Semua Bab ครัวคุณชายไม่ขายอ้อย: Bab 21 - Bab 30

ย้อนกลับไปก่อนที่ชายจะเริ่มการถ่ายทอดสดในช่วงบ่าย ไอเดนที่นำรางวัลไปส่งตามคำสั่งกำลังงุนงงกับกำหนดการที่ได้รับ “เอ๊ะ? วันนี้ไม่ใช่แค่ชิมอาหารหรือ?” เขาถาม“วันนี้รอยส์มีคิวว่างพอดีก็เลยจะลองทำอาหารตามรายการของเชฟน่ะ ระหว่างนี้ก็รีวิวอาหารตามปกติไปก่อน อ้อ! มีไข่ตุ๋นของโนวามีลด้วยนะ” ทีมงานตอบพร้อมกับลากชายหนุ่มเข้าไปในสตูดิโอ หล่อนส่งกล่องอาหารให้ทีมงานอีกคนรับไป แล้วก็พาไอเดนไปส่งต่อให้ฝ่ายเครื่องแต่งกาย บอกกับเขาว่า “เปลี่ยนชุดก่อนแล้วค่อยแต่งหน้านะ วันนี้ถ่ายกันง่ายๆ สบายๆ ไม่ต้องเกร็ง”“เดี๋ยวครับ ผมยังต้องทำงาน...”“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เคลียร์กับฝ่ายบัญชีแล้ววันนี้นายถ่ายทำให้เสร็จก็กลับบ้านได้เลย”พออีกฝ่ายว่ามาแบบนั้นไอเดนก็ไม่อาจโต้แย้งอะไรได้อีก ชายหนุ่มจำต้องเดินตามทีมงานไปเปลี่ยนชุด แต่งหน้า ทำผม กว่าจะพร้อมออกหน้ากล้องก็เล่นเอาล้าเหมือนนั่งทำงานมาทั้งวันเลยทีเดียว“เจอกันอีกแล้วนะพี่ไอเดน” รอยส์ยิ้มแย้มทักทายหนุ่มนักบัญชี เขาสวมชุดลำลองธรรมดาๆ แต่กลับดูเปล่งประกาย

หลังจากการถ่ายทอดสดสอนวิธีทำข้าวปั้นของชายจบลงเย็นวันนั้นผู้คนในสมาพันธรัฐอันโดรเมดาต่างก็ทดลองทำข้าวปั้นกันจนกลายเป็นกระแสยอดนิยมในสตาร์เน็ตเวิร์ก ผู้คนต่างลงรูปข้าวปั้นของตัวเองเพื่ออวดแก่จักรวาลว่าพวกเขาสามารถทำอาหารโบราณได้ บางคนก็อวดข้าวปั้นสูตรใหม่ที่ตนคิดว่าอร่อย มีทั้งไส้ไข่คน ไข่ตุ๋น สลัดผัก ไปจนถึงไส้ที่ทำจากอาหารสำเร็จรูป อย่างไรก็ตามท่ามกลางภาพข้าวปั้นมากมายเหล่านั้น กลับมีใครบางคนลงไฟล์ห้าสัมผัสของชิ้นปลาแซลมอนที่ถูกทอดจนหนังกรอบ วางคู่กันกับอาหารบางอย่างที่มีสีเหลืองอ่อนแซมด้วยสีเขียวและส้มของผักกับแคร์รอต ยังมีมะเขือเทศเชอร์รีย่างสีแดงสดใสวางประดับอยู่ด้วย เพียงแค่มองก็น้ำลายสอแล้ว ส่วนคนที่กดเข้าไป “ลองชิม” ไฟล์ห้าสัมผัสพวกเขาก็แทบจะกลืนเทสเตอร์ลงท้องไปเลยทีเดียว -นี่คือปลาจริงๆ เหรอ? ปลาจริงๆ ใช่ไหม? ทำไมมันอร่อยแบบนี้!-อร่อยมาก! หรือว่า ผู้คนไม่เพียงแต่แตกตื่นทว่ายังตั้งคำถามอย่างจริงจังว่าใครเป็นคนทำอาหารเลิศรสจานนี้ หลายคนถึงกับตื่นเต้นที่มีผู้ปรุงอาหารมากฝีมือโผล่ออกมาประชันกับครัวคุณชายที่กำลังโด่งดั

และแล้ววันเปิดตัวสินค้าใหม่ของอดาเนียกรุปที่ทุกคนเฝ้ารอก็มาถึง บนชั้นวางที่เด่นที่ที่สุดสำหรับจัดแสดงสินค้าใหม่ของซูเปอร์มาเก็ตปรากฏกล่องสินค้าชนิดหนึ่งวางเรียงรายอยู่อย่างแน่นขนัด เครื่องหมายการค้ารูปตะวันสาดแสงให้กลิ่นอายแห่งความโบราณอันทรงค่า บรรจุภัณฑ์ใสไร้สีเผยให้เห็นสินค้าที่อยู่ภายใน เปลือกนอกสีน้ำตาลทองเรียบง่ายแต่เพียงเท่านี้ก็สามารถกระตุ้นความตื่นเต้นของใครหลายคนได้แล้ว ผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ตตลอดจนผู้ที่เฝ้ารออยู่หน้าเว็บไซต์ต่างก็พุ่งตรงไปยังชั้นวางสินค้าใหม่เป็นอันดับแรก พวกเขาไม่แม้แต่จะเสียเวลาทดลองชิมสินค้า ต่างคนต่างคว้าขนมปังแถวใส่ตะกร้าไปคนละหนึ่งกล่องตามจำนวนสูงสุดที่สามารถซื้อได้ และภายในไม่ถึงสิบนาที ขนมปังของที่วางขายในวันนี้ก็หมดลง“ของหมดแล้ว? ทำไมถึงปล่อยให้หมดได้ล่ะ? ไม่ใช่ว่าสินค้าใหม่จะซื้อได้แค่คนละชิ้นหรอกเหรอ?” ลูกค้าหลายคนเริ่มโวยวาย ฝ่ายพนักงานก็ทำได้เพียงขอโทษและชี้แจงข้อเท็จจริงให้ทราบ และในขณะเดียวกันก็มีคนหัวใสหลายคนเริ่มกอบโกยผลประโยชน์“ใครอยากชิมขนมปังซันชายน์มาชิมกับผมได้นะ!” ใครบางคนตะ

“คุณนี่...ก่อเรื่องได้ทุกวันเลยนะ” ความสงบของเช้าวันหนึ่งถูกทำลายลงด้วยประโยคเรียบเรื่อยของเจ้าบ้านอดาเนีย ส่วนต้นเหตุของคำวิจารณ์นั้นก็คือข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ดิจิตอลในมือของเสือดำหนุ่มนั่นเอง“กระจ่างแล้วปริศนาพันปีแห่งทีแลนด์” นั่นคือพาดหัวข่าวเด่นของวันนี้ เนื้อหาข่าวกล่าวถึงการใช้วัตถุดิบจากทีแลนด์มาประกอบเป็นอาหารโบราณที่มีรสชาติซับซ้อนราวกับศิลปะชั้นสูง อีกทั้งยังปิดท้ายด้วยการพูดถึงความหวังใหม่ของกลุ่มดาวทีแลนด์ที่จะผงาดขึ้นมาเป็นผู้นำอาหารแห่งกาแล็กซี“คุณอย่าล้อเล่นจะได้ไหม? ผมจริงจังอยู่นะ!” ชายแทบจะแหวใส่พ่อเสือดำที่ทำสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนต่อเรื่องที่เกิดขึ้น แต่พอคิดอีกทีคนที่ได้รับผลกระทบตรงๆ ก็มีแค่เขาเท่านั้น ‘ให้ตายเถอะ กับแค่อาหารสองจานทำไมมันวุ่นได้ขนาดนี้กันล่ะ?’ ชายโอดครวญในใจอย่างสับสน ตอนที่เขาเผยแพร่สูตรการทำขนมปังว่าวุ่นวายแล้วแต่ก็ไม่เท่ากับการเปิดเผยสูตรอาหารจากบ้านเกิดในครั้งนี้เลย ‘ขนมปังเป็นอาหารในตำนานเลยนะมันก็ไม่น่าจะมีอะไรวุ่นวายน้อยไปกว่านี้แล้วไหม?’ ยิ่งคิดชายก็ยิ่งไม่เข้าใจ ค

เนื่องจากตัดสินใจว่าจะชงกาแฟใส่ขิงชายจึงต้องสั่งเมล็ดกาแฟจากทางรายการมาเพิ่ม แน่นอนว่าการจัดส่งจากซูเปอร์มาร์เก็ตนั้นรวดเร็วมาก ทว่าชายก็ไม่ได้รีบร้อนนำมาใช้เพราะถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่ได้อบคุกกี้เลย นอกจากนี้เขาก็ลืมทำของหวานอีกอย่างที่ควรจะเตรียมไว้ล่วงหน้าอย่างไอศกรีมด้วย“ผลไม้...เอาเป็นอะไรดีนะ?” ชายพึมพำพลางนึกว่าอะไรที่กินคู่กับพริกเกลือแล้วอร่อยบ้าง รายการผักผลไม้มากมายพลันผุดขึ้นมาจนเลือกไม่ถูก เพราะโดยพื้นฐานแล้วผลไม้รสเปรี้ยวไม่ว่าชนิดไหนพอกินกับพริกเกลือก็อร่อยทั้งนั้น แม้แต่ผลไม้หวานๆ เองก็กินกับพริกเกลือได้เช่นกันหลังจากชั่งใจอยู่พักหนึ่งชายก็หยิบสับปะรด ราสเบอร์รี สตรอว์เบอร์รี เลมอน มะม่วงสุก เสาวรส และแตงโมออกมาจากลังวัตถุดิบ ผลไม้ทั้งหมดถูกล้างทำความสะอาดอย่างดี พวกเบอร์รีนั้นแค่ล้างและตัดขั้วออกก็เป็นอันใช้ได้ ส่วนที่เหลือยังต้องปอกเปลือกและหั่นให้เรียบร้อยเสียก่อน ดังนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาชายจึงเอาเบอร์รีทั้งหมดไปแช่ไว้ในช่องแช่แข็งพิเศษการแช่แข็งผลไม้แบบนี้เป็นวิธีประหยัดเวลาที่เขาเรียนรู้มาระหว่างที่ต้องรับผิดชอบขนมในงาน