All Chapters of ดอกบัวในสงคราม: Chapter 101 - Chapter 110

    “ฮ่าๆ ในที่สุด” เยว่เล่อหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พลังในร่างกายเขาเต็มเปี่ยม ดูเหมือนจะควบคุมผีดิบได้ดีขึ้นด้วย หรือกูญแจคือการหลับนอนกับสาวพรหมจรรย์ไม่ใช่แค่การดื่มเลือด“ท่านพี่จะบุกแคว้นจ้าวเมื่อไหร่เพคะ” องค์หญิงใหญ่ซบอกออดอ้อนพระสวามีของนาง เขาบอกว่าเป้าหมายต่อไปคือแคว้นจ้าว นางตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้นังอันหนิงอยู่ที่แคว้นจ้าว หลายปีผ่านมานางเจ็บใจที่ครั้งก่อนนักฆ่าทำงานพลาด จะหาโอกาสแต่ล่ะทีก็ช่างยากเย็นเพราะองค์หญิงอย่างนางแค่ขยับตัวก็โดนเพ็งเล็ง ครั้งนี้แหล่ะมันต้องตายอย่างแน่นอน  นังอันหนิงที่ไม่มีอะไรสู้นางได้นอกจากหน้าตาทัดเทียมกับนาง หากไม่มีมันสักคนยอดพธูอันดับหนึ่งก็จะเป็นนางแต่เพียงผู้เดียว ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากหลับนอนกับเขา นางจะยังมีชีวิตอยู่ แม้จะกลัวในตอนแรกแต่อำนาจมันหอมหวานมากกว่า พวกตัวประหลาดไม่มีใครกล้าทำร้ายนาง แถมคนอื่นต่างมองด้วยสายตาเกรงกลัว ทีนี้ไม่ว่าจะมนุษย์หรือต

     “ค่อยๆเก็บเจ้าค่ะ” เหลียนฮวาเอ่ยบอกแฟนหนุ่มที่กำลังช่วยนางเก็บผักอย่างเงอะๆงะๆอยู่ เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่ผักโตพร้อมเก็บ เหลียนฮวาทอดมองแปลงผักทั้งหมดเขียวชอุ่ม งอกงาม ทั้งยังน่ากิน หลายคนเอ่ยปากชมเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เคยเห็นผักที่ไหนสมบูรณ์ อวบน่ากินเช่นนี้มาก่อน ขนาดลุงหมวกสานยังออกปากว่าจะสร้างพื้นที่ให้นางปลูกโดยเฉพาะ และตอนนี้ก็กำลังสร้างโรงปลูกผักอยู่ หญิงชาวบ้านหลายคนสามารถมาเรียนรู้วิธีปลูกกับนางได้ อย่างที่เคยบอกไปว่าสอนพวกเขาหาอาหาร ดีกว่ายื่นอาหารให้เขาเอง เพราะวันใดวันหนึ่งที่เขาออกไปอย่างน้อยก็มีความรู้ติดตัวไปตลอดชีวิต เหลียนฮวานึกอย่างมีความสุข แม้โลกจะเป็นเช่นนี้แต่นางก็ยังได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก โดยเฉพาะได้อยู่กับคนที่รัก หญิงสาวมองหน้าหล่อเหลาของคนรักที่ทำตามนางสอนอย่างว่าง่าย ทั้งช่วยปลูก ช่วยเก็บ ไม่มีใครน่ารักเท่าพี่หยางของนางแล้ว ของที่ส่งให้พวกท่านพ่อก็น่าจะถึงมือหลายวันแล้ว ขอให้พวกเขาสนุกกับของขวัญจากนาง

   “นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ออกไป” เยว่เล่อกล่าวออกมาอย่างสับสนพร้อมสั่งพวกมัน เขามองผีดิบที่พากันรุมเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่สนคำสั่งของเขา“เป็นอะไรไหมขอรับท่านแม่ทัพ”“ฮะ ฮุ่ยหมิง แค่กๆ” เป่ยหวงตื่นตะลึงกับภาพที่เห็น ฮุ่ยหมิงตัวเป็นๆยืนอยู่ตรงหน้า หรือเป็นเพียงภาพความฝันกันแน่ ทว่าสีตาของเขากลับเหมือนพวกคนคลั่ง “ข้าเองขอรับ” ฮุ่ยหมิงพยุงร่างของแม่ทัพขึ้น คิดว่าจะหนักแต่ผิดคาดตัวของท่านแม่ทัพเบากว่าที่คิด“จะ เจ้าจริงๆหรือ” เป่ยหวงถามขึ้นดวงตาพร่ามัวที่ใกล้จะปิด เขากลัวจะเป็นแค่ความฝันเท่านั้น หากเฟยจินมาอยู่ตรงนี้ด้วยอีกฝ่ายคงดีใจไม่น้อย “ขอรับ” สิ้นสุดคำตอบของเขา เป่ยหวงสลบไปทันที ฮุ่ยหมิงใช้มือเช็คลมหายใจแล้วเป่าปากอย่างโล่งอก โชคดีที่ท่านแม่ทัพสลบไปเท่านั้นผลักก

   “อื้มม พะ พอก่อนเจ้าค่ะ แฮ่กๆ” เหลียนฮวาหลบชายคนรักที่ตะบมจูบอย่างหื่นกระหาย “เราไม่ได้สกินชิพกันมาหลายวันแล้วนะ” หยางหลงเอ่ยอย่างงอนๆ ไม่ว่าจะเดินไปไหนระหว่างพวกเขามักมีสายตาจับจ้อง ทั้งยังส่งเสียงทักทายมาให้ตลอด พอจะอยู่กันสองคนก็จะมีสายตาจับผิดของพ่อตามองมาอยู่เสมอ ทำให้เขาแทบปลีกตัวอยู่กันสองต่อสองไม่ได้เลย“ก็ใครใช้ให้พี่เป็นคนดังล่ะเจ้าคะ” เหล่าทหารหลายคนที่อยากขับรถแบบเขา จึงพากันเข้ามาพูดคุยขอให้เขาช่วยสอนขับรถ ทั้งยังพูดถึงแต่เรื่องรถ ความชอบของพวกผู้ชายหนีไม่พ้นพวกนี้เลยจริงๆ“พี่สอนพ่อตากับลุงแม่ทัพขับแล้ว พวกเขาไม่ไปถามทั้งสองบ้าง” หยางหลงพูดน้องใจอย่างไม่จริงจังนัก“คิกคิก ก็ไม่มีใครขับได้ผาดโผนเท่าพี่นี่นา” เหลียนฮวาหัวเราะขำ พวกทหารติดใจความเร็วของรถเครื่อง พอกลับไปนั่งรถม้าเริ่มพากันบ่นว่าช้าบ้าง อืดบ้าง ทั้งที่พอนั่งรถเครื่องก็พากัน

  “ถวายบังคมเสด็จพ่อ” ฮ่องเต้สวรรค์มองบุตรสาวด้วยสายตาไม่พอใจนัก“เจ้ารู้ความผิดที่ก่อหรือไม่เทพธิดาเหมยลี่” น้ำเสียงดังก้องกังวาลไปทั่วชั้นฟ้า“ไม่เพคะ” เทพธิดาเหมยลี่เชิดหน้าไม่ยอมแพ้“เจ้า!!!”“ลูกไม่คิดว่าการที่พวกเรารักกันจะผิดตรงไหน”“แม้จะไม่มีบัญญัติว่าห้ามรักต่างฐานันดร  แต่เจ้าก็ทำผิดกฎสวรรค์ เจ้ากำลังตั้งครรภ์!!!” ฮ่องเต้สวรรค์แทบลมจับ สั่งให้ทูตสวรรค์หรือที่เรียกทหารในโลกมนุษย์พาธิดากลับมาและนำไอ้ชายที่มันล่อลวงบุตรสาวของเขามารับโทษ“ตั้งครรภ์ จริงสิ เสด็จพ่อทรงมีหลานแล้วเพคะ นางจะเป็นเทพธิดาตนใดมาเกิดกันนะ” เหมยลี่พูดไปยิ้มไป สายใยแม่ลูกทำให้รู้ว่าในครรภ์ของนางเป็นเพศหญิง พลางลูบหน้าท้องแบนราบของตน“ช่างเรื่องนั้นก่อน เจ้าต้องได้รับโทษ” ฮ่องเต้สวร