All Chapters of ครัวคุณชายไม่ขายอ้อย: Chapter 1 - Chapter 10

37 Chapters

บทนำ

ยานอวกาศทรงปีกกาลำใหญ่ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงเมื่อมาถึงจุดหมาย เบื้องหน้าของพวกเขาคือสถานีอวกาศขนาดยักษ์ที่แผ่กลิ่นอายน่าเกรงขามออกมาทั้งๆ ที่มันเสื่อมโทรมลงจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม เศษซากจากตัวสถานีลอยวนอยู่รอบๆ ราวกับวงแหวนดาวเคราะห์น้อย มันมีทั้งชิ้นส่วนโครงสร้าง วัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในสถานี เรื่อยไปจนถึงซากร่างของสิ่งที่เคยเป็นลูกเรือเลยทีเดียว“สภาพแบบนี้คงไม่เหลืออะไรให้เก็บกู้แล้ว” หนึ่งในลูกเรือบนยานสีเงินออกความเห็น และทุกคนในห้องบังคับการบินก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วย“คำสั่งก็คือคำสั่ง เตรียมตัวจอดเทียบ” ผู้บัญชาการกองบินออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเข้มงวดแต่สีหน้าติดจะเบื่อหน่าย ทั้งนี้ก็เป็นเพราะว่าเขาไม่พอใจกับภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาเท่าไรนัก การเก็บกู้สถานีอวกาศโบราณสมควรจะเป็นงานของพวกนายกองระดับล่าง ตัวเขาผู้เป็นถึงนรสีห์และยังเป็นถึงแม่ทัพไม่ควรจะต้องมาทำงานเก็บขยะเหมือนพวกแร้งกาเช่นนี้เลยสักนิด“จะทำการจอดเทียบใน สาม สอง หนึ่ง...” เสียงพลขับรายงานพร้อมกับการเคลื่อนที่ของยานสีเงินที่ค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปใกล้สถานีอวกาศ แขนจักรกลถูกยื่นออกไปเพื่อจับยึดตัวสถานี และนั่นก็ทำให้ชิ้
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 1

ชายไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะหลับไปนานได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่การหลับข้ามวันข้ามคืนหลังจากอดหลับอดนอนทำรายงานส่งอาจารย์ ไม่ใช่การสลบไปเป็นอาทิตย์เพราะอาการบาดเจ็บ แต่เป็นการเข้าสู่นิทรารมณ์ยาวนานนับพันปีใช่ นานนับพันปีที่เขาหลับใหลไม่ได้สติ พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งโลกก็เปลี่ยนไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือเขาจะไม่มีทางได้กลับไปที่โลกอันเป็นดาวบ้านเกิดของตนอีกแล้วสถานีอวกาศประจำหน่วยรบที่สิบเอ็ดคือสถานที่ที่ชายอยู่ในตอนนี้ มันเป็นสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่ในอวกาศราวกับหลุดออกมาจากภาพยนตร์อย่างไรอย่างนั้น ส่วนสาเหตุที่เขามาอยู่ที่นี่ก็เป็นเพราะว่าหน่วยลาดตระเวนของกองกำลังสมาพันธรัฐอันโดรเมดาได้ช่วยเขาออกมาจากสถานีอวกาศโบราณ‘พวกนั้นบอกว่าเราถูกจับไปทดลอง’ พอนึกย้อนไปถึงการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่เมื่อหลายวันก่อนชายก็รู้สึกสับสน ความทรงจำสุดท้ายของเขาคือแสงไฟที่ส่องสว่างลงมาจากฟากฟ้ายามราตรีก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป พอตื่นมาอีกครั้งเขาก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในสถานีอวกาศแห่งนี้แล้วสำหรับเขามันเหมือนกับการเป็นลมไประหว่างทางกลับบ้านก่อนจะตื่นขึ้นมาพบว่าชีวิตของตัวเองได้กลับตาลปั
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 2

ชายนั่งรอผลการประเมินอยู่ในห้องเดิม พวกหุ่นยนต์เก็บครัวชั่วคราวไปจนหมดแล้ว ตอนนี้เขาจึงได้แต่นั่งเล่นเป่ายิ้งฉุบกับตัวเองแก้เบื่อ แต่แล้วอยู่ๆ พวกหุ่นยนต์ก็หอบครัวชั่วคราวกลับมาตั้งใหม่อีกครั้ง‘เกิดอะไรขึ้นกันล่ะเนี่ย?’ เด็กหนุ่มได้แต่กะพริบตาปริบๆ กับความเปลี่ยนแปลงตรงหน้า แต่เขาก็ไม่ต้องสงสัยอยู่นานนักเพราะไม่กี่อึดใจต่อมาคนในเครื่องแบบกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาภายในห้อง“สวัสดีคุณชายพวกเราคือคณะกรรมการประเมินผลของคุณ” กรรมการจากเผ่าหมาป่าผู้มีใบหูสีรูปสามเหลี่ยมสีเทาอยู่บนศีรษะกล่าวทักทายเป็นภาษากลางของสมาพันธรัฐอันโดรเมดา แน่นอนว่าชายย่อมฟังไม่ออกแต่เจ้าหุ่นยนต์ผู้ช่วยที่ลอยอยู่ข้างตัวก็แปลเป็นภาษาอังกฤษให้โดยไม่ต้องร้องขอ“สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มกล่าวทักทายตอบด้วยภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาเดียวที่เขาสามารถใช้สื่อสารกับผู้คนในยุคปัจจุบันนี้ได้ หลังจากเว้นระยะให้หุ่นยนต์ช่วยแปลภาษาแล้วเขาก็ถามต่อไปว่า “การประเมินของผมมีปัญหาหรือครับ? ทำไมถึงต้องตั้งครัวอีกครั้งด้วย?”“ไม่เชิงมีปัญหาหรอก เรื่องของเรื่องก็คือข้าวที่คุณหุงนั้นดีมาก เราจึงอยากให้คุณหุงข้าวอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้ขอให้อธิบายทุ
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 3

ชายถูกส่งตัวออกจากสถานีอวกาศของหน่วยรบที่สิบเอ็ดพร้อมด้วยสัมภาระพื้นฐานเพียงไม่กี่ชิ้น เด็กหนุ่มพลันนึกถึงคำกล่าวที่ว่า “เสื่อผืนหมอนใบ” ขึ้นมา แต่ในกรณีของเขามันมีแค่ชุดที่สวมอยู่กับบัตรประจำตัวเท่านั้น ชายมองดูเนื้อผ้าเรียบลื่นสบายตัวแต่สีไม่สบายตาด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เสื้อที่เขาสวมอยู่เป็นสีขาวก็จริงแต่พอโดนแสงมันกลับสะท้อนประกายสีรุ้งราวกับเปลือกหอยมุกดูเด่นสะดุดตาเป็นอย่างยิ่ง ยังดีที่มันไม่ใช่ชุดรัดรูปเหมือนในภาพยนตร์หลายๆ เรื่องที่เขาเคยดูมิฉะนั้นแล้วชายคงรู้สึกอึดอัดยิ่งกว่านี้‘แล้ว....ยังไงต่อล่ะ?’ คนหลงยุคถามตัวเองขณะนั่งอยู่ในยานขนส่ง ภายในห้องโดยสารไม่มีสื่อบันเทิงใดๆ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้โดยสารเพียงคนเดียวของยานลำนี้อีกด้วยเมื่อมีอะไรให้ทำชายก็ตัดสินใจสำรวจบัตรประจำตัวที่เพิ่งได้มา มันเป็นบัตรสีดำที่ดูเผินๆ แล้วก็เหมือนบัตรเครดิตธรรมดา หากนายทหารที่มอบบัตรนี้ให้แก่เขาไม่บอกวิธีการใช้งานชายก็คงต้องนั่งงมกับมันอีกนานเลยทีเดียวนิ้วเรียวเคาะเบาๆ ลงบนสันบัตรพลันบัตรสีดำก็สว่างจ้าขึ้นมา ใช่ บัตรประจำตัวของสมาพันธรัฐอันโดรเมดานั้นคล้ายกับสมาร์ตโฟนที่ชายคุ้นเ
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 4

เนื่องจากไม่มีเที่ยวบินตรงจากดาว E5196 ไปยังจุดหมายที่เขาต้องการ ชายจึงต้องไปต่อเครื่องที่สถานีอวกาศ J666 เสียก่อน การเดินทางครั้งนี้จึงกินเวลาถึงห้าชั่วโมงเต็ม หากไม่นับระยะทางที่ไกลหลายปีแสงแล้วเขาก็รู้สึกว่าการเดินทางในโลกอนาคตไม่ได้สะดวกสบายมากเท่าที่คิดเมื่อมาถึงท่าอากาศยานของดาว D517 ชายก็มุ่งหน้าไปยังไอบ็อกซ์ทันที ตามแผนการเขาจะต้องซื้อคอมพิวเตอร์แบบพกพาเป็นอันดับแรกเพื่อความสะดวกในการทำธุรกรรมต่างๆ คอมพิวเตอร์พกพานี้มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า ABrain แต่ผู้คนนิยมเรียกมันว่า “แอ๊บบี้” คอมพิวเตอร์พกพาพวกนี้มีผู้ผลิตหลายเจ้าและรูปแบบของเครื่องก็หลากหลายมาก มันมีตั้งแต่การ์ดแผ่นบางๆ เหมือนกับบัตรประจำตัว หุ่นยนต์รูปร่างต่างๆ ไปจนถึงแผ่นแปะที่แนบสนิทไปกับผิวเหมือนรอยสัก แต่ชายอยากได้อะไรที่พกพาง่ายและให้ความรู้สึกคุ้นเคยเขาจึงเลือกแบบที่ดูเหมือนสมาร์ตวอชท์มาชิ้นหนึ่ง แน่นอนว่าฟังก์ชันการทำงานของมันย่อมต้องเป็นแบบพิเศษเพราะภาษาอังกฤษเป็นภาษาโบราณที่ไม่ใช่ภาษาพื้นฐานของระบบ ราคาของ ABrain ที่ชายซื้อมาจึงมีราคาสูงกว่าปกติ แถมยังผ่อนไม่ได้อีกต่างหากไม่ใช่ว่ามันไม่มีระบบผ่อนชำระแต่เป็
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 5

“ไม่เลวเลยแฮะ” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเมื่อก้าวเข้ามาในบ้านใหม่ของตน นัยน์ตาสีนิลมองสำรวจไปรอบๆ ขณะเมินเสียงรายงานเรื่องตรวจไม่พบภาษาของแอ๊บบี้ เครื่องจักรหน้าตาไม่คุ้นเคยถูกตั้งเอาไว้ตามจุดที่เขาระบุอย่างไม่ผิดเพี้ยน มันอาจให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในยานอวกาศไปบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับอึดอัดอะไร ใกล้กับประตูระเบียงชั้นล่างมีเรือนกระจกขนาดเล็กตั้งอยู่ ภายในนั้นยังคงว่างเปล่ารอการปรับแต่งของผู้เป็นเจ้าของ“ลืมซื้อเมล็ดมานี่สิ งั้นเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน” ชายพูดพลางยักไหล่ก่อนจะเดินไปสำรวจเครื่องจักรที่ซื้อมา แน่นอนว่าที่เขาให้ความสนใจมากที่สุดย่อมหนีไม่พ้นเครื่องเพาะไข่เพราะเขาลงทุนกับมันไปมากในสายตาของชายเครื่องเพาะไข่มีลักษณะเหมือนตู้เย็นขนาดใหญ่เครื่องหนึ่ง แม้แต่การแบ่งส่วนก็ยังเหมือนกัน ส่วนบนเป็นแผงควบคุมกับจอแสดงผลและด้านล่างมีประตูสำหรับหยิบไข่ที่พร้อมบริโภค ตอนนี้แถบแสงตรงที่จับประตูเป็นสีแดงหมายความว่ามันยังไม่พร้อม“คู่มือบอกว่าต้องรอยี่สิบสี่ชั่วโมงถ้าอย่างนั้นวันนี้คงได้แค่ลงทะเบียน” ชายตัดสินใจได้ในที่สุด หลังจากตรวจเครื่องจักรอื่นๆ โดยคร่าวแล้วเขาก็ขึ้นไปบนชั้นลอย ที่นั่นถูกจัดไว้
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 6

ท่านมีข้อความใหม่ 10,000 ข้อความเช้าวันแรกในบ้านหลังใหม่ของชายเริ่มต้นขึ้นด้วยเรื่องน่าตื่นตะลึง เขาจ้องข้อความแจ้งเตือนบนจอเล็กๆ ของแอ๊บบี้อยู่นานเท่าไรไม่ทราบได้ พอสติกลับคืนมาชายหนุ่มก็เปิดใช้งานการฉายหน้าจอเพื่อให้สามารถดูรายละเอียดได้ถนัดข้อความทั้งหนึ่งหมื่นนั้นอยู่ในระบบของสตาร์ทูบ ชายลองเลือกใช้คำสั่งจัดประเภทแล้วก็พบว่ามันถูกส่งมาจากหลากหลายแหล่ง มีทั้งบุคคลธรรมดา บริษัท และแน่นอนว่าต้องมีข้อความจากระบบสตาร์ทูบด้วย“งั้นก็ดูข้อความจากระบบก่อนก็แล้วกัน” ว่าแล้วชายก็ปัดหน้าต่างแจ้งเตือนเรื่องการตรวจไม่พบภาษาออกไป จากนั้นก็เรียกข้อความจากสตาร์ทูบขึ้นมายินดีด้วย! คุณได้รับชุดถ่ายทำ 5Senseแค่ข้อความแรกก็ทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างแล้ว ‘เฮ้ๆ มันครบร้อยล้านวิวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?’ ไวเท่าความสงสัยชายรีบเปิดเข้าไปดูคลิปวิดีโอที่ลงไว้เมื่อคืนก่อนจะต้องตกตะลึงแทบหัวใจวายเป็นครั้งที่สองของวันเมื่อยอดการเข้าชมทะลุหนึ่งร้อยล้านคนไปแล้วจริงๆ แถมยังมีผู้กดติดตามช่องมากกว่าหนึ่งล้านไปแล้ว ผู้คนแสดงความคิดเห็นกันอย่างล้นหลาม ชายลองอ่านดูคร่าวๆ ก็พบว่าส่วนใหญ่กำลังเรียกร้องอยากกินซุปไข่
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 7

ขณะที่คลิปวิดีโอสอนทำอาหารของชายกำลังถูกพูดถึงเป็นวงกว้างเจ้าของคลิปวิดีโอกลับกำลังวุ่นอยู่ในครัว ของรางวัลสิบที่ถูกส่งออกไปแล้ว และตอนนี้เขาก็กำลังเตรียมอาหารสำเร็จรูปสำหรับวางขาย เนื่องจากต้องคำนึงถึงความเคยชินของผู้บริโภคประกอบด้วยชายจึงตัดสินใจทำอาหารที่ให้สัมผัสคล้ายกับอาหารสำเร็จรูปที่วางขายกัน ความจริงมันมีอาหารมากมายที่คล้ายกับเจลลี่พวกนั้นแต่สุดท้ายแล้วหวยก็มาออกที่ไข่ตุ๋น และเนื่องจากเขาต้องการรสชาติที่เข้มข้นจึงเลือกใช้ซุปผสมกับไข่แทนที่จะเป็นน้ำเปล่า แต่จะให้มานั่งต้มกระดูกหมูหรือโครงไก่ก็กินเวลานานเกินไปผงปรุงรสจึงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า แน่นอนว่าโลกอนาคตแห่งนี้มีผงปรุงรสสำเร็จรูปขาย แต่มันก็เป็นเพียงสารสังเคราะห์แถมยังมีราคาแพง ดังนั้นการทำผงปรุงรสขึ้นเองย่อมดีกว่าโชคดีที่สมัยก่อนชายมีงานอดิเรกเป็นการดูคลิปวิดีโอในอินเทอร์เน็ต หนึ่งในหมวดที่เขาชอบดูคือคลิปวิดีโอสอนทำอาหาร นั่นทำให้ชายพอจะรู้วิธีทำผงปรุงรสด้วยตัวเองอย่างง่ายๆ หลักการคือทำวัตถุดิบให้แห้ง ปั่นเป็นผง จากนั้นก็นำมาผสมกันในอัตราส่วนที่เหมาะสมปรุงรสเพิ่มด้วยเกลือกับน้ำตาล เพียงเท่านี้ก็เสร็จเรียบร้อยชายตัดสิ
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 8

ชายเพิ่งจะเข้าใจคำว่า “Influencer*” ก็ตอนนี้เอง เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการทำอาหารของตนจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตคนอื่นไปได้อย่างมากมายเช่นนั้น จริงอยู่ว่าตัวเขาได้ปลุกกระแสอาหารปรุงสุกแนวใหม่ขึ้นมาแต่มันก็น่าจะทำได้เพียงกระตุ้นความชอบของผู้คน ไม่ใช่ทำให้ชีวิตที่สิ้นหวังของเด็กคนหนึ่งสว่างไสวขึ้นมาเช่นนี้*(หมายถึงผู้ทรงอิทธิพลในโลกออนไลน์ มักมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจหรือสร้างแรงบันดาลใจบางอย่างให้แก่ผู้ติดตาม)รีวิวเปลี่ยนชีวิต พลิกวิกฤติเป็นเงินล้านนั่นคือหนึ่งในหัวข้อข่าวที่ถูกส่งเขามาในกล่องข้อความของเขา ใจความหลักของข่าวไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องราวของเด็กกำพร้าสองคนที่ถ่ายคลิปวิจารณ์ไข่ตุ๋นของเขาลงสตาร์ทูบแล้วได้รับรายได้ก้อนโต เพื่อให้ได้เนื้อหาที่มากขึ้นสำนักข่าวหลายแห่งถึงกับส่งข้อความขอสัมภาษณ์ความเห็นของชายต่อเรื่องนี้เลยทีเดียวแน่นอนว่าชายไม่คิดจะให้สัมภาษณ์เพราะเขาไม่ถนัดเรื่องออกสื่อ อย่างไรก็ตามเถ้าแก่มือใหม่คนนี้ก็ไม่คิดจะเพิกเฉยต่อกระแสที่เกิดขึ้น สองพี่น้องในข่าวกำลังเป็นที่จับตามอง และเขาก็ถือเป็นผู้มีพระคุณทางอ้อมของเด็กๆ ดังนั้นชายย่อมไม่รู้สึกผิดอะไรหากจะหาประโยชน์จา
last updateLast Updated : 2024-12-31
Read more

บทที่ 9

“โลกอนาคตนนี่น่ากลัวจริงๆ เลยนะ” เช้าวันต่อมาชายก็ได้รับข่าวที่น่าประหลาดใจ บริษัทผู้ค้าอาหารสำเร็จรูปรายใหญ่แห่งรัฐอดาเนียทำไข่ตุ๋นออกมาขายแล้ว บทวิจารณ์บอกว่ามันมีเนื้อที่เด้งสู้ฟันมากกว่าไข่ตุ๋นของเขาเล็กน้อย และมีรสชาติอร่อยพอๆ กับบะหมี่ถ้วยในตำนาน สำหรับเครื่องเคียงที่ให้มาก็เป็นเครื่องเคียงสังเคราะห์แบบที่พบได้ทั่วไปในอาหารสำเร็จรูป อย่างไรก็ตามสิ่งที่ส่งผลกระทบกับกิจการของครัวคุณชายมากที่สุดย่อมเป็นประเด็นเรื่องสารอาหาร เพราะใช้เครื่องเคียงสังเคราะห์ที่อัดแน่นไปด้วยสารอาหาร คุณค่าทางโภชนาการของไข่ตุ๋นของคู่แข่งจึงชนะไข่ตุ๋นจากครัวคุณชายไปได้อย่างขาดลอยเพียงสองวันพวกเขาก็แกะสูตรออกมาได้นับว่าความสามารถของคนในโลกอนาคตไม่ธรรมดาเลยจริงๆ“เอายังไงดีนะ” ชายถามตัวเองพลางใช้นิ้วเคาะริมฝีปากอย่างครุ่นคิด กำลังผลิตของเขาในตอนนี้ไม่ถือว่ามากนัก และด้วยรสชาติที่ยังไม่มีใครเลียนแบบได้ก็ทำให้เขามีเปรียบอยู่เล็กน้อย แม้จะผ่านมาหลายพันปีแต่ธรรมชาติของมนุษย์ก็ไม่เคยเปลี่ยน หากสถานการณ์เอื้ออำนวยพวกเขาย่อมให้ความสำคัญกับรสชาติมากกว่าคุณค่าทางโภชนาการ ดังน
last updateLast Updated : 2025-01-01
Read more
PREV
1234
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status