All Chapters of วัตถุโบราณตระกูลหลี่: Chapter 141 - Chapter 150

เช้าวันต่อมา ไป๋เหม่ยถิงไข้ขึ้นนอนซมอยู่บนเตียง จากการแช่น้ำทั้งตัวเปลือยเปล่าและการเคี่ยวกรำเกือบถึงเช้า แถมไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่ยามเย็น “นายหญิง น้ำครับ” จ้าวลี่จูรับแก้วน้ำจากมือหยางฝูเหว่ยส่งให้ไป๋เหม่ยถิงที่กำลังนอนเหงื่อซึมทับท่อนแขนแข็ง ๆ หยางฝูเหว่ยขมวดคิ้วมองเจ้านายด้วยสายตาตำหนิจริงจัง นาน ๆ ครั้งจึงมีคนกล้าต่อสายตาด้วย คนหน้าด้านนั่งนิ่งเฉย มุมปากยกยิ้มอารมณ์ดี มืออีกข้างก็คอยซับเหงื่อให้คนตัวเล็กที่ไม่ยอมพูดออกมาแม้แต่คำเดียวตั้งแต่ลืมตาตื่น ฉินเฟยหลงจึงหน้ามึนขยับตัวเองขึ้นมานอนกกคนบนเตียงไม่ยอมปล่อย “เฮีย...น้องอึดอัด ลงไป” เสียงแหบ ๆ ของหญิงสาวพูดขึ้นในที่สุด วงหน้าเรียวแดงก่ำรีบกัดปากถลึงตาใส่ตัวการเงียบ ๆ ‘ตาแก่ลามก เชื่อถือไม่ได้’ บอกจะอ่อนโยน... ก็ใส่แรงมาไม่ยั้ง ขออีกรอบ...แล้วก็อีกรอบไม่มีสิ้นสุด เธอทั้งครางประท้วง อ้อนวอนจนเสียงแหบแห้งตาแก่นี่ก็ขอต่อรอบอยู่นั่น! คอยดู! ไม่ได้แตะเธออีกแน่จนกว่าจะแต่งงาน! แล้วเมื่อวานไปทำในถ้ำท่านเทียดแบบนั้น เธอจะเอาหน้าที่ไหนกลับมาเซ่นไหว้บรรพบุรุษคราวหน้า! กริ๊ง... จังหวะนรกมีจริง ไป๋เหม่ยถิงตาโตแ

ุเฮือก!‘นี่มันความลับดำมืดในตระกูลใหญ่’นักข่าวสูดหายใจตื่นเต้น มือก็รัวกล้องถ่ายรูปไม่หยุด ปากกาสมุดโน้ต เครื่องบันทึกเสียงพร้อมสรรพเหล่าผู้ร่วมตึกที่มาเป็นสักขีพยานจำเป็นก็ไม่มีคนคิดจะถอยหลังจนกว่าเรื่องทั้งหมดจะจบไม่งั้นเป็นได้นอนไม่หลับไปทั้งเดือนแน่!ใครปวดหนักปวดเบายังต้องข่มกลั้น!“อาหลง... เราครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น”“ผู้เฒ่าฉิน! หยุดเลอะเลือนสักที! พวกมันไม่ใช่ครอบครัวเดียวกับผมตั้งแต่มันชี้ตำแหน่งที่อยู่ให้ศัตรูมาฆ่าพ่อแม่ผมแล้ว!”ฉินเฟยหลงตวาดขัดคำพูดน่าหัวเราะของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นปู่และคำนี้ ‘ครอบครัวเดียวกัน’คำพูดเหลวไหลที่ว่าครอบครัวเดียวกันตระกูลเดียวกัน ย่อมรุ่งเรืองล่มสลายไปด้วยกัน“ผู้เฒ่าฉิน ตระกูลฉินถูกกำหนดให้ล่มสลายลงในน้ำมือคุณตั้งแต่คุณเลือกจะปกปิดความผิดของลูกชายสองคนที่เหลืออยู่...คนที่เคยผิดเล็กน้อยเพียงครั้ง จะกลายเป็นความผิดใหญ่เมื่อใจเติบโต”ความหมายของไป๋เหม่ยถิงทุกคนที่ได้ฟังรู้แก่ใจ คนที่ทำความผิดเล็ก เมื่อใจฮึกเหิมไม่ถูกลงโทษจะเริ่มคิดการใหญ่ขึ้นทำความผิดที่ใหญ่ขึ้นไป๋เหม่ยถิงลุกขึ้นมายืนเคียงข้างฉินเฟยหลง บอกกล่าวถึงข้อเท็จจริงที่ท่านผู้เฒ่าป

หลังพูดคุยกันจนเข้าใจ ไป๋เหม่ยถิงกับฉินเฟยหลงก็เดินจูงมือกลับมาด้านในห้องโถงท่าทางชื่นมื่น อาจารย์กับพ่อของเจ้าตัวคนหนึ่งมองเบะปากด้วยความหมั่นไส้ อีกคนอยากจะปรี่เข้าไปสับมือหนา ๆ ทิ้ง“ตอนออกไปหน้าสลดเป็นหมาป่วย กลับมาหน้าตาคึกคักยิ่งอย่างกับหมาโดนยา ไม่ต้องถามผลแล้ว ให้ไอ้หนุ่มฉินมันส่งเกี้ยวมาพรุ่งนี้เลย?” ผู้เฒ่าติงอดไม่ไหวแขวะลูกศิษย์ที่ดูจะพร้อมออกเรือนเหลือเกิน“ได้เหรอคะอาจารย์ อย่างนั้นเฮียหลงจัดการเลยค่ะ”“ครับ ขอบคุณครับคุณปู่ คุณพ่อ อาจารย์”ไป๋เหม่ยถิงแสร้งตกใจจนตาโต หันไปขยิบตายิ้มแย้มกับคู่หมั้น แล้วหันไปแสยะยิ้มใส่จนท่านผู้เฒ่าติงเลือดลมขึ้น สุดท้ายได้แต่ทำตาโปนถลึงให้เหมือนทุกทีท่านผู้เฒ่าไป๋มองท่าทางแบบเมียร้องผัวรับของหลานสาวปากกระตุก คงได้แต่ปลงเท่านั้น‘ขนาดยังไม่ทันแต่ง ก็ตามใจกันขนาดนี้’“คุณปู่ คุณพ่อครับ อาจารย์ครับ ผมอยากขออนุญาตพาน้องไปจดทะเบียนสมรสกันก่อน เรื่องแต่งงานคงรอดูว่าถิงถิงจะมีน้องไหม ถ้าลูกยังไม่มาน้องขอเวลาผม 2 ปี แต่ถ้ามีก็จัดงานตามฤกษ์ใกล้ครับ”“วิธีนี้ก็ถือว่าไม่แย่ ถ้าจดทะเบียนได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยากันแล้ว ต่อให้ยังไม่จัดงานแต่งงาน ภายหลั

บ้านตระกูลไป๋ วันต่อมาอีก 1 อาทิตย์ ก็จะเป็นวันยกน้ำชาของทายาทตระกูลไป๋ ห้องนอนของไป๋เหม่ยถิงจะถูกปรับปรุงใหม่ สร้างตู้เก็บเสื้อผ้าเพิ่มเติมสำหรับฉินเฟยหลงห้องก็เปลี่ยนสีการตกแต่งใหม่ เป็นสีไม้กับครีม พรมเป็นสีน้ำตาลอ่อน เฟอร์นิเจอร์ใหม่ถูกสั่งเข้ามา วันนี้จะมีช่างกับทีมตกแต่งภายในเข้ามาทำในส่วนของบิวท์อิน“ประธานคะ มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ แล้วดูแบบห้องที่ตกแต่งใหม่หรือยังคะ” จ้าวลี่จูเดินเข้าบ้านมาเห็นประธานสาวนั่งเท้าคางไร้ชีวิตชีวาอยู่ตรงโซฟารับแขก“ไม่ต้องดูหรอก ทำตามแบบไปนั่นล่ะ ฉันนั่งสะสมพลังอยู่น่ะไม่ต้องให้ใครมารบกวนนะ”ไป๋เหม่ยถิงโบกมือเอื่อย ๆ ตาปรือทำท่าจะปิด ไหนเลยสะสมพลังงานอะไร ทำท่าจะหลับอยู่เดี๋ยวนี้ที่เธอบอกว่าสะสมพลังนั้นพูดจริงแม้ลี่จูจะมองอย่างไม่เชื่อถือแล้วถอนหายใจ เลขาสาวไม่อยากต่อบทสนทนารีบไปดูช่างตกแต่งภายในต่อว่าที่เจ้าสาวปิดตาเอนหลังเข้ามุมพิงตัวกับแขนโซฟา รับรู้ถึงกระแสลมอุ่นจากหยกจักรพรรดิที่ค่อย ๆ ไหลผ่านจากต้นคอลงสู่ท้องน้อย เข้าสู่แสงสีขาวนวลขนาดเท่าเมล็ดถั่วเขียวใบหน้าเรียบเฉยเปิดรอยยิ้มอ่อนโยน เมื่อรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดนี้“คุณหนูครับ เจ้านายส่งช

รถของตระกูลไป๋ต้องเบรกกะทันหันเมื่อเลี้ยวเข้ามายังลานจอดรถ จู่ ๆ รถที่จอดอยู่หลายคันก็พร้อมใจกันถอยหลังจนมาล้อมกรอบรอบตัวรถของพวกเขาเป็นวงกลมปัง ปัง ปัง!สถานการณ์ยิ่งไม่ปกติเมื่อมีชายในชุดสูทนับรวมได้ 8 คน ลงมาจากที่นั่งข้างคนขับของรถที่ล้อมรถตระกูลไป๋อยู่กรี๊ด...“หลบเร็ว ตีกันแล้ว แจ้งตำรวจ!”“หนีเร็วเข้า อย่าไปยุ่ง”ไป๋จื้อหยางกอดลูกสาวแน่น“สืออิงติดต่อบอดี้การ์ดมาที่นี่ด่วน!”บอดี้การ์ดตระกูลไป๋ รวมถึงหยางฝูเหว่ยและเกาอี้ไม่ได้ตามมาเพราะเป็นเวลากลางวันและสถานที่อยู่ใจกลางเมือง ไป๋จื้อหยางจึงคิดว่าไม่น่าจะมีใครกล้าเล่นสกปรกไป๋เหม่ยถิงมองออร่าสีเขียวจากบุรุษบางคนที่ลงจากรถ ลองพิจารณาใบหน้าหลังแว่นกันแดดดี ๆ เหมือนจะเคยผ่านตามาบ้าง จึงนั่งนิ่งอยู่กับที่ใบหน้าเฉยเมย‘เฮียหลงกำลังจะทำอะไร?’“ถิงเออร์ลูกนั่งรอในรถ พอจะออกไปเจรจาดูสักหน่อยว่าผู้มาต้องการอะไร”ไม่ทันที่เธอจะห้ามคุณพ่อก็จับประตูรถเตรียมก้าวออกไป ประจวบเหมาะกับคนด้านนอกเริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกันพรึ่บ! ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง!ท้ายรถที่ล้อมกรอบทั้งหมดเปิดออก มีเสียงพลุขนาดเล็กแตกกระจายพร้อมสายรุ้งและกระดาษสีปลิวว่อน กุหลาบหลากสีถู