All Chapters of เหนือหัวใจภาคี: Chapter 71 - Chapter 80

มื้อค่ำของวันแห่งการเฉลิมฉลองที่หุยหุยลืมตาดูโลก เหนือฟ้าจัดการนำผักหลากหลายชนิดในตู้เย็นมารังสรรเมนูประหนึ่งเชฟกะทะรั่ว"ฮ่า ๆ ๆ ขี้แตกแน่นอนผัวขา" เหนือฟ้าผัดยอดใบมันมังกรหยกไฟลุกพรึ่บพรั่บภาคีที่กำลังนั่งศึกษาอาหารสำหรับผู้มีบุตรยากจึงเหล่ดวงตามองแม่ครัวสาวที่กำลังโชว์ฝีไม้ลายมือจนไฟแทบพุ่งทะลุถึงเพดานบ้าน"หนุนน้อย ไฟจะไหม้เฮือนหมู่เฮาก่อ ผัดภาษาอะหยัง ผัดให้ดี ๆ หน่อยเน้อ" บะแต๋งที่กำลังนั่งแทะถั่วลิงสงต้มอยู่บนพื้นรีบตักเตือนแม่ที่กำลังโชว์ฝีมือทำอาหารราวกับจะเผาบ้านของตนเอง"ก็แม่ผัดยอดมันไฟแดงไงครับ มันก็ต้องไฟลุกงี้แหละ" เหนือฟ้าควงตะหลิวโชว์ฟึ่บ! ฟึ่บ!โป๊ก!"โอ้ย!" ภาคีจับหน้าผากของตนเองที่โดนตะหลิวเมียโฉบลงมาโดนหัว "บะหนุนน้อย อ้ายเจ๋บเน้อ""ว้าย เอ่อ เหนือขอโทษนะคะ" เหนือฟ้าปิดเตาแก๊สแล้วเปิดฝาตู้เย็นเอาเจลประคบออกมาส่งให้สามี ยิ้มเจื่อนเล็กน้อยเพราะภาคีทำหน้าบึ้งส่งให้เมื่ออาหารมื้อค่ำโดยเชฟบะหนุนน้อยเสร็จเรียบร้อย "กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ โอ้ย เดี๋ยวเหนือไปอึ๊อึ๊ก่อนนะคะ ปวดท้องมาก กินกันไปก่อนเลยนะพ่อลูก" เหนือฟ้ารีบเล่นละครตบตา ตีเนียนตั้งกับข้าวที่มีแต่ผักไว้ให้ลูกกับ

ราวตีสองภาคีรู้สึกคอแห้งเขาคลำหาน้ำใกล้ตัว แต่กลับคว้าไปโดนบางสิ่งที่นุ่มนิ่ม เขาชักมือกลับด้วยความตกใจ โชคดีที่แสงสว่างของพระจันทร์ส่องกระทบลงมายังเรือนร่างขาวอวบที่คุ้นเคยไม่อย่างนั้นล่ะก็ เขาคงคิดว่าเป็นผู้หญิงคนอื่นไปแล้วเหนือฟ้าเริ่มเกาโน่นนี่ยุกยิก เพราะเพลี้ยกับยุงที่บินตอมไปมาหึ่ง ๆทั้งที่ไปนอนบนห้องก็ได้ แต่ก็ยอมทนนอนเป็นเพื่อนเขา"อื้อ คันจัง" สาวผิวขาวเปล่งปลั่งเกาไปทั่ว ล้วงลึกเข้าไปในชุดกระโปรงผ้าซาตินสีขาวจนเนื้อนมอันใหญ่โตวับแวมออกมาคาตา ฤทธิ์แอลกฮอล์ที่ยังหลงเหลืออยู่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทำให้เขาอยากแอ้มเมียขึ้นมาในเวลาดึกดื่นจนต้องรีบลุกออกไปภาคีเดินโซซัดโซเซตรงไปที่ครัว หมุนสวิตซ์ไฟสลัวเล็กน้อยแล้วหาน้ำในตู้เย็นกินส่วนคนที่ยังนอนหลับอยู่พยายามควานหาร่างกายสามี แต่กลับคว้าได้เพียงอากาศ"ไม่อยู่นี่" เหนือฟ้ารีบลืมตา มองหาคนที่ยังไม่สร่าเมาดี แล้วเดินตรงไปยังแสงไฟในครัว เห็นสามีกำลังนั่งห้อยขาอยู่บนเคาน์เตอร์ถ้าดูผิวเผินก็ไม่ต่างจากผีรูปหล่อกล้ามบึ้ก ส่วนเธอก็คือสัมภเวสีสาวที่มาเกาะแกะเขาในยามวิกาล"มาทำอะไรตรงนี้คะ ดีขึ้นหรือยัง""ยังเลย ปวดหัว คอแห้ง หิวข้าวด้วย

ภายในห้องพักพิเศษแอร์เย็นเฉียบ รอบห้องมีทั้งกระเช้าดอกไม้ ตะกร้าผลไม้และของบำรุงสุขภาพของเหนือฟ้าที่แวะเวียนมาเยี่ยม เนื่องจากคุณแม่ลูกแฝดได้รับการวินิจฉัยว่าอาจเกิดภาวะครรภ์เป็นพิษ เพราะตลอดแปดเดือนที่ผ่านมาหญิงสาวยังคงแพ้ท้องหนัก แม้จะกินได้บ้างแต่ก็กินได้น้อยภาคีเป็นห่วงลูกกับเมียในท้องจึงตัดสินใจให้เหนือฟ้านอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลจนกว่าจะคลอดก๊อก ๆด้านนอกประตูห้องมีสองสามเงากำลังยืนตะคุ่ม ๆ คนตัวสูงที่กำลังนั่งเช็คออเดอร์ผลไม้อบแห้งระหว่าเฝ้าเหนือฟ้ารีบวางแล๊ปท็อบลงข้างโซฟา แล้วเดินออกไปรับแขกที่มาเยี่ยมเยียนหลังบานประตูห้องผู้ป่วย มีใบหน้าเล็กยื่นทำตาแป๋วส่งให้ พร้อมกับบะแต๋ง เตียวหุยและเปาะเปี๊ยะที่แวะมาส่งอาหารให้คนเฝ้าไข้กับคนท้องรับประทาน"ซาหวัดดีจ้าวยุงคี" ปังเนย วัยห้าขวบมัดผมทรงหางม้ายกมือยกไม้สวัสดี"สวัสดีครับปังเนยหลานลุง" ภาคีโค้งตัวลงอุ้มปังเนยขึ้นมาแล้วฟัดแก้มหลานสองสามที"ป้อ แต๋งรู้แล้วนะว่าอี่แม่ไม่สบาย แต๋งจะมาอยู่ดูแลด้วย" บะแต๋งโผเข้ามาจับข้อมือพ่อ ภาคีเหลือบตามองลูกชายของตนอย่างชั่งใจ เพราะเขาไม่อยากให้ลูกรู้สึกหดหู่ใจเมื่อต้องเห็นว่าแม่มีอาการยังไง"ใ

การใช้ชีวิตอยู่ที่แม่ฮ่องสอนดำเนินมาเกือบสามปีเต็ม น่านฟ้ากับนิ่มฟ้าก็เริ่มคุยจ้อและเดินเตาะแตะไปมาทั่วไร่ชา ด้วยพัฒนาการอันแสนรวดเร็วทำให้แฝดคู่แสบสามารถคุยได้คล่องแคล่ว หยิบจับ ชี้สิ่งของได้ถูกต้อง แม้จะพูดไม่ชัดและไม่เป็นภาษาเท่าไหร่นัก"ปาขี้ หาหนุนกันเต๊อะ" น่านฟ้าจะไปหาแม่ที่กำลังรับนักท่องเที่ยวจีนอยู่กลางไร่ แม้อากาศบนดอยนี้จะเย็นแต่ช่วงเที่ยงวันกลับมีแดดจ้า​ ภาคีจึงไม่อยากให้ลูกไปเล่นซน"เรียกป้อเฉย ๆ ได้ก่อ ป้อไม่อยากเป็นป้อขี้เลยจ้าว" ภาคีอุ้มลูกชายตัวสูงเท่าหัวเข่าใส่คอกกั้น"ป้อบ่าใช่ปาขี้ แล้วป้อกืออายัย" นิ่มฟ้ากำลังนั่งเล่นบล็อกไม้ในคอก เอ่ยปากถามพ่ออย่างชาญฉลาด"ภาคี ภาคีครับลูก เฮ้อ...เอาเถอะอยากเรียกอะไรก็เรียกไป" ภาคีต้องทำหน้าที่พ่อนมเลี้ยงลูก เพราะทั้งสัปดาห์นี้ทัวร์จีนเข้าไม่หยุด นาน ๆ จะมีกรุ๊ปทัวร์ญี่ปุ่นหลงมาสักสองสามคณะ แต่ก็นานทีปีหนทำให้หน้าที่เลี้ยงลูกตกเป็นของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่โชคดีหน่อยที่ช่วงปิดเทอมบะแต๋งจะแวะมาอยู่ที่แม่ฮ่องสอนเพื่อแบ่งเบาภาระช่วยพ่อกับแม่เลี้ยงน้อง"ตายแล้ว ๆ คุณคีคะอีนางชมออนมันมาเกาะแกะเซ้าซี้คุณนายค่ะ" จู่ ๆ ผู้จัดการดู

เสร็จสิ้นงานทำบุญของไร่ภาคีจึงสั่งให้ลูกน้องทุกคนตรวจสอบบริเวณพื้นที่สวนส้มซ่ายี่สิบไล่ไปจนถึงบริเวณแปลงปลูกอ้อยไข่ปลาอีกจำนวนสามสิบไร่วันนี้เหนือฟ้าจึงมาให้กำลังใจสามีกับคนงานโดยการพาลูก ๆ มาปิ๊กนิคนอกสถานที่และมองดูอยู่ห่าง ๆ ใต้เต้นท์ผ้าใบฟลายชีทที่ปักขึงกับพื้นดินรวมทั้งยังมีของกินมากมายที่เดือนเพ็ญ อินเหลาช่วยกันหอบหิ้วมาจากโรงครัวประจำไร่เพื่อเลี้ยงคนงานระหว่างลงพื้นที่ตรวจสอบ"นี่กืออะหยังจ้าว" น่านฟ้านั่งยอง ๆ มองดูแม่กำลังย่างอ้อยไข่ปลาบนเตาถ่าน""อ้อยไข่ หรืออ้อยไข่ปลาครับ อ่ะ เดี๋ยวแม่ให้น่านชิมนะ" เหนือฟ้าคีบอ้อยกลิ่นหอมย่างเนยลักษณะคล้ายไข่ปลาขึ้นมาจากเตาหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ มีน้ำจิ้มให้เลือกสามอย่าง คือ น้ำจิ้มซีฟู้ด น้ำจิ้มบาร์บีคิว และน้ำจิ้มแจ่ว"กอบกุนจ้าว" น่านฟ้าใช้นิ้วหยิบอ้อยไข่ชิ้มพอดีคำเปล่าพ่นความร้อนเล็กน้อยแล้วจุ่มลงไปในถ้วยน้ำจิ้มบาร์บีคิวแล้วโยนใส่ปาก"เป็นไงชอบไหมครับ" เหนือฟ้าลูบหัวลูกชายคนเล็ก"ฮักเลย กิ่นโหมกะหนาด น่านจ้วยเน้อหนุนเหนือ" เด็กชายตัดสินใจหยิบเก้าอี้มานั่งดูแม่ย่างอ้อยไข่ เพื่อรอกินรอบต่อไปส่วนนิ่มฟ้ากำลังช่วยพี่ชายย่างหมูปิ้ง โดยมีอินเหล