บทที่ 27

หลังจากให้คำตอบเรื่องที่มาของตัวเองไปอย่างไม่กระจ่างมากนัก ชายก็กลับมาตั้งสมาธิกับการทำมะระต่อ มะระสองลูกที่เหลือถูกคว้านไส้แล้วผ่าตามแนวยาว จากนั้นก็ซอยเป็นชิ้นบางๆ ได้ออกมาเป็นชิ้นมะระรูปจันทร์เสี้ยว ชายนำมะระซอยไปแช่ในน้ำเกลือที่ค่อนข้างเข้มข้น จากนั้นก็พักไว้ก่อน

“ต่อไปก็...ทำไส้” พ่อครัวหนุ่มพึมพำบอกบทตัวเองพลางเดินไปดูหม้อต้มซุป เขาคนหม้อเห็ดกับหอยนางรมเล็กน้อย ส่วนหม้อต้มโครงไก่กับซี่โครงหมูนั้นชายค่อยๆ ช้อนเอาฟองที่ลอยหน้าอยู่ออก เสร็จแล้วก็ตักซุปซี่โครงหมูที่เริ่มมีรสชาติอ่อนๆ แล้วใส่ชามพักไว้ให้เย็น เขาตั้งใจว่าตอนสับเนื้อจะใช้น้ำซุปผสมลงไปแทนน้ำเปล่า แต่ยังไม่ทันจะเอาเนื้อออกมาจากตู้รักษาอุณหภูมิพิธีกรสาวที่นิ่งเงียบไปนานก็โพล่งถามขึ้นมาว่า

“เชฟชายถ้าในยุคสมัยของคุณการเดินทางไปอวกาศเป็นเรื่องยากแล้วทำไมคุณถึงกลายเป็นผู้นิทราได้ล่ะ?” สีหน้าของหล่อนเต็มไปด้วยความกังขาซึ่งชายก็เข้าใจดี เขาหัวเราะเบาๆ คล้ายประชดโชคชะตาแล้วหยิบเนื้อหมูติดมันมาวางบนเขียง ขณะตัดแบ่งเป็นชิ้นก่อนทำการสับเขาก็เล่าว่า

“ผมเองก็ยังงงๆ อยู่เลย วันนั้นผ