All Chapters of นักเขียนนิยายอีโรติกคนนั้น ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะบอส: Chapter 11 - Chapter 20

น่ารักชะมัดเลย.. เหมือนว่าที่ผ่านมาเขาเองก็ชื่นชอบนิสัยแบบเด็กๆ ของเธอมาก เลยนะ“ทำไมจะไม่อยากล่ะ พี่อยากให้มีเด็กมาอ้อนตั้งนานแล้ว อยากมีแชทที่ตั้งชื่อว่าที่รัก อยากมีใครสักคนให้คิดถึงตอนที่ทำงานเหนื่อยๆ ..”ไม่ไหวแน่ หัวใจของเธอรับไม่ไหวแน่ๆ เลย“คือหนูไม่ได้คิดจะปฏิเสธนะคะ แต่หนูก็ยังไม่ค่อยกล้าที่จะทุ่มเทให้กับความรัก เพราะแบบนั้นเรามาค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก่อนเถอะค่ะ”ไม่รู้เหมือนกันว่าผลของการตอบตกลงในวันนี้มันจะเป็นแบบไหน แต่เธออยากจะลองเปิดใจให้เขาดูหมาวัดตัวนี้จะปีนขึ้นไปหาบอสที่อยู่บนฟ้าเองค่ะ หนูจะลองเด็ดดอกฟ้าดูสักครั้งริมฝีปากของนิดาผลิบานราวกับดอกไม้ รอยยิ้มที่แสนน่ารักไม่แพ้กับดวงตาที่กระจ่างใสนั่นเลยถึงแม้ว่าเรื่องราวของเรามันจะเริ่มต้นที่ความผิดพลาด แต่จากนี้ไปมันจะไม่มีเรื่องผิดพลาดอีกแล้ว หนุ่มตั้งใจว่ามันจะเป็นแบบนั้นจู่ๆ ใบหูของเขาก็รู้สึกร้อนขึ้นมา เขาเองก็ไม่เคยตั้งใจกับความสัมพันธ์อะไรเท่าครั้งนี้มาก่อนเลยนิดาละสายตาจากใบหน้าของเขาเพื่อไปมองที่วิวด้านนอก แสงไฟตามตึกและอาการยังคงส่องสว่างเหมือนเดิมหัวใจสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย ทว่าบางอย่างยังค

เมื่อจบประโยคนั้นนิดาก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี“สบายดีสิ พี่จะพบพราวเรื่องงานแต่งของน้องสาวและจะจัดเตรียมแบบงานต่างๆ ไปให้เลือกนะ ขอบคุณที่ยังนึกถึงพี่ในเรื่องงาน”“....งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ พราวคิดถึงพี่นะ”เขากดวางสายก่อนที่จะทันฟังคำกล่าวสุดท้ายของพราวจบ“นั่นอาบน้ำหรือว่าวิ่งผ่านน้ำ”นิดาที่กำลังทาครีมอยู่ถึงกลับกลอกตามองบน“อาบน้ำค่ะ เพราะว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้วก็พึ่งอาบแต่ว่าพี่ทำให้ตัวหนูเลอะเทอะ”หนุ่มเดินเข้าไปหอมแก้มนิดาเบาๆ“งั้นอยากเลอะเทอะอีกสักรอบไหมล่ะ”“พี่หนุ่ม หนูหิว...”“โอเคๆ พี่ไม่แกล้งแล้ว รอพี่แป๊บนะ”ตอนแรกเธอคิดว่าพี่หนุ่มจะพาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารชื่อดังหรือไม่ก็คาเฟ่สวยๆ แต่มันกลับไม่เป็นแบบที่นิดาคิดเลยเพราะว่าเขาพาเธอขี่จักรยานไฟฟ้ามาที่งานปีใหม่“มาสิ พี่มาเดินทุกปีเลยนะ ขนมถังแตกอร่อยสุดๆ ไปเลย”นิดาหัวเราเสียงดัง เธอจับมือของเขาเอาไว้พร้อมกับเดินเข้าไปในงาน ตั้งแต่ที่เขาพาเธอเข้ามาในงานปีใหม่ บอกได้เลยว่ารอยยิ้มของนิดายังไม่หุบลงเลย มันน่าเหลือเชื่อที่คนรวยแบบเขาจะมาเที่ยวในที่แบบนี้ และมัน..ทำให้เธอตกหลุมพรางเขาซ้ำๆ แบบไม่รู้จบ“ไก่ย่างร้านนี้อร่อยน

พิมตกใจไม่น้อยกับคำกล่าวของแฟนเก่าพี่พราว ปกติแล้วไม่ว่าใคร ก็ไม่กล้าปฏิเสธผู้หญิงที่ทั้งสวย รวย เก่ง แบบพี่พราวไม่ได้หรอก แต่นี่เขาเป็นคนแรกเลยแฮะทว่าสิ่งที่พิมเหมือนจะตกใจมากกว่าที่คุณหนุ่มปฏิเสธพี่พราวคือสายตาที่เขามองนิดา และสายตาของนิดาที่มองเขาอยู่..นี่พวกเขาทั้งสองคนเป็นแฟนกันงั้นเรอะ!พราวไม่เคยรู้สึกเสียหน้าอะไรเท่านี้มาก่อนเลย เธอไม่เคยถูกปฏิเสธมาก่อน แถมการกระทำให้พี่หนุ่มมันยังเป็นการหักหน้าของเธอต่อหน้าของยัยพิมอีกด้วย“วันนี้พราวกลับก่อนนะคะ..”“ครับ”เขาไม่ได้มองหน้าของพราวด้วยซ้ำ ในตอนที่ตอบกลับคำลาของเธอ“เรามาเริ่มที่ตรีมงานที่อยากได้ก่อนไหมครับ อยากจะได้แต่งในสวน ในโรงแรมหรือว่าริมทะเล”คราวนี้เป็นพิมบ้างแล้วที่เป็นฝ่ายอึดอัดใจ เธอไม่ต้องการแต่งงาน ไม่ว่าจะจัดที่ไหนก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีสักนิดเลย“พิม..แกไม่ได้อยากแต่งงานใช่ไหม”นิดาเอ่ยถามพร้อมกับยื่นมือไปกุมมือเพื่อนสนิท เราเรียนด้วยกันตั้งแต่มอปลายยันมหาลัย พิมอยู่คนเดียวมาโดยตลอด เราทั้งสองตั้งใจเรียนอย่างหนักเพราะจะต้องสอบชิงทุนในทุกๆ ปี เธอรู้จักครอบครัวของพิมแค่ว่าพิมมีแม่ที่กลับไปหาสามีเก่า และมีพี่สาวที่ไม

ในขณะที่นิดากำลังคิดมากอยู่นั้น เสียงของพี่เอื้อก็ตะโกนขึ้นมา“พวกเรา เดี๋ยวจะมีพนักงานใหม่เข้ามานะ ต้อนรับน้องดีๆ ด้วยนะเพราะว่าน้องเป็นหลานของบริษัทไอทีฝั่งตรงข้าม น้องมาฝึกงาน”นิดารีบปิดอีเมลล์นั้นในทันที เธอยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ อย่างใช้ความคิดหลังจากนั้นไม่นานเสียงตบมือก็ดังขึ้นมาพร้อมกับผู้ชายที่อายุราวสามสิบต้นๆ ที่เดินเข้ามา“ตอนแรกที่พี่เอื้อบอกว่าน้อง ผมก็คิดว่าเด็กนักศึกษาฝึกงานซะอีก”พี่เอื้อหัวเราะเบาๆ“ก็น้องมันอายุน้อยกว่าฉันนี่ แถมที่มาฝึกงานเพราะเงื่อนไขที่จะรับมรดก เราแค่ทำเป็นมองไม่เห็น อีกสองเดือนรอเซ็นใบฝึกงานให้น้องมันแบบดีเยี่ยมทุกช่องก็พอ..”“แบบนั้นผมไม่เอาด้วยหรอกครับ ลูกคนรวยแบบนั้นจะต้องเอาแต่ใจแน่นอน ผมไม่สอนน้องเค้านะครับ พี่เอื้อสอนเองเลย”พี่เอื้อส่ายหน้าเบาๆ“ฉันคิดเอาไว้แล้วน่าว่าจะให้ใครสอนงานคุณเอเดน ต้องให้คนที่ใจเย็นที่สุดสอนงานให้สิ..”สายตาของพี่เอื้อมองไปที่นิดา พร้อมกับเดินเข้าไปหาน้องสาวที่ผู้จัดการรักที่สุด“นิดา พี่ฝากให้เราช่วยสอนงานคุณเอเดนด้วยนะ เขามาฝึกงานแค่สองเดือน มันเป็นเงื่อนไขน่ารักๆ ก่อนที่เขาจะได้รับมรดกเป็นตึกไอทีฝั่งตรงข้าม

เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของนักธุรกิจชื่อดัง บ้านของเรานั้นร่ำรวยเข้าขั้นมหาเศรษฐี และเพราะแบบนั้นพ่อถึงบอกเธอเสมอว่าหากจะรักใครสักคนก็ช่วยดูให้เขาเหมาะสมกับฐานะทางบ้านของเราด้วยพราวจึงมีสเปกที่ค่อนข้างสูงพอสมควร จะหล่ออย่างเดียวไม่ได้ แต่ต้องรวยให้มากกว่าหรือเท่ากันกับเธอด้วยสิในสมัยเรียนเธอได้รับการเสนอชื่อให้เข้าชิงการเป็นดาวคณะ แน่นอนว่าเธอชนะการแข่งขัน จนเป็นดาวของมหาลัย ไม่เคยมีใครที่สามารถทำให้เธอหวั่นไหวได้เลยเพราะว่าในใจของพราว เธอรอคอยพี่หนุ่มมาโดยตลอด ที่บ้านของเราสนิทกัน เพราะแบบนั้นเธอถึงมีสิทธิ์เข้าหาเขาได้มากกว่าผู้หญิงคนอื่นและเธอไม่เคยมองพลาด สายตานี้ไม่เคยเลือกพลาดอยู่แล้ว ตอนที่เราคบกันมันดีมาก เขาเอาใจใส่เธอแบบสุดๆทว่าเรากลับไม่สามารถทำเรื่อง..อย่างว่ากันได้เพราะว่าส่วนนั้นของเขามันไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลยตอนนั้นเธอยังเด็ก แถมยังต่อว่าเขาไปหลายคำกับเรื่องนั้น จนเขาต้องเป็นฝ่ายออกปากเพื่อจบความสัมพันธ์กับเธอพราวคิดว่าที่พี่หนุ่มเลิกกับเธอมันเป็นเพราะว่าเขา..สงสารเธอ เขารักและเป็นห่วงเธอ เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ยินยอมปล่อยเธอให้ไปมีความสุขกับคนอื่นแทนที่จะเป็