All Chapters of เหนือหัวใจภาคี: Chapter 91 - Chapter 95

ภาคียิ้มเจื่อนส่งให้ลูกสาว นิ่มฟ้ายื่นมือเล็กไปกุมหน้าพ่อตบเบา ๆ สองสามที"ป้อสะเบ๊อะสะเจ๊อะ ทีหลังป้อท่องยะวังเน้อ นิ่งไม่ฉามาสดูแยป้อได้ตาหลอด" นิ่มฟ้ากำชับให้พ่อหัดดูแลตนเอง"อะหยังหนูถึงไม่สามารถดูแลป้อได้ตลอดล่ะครับ" ฝ่ามือใหญ่ประคองพวงแก้มอูม"นิ่งต้องไปยะก๋านในไร่ป้อขี้ไง อี่แม่บอกว่าถ้านิ่งอยากได้ทุ๊กทาปาปี้นิ่งต้องยะก๋าน" นิ่มฟ้าบอกพลางกอดอกทำหน้าขึงขังจริงจัง"ฮ่าฮ่าลูกเป็นละอ่อนตี้น่าฮักจริง ๆ" คุณพ่อหัวเราะคิกคักเอ็นดูความตรงไปตรงมาของลูกสาวหลังจากที่ภาคีขนกับข้าวลงมาจากรถ ขณะที่เขากำลังเตรียมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเหนือฟ้าที่กำลังแกะถุงโจ๊กใส่ชาม"กลิ่นอะไรเหมือนขี้เลยค่ะ กลิ่นตุ ๆ" สาวอวบทำจมูกฟุตฟิตใส่สามี"พี่อาบน้ำแล้วนะครับ""เหนือรู้ค่ะ แต่เหนือได้กลิ่นเหม็นเน่ามาก เหม็นสาบเหมือนกับกลิ่นขี้แพะเลย" ยิ่งยื่นหน้าไปดมใกล้ ๆ กลิ่นก็ยิ่งแรง"ป้อ ๆ ฉาน่านอยากกินน้ำฉ้วม" น่านฟ้ากระตุกแขนพ่อเพื่อไปเอาน้ำส้มสายน้ำผึ้งที่แม่คั้นแช่ตู้เย็นในบ้าน"ได้ครับ เดี๋ยวป้อไปหยิบให้นะ" พอคนตัวสูงลุกเท่านั้นกลิ่นขี้ก็แรงสะพัดประจวบเหมาะกับช่วงที่สายลมพัดผ่านกลิ่นขี้แพะใกล้ปลายจมูกก็ยิ่งแรงข

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจส่งวิญญาณปินปินก็จัดการไปคุยกับเปรตอีกตนที่อดีตเคยเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ แล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลของตนให้ เปรตที่ได้รับบุญจากผู้มีอภิญญาบารมีรู้สึกยินดีปรีดา แม้จะยังไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้แต่กองบุญนี้ก็ช่วยลดทอนเวรกรรมที่เคยทำมาในอดีตชาติได้บ้าง"เดี๋ยวก็ต้องเดินทางกลับกันแล้วใช่ไหมจ๊ะแซม" เหนือฟ้าดันจานสลัดให้แซมมี่ตัก"ค่ะ กินมื้อเช้าเสร็จเราก็ต้องเดินทางกลับทันที ปินเขามีภารกิจต้องเตรียมงานในเทศกาลดิวาลีที่เทวาลัยอัญฎรญามีค่ะ""แป่มม่ายกับบั้น" มะแป่มที่กำลังกินไข่ดาวจนปากเลอะเหลือบดวงตากลมไปหาเป้าหมายเล็กน้อย"แล้วตั๋วจะอยู่ตำไม" น่านฟ้าถามแล้วกระเถิบเก้าอี้ไปชิดกับเหนือฟ้า"ยู่กะแควน" หนูน้อยยิ้มหวานโชว์คราบไข่แดงที่เปื้อนเป็นวงทั่วริมฝีปาก"อี๋ ชาหยองก่าปี๋อีก" เด็กชายตัวเล็กทำหน้าเหวอ ทำไมเด็กคนนี้กินเลอะเทอะขนาดนี้"แป่มคะ หนูยังเด็กมากเลยนะแม่กับพ่อต้องการหนูนะ แม่ว่าหนูอย่าเพิ่งมีแฟนเลย" แซมมี่กระซิบใบหูเล็กแล้วหยิบทิชชูเปียกในกระเป๋ามาซับคราบอาหารบนปากลูกสาว"แย้วตะไมจันพินมีแควนเพงแม่แชม" คำถามนี้ทำเอาแซมมี่ถึงกับชะงัก"เก๊าโทแล้วไง เก๊าเป็นปู้หย่าย

เวลาล่วงถึงสี่โมงเย็นเหนือฟ้าส่งกรุ๊ปทัวร์ที่ภัตตาคารของรีสอร์ต แต่ลืมว่าทิ้งแฟ้มเอกสารสำคัญเอาไว้ที่โรงตากเกรสบัวหลวงจึงรีบร้อนขับรถกระบะกลับไปเอาทว่าหลังจากถึงโรงเรือนแปรรูปได้ไม่นาน ฝนฟ้ากลับเทกระหน่ำลงมาจนมองไม่เห็นภาพเบื้องหน้าให้ขับรถสัญจรผ่านไปได้ แต่เธอก็คิดจะฝืนขับกลับบ้านไปหาครอบครัวโชคร้ายต่อเนื่องจู่ ๆ ยางรถก็แบนแต๊ดแต๋"อ้าวยางรั่วเหรอ"เหนือฟ้ารีบเปิดประตูลงมาดูล้อรถ แต่สายฟ้าที่ฟาดลงมากลางไร่เป็นแสงวาบคาดท้องดำทมิฬเปรี้ยง!"ขืนอยู่ตรงนี้ฟ้าผ่าตายก่อน" หญิงสาวรีบมองหาที่หลบฝน สายตาประหวั่นพรั่นพรึงสะดุดกึกที่โรงเก็บฟืนที่สามีสั่งให้สร้างไว้รอบไร่ เพื่อบรรจุเศษไม้แห้งเก็บไว้เผาถ่านสาวอวบวิ่งฝ่าพายุไปยังโรงเก็บฟืนทีี่มีเตาถ่านอยู่ข้างใน ล้วงหาโทรศัพท์ในเสื้อร่มกดโทรหาบะแต๋งฟากเดียวกันภาคีที่ยังนอนซมพยายามงัดตัวขึ้นมามองหาภรรยา เพราะนี่ก็เกือบห้าโมงเย็นแล้วแต่เหนือฟ้ายังไม่ถึงบ้านสักที"ฮัลโหลหนุนน้อย หนุนน้อยโอเคก่อ""เกิดอะไรลูก แม่ล่ะ" ภาคีรีบพุ่งตัวเข้ามากุมไหล่ลูกชาย"หนุนน้อยบอกว่ารถยางแตก ตอนนี้หลบฝนอยู่โรงเก็บฟืนแถวบึงบัวหลวงครับป้อ""งั้นป้อจะให้เดือนเพ็ญกับอิ