดเอี่ยม สวมชุดพริ้วไหวสีขาว หน้าตาทุกคนต่างเปื้อนเป็นรอยคราบน้ำตา ที่นี่มีตัวประหลาดรูปร่างคล้ายคนอยู่เต็มไปด้วยหมับ“ชะ ช่วยพวกเราด้วย” หญิงคนหนึ่งที่จับชายเสื้อของขุนนางที่อยู่ใกล้ ดูแล้วเขายังเป็นมนุษย์ น่าจะช่วยพวกนางออกไปได้พรึบ“ปล่อยข้า!” ขุนนางคนนั้นกลัวว่าฮ่องเต้จะอารมณ์เสียจึงรีบสะบัดชายเสื้อจนห

  “ถะ ถึงแล้ว” แม่ทัพฮั่วหมิงหอบร่างผายผอม ไม่เหลือเคล้าเดิม บาดแผลเหวอะหวะสีม่วงช้ำน้ำหนองไหลออกมา เพราะเกิดการติดเชื้อ เขาเดินทางมายังค่ายที่ชายแดนได้สำเร็จ แต่คงฝืนร่างกายได้เพียงเท่านี้ แม้จะใช้เวลานานแต่ความแค้นที่มีเป็นตัวผลักดันชั้นดี แฮร่ แฮร่ฮั่วหมิงเปิดกระโจมทดลองที่มีร่างของผีดิบตาสีแดงอยู่หลายสิบตัว ทั้งยังมีร่างของชายคนหนึ่งนอนอยู่ในนั้น เครื่องมือที่จะสามารถแก้แค้นแทนได้ เขาค่อยๆเดินไปหยุดตรงตั่งเตียงของชายที่หลับไหล ฉึกฮั่วหมิงใช้ดาบสีดำที่ช่วยชีวิตเขาตลอดการเดินทางกรีดข้อมือตัวเองให้เลือดหลั่งไหลลงไปบนปากของชายที่นอนหลับ หากมองภายนอกชายผู้นี้เหมือนมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ทว่าความจริงคือผีดิบกลายพันธุ์ที่ทดลองสำเร็จตัวแรกของท่านอาจารย์นั่นเอง เขาพอมีวิชาที่อาจารย์เคยสอนควบคุมมันอยู่ ไม่รู้วิธีนี้จะทำให้มันฟื้นขึ้นมาหรือเปล่า แต่ขอให้ได้ผล“อึก บ้าจริง” เขาลืมไปได้อย่างไรว่าดาบเล่มนี้ใช้ฟันผีดิบตาสีขาวมาหลายตัวระหว่างเดินทาง พอนำมากรีดเข้าที่ข้อมืออาจทำให้กลายเป็นพวกมัน แต่บา