All Chapters of นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส: Chapter 21 - Chapter 30

นิดายกมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ เมื่อเธอได้ยินพี่หนุ่มเล่าเรื่องภายในครอบครัวของเขาที่มันน่าเหลือเชื่อมากๆ เลยร่างกายพลันชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เธอตกใจมากจริงๆ ที่รับรู้ว่าเขาเติบโตขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดมากขนาดนั้นอะไรที่ทำให้พ่อของเขาเปลี่ยนไปมากขนาดนั้นกันนะหนุ่มมองหน้าของนิดาที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจมอยู่กับความคิดเพียงลำพัง“ตอนนี้พี่ไม่เป็นไรแล้ว เพราะว่าพี่มีนิดาไง ถึงร้านแล้วลงไปทานมื้อเย็นกันเถอะ ไม่ต้องเอาเรื่องของพี่ไปคิดมากหรอก”เธอช้อนสายตามองหน้าของเขา ก่อนจะยกมือขึ้นมากุมใบหน้าของเขาเอาไว้“หนูไม่ได้เอาเรื่องของพี่ไปคิดมากเลยค่ะ แต่หนูไม่อยากให้พี่เจ็บปวดอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปช่วยมีความสุขมากๆ จะได้ไหมคะ”เขาคือคนที่สมบูรณ์แบบเสมอในสายตาของเธอ บอสเป็นแบบนั้นมาโดยตลอด ใบหน้าที่เรียกได้ว่าเขาโดดเด่นอยู่เสมอท่ามกลางผู้ชายคนอื่น ความสามารถในการทำงานที่เยี่ยมยอด สายตาที่เฉียบคม ไม่ว่าจะทางด้านไหน..ผู้ชายคนนี้ไม่มีบกพร่องเลยสักนิดเดียวเธอไม่รู้และไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมีชีวิตที่หนักหนาสาหัสอะไรแบบนั้นหนุ่มจับมือของนิดาที่กำลังกุมหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตลงไปบนฝ่

แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางม่านหน้าต่าง นิดาค่อยๆ ปรือตามขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอเห็นคือใบหน้าของพี่หนุ่มที่กำลังหลับอยู่รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาที่มุมปาก เธอมองหน้าเขานิ่งๆ อยู่หลายนาทีก่อนที่จะลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินลงไปด้านล่าง“คุณดา..จะรับมื้อเช้าเลยไหมครับ”ลุงแหวนทักทายเธอด้วยน้ำเสียงสดใส ราวกับการที่เธออยู่ที่นี่เป็นเรื่องที่ลุงแหวนเคยชินซะแล้ว“หนูยังไม่ค่อยหิวเลยค่ะ เดี๋ยวรอพี่หนุ่มตื่นก่อนค่อยมาทานพร้อมกันดีกว่า”ลุงแหวนส่งยิ้มพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟมาให้เธอ“เช้าๆ แบบนี้ออกไปเดินชมสวนได้นะครับ สวนด้านหน้าคุณหนุ่มทั้งปลูกและดูแลเองเกือบจะทั้งหมดเลย”เธอจำได้ว่าเคยฟังเขาพูดเหมือนกันว่าอยากจะเป็นคนสวนที่ทำสวนดอกไม้..ความฝันของเขามันไม่เหมาะสมกับเขาเลย ถึงความคิดแบบนั้นจะไม่น่ารักเท่าไหร่ แต่การที่เธอได้มองเห็นเขาพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นมาแล้วชี้นิ้วสั่งงานด้วยสายตาที่มุ่งมั่นและแน่วแน่ พี่หนุ่มในแบบนั้นมันหล่อมากๆ ในสายตาของเธอเลยนี่นิดาเดินออกมาจากบ้านมาเรื่อยๆ ที่สวนด้านหน้าบ้าน ที่นี่ไม่ใช่โครงการบ้านอะไรทั้งนั้น แต่เป็นบ้านเดี่ยวใจกลางเมืองที่มีสวนขนาดใหญ่อยู่หน้าบ้าน

นิดาคุกเข่าลงบนพื้น เธอช้อนสายตามองหน้าของเขาอีกครั้ง และเมื่อเราทั้งสองสบตากันมันเหมือนกับว่าโลกใบนี้มีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้นเธอยกมือขึ้นมารูดรั้งแท่งกายขึ้นลงด้วยฝ่ามือสองสามครั้ง ก่อนจะใช้ปลายลิ้นสัมผัสด้วยความแผ่วเบาบนส่วนปลายมน เธออ้าปากเพื่อครอบครองส่วนที่ใหญ่โตที่สุด พร้อมกับใช้ปลายลิ้นไล่เลียไปบนลำแท่ง ในส่วนที่ริมฝีปากไม่อาจครอบครองหมด นิดาก็ใช้มือในช่วย เธอขยับฝ่ามือรูดรั้งแก่นกายไปพร้อมๆ กับจังหวะของปลายลิ้นที่ไล้เลีย“อา..แรงกว่านั้นนิดา ตรงส่วนปลายดูดมันแรงๆ เลยสิ”นิดาหลับตาลงพร้อมกับทำตามคำสั่ง ทว่าดูเหมือนว่าเธอจะทำไม่ได้ดั่งใจของเขาหนุ่มจับกดศีรษะให้ก้มลงต่ำ เพื่อแทรกลำเอ็นเข้าไปในโพรงปากอุ่นให้ลึกยิ่งขึ้นเมื่อได้รับสัมผัสที่แสนวาบหวามมันเหมือนกับว่าสัญชาตญาณความดิบเถื่อนในใจถูกปลุกขึ้นมาเขาหงุดหงิดเล็กน้อยที่เรามีเวลาไม่นานอย่างที่ใจต้องการ เพราะแบบนั้นทำให้เขาไม่อาจมานั่งเพลิดเพลินและมองใบหน้าที่สะกดสายตาของนิดาได้เขาผลักเธอออกเบาๆ เพื่อให้นิดาหยุดการกระทำก่อนที่เขาจะอุ้มเธอมาวางเอาไว้บนโซฟาเธอหายใจหอบเหนื่อยและน้ำลายบางส่วนก็ไหลเปรอะเปื้อนอยู่ที่มุมปาก เขาบ

เขามองรอยยิ้มของเธอด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ดวงตาสีนิลพลันขุ่นมัวขึ้นมา หนุ่มรวบรวมสติที่เหลืออยู่ของเขาส่งยิ้มให้กับนิดา“พี่ว่าวันนี้พี่รู้สึกเหนื่อยมากเลย เราแยกย้ายกันกลับบ้านเถอะ”เขา..กลัวว่าตัวเองจะแสดงท่าทางเจ็บปวดออกมาเพราะเรื่องของเอเดน กลัวว่าเธอจะมองว่าเขามันไร้สาระนิดาเดินเข้ามาหาเขา เธอยกมือขึ้นมาแตะลงบนหน้าผากของพี่หนุ่มเบาๆการประชุมอาจจะกดดันมากสินะ“ให้หนูขับรถไปส่งไหมคะ เหนื่อยแบบนี้ก็ต้องมีคนคอยดูแลสิ เดียวหนูไปค้างที่บ้านพี่..”“ไม่เป็นไรดา! วันนี้..พี่อยากอยู่คนเดียว!!”รอยยิ้มค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าของนิดา เธอได้แต่ลดสายตามามองมือตัวเองเงียบๆ“อ่า พี่คงจะเหนื่อยมากๆ แบบนั้นเรากลับกันเถอะค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ หากว่าถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาบอกหนูด้วยนะ”วันนี้เขาอาจจะเหนื่อยจริงๆ เอาไว้..ค่อยหาโอกาสบอกเขาวันอื่นก็ได้“อื้อ ดาเองก็กลับบ้านดีๆ นะ เดี๋ยวพี่โทรไป”เธอมองหน้าของบอสเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเป็นฝ่ายเดินออกมาจากห้องทำงานของเขาก่อนทำไมกันนะ ทำไมถึงรู้สึกเหมือนกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นกำลังพยายามแยกเราออกจากกันเลย เพราะว่าเธอไม่ให้ความชัดเจนกับเขางั้นเหรอ?ความน้อยใจซ

“หนูมีความฝัน และอยากจะเดินตามความฝันนั้นด้วยความคิดที่แน่วแน่ แต่ในวันที่หนูบอกกล่าวความฝันของตัวเองกับพ่อแม่ พวกท่านเอาแต่หัวเราะไม่หยุดเลย”อ่า..เหมือนว่าเขาจะเข้าใจถึงความกังวลของเธอแล้วละสิ“เพราะแบบนั้นหนูถึงได้เลือกที่จะเก็บเรื่องนี้มาโดยตลอดเลย หนูเคยบอกกับพี่ไปแล้วว่าหนูพยายามทำงานอย่างหนัก เพื่อให้ไม่ต้องกังวลกับเรื่องการเงิน ให้มีเงินเก็บสักก้อน..เพื่อที่หนูจะได้ทำตามความฝันของตัวเองในวันที่ไม่มีเรื่องอะไรต้องมาคอยกังวล”“เราเก่งมากกว่าที่คิดอีกนะ..พยายามได้ดีมากๆ เลย”เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหม่า ปลายนิ้วสั่นเทาด้วยอาการหวาดหวั่น“แต่หนูไม่ได้เขียนนิยายความรัก หนูหลงใหลและชื่นชอบการเขียนนิยายอีโรติก บอกเล่าเรื่องความรักผ่านการกระทำบนเตียงมากกว่าคำพูด หนูเป็นนักเขียนนิยายอีโรติกค่ะ ไม่ใช่นักเขียนนิยายความรัก!”สองมือของเธอถูกกอบกุมด้วยมือใหญ่ของเขาอย่างอ่อนโยน พร้อมกับตบที่หลังมือเบาๆ“พี่ไม่เห็นว่าการนักเขียนของเรามันจะแปลกตรงไหนเลย ชีวิตของพี่เหมือนกับมีคำสาปติดตัวมาให้พี่จะต้องเหงาและมีความรักไม่ได้ เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะชอบผู้ชายที่ส่วนนั้นจะใช้กา