All Chapters of วัตถุโบราณตระกูลหลี่: Chapter 111 - Chapter 120

สายวันถัดมา ร้านอาหารตะวันตกแถบแม่น้ำผู่ตง“ยินดีต้อนรับครับ คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง ไม่ทราบว่ามีการสำรองที่นั่งไว้หรือไม่ครับ” พนักงานบริการในชุดสูทเดินออกมาต้อนรับ ท่าทางสุภาพยิ้มแย้มไม่เลวเลยเฉินหยุนชิงเดินเข้าไปแจ้งรายการจองให้ทางร้านรับทราบถึงจำนวนโต๊ะ และโซนที่นั่งที่จองไว้ร้านแห่งนี้ตกแต่งหรูหราทันสมัย แม้ไม่มีห้องส่วนตัว แต่มีการแบ่งสัดส่วนพื้นที่ที่พอมีความเป็นส่วนตัวให้ลูกค้าด้วยการใช้แนวโต๊ะวางแจกันดอกไม้ประดับตอนที่บริกรเดินนำไปยังโต๊ะ โอลิเวอร์ที่เป็นเจ้าภาพในการรับประทานอาหารครั้งนี้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว“ฉิน คุณมาแล้ว นั่งเลยตามสบาย สวัสดีครับมิสไป๋”เจ้าภาพเชื้อเชิญแล้วเรียกบริกรให้มารับออเดอร์ พวกผู้ติดตามถูกจัดให้นั่งอีกโต๊ะด้านหลัง“โอลิเวอร์ เรื่องคนที่ขอทางเรามา ให้เลขาแจ้งความต้องการมาได้เลยนะครับ เดี๋ยวผมให้ผู้ช่วยประสานงานไป”ฉินเฟยหลงเปิดบทสนทนาด้วยเรื่องที่เคยคุยกันไว้ ทางนั้นเป็นลูกค้าเก่าของบริษัทที่เขาเปิดในชื่อตัวเอง ซึ่งไป๋เหม่ยถิงก็เพิ่งรู้ตอนที่ชายหนุ่มเล่าเรื่องแผนการให้ฟังมิน่า...เฮียหลงถึงแทบจะไม่มีเวลาพักเพราะต้องบริหารทั้งเซี่ยอวิ๋นและบริษัทส่วนตัว

บ้านตระกูลไป๋เกาอี้เป็นคนไปนำหลักฐานจากบ้านของผู้อำนวยการถัง หยางฝูเหว่ยเรียกรถอีกคันมารับตัวเขาและคุณหนูกลับบ้านพวกเขาทั้งหมดอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของคุณหนูที่ทางผู้เฒ่าไป๋เป็นคนสั่งให้จัดการตกแต่งไว้ก่อนกลับเกาอี้ยังนำหลักฐานที่คุณหนูส่งมาให้เขาให้ผู้อำนวยการถังอ่าน หลักฐานแสดงการติดต่อของผู้ช่วยเจียงโป๋หยูกับหนึ่งในเพื่อนเที่ยวของถังไฉหย่ง“เป็นมันนี่เอง!” หลักฐานในมือแทบจะถูกเขาฉีกกระชากต่อจากนี้ถังไฉหย่งจะทำอะไรต่อเพื่อเป็นการแก้แค้น พวกเขาหาสนใจไม่“ถังไฉหย่งจะไม่บิดพลิ้วใช่ไหมครับ”เกาอี้ถามคุณหนูหลังจากเขานำหลักฐานวางบนโต๊ะ“เขาไม่กล้าหรอก ถ้าไม่ทำตามคำสั่งของเรา ก็รอเป็นแพะในโปรเจกต์เคสต์เนอร์”ฉินเฟยหลงตอบแทนมาจากโทรศัพท์ที่เปิดลำโพงไว้ชายหนุ่มไม่ได้ไปด้วยกันเพราะเขาแยกไปจัดการบอร์ดบริหารอีกคนแต่วิธีการที่ใช้จัดการแตกต่างกันคนละขั้ว ไป๋เหม่ยถิงเน้นโจมตีทางจิตวิทยา แต่ฉินเฟยหลงใช้วิธีที่ตรงและรุนแรงกว่า ผลที่ได้ไม่ต่างกัน“ทางเฮียเรียบร้อยดีไหมคะ” ถึงจะรู้ความสามารถกันดีก็ยังอดห่วงไม่ได้“เรียบร้อยดีครับ ไม่ต้องห่วง หลักฐานการเบิกจ่ายงบประมาณโจวหมิงเจี่ยกำลังตามไปเอาจาก

3 วันถัดมาบริษัทเซี่ยอวิ๋น“ท่านประธานลาพักร้อน 3 วัน พาเด็กฝึกงานไปด้วยหรือเปล่า ไม่เห็นมาทำงานเหมือนกัน” เลขาว่านเปรยกับเพื่อนแผนกเลขา“ชั้นบนสุดไม่มีใครอยู่เลย เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้พวกเขายังพากันไปเที่ยวได้อย่างสบายใจอีกรึไงกัน”“ใครจะรู้ว่าไปทำอะไร ท่านประธานอาจจะกำลังหาทางแก้เรื่องโปรเจกต์ก็ได้นะ” เลขาว่านเสนอความคิดที่ต่างออกไป“มิน่าล่ะ ท่านรองเรียกบอร์ดมาประชุมแบบไม่ไว้หน้าประธานเลย ว่าแต่…น้องจ้าวก็ไม่มาใช่ไหมวันนี้” เพื่อนที่จับกลุ่มกันประจำถามหาคนแผนกตัวเองบ้าง“ฉันให้หยุดเองล่ะค่ะ 2 วันก่อนอาการไม่ดีนัก ไม่สบายจนหน้าแดง มีไข้ กลัวจะเอามาติดคนอื่น”“ดีแล้วล่ะ ไม่สบายช่วงนี้หายยากด้วย อย่าพามาติดคนอื่นเชียว”น้องจ้าวที่ทุกคนคิดว่ากำลังนอนซมเพราะพิษไข้ ขณะนี้กำลังเช็กกำหนดการหมั้นที่จัดขึ้นกะทันหันอย่างร่าเริง เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ไม่มีทีท่าเจ็บป่วยสักนิดเดียวบ้านตระกูลไป๋“เลขากู้ ดอกไม้ช่อนั้นขยับมาด้านหน้าอีกนิดค่ะ บอกว่าอีกนิดไงคะ”จ้าวลี่จูที่ปกติหลีกเลี่ยงเลขากู้ยิ่งกว่าหนูกลัวแมว กำลังชี้นิ้วสั่งเลขาร่างใหญ่ด้วยเสียงเข้ม อารมณ์หงุดหงิดเห็นได้ชัด‘ชายเหล่านี้ทำงาน

วันถัดมาสนามบินนานาชาติเซี่ยงไฮ้“มิสเตอร์เคสต์เนอร์ มิสเคสต์เนอร์ยินดีต้อนรับสู่ชางไห่ครับ ผมโจวหมิงเจี่ย เลขาของท่านประธานฉินยินดีที่ได้พบครับ” โจวหมิงเจี่ยเดินเข้าไปต้อนรับคู่ค้าจากเยอรมัน“อ้าว…มิสเตอร์ฉินไม่มาหรือครับ”คำถามแท้จริงคือ ทำไมฉินเฟยหลงถึงไม่มาต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง‘ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์’โจวหมิงเจี่ยเหลือบมองสองพ่อลูกเคสต์เนอร์ ตัวลูกสาวดูไม่สบอารมณ์ ส่วนคนพ่อแม้ปากยิ้มแต่ส่งไปไม่ถึงดวงตา พบหน้าก็ถามคำถามชวนหาเรื่อง“ท่านประธานกำลังประชุมเรื่องโปรเจกต์อยู่ครับ”โจวหมิงเจี่ยตอบกลับด้วยมารยาทอันดี ทางเคสต์เนอร์ก็ไม่คิดหักหน้าหรือหาเรื่องต่อ โจวหมิงเจี่ยเรียกบอดี้การ์ดมารับสัมภาระจากมือของผู้ช่วยของตระกูลเคสต์เนอร์“เข้าห้องพักก่อน หรือจะไปรับประทานอาหารก่อนไหมครับ”“คุณพ่อคะ เข้าไปพักก่อนเถอะค่ะ อาหารสั่งเอาจากโรงแรมก็ได้”“โอเคเอาตามที่ลูกว่า”สองพ่อลูกคุยกันด้วยภาษาเยอรมันโดยไม่สนใจโจวหมิงเจี่ยว่าจะฟังออกหรือไม่ก็ตาม การกระทำนี้เป็นการดูถูกและไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลขาหนุ่มสั่งงานบอดี้การ์ดที่ขับรถด้วยน้ำเสียงปกติ โรงแรมที่จัดให้คู่ค้าคนสำคัญของบริษัทเป็นโรงแรมอันดับ

เช้าวันต่อมาลั่วหยาง มณฑลเหอหนานไป๋เหม่ยถิงกับฉินเฟยหลงจองเครื่องบินมาลั่วหยาง ชายหนุ่มให้เลขาติดต่อกับผู้ช่วยของเลขาพรรคระดับมณฑลเหอหนาน ขอเข้าพบผู้นำระดับมณฑลเรื่องนี้ไป๋เหม่ยถิงต้องมาส่งข้อมูลร้องเรียนและทวงความเป็นธรรมให้มารดาด้วยตนเองได้เส้นสายจากนายพลเทียน ทำให้ได้รับการนัดหมายเป็นช่วงบ่าย“พี่ฝูเหว่ยส่งคนไปสืบข่าวคนตระกูลหลินให้หน่อย ฉันอยากรู้ว่าผู้คนพูดถึงพวกเขาว่ายังไง”ก่อนจะเข้าไปพบท่านเลขาพรรค ยังเหลือเวลาอีก 3 ชั่วโมง สมควรทำความเข้าใจสถานะของศัตรูที่นี่เสียก่อน พวกเขาแฝงตัวอยู่ในสังคมที่นี่นานจนกลายเป็นส่วนหนึ่งไปแล้วเส้นสายและตระกูลชิดเชื้อย่อมต้องระวัง“ไปย่านเมืองเก่า” ฉินเฟยหลงเลือกสถานที่ไปฆ่าเวลาก่อนเวลานัดลั่วหยางเป็นเมืองหลวงโบราณของกษัตริย์จีนหลายราชวงศ์ มีพื้นที่แบ่งเป็นเขตเมืองเก่าและเมืองใหม่ย่านเมืองเก่ามีบ้านเรือนโบราณที่ยังมีผู้อยู่อาศัย บางหลังรกร้างไม่ได้รับการทำนุบำรุง ซึ่งก็มีเกินครึ่งที่ไม่มีคนอยู่อาศัยบ้านบรรพบุรุษตระกูลหลินเองก็อยู่ในย่านเมืองเก่า“นั่งพักในร้านนั้นก่อนดีไหมคะ” ไป๋เหม่ยถิงชี้ไปยังเรือนขนาดใหญ่ 2 ชั้น ด้านล่างประตูไม้สีแดงเป