18.ไม่ได้ให้ร้องขอ

ความสนิทสนมนี้มันคืออะไรกันนะ?

เอเดนลุกขึ้น เขาเดินตรงไปที่นิดาก่อนจะแย่งแก้วกาแฟในมือของเธอมาดื่มหน้าตาเฉย

ซึ่งรอยยิ้มของนิดามันค่อยๆ จางหายไปเมื่อเธอเห็นว่าเขาแย่งกาแฟที่พี่หนุ่มซื้อมาให้เธอไปกิน

หลังจากนั้นเขาก็ดื่มมันจนหมดแก้วแล้วเดินไปนอนที่โซฟาต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หากว่าตอนนี้พี่หนุ่มไม่ได้ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ บางที..ในบางทีเธออาจจะด่าเขาไปแล้วก็ได้

“เขาไม่ใช่คนที่รับมือง่ายเท่าไหร่ ยังไงก็อดทนหน่อยก็แล้วกัน ส่วนมื้อเที่ยงวันนี้..ไปทานด้วยกันนะ”

บนใบหน้าของนิดามันขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ เธอขบเม้มริมฝีปากด้วยความเอียงอาย พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ

“งั้นกลับไปทำงานเถอะครับ งานแต่งแรกของปีจะจัดขึ้นในอีกสี่วัน ถึงพี่จะเป็นว่าที่แฟนที่ใจดีมากแค่ไหน แต่พี่ก็ยังเป็นเจ้านายที่โหดเหมือนเดิมนะ”

หนุ่มพูดเสียงเบาๆ เพื่อให้เราได้ยินกันแค่สองคน

“หากว่าพี่จะโหดตอนที่เราอยู่กันสองคนหนูก็ไม่ได้ติดขัดอะไรเลยนะคะ”

หนุ่มหรี่ตามองหน้าของนิดา

“งั้นคืนนี้ไปค้างบ้านพี่สิ จะได้แสดงด้านโหดๆ ให้ดู พี่ไปทำงานแล้วครับ”

นิดาโบกมือลาพี่หนุ่มเบาๆ และเมื่อเขาเดินจากไปเธอก็เห็นสายตาของคนในบริษัทที่มองมาที่เธอเป็นตาเดี