All Chapters of I'm Crazy For You: Chapter 101 - Chapter 110

Bahagyang lumambot ang ekspresyon ni Cherry. Hindi niya maintindihan kung bakit, pero tila lumuwag ang dibdib niya sa mga sinabi nito. Matagal na siyang nagkukulong sa sakit na dulot ni David, pero heto ngayon, may isang taong handang maghintay, handang ipakita sa kanyang hindi dapat matapos sa sakit ang kwento ng puso niya."Huwag mo akong pasalamatan, Jal." Malumanay ang boses niya. "Dahil hindi ko rin alam kung anong patutunguhan nito. Pero isa lang ang sigurado ko—ayokong mawala ka sa buhay ko ngayon."Napangiti si Jal, tila sapat na ang sagot na iyon para sa kanya. "At hindi ako mawawala, Cherry. Kahit kailan."Sa isang sulok, napangiti si Marites habang iniinom ang natira niyang soft drink. "Aba, parang pelikula lang ‘to ah."Cherry at Jal sabay na napatawa.At sa gabing iyon, sa ilalim ng malamlam na ilaw ng recreation area, at sa tunog ng dagat na humahampas sa barko, isang hindi inaasahang pangako ang nabuo—hindi man ng pagmamahalan sa ngayon, pero isang pangako ng hindi pag-

Araw-araw, sa tuwing magbubukas si Cherry ng kanyang cabin door, isang bungkos ng sariwang rosas ang bumubungad sa kanya. Sa simula, nagugulat siya, hindi alam kung paano tutugon. Pero habang tumatagal, hindi na niya mapigilan ang ngiti tuwing makikita ang pulang rosas na may kasamang maliit na sulat."Good morning, Cherry. Isang magandang araw para sa isang magandang babae." – JalIsang buntong-hininga ang pinakawalan niya, ramdam ang init sa kanyang mga pisngi. Hindi niya alam kung paano, pero parang unti-unting natutunaw ang mga pader na itinayo niya noon.Minsan, nag-aalangan siyang sagutin si Jal, pero sa tuwing makikita niya ang effort nito, hindi niya maiwasang mapaisip: Bakit hindi ko siya bigyan ng pagkakataon?—“Naku, Cherry! Huwag mo akong paasahin, ha? Kailan mo sasagutin si Captain Jal?” sabik na tanong ni Marites habang kumakain sila sa cafeteria ng cruise ship.Napapailing na lang si Cherry. “Marites, hindi ganun kadali ‘yon.”“Dahil kay David pa rin ba?”Natigilan si

Nagkibit-balikat si Cherry. "Hindi ko pa alam, Marites. Wala akong ideya kung anong nararamdaman ko." Sabay tingin kay Jal mula sa layo. Nasa kabilang bahagi ng cafeteria ito, nakatingin sa isang papel, mukhang seryoso sa kanyang ginagawa.Si Marites, na may mapanuring mata, ay tinignan si Cherry at ngumisi. "Sige, Cherry, ako na lang ang magsasabi para sa’yo, baka ikaw na lang ang hindi nakakakita. Pero kung hindi ka magmadali, baka magsawa si Captain!"Cherry, na medyo napahiya, ay hindi na nagkomento pa. Dahil sa mga maliliit na hakbang na ginagawa ni Jal, parang siya na rin ang nagiging maligaya. Isang araw, habang sila'y naglalakad papunta sa deck, si Jal ay lumapit at nag-abot ng isang malaki at magarang rosas."Cherry, hindi ko na kayang maghintay pa. Hindi ko na kayang magtago pa ng nararamdaman ko," ani Jal, seryoso ngunit may ngiti. "Hindi ko na alam kung paano ipaliwanag, pero gusto ko sanang makilala mo pa ako ng mas mabuti. Hindi ko lang gustong maging isang kaibigan. Gus

Napatitig siya rito—matangkad, matikas, at may kakaibang kumpiyansa sa bawat kilos. Mula sa unipormeng hapit sa katawan nito hanggang sa paraan ng pagsasalita, alam niyang hindi lang simpleng babae si Prescilla sa buhay ni Jal.Napangiti si Cherry, pero alam niyang kailangan niyang mag-ingat sa susunod niyang sasabihin."Hindi ko alam na may ipapalit siyang dapat gawin," sagot niya, kalmado pero may bahid ng diin.Nagtaas ng kilay si Prescilla, tila hindi nagustuhan ang sagot niya. "Ah, gano'n ba? Akala ko kasi… mabilis siyang nakakalimot."“Puta, girl, ang tapang!” bulong ulit ni Marites, hindi na nakatiis at napakapit pa sa braso ni Cherry.Pero bago pa lumala ang usapan, isang pamilyar na boses ang pumasok sa eksena."Prescilla?"Napalingon silang lahat. Si Jal.Agad na lumapit ito, halatang nagulat sa pagdating ni Prescilla. "Anong ginagawa mo rito?"Ngumiti si Prescilla, tila walang nangyari. "Nagpa-assign ako sa Blue Ocean Cruise Ship. Surprise."Sa saglit na sandaling iyon, nak

"Oh my gosh, kinikilig ako!" bulong ni Marites habang kinikilig na parang high school student. "Cherry, ano ‘to? Wala akong dalang popcorn pero parang nasa rom-com movie ako!"Napailing si Cherry, pero hindi niya napigilan ang sariling mapangiti."Ano ka ba, Marites—""Wag ka nang magdeny, beh. Halata naman!"Si Jal, sa kabilang banda, hindi tinanggal ang tingin kay Cherry. Alam niyang ito na ang pagkakataon niya."Cherry," aniya, mas lumapit pa sa dalaga, "hindi na kita bibitawan.""H-huh?" Napalunok si Cherry, biglang kinabahan sa intensity ng titig ni Jal. "Hindi ka ba takot sa mga sinasabi ni Prescilla?""Kung dapat akong matakot, dapat noon pa." Ngumiti si Jal, pero seryoso ang mga mata. "Ikaw ang gusto ko. Ikaw ang mahalaga sa akin ngayon.""Naks! Palakpakan, besh!" bulalas ni Marites habang palakpak nang palakpak. "Kayo na talaga, kayo na!"Cherry blushed. Hindi niya alam kung paano isasagot ang mga salitang iyon. Matagal siyang nagduda, matagal siyang natakot na mahalin ulit.