Napatitig siya rito—matangkad, matikas, at may kakaibang kumpiyansa sa bawat kilos. Mula sa unipormeng hapit sa katawan nito hanggang sa paraan ng pagsasalita, alam niyang hindi lang simpleng babae si Prescilla sa buhay ni Jal.Napangiti si Cherry, pero alam niyang kailangan niyang mag-ingat sa susunod niyang sasabihin."Hindi ko alam na may ipapalit siyang dapat gawin," sagot niya, kalmado pero may bahid ng diin.Nagtaas ng kilay si Prescilla, tila hindi nagustuhan ang sagot niya. "Ah, gano'n ba? Akala ko kasi… mabilis siyang nakakalimot."“Puta, girl, ang tapang!” bulong ulit ni Marites, hindi na nakatiis at napakapit pa sa braso ni Cherry.Pero bago pa lumala ang usapan, isang pamilyar na boses ang pumasok sa eksena."Prescilla?"Napalingon silang lahat. Si Jal.Agad na lumapit ito, halatang nagulat sa pagdating ni Prescilla. "Anong ginagawa mo rito?"Ngumiti si Prescilla, tila walang nangyari. "Nagpa-assign ako sa Blue Ocean Cruise Ship. Surprise."Sa saglit na sandaling iyon, nak
Napayuko si Cherry, pinaglalaruan ang laylayan ng kanyang uniporme. "Pero paano kung mahal pa rin ni Jal si Prescilla? Paano kung bumalik siya kay Prescilla at ako ang maiwang luhaan?"Napalakas ang hiyaw ni Marites. "Diyos ko, Cherry! Masyado kang defensive! Hindi mo pa nga binibigyan ng chance, iniisip mo na agad ang worst-case scenario!"Napatawa si Cherry kahit may lungkot pa rin sa kanyang mga mata. "Eh kasi Marites, ilang beses na akong iniwan. Natatakot na akong sumugal.""Pero paano kung si Jal na 'yung tamang tao?" biglang tanong ni Marites, nakatitig nang seryoso. "Paano kung siya na ‘yung hindi ka iiwan? Ikaw na mismo ang lumalayo, Cherry. Wag mo namang gawing martyr ang sarili mo."Napakurap si Cherry. Siya na ba ang lumalayo? Siya na ba ang tumatakbo?Samantala, sa kabilang bahagi ng barko, nag-usap sina Jal at Prescilla sa isang private cabin."Bakit ka bumalik?" diretsong tanong ni Jal, halatang hindi komportable.Bahagyang natawa si Prescilla. "That’s harsh. Ganun mo b
"Oh my gosh, kinikilig ako!" bulong ni Marites habang kinikilig na parang high school student. "Cherry, ano ‘to? Wala akong dalang popcorn pero parang nasa rom-com movie ako!"Napailing si Cherry, pero hindi niya napigilan ang sariling mapangiti."Ano ka ba, Marites—""Wag ka nang magdeny, beh. Halata naman!"Si Jal, sa kabilang banda, hindi tinanggal ang tingin kay Cherry. Alam niyang ito na ang pagkakataon niya."Cherry," aniya, mas lumapit pa sa dalaga, "hindi na kita bibitawan.""H-huh?" Napalunok si Cherry, biglang kinabahan sa intensity ng titig ni Jal. "Hindi ka ba takot sa mga sinasabi ni Prescilla?""Kung dapat akong matakot, dapat noon pa." Ngumiti si Jal, pero seryoso ang mga mata. "Ikaw ang gusto ko. Ikaw ang mahalaga sa akin ngayon.""Naks! Palakpakan, besh!" bulalas ni Marites habang palakpak nang palakpak. "Kayo na talaga, kayo na!"Cherry blushed. Hindi niya alam kung paano isasagot ang mga salitang iyon. Matagal siyang nagduda, matagal siyang natakot na mahalin ulit.
Napatingin si Cherry kay Jal. Nakatitig ito sa kanya, may bahagyang pag-aalala sa mga mata. Hindi ito nagsalita, pero ramdam niya ang hindi na kailangang sabihin.Nagtaas ng kilay si Cherry. "Anong tinitingintingnan mo d’yan?" Sinubukan niyang gawing light ang sitwasyon, pero may bahid pa rin ng selos sa kanyang tinig.Ngumiti si Jal. "Ikaw."Napaatras si Cherry. "Ha?"Lalong lumawak ang ngiti ni Jal. "Ikaw lang naman ang gusto kong tingnan, Cherry."Napamulagat si Cherry. "Hoy, ang lakas mong makahirit ha!""Eh kasi naman, kung ako si Capt. Prescilla, hindi ako susuko agad." Singit ni Marites. "Pero kung ako si Cherry, aba, hindi na ako magpapakipot! Ang gwapo, mabait, at consistent! Ano na, girl?!"Napangiwi si Cherry. "Pwede bang tumahimik ka muna, Marites?""Nope," sagot nito, sabay irap. "Gusto kong marinig kung paano mo tatablahin si Jal or... kung paano mo siya tatanggapin. Alam kong gusto mo rin siya!"Nagkatinginan si Cherry at Jal.Tahimik si Cherry. Hindi niya alam kung dap
Pagdating nila sa cabin ni Cherry, halos hindi na niya maigalaw ang mga paa niya sa sobrang hilo. Si Marites? Bagsak na sa hallway, yakap-yakap ang isang bote ng alak na hindi pa ubos."Ang lakas mo palang uminom, Cherry," natatawang sabi ni Jal, habang inaalalayan siya. "Pero next time, baka pwedeng hindi ka na magpaka-warrior mode sa alak?"Napairap si Cherry. "Hindi ko naman kasalanan na palaging may alak sa event! At saka…" Napahinto siya at biglang sumeryoso ang mukha. "Bakit mo ako inihatid? Sabi mo, hindi ka na hahayaang may makasira sa atin. Eh paano kung… ako ‘yung sumira?"Nagulat si Jal sa tanong, pero agad din siyang napangiti."Cherry, kahit lasing ka, ang drama mo pa rin."Bago pa siya makapagsalita, hinawakan ni Jal ang magkabilang pisngi niya, titig na titig sa kanya."Kahit magpakalasing ka pa, kahit magtaray ka, kahit sipain mo pa ako palabas ng cabin mo, hindi kita iiwan. Gets?"Natigilan si Cherry."Ehh?""Ehh ka diyan," nakangising sagot ni Jal. "Ngayon, matulog k
Pagkatapos, sinimulan niyang isubo ang ulo nito sa kanyang bibig. pinipiga niya nang mahigpit ang kanyang mga labi sa paligid niya, at dahan-dahan siyang umuusad pasulong, pulgada, sa pulgada, sa pulgada, mabagal, nakakabaliw, hanggang ang kanyang bulbol ay kumikiskis sa kanyang ilong. Pagkatapos ay pinanatili niya ang kanyang posisyon at sinipsip lamang ito, pinapadaan ang kanyang dila pataas at pababa sa kanya at nararamdaman kung gaano siya katigas habang lumalakas ang mga sensasyon sa loob niya. "Oh..oo nga..putangina..ang sarap.." Humihingal siya, gusto siyang s******n, pero may iba siyang plano. Umupo siya, at siya ay napabuntong-hininga sa sandaling pagkadismaya, at siya ay umabot sa likod at tinanggal ang kanyang bra habang siya ay nanonood. Ang kanyang mga suso ay malaya, tumingin siya sa kanyang mga mata at pinisil ang kanyang kanang suso, pagkatapos ay pinisil ang kanyang u***g hanggang tumigas ito, pinapanood siyang mag-enjoy sa pakiramdam, pinapaalam sa kanya na siya
"Ohhh..Ahhh..mas mabilis baby..gusto kong labasan ka sa loob ko.." Karaniwan, kapag nagkakantutan sila, siya ay maingay, umuungol, umuungol, sumisigaw, pero sa pagkakataong ito, siya ay humihinga na lamang. Humihinga lang siya at bumubulong habang sila'y nag-aalun-alon, ang kanyang p**i ay nagagalak sa pagdulas pabalik-balik sa kanyang mainit, matigas na titi, ang kanyang titi ay sumasagot sa matitigas na pagbayo. Medyo bumibilis sila, medyo nagiging mas matindi, nang i-flip niya siya at umupo sa pagitan ng kanyang mga binti, ang kanyang titi ay hindi kailanman umalis sa kanyang katawan. Pinipiga niya ang kanyang mga hita pabalik at inuulos siya nang paulit-ulit. "Cherry," bulong niya. "Sa'yo ako, baby. Ginagawa kitang akin. Ngayon na. Kukunin kita at gagawin kitang akin, Cherry. Ikaw ay akin. Pag-aari kita." Marinig ang aking sweet at mahabaging boyfriend na banayad na pinapangibabawan siya ay higit pang nakakagigil kaysa sa kaya niyang ipaliwanag. Ang tanging magagawa niya ay um
Tumayo siyang muli, nakatayo sa ibabaw niya habang muling pumasok sa kanya. Tumulo ang laway sa kanyang ari habang ginagamit niya ang kanyang bibig. Ang kanyang taba ay pumuno sa kanyang lalamunan, na nagbigay sa kanya ng pakiramdam na siya'y ginamit. Naramdaman niyang napakaganda at nirerespeto siya sa paraan ng pagyuko at paghalik nito sa kanya, na parang nagpapasalamat bago muling kantutin ang kanyang mukha. Ang mga tunog ng pag-ubo ay lalo lamang siyang pinatakam at siya rin."Ang galing-galing mo." Hinaplos niya ang kanyang pisngi.Mabilis niyang tinapos ang paghubad sa kanya. Tumingin siya nang may pananabik at paghanga habang isinuksok niya ang kanyang mga braso sa ilalim ng kanyang mga hita at hinila pababa ang kanyang katawan, inihahanda siya para sa karagdagang paggamit. Ang kanyang mga hita ay nakabuka nang malapad. Binalot niya ang kanyang kamay sa kanyang mainit at makinis na ari. Ang mga daliri niya ay muling natagpuan ang kanilang tahanan sa loob niya. Hindi pa
Tatlong araw ang lumipas.Tahimik na nag-iimpake si Cherry, ang puso niya’y punong-puno ng kaba."Anak, sigurado ka bang gusto mong umalis?" tanong ni Gemma, ang kanyang ina, na may halong pag-aalala. "Wala namang masama kung harapin mo si Jal, Cherry.""Mama, hindi ko kayang ipagsapalaran ang kapakanan ng mga anak ko.""Pero hindi mo man lang ba siya bibigyan ng pagkakataon?"Napalunok si Cherry. "Paano kung bawiin niya ang mga bata sa akin?""Pero anak—"Naputol ang usapan nila nang biglang may kumatok sa pinto.TOK! TOK! TOK!Napahinto si Cherry, mabilis na tumingin sa kanyang ina. May hindi magandang pakiramdam na bumalot sa kanyang dibdib."Cherry… may bisita ka," mahinang sabi ni Ralph, ang kanyang ama, habang bumukas ang pinto.At bumungad si Jal.Napakagat-labi si Cherry, agad na umatras. Bakit siya nandito?Napansin ni Jal ang maleta sa tabi ng sofa. Kumunot ang noo niya, ang kanyang mga mata ay nagdilim. "Tinatakasan mo na naman ako, Cherry?"Mariing napapikit si Cherry. "Um
Mariing itinikom ni Cherry ang mga labi. Ayaw niyang ipakita kay Jal kung paano siya naaapektuhan ng presensya nito, kung paano nito nagagawang guluhin ang isip at puso niya kahit pa ilang ulit na niyang sinabing tapos na ang lahat sa kanila."Oo, Jal. Ganun lang kadali. Dahil tapos na tayo. Wala na tayong dapat pag-usapan.""Tapos na tayo?" Umiling si Jal. "Hindi, Cherry. Hindi pa tayo tapos. At hindi kita tatantanan hangga’t hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Sinabi ko na ang totoo!" sigaw ni Cherry, ngunit kahit siya ay hindi kumbinsido sa sariling salita."Hindi!" Mabilis na lapit ni Jal, marahas niyang hinawakan ang braso ni Cherry, dahilan para mapaatras ito. "Hindi mo ako maloloko, Cherry! Hindi si David ang ama ng mga anak mo, kundi ako!"Napapitlag si Cherry. Hindi niya inasahan ang pagsabog ng galit ni Jal."Bitiwan mo ako, Jal!" Pilit niyang inalis ang pagkakahawak nito, ngunit mas lalo lang humigpit ang hawak ni Jal sa kanya."Bakit mo ako niloloko, Cherry? Sabihin mo
Tahimik na nakahiga si Cherry sa kanyang kama, ngunit hindi mapakali ang kanyang isipan. Sa kabila ng pagod at hirap ng kanyang pagbubuntis, hindi niya magawang ipikit ang kanyang mga mata. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang mga salitang sinabi niya sa kanyang mga magulang."Hindi niya ako matutunton… Wala siyang alam kung nasaan ako… Sisiguraduhin kong hindi niya malalaman kailanman."Ngunit bakit siya kinakabahan? Bakit may isang bahagi sa kanya na nagsasabing hindi ito ganon kadali?Napahawak siya sa kanyang tiyan, pilit nilalabanan ang takot na unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib."Mga anak, huwag kayong mag-alala. Hindi ko hahayaang maagaw kayo sa akin."Ngunit hindi niya alam na sa mga oras ding iyon… may isang taong hindi tumitigil sa paghahanap sa kanya.Blue Ocean Cruise, JapanHawak ni Jal ang isang dokumento habang matalim ang kanyang tingin dito. Nakaupo siya sa harap ng kanyang mesa, pilit pinoproseso ang impormasyong nasa kanyang harapan."Saan mo nakuha ito?
Maagang nagising si Gemma Jones, inunat ang likod at bumuntong-hininga bago tinungo ang kusina. Sa tahimik na umaga, isang tunog ang bumalot sa buong bahay—ang tunog ng malakas na pagsusuka mula sa banyo.Mabilis na napatingin siya sa kanyang asawang si Ralph, na kasalukuyang nagkakape sa lamesa. Pareho nilang narinig iyon. Hindi ito ang unang beses. Ilang araw na nilang naririnig si Cherry tuwing umaga, sumusuka na parang may dinaramdam."Ralph, may sakit kaya si Cherry?" nag-aalalang tanong ni Gemma habang dahan-dahang nilapag ang kutsara sa kanyang tasa.Napakunot-noo si Ralph, nagbabasa ng dyaryo. "Hindi ko alam. Pero kung may sakit siya, dapat sinabi na niya sa atin."Bumukas ang pinto ng banyo, at lumabas si Cherry, halatang namumutla, pawisan, at mukhang pagod. Halos hindi niya magawang itago ang kanyang panghihina."Anak, ayos ka lang ba?" Lapit agad ni Gemma, hawak sa braso ng kanyang anak. "Kanina ka pa namin naririnig na sumusuka. Baka naman may dinaramdam ka? Sabihin mo sa
Mariing napatingin si Jal kay Prescilla, ang kanyang panga ay humigpit, at ang kanyang mga kamao ay bahagyang sumara."Ano'ng pinagsasabi mo, Prescilla?" malamig niyang tanong, pilit na pinapakalma ang sarili.Ngumisi si Prescilla, inilagay ang kamay sa kanyang bewang. "Jal, hindi mo ba napapansin? Bigla na lang siyang nawala, bigla siyang nag-resign, at walang sinumang makapagsabi kung bakit. Hindi ba iyon kahina-hinala?"Hindi sumagot si Jal. Ngunit sa loob niya, may kung anong gumugulo sa isip niya."At kung tutuusin…" lumapit pa lalo si Prescilla, bahagyang idinantay ang kanyang kamay sa dibdib ni Jal pero agad itong inalis ng binata. "Dapat noon pa lang, ako na ang pinili mo. Hindi ko gagawin sa'yo ‘yang ginawa ni Cherry. Hindi ako tatakbo palayo sa’yo.""Huwag mo akong ipagkumpara sa kanya, Prescilla." malamig na sagot ni Jal. "At lalong huwag mong ipilit ang sarili mo sa akin."Napatigil si Prescilla, napalitan ng inis ang kanyang mukha. "Kahit anong gawin mo, Jal, hindi mo na
Pagkalapag ni Cherry sa Pilipinas, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Ligtas na siya. Malayo na siya kay Jal. At higit sa lahat, kasama na niya ulit ang kanyang pamilya.Dala ang kanyang mga gamit, sumakay siya ng taxi papunta sa kanilang bahay sa Tagaytay. Habang nasa biyahe, hinaplos niya ang kanyang tiyan, pumikit sandali, at nagbulong, "Mga anak, malaya na tayo."Nang makarating siya sa kanilang bahay, pinakiramdaman muna niya ang paligid bago marahang kumatok sa pinto. Ilang saglit lang, bumukas iyon, at bumungad ang kanyang ina—Gemma Jones, isang matapang ngunit mapagmahal na babae.Nanlaki ang mga mata nito. "Cherry?!"Hindi na nakapagsalita si Cherry. Sa halip, agad siyang niyakap ng kanyang ina, mahigpit, parang ayaw na siyang pakawalan."Anak… Diyos ko, anak! Ano'ng ginagawa mo rito? Akala ko nasa barko ka pa!"Narinig ni Cherry ang pagmamadaling mga yapak sa loob. Ilang saglit lang, lumabas na rin ang kanyang ama—Ralph Jones, isang dating sundalo, may ed
Napabuntong-hininga siya. "Damn it, Cherry… ano ba talaga ang nangyayari sa'yo?""Jal."Napalingon siya nang marinig ang isang pamilyar na tinig. Si Captain Prescilla Gana, ang isa sa mga senior officers sa cruise ship. Maganda at matikas ito, laging kontrolado ang sarili, pero sa mga mata nito ngayon, may nakatagong pait."Ano'ng ginagawa mo rito mag-isa?" tanong nito habang lumalapit."Wala. Iniisip lang ang isang bagay," matamlay niyang sagot.Tumikhim si Prescilla. "O isang tao?"Hindi siya sumagot.Ngumiti ito nang mapait. "Huwag mo nang itanggi. Lahat ng tao dito, nakikita kung paano mo hinahabol si Cherry."Nanigas ang panga ni Jal. "Anong pakialam nila?""Simple lang, Jal." Dumiretso ang tingin nito sa kanya. "Gusto ka nilang gisingin sa katotohanan.""At ano'ng katotohanan?"Humakbang si Prescilla palapit. "Na hindi ka na mahal ni Cherry."Parang sinuntok ang dibdib ni Jal sa narinig.Parang lumubog ang mundo ni Jal sa narinig niyang sinabi ni Prescilla. Hindi siya makapagsal
Sa wakas, ibinalik ng officer ang kanyang passport. "Alright. Safe flight, Miss."Napabuntong-hininga siya ng malalim nang makalagpas sa immigration. Isa na lang… check-in na lang…Pero bago pa siya makalayo, isang pamilyar na boses ang narinig niya sa likuran."Cherry!"Parang yelo ang dumaloy sa kanyang katawan. Hindi… hindi puwede!Dahan-dahan siyang lumingon, at nakita niya si Jal, hingal at mukhang desperado, nakatayo ilang metro lang ang layo mula sa kanya."Cherry, huwag mo akong takbuhan!" sigaw nito, hindi alintana ang mga taong nakatingin na ngayon sa kanila.Hindi na siya nag-isip pa. Mabilis siyang tumalikod at naglakad nang mas mabilis patungo sa departure area. "Huwag mo siyang pakinggan. Huwag mong hayaang habulin ka ng nakaraan," pilit niyang sinasabi sa sarili.Ngunit narinig niya ang tunog ng mabilis na pagtakbo—alam niyang hindi siya bibitawan ni Jal."Cherry, please! Sandali lang!"Damn it! Alam niyang wala na siyang takas.At bago pa siya makalayo, naramdaman niya
Nakatayo si Cherry sa harap ng kanyang maliit na locker, inaayos ang huling gamit na dadalhin niya. Hindi niya akalain na ganito kabilis matatapos ang kanyang trabaho sa barko—ang trabahong minahal niya, ang trabahong bumuhay sa kanya. Pero ngayon, wala na siyang ibang pagpipilian.Muli niyang hinaplos ang kanyang tiyan. "Kakayanin natin ‘to, mga anak."Nang sa wakas ay handa na siyang lumabas, isang malalim na hinga ang kanyang pinakawalan bago tuluyang isinara ang pinto ng kanyang kwarto."Cherry, ito na ang final clearance mo." Inabot ni Ms. Andrea Vasquez ang dokumento. "Everything is approved. You're officially free to leave the Diamond Cruise Ship."Mabilis niya itong tinanggap at tumango. "Maraming salamat po, ma’am. Hindi ko po ito makakalimutan."Malungkot siyang tinitigan ng kanyang manager. "Hindi mo ba talaga kayang ipaalam ito sa ibang crew? They’ll be devastated when they find out na umalis ka na."Muling umiling si Cherry. "Ma’am, gusto ko pong tahimik na umalis. Mas ma