บทนำ

บทนำ

“ฟา... ฟาเบียน!”

“ว่าอย่างไรนะ?” ชายหนุ่มกะพริบตาเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนเอง ก่อนที่ชายคู่สนทนาจะถอนหายใจทิ้ง แล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงที่เบาลงอีกครั้งว่า

“ฉันบอกว่างานนี้เงินดีแน่นอน หมื่นยูโรเป็นอย่างต่ำ ได้ยินว่านายกำลังเร่งใช้เงินใช่ไหม? เพราะฉะนั้นงานนี้นายรับไว้น่าจะดีกว่านะ” ชายหนุ่มที่ชื่อ ‘ฟาเบียน’ เม้มปากเมื่อได้ยิน หากให้เทียบเงินยูโรเป็นค่าเงินบาท ก็คงประมาณสามแสนกว่าๆ นัยน์ตาสีดำสนิทหลุบลงมองมือที่กุมบนตัก ก่อนจะเงยหน้ามองลูกพี่ลูกน้องที่เดินทางมาตั้งรกรากที่ประเทศไทยจากประเทศอิตาลี ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงลังเลว่า

“แค่ทำหน้าที่คุ้มกันและขับรถให้ระหว่างเดินทางใช่ไหมครับ พี่กาวีโน่?” กาวีโน่ เป็นชายชาวอิตาลีที่มีคนรักเป็นชาวไทย และย้ายมาทำงานที่นี่เมื่อปีก่อน ซึ่งมีฐานะเป็นญาติของฟาเบียนคนตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงจริงจังว่า

“ใช่ เนื้องานก็เหมือนที่นายเคยทำมาตลอดนั่นแหละ แค่ครั้งนี้จะผิดพลาดไม่ได้เท่านั้น” กาวีโน่พูดเสียงจริงจัง ทำเอาฟาเบียนถอนหายใจบีบมือบนตักแน่น ก่อนจะพยักหน้าแล้วเอ่ยด้วยเสียงที่ตัดสินใจได้ว่า

“โอเค ผมรับงานนี้ แต่พี่กาวีโน่ ผมขอเบิกเงินล่วงหน้าก่อนได้ไหม? พี่ก็รู้ว่าผมกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน?” เมื่อได้ยินกาวีโน่ก็ยิ้มกว้างก่อนจะตบไหล่กว้างของฟาเบียนแล้วเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า

“แน่นอน ฉันจะโอนให้ก่อนห้าพันยูโร แล้วที่เหลือค่อยมารับหลังงานเสร็จในสัปดาห์หน้า?” เมื่อได้ยินฟาเบียนก็ยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างขอบคุณ กาวีโน่โบกมือไปมาก่อนจะตบไหล่ฟาเบียนอีกครั้งแล้วลุกขึ้นเมื่อการเจรจาจ้างงานชั่วคราวเสร็จสิ้นลง “แล้วเจอกันอีก 3 วันนะฟาเบียน”

“ได้ครับพี่ ขอบคุณมากครับ” ฟาเบียนยกมือไหว้ลาอีกฝ่าย ก่อนจะเอนหลังพิงพนักพิงเมื่อเห็นว่ากาวีโน่เดินออกจากร้านกาแฟไปแล้ว ฟาเบียนหลุบตาลงหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมามองหน้าจอฯ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีน เมื่อเห็นยอดเงินโอนเข้าธนาคารระหว่างประเทศราวๆ ห้าพันยูโร หรือประมาณ หนึ่งแสนเก้าหมื่นบาท ฟาเบียนถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะถอนหายใจเฮือกเมื่อเห็นว่ามีสายโทรเข้ามา ฟาเบียนไม่ได้กดรับทันทีแต่จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นสายเรียกเข้าอยู่อย่างนั้น ก่อนจะกดรับสายเมื่อคนที่โทรเข้ามาเป็นสายที่สอง

“...............”

[พี่ฟา?] เสียงอ่อนโยนดังมาจากปลายสายเมื่อฟาเบียนกดรับแต่ไม่ยอมพูด ฟาเบียนทำเพียงครางรับในลำคอ เมื่อได้ยินดังนั้นคนปลายสายจึงเอ่ยด้วยเสียงกล้าๆ กลัวๆ ว่า [เรื่องเงิน....] ฟาเบียนมีดวงตาลดลงเมื่อได้ยินคำพูดจากปลายสาย ก่อนจะที่จะกำโทรศัพท์ที่วางไว้แนบหูแน่นแล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้มว่า

“อืม พี่ได้เงินแล้ว ฟ้าเอาไปก่อนแสนหนึ่งได้หรือเปล่า?” ริมฝีปากของฟาเบียนเม้มแน่นพลางกลั้นลมหายใจรอฟังเสียงจากปลาย แล้วกลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้ยินคำพูดจากปลายสายที่ว่า

[แสนหนึ่ง? มันก็ได้อยู่หรอกพี่ฟา แต่เงินมันยังขาดอีก-] แต่ยังไม่ทันที่ปลายสายจะเอ่ยจบฟาเบียนก็เอ่ยขัดขึ้นมาก่อนว่า

“ขาดอีกเท่าไร?” ฟาเบียนหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า พลางเม้มปากแน่น แล้วถอนหายใจเฮือก จนปลายสายเงียบไป ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเบาเหมือนกระซิบว่า

[อีกแสนกว่าๆ ] เมื่อได้ยินฟาเบียนก็ลืมตา ก่อนจะยกยิ้มหยันที่มุมปาก แล้วฟาเบียนก็เอ่ยด้วยเสียงคล้ายกำลังหัวเราะหยันว่า

“แล้วทางนั้นเขาไม่ช่วยฟ้าออกหน่อยหรือ ไนว่าเป็นคู่แห่งโชคชะตา?” เมื่อได้ยินฟาเบียนเอ่ยจบ เสียงปลายสายก็เงียบไป ก่อนฟาเบียนจะยกมุมปากยิ้มแต่ดวงตากลับมีแววตาของความราบเรียบไร้อารมณ์ เมื่อได้ยินปลายสายตอบกลับมาว่า

[ฮึก พี่ฟา พี่ก็รู้ว่าเขาโกรธฟ้าเรื่องอะไรอยู่ เขาจะช่วยฟ้าได้อย่างไร ฮึก พี่ฟา?] ฟาเบียนกำโทรศัพท์ที่แนบหูแน่นจนมือแกร่งขึ้นข้อขาว ก่อนจะเบาแรงลงอย่างหมดแรง แล้วเอ่ยด้วยเสียงจริงจังเด็ดขาดเย็นชาว่า

“ถ้าอย่างนั้นนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พี่จะช่วยฟ้าแล้วนะ พี่จะโอนให้ก่อนแสนห้า แล้วอีกแสนหนึ่งพี่จะโอนให้สัปดาห์หน้า ถ้าฟ้าไม่โอเคพี่ก็ไม่รู้แล้วว่าจะช่วยฟ้าได้อย่างไร” เมื่อได้ยิน ปลายสายก็ร้องไห้ขอบคุณฟาเบียนยกใหญ่ ก่อนจะที่เจ้าตัวบอกว่าจะรอเงินที่ฟาเบียนจะโอนมาให้ แล้วตัดสายไป ฟาเบียนจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ตัดสายทิ้งไปด้วยสายตาอยากจะคาดเดาอารมณ์ ก่อนจะยิ้มหยันเมื่อเห็นข้อความไลน์ขึ้นมาว่า

Fah :: พี่ฟา พี่จะโอนเงินให้ฟ้าวันนี้ไหม?

ฟาเบียนกดปลดล็อกโทรศัพท์ก่อนจะโอนเงินในบัญชีธนาคารต่างประเทศไปที่บัญชีของฟ้า แล้วส่งข้อความพร้อมสลิปไปทางไลน์ แต่อีกฝ่ายไม่ได้กดอ่านอยู่นาน นานจนกระทั่งพนักงานเสิร์ฟมาถามฟาเบียนว่าต้องการรับอะไรเพิ่มอีกหรือไม่? ฟาเบียนส่ายหน้าปฏิเสธก่อนจะเดินออกจากร้านกาแฟไป ทันได้ยินเสียงพนักงานคุยกันแว่วๆ ว่า

“ลูกครึ่งไหม? หล่อมาก!”

“ใช่ๆ ทั้งหล่อสูงแบบนี้ต้องเป็นอัลฟ่าแน่ๆ เลย!”

อัลฟ่า? ... ฟาเบียนพึมพำในใจเมื่อออกมาจากร้านก่อนจะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ดูคาติสีดำด้าน แล้วสวมถุงมือหนัง และหมวกกันน็อกก่อนจะขึ้นคร่อมได้ยินเสียงหวีดเบาๆ ของหญิงสาวและหนุ่มน้อยยามเจ้าตัวขึ้นขี่รถแผ่วเบา ก่อนที่ฟาเบียนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงเสียงหวีดร้องและกลิ่นของท่อไอเสียด้านหลัง

..............................

สนามบินสุวรรณภูมิ 22.52 น. ฟาเบียนในชุดสูทสีดำทั้งตัว ขยับสายหูฟัง แล้วยืนคาบบุหรี่ที่มุมปากขณะยืนพิงรถMercedes-Benz E-Class Saloon ราคากว่าสามล้านเกือบสี่ล้านที่ได้รับมาจากกาวีโน่เพื่อใช้ทำงานในครั้งนี้ ก่อนจะหลุบตาลงแล้วพ่นควันออกจากปากขึ้นท้องฟ้า แล้วขยี้ก้นบุหรี่เมื่อได้ยินเสียงมาจากวิทยุที่หูฟังว่า [นายท่านเดินทางมาถึงแล้ว เตรียมตัว] ฟาเบียนจ้องมองตัวเองที่กระจกหน้ารถเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเอง ก่อนจะหยิบเอาลูกอมรสนมเข้าปากแล้วเข้าไปสตาร์ตรถเพื่อรอออกเดินทาง ฟาเบียนรออย่างสงบราวสิบนาที ร่างของบอดีการ์ดในชุดคล้ายตนเองก็ปรากฏขึ้นเป็นโหล ฟาเบียนรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นว่าทางเข้าพิเศษปรากฏร่างของใครหลายคน ก่อนที่ชายคนหนึ่งที่เด่นสะดุดตาจะปรากฏตัวขึ้น

เส้นผมสีทองสว่าง สวมแว่นกันแดดราคาแพง และชุดสูทสีดำเนื้อดีที่ตัดเข้ารูป พร้อมกับบอดีการ์ดมากมายที่รุมล้อมเจ้าตัว ฟาเบียนสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะลงจากรถที่สตาร์ตติดเครื่องเพื่อเปิดแอร์รอรับ แล้วลงจากรถเดินไปเปิดประตูด้านหลัง แล้วโค้งตัวคำนับอีกฝ่ายที่เก็บแว่นดำในกระเป๋าเสื้อสูทด้านใน ก่อนจะตวัดดวงตาเย็นชาไร้อารมณ์สีน้ำตาลทองมาจ้องมองตัวเอง แล้วก้มตัวลงไปนั่งด้านใน ฟาเบียนปิดประตู ก่อนจะพยักหน้าให้กาวีโน่ที่เลิกคิ้วทักทายตัวเองแล้วไปขึ้นรถอีกคัน ก่อนที่บอดีการ์ดตัวสูงอีกคนจะขึ้นไปนั่งที่ข้างคนขับทำให้ฟาเบียนต้องเข้าไปที่นั่งคนขับก่อนจะ เอ่ยระหว่างที่เดินไปขึ้นรถว่า “ที่ไหน?”

[โรงแรม XXX] ฟาเบียนครางตอบรับเมื่อได้ยินชื่อโรงแรมหรูของประเทศ ก่อนจะเข้าไปด้านในรถ แล้วเริ่มออกรถเมื่อเห็นว่าดวงตาสีทองนั้นกำลังจ้องมองตนเอง แล้วเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษเพื่อถามฟาเบียนว่า

“เบต้าหรืออัลฟ่า?” เมื่อได้ยินฟาเบียนก็กลืนน้ำลายเมื่อเสียงของอีกฝ่ายดูดุดันและเข้มงวดมาก ก่อนจะเอ่ยตอบออกไปอย่างเสียงดังชัดเจนว่า

“อัลฟ่า ผมเป็นอัลฟ่าครับนายท่าน” เมื่อได้ยิน อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่หันไปมองด้านนอกหน้าต่างรถยนต์ ทำเอาฟาเบียนอดประหม่าไม่ได้กับความเย็นชานั้น ก่อนจะขับรถไปส่งอีกฝ่ายไปที่โรงแรม

...........................

ฟาเบียนพรูลมหายใจออก เมื่อเห็นว่าเจ้านายชั่วคราวของตนเองกำลังลงจากรถหน้าทางเข้าสนามบิน ฟาเบียนยืนกุมมือไว้ด้านหน้าจ้องมองแผ่นหลังสูงใหญ่นั่นกำลังเดินเข้าไป ก่อนที่ปลายเท้าของอีกฝ่ายจะหยุดที่หน้าทางเข้า แล้วหันกลับมามองฟาเบียนแล้วเอ่ยถามด้วยเสียงราบเรียบไร้อารมณ์ว่า “อยากมาทำงานกับฉันไหม?” เมื่อได้ยินฟาเบียนก็ตกตะลึง ก่อนจะหัวใจเต้นแรงเมื่อคิดได้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดจะจ้างงานตัวเองระยะยาว ฟาเบียนแอบเช็ดมือที่ชื้นเหงื่อเพราะความประหม่าที่ขากางเกง ก่อนจะยืดหลังตรงแล้วเอ่ยด้วยความยินดีว่า

“ครับ ผมอยากไปทำงานกับนายท่านครับ” เมื่อได้ยินคำตอบ อีกฝ่ายไม่ได้เอ่ยอะไรแต่กระดิกนิ้วให้ฟาเบียนเดินเข้าไปใกล้ ฟาเบียนไม่ลังเลแต่ก้มหัวรอรับฟังคำพูดของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น

“ฉันจะให้กาวีโน่ติดต่อไปอีก 2-3 วัน เตรียมตัว และเอกสารเดินทางให้พร้อม รายละเอียดไว้มาคุยเมื่อเดินทางไปถึงอิตาลีแล้ว” เมื่อได้ยินฟาเบียนก็ขยับจมูกเมื่อได้กลิ่นคล้ายไวน์แดงในระยะใกล้ชิด จนไม่ได้ตอบรับในทันที ก่อนจะได้ยินเสียงเข้มดุๆ ที่เอ่ยถามซ้ำด้วยความไม่อดทนว่า “เข้าใจไหม?”

“ครับ รับทราบครับนายท่าน!” ฟาเบียนที่ได้ยินก็รีบตอบรับ จนได้เห็นคิ้วเข้มของว่าที่เจ้านายคนใหม่ขมวดยุ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วเดินกลับเข้าไปในสนามบินพร้อมกับบอดีการ์ดคนอื่นๆ ที่พามาด้วยกัน ก่อนที่กาวีโน่จะเดินมาตบไหล่ตนเองแล้วเอ่ยอย่างอารมณ์ดีว่า

“บุญหล่นทับ! โชคดีจริงๆ ไอ้ฟา!”

“ผมก็ต้องขอบคุณพี่นั่นแหละที่แนะนำงานนี้ให้” ฟาเบียนเอ่ยขอบคุณกาวีโน่ ก่อนที่เจ้าตัวจะตบไหล่ฟาเบียนแรงๆ แล้วเอ่ยด้วยเสียงดีใจว่า

“ฮ่าๆ ใครจะคิดว่าฉันจ้างนายมาเป็นคนขับรถให้เจ้านาย แต่เจ้านายกลับจ้างนายไปเป็นลูกน้องจริงๆ ” ฟาเบียนยิ้มแต่ไม่ได้เอ่ยตอบอะไร ก่อนจะคืนกุญแจรถให้กาวีโน่ แล้วเดินทางกลับบ้านด้วยรถโดยสารสาธารณะ ฟาเบียนจ้องมองทิวทัศน์ด้านนอก ก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์ที่สั่นขึ้นมากดดูข้อความ แล้วถอนหายใจเมื่อเห็นว่าใครกำลังส่งไลน์มาหาตัวเอง

Fah :: พี่ฟา พี่จะโอนเงินที่เหลือให้ฟ้าเมื่อไร?

Fah :: ฟ้ารออยู่นะพี่

Fah :: ส่งสติกเกอร์

“แม่ง...” ฟาเบียนเอ่ยสบถเสียงเบาในลำคอ เมื่อเห็นข้อความของฟ้า ก่อนจะกดเข้าแอปพลิเคชันธนาคารแล้วโอนเงินที่เหลือให้ฟ้า ก่อนจะส่งข้อความสุดท้ายพร้อมบล็อกอีกฝ่ายไปด้วยว่า

F :: นี่จะเป็นเงินก้อนสุดท้ายที่พี่จะให้ฟ้า ต่อจากนี้ก็ดูแลตัวเองด้วย ลาก่อน

และใช่ ฟาเบียนตัดสินใจแล้วว่าจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป แต่เลือกที่จะไปทำงานตามคำชวนของเจ้านายคนใหม่แทน และไม่ว่าฟ้าจะพยายามติดต่อฟาเบียนมากแค่ไหนก็ไม่ได้รับการตอบกลับ เพราะในอีกไม่กี่วันต่อมาฟาเบียนก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือ และเดินทางไปอิตาลี เพื่อเริ่มต้นงานใหม่ และชีวิตใหม่

+++++

Lady Zombie

19/09/67