All Chapters of เหนือหัวใจภาคี: Chapter 21 - Chapter 30

เหนือฟ้าขนลุกขนพองไปทั้งตัวเมื่อเนินขานุ่มของตนเองถูกเขาถ่างออก หญิงสาวดันตัวขึ้นส่งมือไปปิดรอยแยกสีชมพูที่กำลังถูกภาคีเชยชม ดวงตากลมเอ่อล้นด้วยน้ำใส ชายหนุ่มรู้สึกผิดยิ่งคิดว่าเธอต้องไปเผชิญเรื่องโหดร้ายป่าเถื่อนแบบนี้ เขาก็ยิ่งแค้นจนอยากสับไอ้เวคินเป็นร้อย ๆ ชิ้น"เห็นใจ๋อ้ายเต๊อะคนดี"สาวพลัซไซซ์นึกถึงวันที่เธอให้พี่สาวเขียนจดหมายไปบอกเลิกเขาก็รู้สึกผิดอยู่ตลอดสามปีที่ผ่านมา ถ้าร่างกายนี้ตอบแทนเขาได้ เธอก็ยอม มือนุ่มยกออกไม่ถึงสิบวิ ชิวหาแดงก็ทะแยงลงมาที่ตัวตนของเธอ ริมฝีปากเล็กขบเม้นเป็นเส้นตรง เสียวซ่านจนมือสองข้างต้องยันกับพื้นเตียงเพื่อประคองร่างกายที่กำลังอ่อนปวกเปียกลงไปทุกที"อ๊ะ...อ๊า" เสียงหวานครางระงม ดังสะท้อนกึกก้องไปทั่วห้องพักในยามวิกาลลีลาการโบกสะบัดจากปลายลิ้นอุ่นหนาของภาคีละเลงลงมาที่กลีบดอกไม้สีชมพูสวยสดอย่างต่อเนื่อง พลางใช้นิ้วแหวกอ้านำทางเพื่อขบดูดเม็ดกระสันแวววาวดุดอัญมณีของเหนือฟ้า เสียงดื่มกลืนของเขาดังซู้ดซ้าดราวกับซดน้ำแกง"เต๋มปากเต๋มคำ" ภาคีผงกหัวขึ้นมอง ก้มลงดูดผิวที่เนินขาด้วยความลุ่มหลง แล้วจัดการดูดซับมวลน้ำป่าจากภายในกายที่ไหลทะลักท่วมออกมาราวเขื่อ

ภาคีให้เหนือฟ้าสั่งก๋วยเตี๋ยวแบบพิเศษมา เขารู้สึกว่าเธอผอมลงทั้งที่เมื่อก่อนมีน้ำมีนวลมากกว่านี้ เขากินไปสองชามแล้วนั่งมองออแกไนซ์สาวโซ้ยบะหมี่เหลืองน้ำตกอย่างเอร็ดอร่อย แค่เห็นเธอกินเขาก็มีความสุขแล้วครืด! ครืด!"ฮัลโหล ฉันพาเมียออกมาหาอะไรกิน เออมีแล้ว ไว้ค่อยบอก" เขาคุยกับใครบางคน แต่กลับทำให้ใครอีกคนยิ้มแก้มแตก"กิน ๆ ไปหยุดยิ้มได้แล้ว เดี๋ยวพี่มานะจะเดินไปดูขนมร้านข้าง ๆ หน่อย" เขาบอกแล้วควักแบงค์พันวางไว้ข้างมือเธอ "จะกินอะไรก็สั่งเพิ่ม ไม่ต้องเกรงใจ""แปลกแฮะ อยู่ดี ๆ ก็พ่อพระขึ้นมาเฉย"เหนือฟ้ากินก๋วยเตี๋ยวไปสามชามแล้วตามด้วยน้ำแข็งใสอีกสอง "น้ำแข็งใสถ้วยที่สองค่ะ"ทอฝันเจ้าของร้านวางขนมหวานให้เหนือฟ้า แล้วเก็บชามก๋วยเตี๋ยวที่เหลือพลางเช็ดโต๊ะทำความสะอาด"ขอโทษนะคะ เหนือขอถามอะไรหน่อยได้ไหม""ได้ค่ะ จะถามว่าทำไมสนิทกับพ่อเลี้ยงภาคีเหรอคะ" ทอฝันรู้ทันเพราะเห็นแววตาของเหนือฟ้าตั้งแต่เข้ามาในร้าน ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าหวงพ่อเลี้ยงขนาดไหน"ใช่ค่ะ ถ้าไม่สะดวกใจตอบก็ไม่เป็นไรนะคะ""พ่อเลี้ยงไม่ได้สนิทกับฝันคนเดียวหรอกค่ะ แต่สนิทกับคุณพ่อแลละสามีของฝันด้วย เมื่อก่อนพวกเราลำบากมากค่ะ บ้

สาวอวบลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจบนเตียงนอน มองหาเจ้าของกลิ่นกายวนิลาที่นอนโอบกอดเธอทั้งคืน แล้วนึกขึ้นได้ว่าเขากลับไปแล้วแถมยังติดโน้ตไว้ที่กระจก พร้อมเบอร์โทรศัพท์"ไว้ป๊ะกั๋นเน้อ บะหนุนน้อย 099-xxxxxxx" เหนือฟ้าฉีกยิ้มแล้วกระโดดโลดเต้นไปทั่วห้อง รีบเก็บข้าวเก็บของแล้วลงไปเช็กเอาท์เพื่อตรงกลับไปเก็บข้าวของที่คอนโดพี่สาวแล้วเดินทางไปนครนายกทันทีราตรีนั่งไขว่ห้างจิบกาแฟลาเต้เครื่องดื่มโปรด ผู้อำนวยการโรงเรียนสาวชำเลืองมองน้องรักที่กำลังนั่งพับเสื้อผ้าอาภรณ์ลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ยักษ์ ตามด้วยกระเป๋าใบเล็ก ๆ อีกสองใบ"จะรีบร้อนไปไหนฮะเรา ยัยเหนือ""ไปหาผัวค่าาาา"พรวด!!!!กาแฟถูกพ่นออกมาเป็นฝอย ๆ ราตรีรีบหยิบทิชชูมาซับปาก แล้วส่งใบหน้าหงิกงอไม่พอใจให้น้องที่กล้าได้กล้าเสียจนเกินไป"ไปหาใครมิทราบ อย่าบอกนะว่าภาคีอ่ะ"เหนือฟ้าขมวดคิ้วไม่คาดคิดว่าพี่สาวจะล่วงรู้ "ทำไมถึงรู้ล่ะคะ""ก็เดาไปมั่ว ๆ แล้วนี่จะไปอยู่กับผู้ชายที่นครนายกเลยเหรอ ไม่กลัวแม่กับพ่อบ่นหรือไง" ราตรีนั่งขัดสมาธิแล้วช่วยน้องสาวเก็บสัมภาระ"พ่อแม่ไม่บ่นหรอกค่ะ พวกเขาอยากให้เหนือมีสามีแบบพี่คีจะตายไป ไม่งั้นสามปีมานี้คงไม่พูดถึง

ภายในบ้านไม้สไตล์ยุโรปติดแอร์เย็นฉ่ำมีร่างคนกับหมากำลังนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงอยู่บริเวณพื้นห้องนั่งเล่น เหนือฟ้ากำลังช่วยแปรงขนให้เจ้าหมาไร้ชื่อ แล้วเริ่มถ่ายรูปของมันเพื่อนำไปติดประกาศตามหาเจ้าของ"เสร็จแล้ว อืม...พี่คีมีเครื่องปริ้นท์ไหมน้า เผื่อจะติดประกาศแถวนี้เพิ่มอีกช่องทาง" ชะโงกหน้ามองหาเครื่องปริ้นท์เอกสาร โดยลุกไปดูทั่วชั้นล่าง ระหว่างเดินผ่านบาร์ของห้องครัวหรูหรา ดวงตาพลันสะดุดกึกเข้ากับโหลแตงกวาดองนับสิบโหลเหนือฟ้าเดินไปดูขวดโหลแต่ละไซซ์ที่ใช้ดองแตงกวา พบว่ามีสติ๊กเกอร์แปะเขียนวันที่ดองแตงไว้ด้วย วันที่ 12 ธันวาคม 2566"ตั้งแต่ปีที่ไปญี่ปุ่นนี่นา หรือว่าแตงกวาที่เรากับพี่คีปลูกเอาไว้ตอนมาไร่เป็นครั้งแรก""สวัสดีค่า คุณเหนือฟ้าอยู่ไหมเอ่ย" เสียงของตะโกนดังมาจากหน้าบ้านสาวอวบเร่งฝีเท้าออกไปดูขณะที่เจ้าสุนัขโกลเด้นวิ่งนำไปรับแขกเ

เมื่อวานตอนหัวค่ำหลังจากกินมื้อค่ำเสร็จ เขาชวนเธออาบน้ำด้วยกันบนดาดฟ้า แต่เธอรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบายก็เลยปฏิเสธไปแล้วก็หยิบยาในกระเป๋ามากินดักไข้ไว้ก่อนสรุปทั้งเธอและเขาก็เลยทำเพียงแค่นอนกอดกันบนเตียงนุ่มโดยมีหอมบั่วนอนหงายท้องสบายใจเฉิบอยู่บนเบาะสุนัขปลายเตียงเช้านี้เหนือฟ้าตื่นตั้งแต่ไก่โห่เพราะรู้สึกมึนหัวเพราะเมื่อวานอยู่กลางแดดร้อน ๆ เป็นเวลานาน ไหน ๆ นอนไม่หลับแล้วก็เลยเตรียมอาหารเช้าให้เจ้าของบ้านรับประทานก่อนไปทำงานแม่บ้านชาวกรุงเตรียมอาหารเช้าด้วยวัตถุดิบในตู้เย็นประจำบ้านตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น โดยมีหอมบั่วหมอบนอนคอยให้กำลังใจ"เหนือ ทำไมรีบตื่นจังจะไปเก็บขี้ควายแต่เช้าเลยเหรอ" เขาแซวหวังให้เธอยิ้ม"ไม่ใช่แค่การเก็บขี้ควายหรอกค่ะ แต่เหนืออยากทำทุกอย่าง ๆ ในไร่เท่าที่จะทำได้ เพื่อแบ่งเบาภาระพี่คี" พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง"เป็นอะไร ป่วยเหรอ หืม" ภาคีรีบสาวเท้าเข้ามายกหลังมือทาบหน้าผากมน "ตัวอุ่น ๆ นะ พี่ว่านอนพักดีกว่า""นิดหน่อยค่ะ แต่เหนือกินยาไปแล้ว" สาวอวบหย่อนก้นลงบนเก้าอี้แล้วเริ่มตักข้าวต้มหมูสับร้อน ๆ ใส่ปากด้วยสีหน้าเซื่องซึมหลังมือเช้าภาคีสั่งใ