All Chapters of Alessio’s Bodyguard ใต้อาณัติเทวดา (Omegaverse, Yaoi) เมะXเม: Chapter 1 - Chapter 10

ใต้อาณัติครั้งที่ 1 Be not forgetful to entertain strangers: for thereby some have entertained angels unawares. (Hebrews 13:2)อย่าลืมที่จะต้อนรับบรรดาคนแปลกหน้า เพราะว่าโดยการกระทำนั้น บางคนก็ได้ต้อนรับพวกทูตสวรรค์โดยไม่รู้ตัว (ฮีบรู13:2)+++++3 วันแล้วที่ฟาเบียนมาถึงอิตาลี โชคดีที่กาวีโน่เต็มใจทำเรื่องต่างๆ ให้และเดินทางมาพร้อมกับตนเอง และเพราะแบบนั้น หลังจากเดินเรื่องวีซ่าการทำงาน เรื่องเอกสาร เรื่องของที่อยู่อาศัย และสุดท้ายคือการตรวจสุขภาพทั้งทางจิตใจและทางกาย ก็ใช้เวลามากกว่า หนึ่งสัปดาห์ในการจัดการเรื่องต่างๆ จนเรียบร้อย และทั้งหมดจะสำเร็จไม่ได้เลย ถ้าไม่ได้ลูกพี่ลูกน้องที่เคยทำงานที่นี่อย่างกาวีโน่คอยช่วยเหลือ เพราะฉะนั้นเมื่อกาวีโน่ต้องเดินทางกลับไทย ฟาเบียนจึงเต็มใจมาส่งอีกฝ่ายที่สนามบิน และหลังจากนั้นตนก็กลับไปที่คอนโดฯ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยใหม่ของตน และใช่ คอนโดฯ นี้ทั้งคอนโดฯ เป็นของบอดีการ์ดอะเลสซิโอที่ตนทำงานทั้งสิ้นหรือพูดให้เข้าใจอีกอย่างคือ ที่นี่เป็นที่พักของบอดีการ์ดที่ทำงานให้คุณแองเจโล อะเลสซิโอ เจ้านายคนใหม่ของฟาเบียน หลังเข้าอบรมกับบอดีการ์ดหน้าใหม่อีก 2 คน ฟา

ใต้อาณัติครั้งที่ 3 But without faith it is impossible to please him: for he that cometh to God must believe that he is, and that he is a rewarder of them that diligently seek him. (Hebrews 11:6)แต่โดยปราศจากความเชื่อ เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นที่พอพระทัยพระองค์ เพราะว่าผู้ที่มาหาพระเจ้านั้นต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงพระชนม์อยู่ และเชื่อว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ประทานบำเหน็จให้แก่คนเหล่านั้นที่แสวงหาพระองค์อย่างขยันขันแข็ง (ฮีบรู 11:6)+++++ฟาเบียนออกจากโรงพยาบาลในอีกหนึ่งเดือนต่อมา จริงๆ ฟาเบียนออกมาได้ตั้งแต่สัปดาห์แรก แต่โดนเรโมสั่งพักงานหนึ่งเดือนและกักบริเวณ เพราะกลัวว่าตัวเองจะไปก่อเรื่องอะไรอีกจนเสียงาน ทำให้ฟาเบียนทำได้เพียงต้องนอนแห้งในโรงพยาบาลอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนเนโรที่ขับรถเข้ามารับตัวเองออกจากโรงพยาบาลในวันนี้มีสีหน้าเหม็นเบื่อ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “นาย ฟาเบียน นายจะเป็นคนเดียวที่ฉันจะไม่แข่งรถด้วยอีกแล้ว!” ฟาเบียนที่ได้ยินก็นิ่งไป ก่อนจะเอ่ยขอบคุณที่ช่วยตัวเองออกมาในวันที่เกิดเรื่อง ก่อนจะยักไหล่แล้วคาดเข็มขัดนิรภัย แล้วเอ่ยด้วยเสียงไม่ทุกข์ร้อนอะไรว่า“ขอบคุณที่ช่วยออกม

ใต้อาณัติครั้งที่ 5 The fear of the LORD is the beginning of knowledge: but fools despise wisdom and instruction. (Proverbs 1:7)ความยำเกรงพระเยโฮวาห์เป็นการเริ่มต้นแห่งความรู้ แต่บรรดาคนโง่ดูหมิ่นสติปัญญาและคำสั่งสอน (สุภาษิต 1:7)+++++ปีกว่าแล้วที่ฟาเบียนทำงานที่อะเลสซิโอ ทำหน้าที่เป็นคนรถติดตามเจ้านายไปในทุกที่ ไม่ว่าจะในหรือนอกประเทศ ได้เห็นได้ยินในสิ่งที่ตนคิดว่าเป็นเพียงสิ่งที่คนดีๆ ไม่ทำกัน แต่เจ้านายของตนก็ทำ ทำให้ฟาเบียนเข้าใจแล้วว่าทำไมตอนที่ตัวเองพูดว่าเจ้านายตัวเองเหมือนเทวดา สีหน้าของเนโรถึงได้ดูบิดเบี้ยวแปลกๆ เพราะสำหรับฟาเบียนแล้วเจ้านายของตนคงเป็นเทวดาตกสวรรค์อย่างแน่นอน ต่อให้ดูภายนอกใจดีเข้าถึงง่ายได้มากแค่ไหน แต่ภายในกลับน่ากลัวและน่าขนลุกมากเท่านั้น เพราะฉะนั้นวันนี้ที่เป็นครบรอบวันทำงานหนึ่งปี ฟาเบียนจึงได้อยู่ที่นี่ ที่คฤหาสน์อะเลสซิโอ ไม่ใช่ว่าฟาเบียนอยากมาก็มาได้หรอกนะ แต่เป็นเพราะที่นี่กำลังจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ต่างหาก และหน้าที่ของฟาเบียนคือการยืนเฝ้าอยู่ที่บันไดขึ้นชั้น 3 ยืนอยู่แบบนี้มาสองชั่วโมงแล้ว และเป็นสองชั่วโมงที่ฟาเบียนอึดอัดที่สุดอีกต่างหาก“อ๊ะ อ๊า

ใต้อาณัติครั้งที่ 7 Pleasant words are as an honeycomb, sweet to the soul, and health to the bones. (Proverbs 16:24)บรรดาถ้อยคำที่ไพเราะเป็นเหมือนอย่างรวงผึ้ง มีรสหวานแก่จิตใจ และเป็นสุขภาพแก่กระดูกทั้งหลาย (สุภาษิต 16:24)+++++วันนี้เป็นอีกครั้งที่ฟาเบียนต้องฉายเดี่ยว เพราะริคกี้ไม่สบาย โอเคอัลฟ่าก็คนมีบ้างที่จะไม่สบาย เพราะฉะนั้นการลางานกะทันหันแบบนี้จึงมีมาไม่บ่อย โดยเฉพาะวันนี้ วันที่ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายเพราะเจ้านายกำลังเดินทางไปจีน ใช่ตามที่ทุกคนคิด ลูกค้าที่ชื่อนิโคไลไม่ตอบรับข้อเสนอของนายท่าน และเลือกไปที่ฝั่งไอ้อ้วนโอเลสเต (ที่เรียกแบบนั้นเพราะความแค้นส่วนตัว) เพราะฉะนั้นเจ้านายเลยทำได้เพียงต้องหาลูกค้าใหม่ และการหาลูกค้าใหม่ที่ว่าก็อยู่ที่ประเทศจีน เกาะมาเก๊า และฟาเบียนก็ต้องตามติดเจ้านายเป็นเงาตามตัว เพราะคุณวาเนสซ่า และเลขาจองไม่ได้ไปด้วย แต่ลูกพี่เรโมไปแทนเพียงคนเดียว เพราะฉะนั้นการประชุมจึงจัดขึ้นเป็นระยะเนื่องจากแผนการเดินทางเอย การรักษาความปลอดภัยเอย และเรื่องของการเปลี่ยนเวร และเพราะวันที่เดินทางเป็นช่วงที่ริคกี้มันอยู่ในช่วงรัทและไม่สบายพอดี ฟาเบียนจึงทำได้เพียงต้

ใต้อาณัติครั้งที่ 9 The morsel which thou hast eaten shalt thou vomit up, and lose thy sweet words. (Proverbs 23:8)อาหารชิ้นนั้นซึ่งเจ้าได้กินเข้าไปแล้ว เจ้าจะต้องสำรอกออกมา และเสียถ้อยคำอ่อนหวานของเจ้าเปล่า ๆ (สุภาษิต 23:8)+++++เมื่อเข้ามาถึงในห้อง สิ่งแรกที่แรกแองเจโลและฟาเบียนทำคือการกอดกัน กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ผสมปนเปกัน หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ฟาเบียนเขย่งปลายเท้าเพื่อโอบรอบคอแองเจโลจนเสื้อโค้ตที่พาดไว้ที่ไหล่ลงจากพื้น พร้อมกับแองเจโลที่ถอดเอาถุงมือออก แล้วเขวี้ยงทิ้งไปไกลๆ ก่อนจะโอบหลังฟาเบียนแน่น แล้วดันอีกฝ่ายไปที่ประตู ก่อนที่ริมฝีปากที่กำลังดูดดึงหยอกเย้ากัน สัมผัสกันแผ่วเบาจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย แผ่นหลังของฟาเบียนติดกับประตูก่อนจะโอบรอบคอของเจ้านายตัวเองไม่ต่างจากแองเจโลที่กำลังพยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าออกจากตัวของฟาเบียน ก่อนที่ฟาเบียนจะเริ่มหายใจไม่ออกและเป็นฝ่ายผละออกจากการจูบ จนได้ยินเสียงจ๊วบพร้อมกับน้ำลายไปที่ไหลเยิ้มออกมารอบปากของทั้งคู่จนมันวาว“เดี๋ยวครับ?” ฟาเบียนผลักไหล่ของแองเจโลออกจากตัวเอง ก่อนจะมองแองเจโลที่กำลังเลียรอบริมฝีปากจนน้ำลายของทั้งคู่รวมกัน