All Chapters of นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส: Chapter 1 - Chapter 10

ฉันมีความฝัน...แน่นอนว่าทุกคนคงเคยมีความฝันในวัยเด็ก ความฝันว่าเติบโตขึ้นมาแล้วจะทำอาชีพอะไร แต่มีไม่กี่คนหรอกที่จะสามารถทำตามความฝันของตัวเองได้สำเร็จแต่ตอนนี้ฉันทำสำเร็จแล้วนิดาขบเม้มริมฝีปาก เธอกำลังพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ร้องไห้ออกมา เพราะว่าต้นฉบับที่ถูกส่งไปออดิชั่นกับสำนักพิมพ์มัน..ผ่านแล้วนิยายของเธอจะถูกตีพิมพ์ในอีกหนึ่งเดือนหลังจากนี้ และมันเหมือนกับว่าเธอได้เดินตามความฝันที่ฝ่าฟันมานานได้สำเร็จเสียที“นิดา ฝากออกไปดูโลเคชั่นที่จะถ่ายพรีให้ลูกค้าด้วยนะ”ถึงแม้ว่าฉันจะมีความฝันแต่ฉันก็จะต้องเดินตามความจริงด้วย..“ได้ค่ะพี่เอื้อ เดี๋ยวหนูแวะไปดูให้ก่อนกลับนะคะ”พี่เอื้อส่งยิ้มมาให้นิดาก่อนจะส่งกระดาษในมือมาให้“แกต้องไปตอนนี้เลยเพราะว่าลูกค้าอยากถ่ายพรีที่ริมทะเล ขับรถไปตั้งแต่ตอนนี้น่าจะกลับมาทันวันพรุ่งนี้พอดี หรือไม่แกก็ค้างที่นั่นเลย”นิดาส่งยิ้มแห้งๆ ให้กับพี่เอื้อผู้จัดการของเธอ“พี่คะ หนูต้องขับรถไปคนเดียวเหรอคะ คือหนูขับรถออกต่างจังหวัดไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่”พี่เอื้อใช้เวลาคิดอยู่พักหนึ่งพร้อมกับกวาดสายตามองคนอื่นๆ ในออฟฟิต ไม่มีใครที่พอจะว่างและมีสายตาเฉียบคมแบบนิดา

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของหนุ่มจางๆการทำงานของนิดานั้นถือได้ว่าเธอทำงานอยู่ในขั้นที่เรียกว่าดีเยี่ยม ส่วนหน้าตาก็..น่ารักดีเขาแค่ชอบที่เธอชอบแทนตัวเองว่าหนูกับทุกคนในออฟฟิต อาจจะเป็นเพราะว่าเธออายุน้อยที่สุดก็เป็นได้ คำพูดของนิดาที่พูดกับคนอื่นมันถึงได้ ถ่อมตนอยู่เสมอเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแสงและมุมต่างๆ เอาไว้เป็นโลเกชั่นถ่ายรูปคร่าวๆ ในครั้งต่อไป คู่รักส่วนใหญ่นิยมมาถ่ายพรีเวดดิ้งที่ริมทะเลซะส่วนใหญ่ ทำให้เขาได้เดินทางมาที่นี่บ่อยๆเขาชอบเวลาที่คลื่นซัดเข้าฝั่ง เสียงคลื่นที่ดังกระทบกับหาดทรายพร้อมกับลมเย็นๆ ที่ปะทะใบหน้ามันชวนให้เขาลืมเลือนเรื่องที่หนักอึ้งในใจเต็มไปหมดเลยไม่นานนักเขาก็เดินมาที่โรงแรมที่นิดาจองห้องเอาไว้ ซึ่งเธอมายืนต้อนรับเขาที่ด้านหน้าลอบบี้“หายไปนานเลยนะคะ หนูเอากุญแจห้องมาให้ค่ะ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าหนูได้จัดเตรียมเอาไว้ให้แล้วในห้อง ทั้งชุดนอนและชุดที่คุณหนุ่มจะใส่ในวันพรุ่งนี้ เรื่องมื้อเย็นบอสสามารถเลือกทานได้เลยนะคะว่าจะทานในห้องหรือว่าจะทานที่ห้องอาหารของโรงแรม”เธอเว้นช่องว่างเอาไว้อย่างชัดเจนพร้อมกับคำก

“....”หัวใจกำลังเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ทว่า..เขามีความลับที่บอกใครไม่ได้อยู่..ความลับที่เป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ากับใครมาก่อนในชีวิต“นี่ ออกไปสิวะไอ้ลูกโง่ มายืนอยู่ตรงนี้อยากดูด้วยรึไง?”คนที่เขาเรียกว่าพ่อ เหมือนไม่ใช่มนุษย์เลย ไม่มีตรงไหนที่เหมือนกับคนแต่กลับเหมือนสัตว์เดรัจฉานมากกว่าเพราะพ่อมีฐานะและมีหน้ามีตาในสังคม ศาลจึงตัดสินให้เขาอยู่กับพ่อแทนที่จะได้อยู่กับแม่แม่ของเขาทนทุกข์ทรมานมานานหลายปี ถูกทำร้ายจิตใจด้วยการที่พ่อพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเข้าบ้าน แม่เขาได้ชื่อว่าเป็นภรรยาหลวงก็จริงแต่ถึงอย่างนั้นการได้มีชื่อในทะเบียนสมรสมันไม่ได้ทำให้แม่ของเขาเจ็บปวดน้อยลงแม้แต่นิดเดียวและเมื่อแม่หย่ากับพ่อ พ่อก็พาผู้หญิงเข้ามาในบ้านหนักมากกว่าเดิม เขาในตอนนั้นอายุเพียงสิบห้าเท่านั้นมันมีเรื่องราวไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งในผู้หญิงที่พ่อพามา พยายามจะถอดเสื้อผ้าเขาออก เขาพยายามขัดขืนและหลบหนี แต่ก็ไม่เป็นผลความรู้สึกเจ็บปวด และขยะแขยง เขายังจำวันนั้นได้ดีวันที่ความรู้สึกทรมานมันเกิดขึ้นมาในชีวิต ทว่าแม่ของเขาก็เข้ามาช่วยเหลือได้เวลา แต่ถึงอย่างนั้น มันคือแผลที่เกิด

บรรยากาศมันน่ากระอักกระอ่วนใจไม่น้อยเลย เธอนั่งลงในอ่างอาบน้ำอุ่นโดยที่เขาเองก็ลงมานั่งในอ่างเหมือนกันเขาจะตามมาทำไมกันฟะ! ไหนว่าแค่มาส่งแล้วทำไมไม่ออกไปเข้ามานั่งในอ่างหน้าตาเฉย“อะ..เอ่อ หนูไม่รู้เลยนะคะว่าตัวเองจะเมาขนาดนี้ แหะ แหะ..”เขามองหน้าเธอ ดวงตาสีนิลของเขามันฉายแววลึกล้ำพร้อมกับร่างกายที่ขยับเข้ามาใกล้เธอมากยิ่งขึ้น ซึ่งนิดาก็พยายามจะขยับออกไปอีกทางเพราะว่าอ่างอาบน้ำในบ้านของเขามันเป็นทรงกลมที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ตอนนี้มันก็เลยเหมือนเรากำลังวิ่งไล่จับกันในอ่างน้ำ และดูเหมือนว่าความอดทนของหนุ่มจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เพราะว่าเขาคว้าแขนของเธอมาจับเอาไว้“ผมแค่อยากรู้ว่าที่เราทำกันเมื่อครู่ ผมทำได้ไม่ดีงั้นเหรอครับ”ห่างไกลคำว่าไม่ดีพอสมควรเลย มันดีมาก..เพียงแต่เธอดันรู้สึกเขินอายเวลาที่เขาพูดคำพวกนั้นออกมา“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ คือ..หนูแค่รู้สึกปวดหัวเท่านั้นเอง เหมือนว่านี่จะเป็นผลกระทบจากการดื่มที่..มากเกินไป”แววตาที่ลึกล้ำของเขาพลันอ่อนลงเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้นออกมา แสดงว่าครั้งแรกของเขามันไม่ได้แย่อย่างที่เขากังวลเอาไว้เพียงแต่กับบางอย่าง..มันไม่สามารถหยุดกลางคันได้ เมื่อเริ่มขึ

“ที่นี่แพงมากเลยไม่ใช่เหรอ ยิ่งชั้นสูงๆ แบบนี้..”“ใช่ค่ะ”เงินที่เธอเก็บมาตลอดระยะที่ทำงานอยู่ที่การซื้อคอนโดหมดเลย เพราะแบบนั้นเธอถึงไม่เคยถือกระเป๋าแบรนด์เนมหรือว่าใช้โทรศัพท์เครื่องละหลายหมื่นเลยเมื่อนิดาเปิดประตูห้องเข้าไปหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับความเป็นระเบียบของสิ่งของภายในห้อง..“ไม่รกเลยแฮะ..”เธอหรี่ตามองหน้าเขา“หนูดูเหมือนคนที่จะทำห้องรกงั้นเหรอคะ”เธอไม่มีทางทำรกอย่างเด็ดขาดเพราะว่าค่าผ่อนคอนโดมันแพง นิดาถึงไม่คิดทำลายสิ่งของที่มันได้มาด้วยความยากลำบากแน่นอน!“ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่อย่างที่พี่รู้ คนที่ทำงานแบบเราไม่ค่อยมีเวลา เพราะแบบนั้นอาจจะมองข้ามสิ่งเล็กๆ น้อยๆ อย่างการทำความสะอาดบ้าน”“หนูไม่มีทางทำห้องรกหรอกค่ะ ไม่มีทางอย่างแน่นอน! อันที่จริงคืนนี้ด้านล่างมีจุดพลุด้วยนะคะ เมื่อปีที่แล้วสามารถมองเห็นจากที่นี่ได้ชัดเจนเลย”เขามองหน้าเธอก่อนจะถอดเสื้อคลุมวางพาดไว้กับโซฟา“นี่กำลัง ชวนให้ผมค้างที่นี่อยู่รึเปล่า”เธอหัวเราะเบาๆ“หนูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อยค่ะ แต่ถ้ามันชวนให้บอสเข้าใจแบบนั้น แล้วละก็..จะลองค้างที่นี่ไหมคะ”เขาดึงเธอที่กำลังยืนอยู่ให้นั่งลงบ