All Chapters of วัตถุโบราณตระกูลหลี่: Chapter 121 - Chapter 130

5 วันต่อมาบริษัทเซี่ยอวิ๋นเรียกประชุมบอร์ดบริหาร วาระประชุมนี้ไม่ได้เป็นความลับ มีการแบ่งฝักฝ่าย ตลอดอาทิตย์ประธานไม่ได้เข้าบริษัท แต่กลับลาพักร้อนยาวชนิดที่ไม่เคยทำมาตลอด 10 ปี“ท่านประธานคิดอะไรอยู่กันนะ” เลขาว่านหวาดวิตกแทนเจ้านาย แม้จะดูน่ากลัวไปบ้าง แต่ต้องยอมรับว่าบริษัทมาได้จนถึงทุกวันนี้เพราะประธาน“พี่ว่านคะ เราเอาเอกสารการประชุมไปจัดเรียงเถอะค่ะ ค่อยไปคุยกันด้านในดีกว่า ในนั้นเงียบเชียบไม่มีใครได้ยิน”จ้าวลี่จูกระซิบกระซาบกับเลขารุ่นพี่“จริงของเธอไปกันเถอะ”สองสาวต่างวัยรีบหยิบข้าวของที่ในส่วนงานของเลขาต้องจัดเตรียมเข้าไปในห้องประชุมมีเอกสารเกี่ยวกับวาระประชุม 1 ชุด พร้อมด้วยป้ายชื่อของบอร์ดแต่ละคน เลขาคนอื่นก็กำลังไปจัดเตรียมน้ำชาและของว่างที่ห้องเเพนทรีของชั้นห้องประชุม“เดี๋ยวพี่มาช่วยนะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”“ไม่ต้องรีบหรอกค่ะพี่ เดี๋ยวตรงนี้ฉันทำคนเดียวได้”จ้าวลี่จูตอบรับแบบคุ้นเคยกันดี สาวรุ่นพี่จึงเดินออกไปอย่างสบายใจ หญิงสาวรุ่นน้องมองประตูที่ปิด ก่อนจะลดสายตามองเอกสาร รอยยิ้มค่อย ๆ ขยับ ดวงตาระริกไหว‘ไปนาน ๆ เลยก็ได้นะคะ’ห้องประชุมใหญ่ บริษัทเซี่ยอวิ๋นการประชุ

ห้องทำงานของฉินเฟยหลงพรึ่บ!ร่างกายบอบบางถูกดึงรั้งเข้าด้านในทันทีที่ประตูเปิดออกเพียงเล็กน้อยปัง! คลิก!ประตูถูกปิดลงกลอนจากด้านในรวดเดียว หญิงสาวไม่ทันส่งเสียงถามไถ่ตัวคนก็ถูกอุ้มกระเตงขึ้น เอกสารและกระเป๋าร่วงลงกองที่พื้นเพื่อกันไม่ให้ตัวเองหล่น เรียวขาจึงเกี่ยวรัดช่วงเอวสอบเพรียวแข็งแกร่งด้วยมวลกล้ามเนื้อ“เฮียหลง!” อุทานด้วยความแตกตื่นเขินอายเพราะทิศทางเดินของคนที่ไม่พูดไม่จาคือประตูเชื่อมไปยังเพนต์เฮาส์ อีกทั้งกลางตัวที่กำลังตื่นตัวขยับขยายเพราะการเสียดสีก็บอกได้เป็นอย่างดี“เรามาฉลองกันเถอะ เฮียเป็นอิสระแล้ว” เสียงแหบพร่าขยี้หางเสียงพอเซ็กซี่กระซิบแผ่วตามด้วยการขบเม้มก้านหูนุ่มนิ่มไป๋เหม่ยถิงที่เริ่มตั้งสติได้ลดสายตาลงมองความเร่าร้อนที่ดิ้นเร่าในดวงตาหงส์ หางตาชี้ขึ้นมีสีแดงจากแรงอารมณ์ที่ข่มกลั้นจุมพิตร้อนแรงบดขยี้ลงบนกลีบปากบางของคนตัวสูง สองมือประคองคางสากระคายจากไรหนวดที่เริ่มผุดตอขึ้น จับเบี่ยงใบหนาคมให้รับสัมผัสหนักหน่วงชายหนุ่มตอบสนองจุมพิตกลับด้วยความร้อนแรงไม่แพ้กัน ริมฝีปากกับลิ้นร้อนบุกเข้าไปกวาดชิมความหอมหวาน ช่วงชิงเป็นฝ่ายนำจังหวะรักตามใจตนใบหน้าแนบสัมผัสด

เย็นวันนั้น บ้านตระกูลไป๋รอบตัวบ้านปราศจากความสงบเงียบเหมือนทุกวัน ตอนนี้มีผู้คนแปลกหน้าเดินง่วนไปทั่วสวนไม้ดอกไม้ประดับได้รับการแต่งเล็มใหม่ มีการนำกระถางดอกไม้สดมาวางแซมเพื่อปรับเปลี่ยนรูปแบบสวนให้ดูสดชื่นขึ้นอีก 3 วันจะถึงงานวันเกิดของผู้เฒ่าไป๋ ซึ่งปีนี้จะจัดเป็นงานเลี้ยงเชิญคนนอกเข้ามาร่วมงาน จึงต้องจ้างบริษัทออกแบบและตกแต่งสถานที่จัดงาน“เลขากู้ครับ พื้นที่จะทำเป็นเวทีตอนนี้คนงานจัดการเรียบร้อยแล้วครับ” พ่อบ้านเผยเดินมาแจ้งกับเลขากู้ที่กำลังยืนคุยกับคนจากบริษัทรับจัดงานเลี้ยง“ต้นไม้ใหญ่คนงานริดกิ่งใหม่ ส่วนต้นที่เป็นพุ่มก็ได้รับการตัดแต่งแล้วครับ นำดอกไม้สดไปแซมตามจุดครบแล้ว”พ่อบ้านฝูเดินตามมาทีหลังก็แจ้งตามติด ๆกู้ชิงอวิ๋นขีดฆ่ารายการที่ต้องจัดการในลิสต์ ขณะที่กำลังจะถามอะไรเพิ่มก็เห็นสิ่งผิดปกติเข้าเสียก่อน“คนงานตรงนั้นหยุด! ผมบอกทางคุณแล้วไงว่าห้ามเข้าไปในคฤหาสน์ จะเข้าห้องน้ำหรืออะไรให้คนของคุณไปใช้เรือนด้านหลัง!!!”ชายหนุ่มหันมาเล่นงานคนที่เขากำลังสนทนาด้วยเสียงเหี้ยม สองพ่อบ้านมองแววตาขอความช่วยเหลือของหญิงสาวด้วยความนิ่งเฉยตอนนี้เจ้านายกำลังคุยเรื่องคอขาดบาดตาย จึ

เย็นวันถัดมางานประมูลการกุศล โรงแรมชางไห่แกรนด์ฮิลล์เจ้าภาพจัดงานในปีนี้เป็นตระกูลหม่า ปกติงานการกุศลนี้มีการจัดขึ้นทุกปีโดยหมุนเวียนเจ้าภาพเป็นตระกูลใหญ่ทั้ง 4 ตระกูลในเซี่ยงไฮ้ ได้แก่หม่า ฉิน เลี่ยว เจียงแต่ตระกูลฉินไม่เคยเป็นเจ้าภาพ ฉินเฟยหลงไม่สนใจต้องการเอาหน้าเอาตาพวกงานประเภทนี้นัก ปกติงานเลี้ยงถ้าไม่ใช่คู่ค้าสำคัญเขาก็ไม่เข้าร่วมงานจะแบ่งเป็นสองช่วง ช่วงแรกจะเป็นการรับประทานอาหารและเครื่องดื่มในห้องจัดเลี้ยงให้ได้พบปะพูดคุยสนทนากัน ก่อนงานประมูลจะเริ่มใน 1 ชั่วโมง“นายท่านใหญ่หม่า คุณนายใหญ่หม่า ปีนี้รายการของประมูลน่าตื่นเต้นกว่าทุกปีเลยนะคะ” คุณนายที่สนิทสนมกันเดินเข้ามาทักทายกึ่งแซวเรื่องยาหม่าลี่“โอ๊ย! อย่าพูดไปเลยค่ะสู้ของที่นำมาโชว์ปีนี้ไม่ได้หรอก” นอกจากของที่ส่งเข้ามาร่วมการประมูล ยังมีของสะสมของตระกูลต่าง ๆ นำมาตั้งโชว์ในสถานที่จัดงาน การรักษาความปลอดภัยไม่ต้องพูดถึงของโชว์มีมูลค่าสูงกว่าของที่นำมาประมูลมากนัก เพราะของประมูลเป็นการให้เปล่า เงินประมูลนำไปทำสาธารณกุศลทั้งหมด แต่ของโชว์บางชิ้นเป็นสมบัติก้นกรุของตระกูลดังนำมาอวดบารมี“ว่าแต่ปีนี้ผู้นำตระกูลฉินเข้าร่

หลังพวกไป๋เหม่ยถิงมานั่งสนทนากันอยู่ตรงโต๊ะ VIP ไม่นาน สองผู้เฒ่าของบ้านเธอก็เดินทางมาถึง “ไอ้เฒ่าแกสองคนสุมหัวคิดชั่วอะไรกัน” เสียงแหบชราแสนคุ้นหูของสหาย จู่ ๆ ดังขึ้นทำให้ผู้เฒ่าฉีและผู้เฒ่าโจวลนลานจนเกือบตกเก้าอี้ ‘บ้าเอ๊ย! หนีไม่ทันแล้ว!!!’ “ฮ่า ฮ่า เหล่าติง เหล่าไป๋มานั่งก่อน ๆ เอ้านี่ชาร้อน ๆ” ท่าทางร้อนตัวกุลีกุจอหยิบจับเอาใจแบบนี้ พิรุธเต็มไปหมด ผู้เฒ่าติงยิ้มแสยะใส่ตาสหาย “เอ็ง 2 คนไปทำอันใดผิดต่อข้ามา สารภาพปราณี ปากหุบดีจะโดนโทษหนัก” ฝ่ามือหนักตบบนบ่าของสหายคนละข้างจนไหล่ทรุด “ถิงเออร์ เจอท่านปู่ทั้งสองหรือยัง” เหมือนจะคิดสิ่งใดได้ ผู้เฒ่าติงหันไปมองหาศิษย์รักที่นั่งเรียบร้อยอยู่อีกฟากโต๊ะ แถมคำเรียกขานยกระดับความสัมพันธ์เป็นปู่เป็นหลาน ผู้เฒ่าทั้งสองแทบจะสำลักออกมาเป็นเลือด! จบเห่แล้ว... เป็นผู้เฒ่ายังโดนโจรชั่วปอกลอกแทบหมดตัว นี่...ท่านปู่มิต้องจ่ายหนักกว่าเดิม? “ถิงเออร์หมั้นหมายแล้ว เอ็ง 2 คน เจอว่าที่หลานเขยรึยัง” ความหมายคือของขวัญพบหน้าหลายเขยอีกชิ้น จงควักออกมา... “เหล่าไป๋แกจะไม่พูดอะไรหน่อยเรอะ!!!” สองผู้เฒ่าปวดใจแทบตาย ต้องหันไปดึงเพื่อนอีกคนที่เหลือม