เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 91 เต้นท์กลางไร่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-28 20:29:19
บทที่เกี่ยวข้อง
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 92 ผู้ช่วยตัวน้อย
ช่วงหัวค่ำอาจารย์ปินปินเรียกทุกคนมารวมตัวกันเพื่อกำชับว่าห้ามทำอะไรและไม่ควรทำอะไร"เดี๋ยวผมจะออกไปตรวจดูจุดเกิดเหตุกับแซมมี่นะครับ ผมขอฝากมะแป่มไว้ด้วย""มะอาวแป่มปายกะจันพิน ปายกะแชม" หนูน้อยเหนี่ยวขาพ่อไว้ด้วยการใช้แขนขารัดแข้งพ่อให้แน่นที่สุด"ไม่ได้ครับ มันอันตรายนะ พ่อสัญญาว่าถ้าเสร็จงานแล้วพ่อจะซื้อขนมให้แป่มกินเยอะ ๆ เลย" อาจารย์ปินคุกเข่าลงกับพื้นกอบกุมวงหน้าเล็กเท่าฝ่ามือของเขา"ฉันยา" นิ้วก้อยเล็กคล้องเกี่ยวกับนิ้วก้อยใหญ่ของพ่อ ถึงแม้มะแป่มจะเป็นเด็กที่ยังไม่รู้ตาสีตาสีแต่หนูน้อยจำได้แม่นยำว่าเคยเห็นพ่อกับแม่มีเลือดท่วมตัว"เด็กดีของพ่อกับแม่" เจ้าของฝ่ามือใหญ่วางลงบนหัวเล็ก ก่อนจะอุ้มลูกสาวฝากไว้กับเหนือฟ้าและภาคี"งั้นให้นิ่งไปโตยนะค้าอาพิน นิ่งจะไปจ่วยปับปี๋" นิ่มฟ้าผู้ไม่กลัวผีสางนางไม้ใด ๆ เสนอตัวไปเป็นผู้ช่วย"ปี้นิ่งไปน่านก็ต้องไป หมู่เหาไม่ทิ้งกัน" น่านฟ้าจับมือพี่สาว ขณะเดียวกันมืออีกข้างก็ถูกมือเล็กของมะแป่มกุมแน่น"ห้ำปายนะแควน คิก ๆ" มะแป่มหัวเราะคิกคักมโนเป็นตุเป็นตะหาว่าน่านฟ้าเป็นแฟน"ไผเป๋นแควนตั๋ว" เด็กชายดึงมือออก"ก็กุนปี้ไง กุนปี้เพงแควนแป่ม" หนูน้อยดึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30เหนือหัวใจภาคี บทที่ 93 โจคดีเน้อ
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจส่งวิญญาณปินปินก็จัดการไปคุยกับเปรตอีกตนที่อดีตเคยเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ แล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลของตนให้ เปรตที่ได้รับบุญจากผู้มีอภิญญาบารมีรู้สึกยินดีปรีดา แม้จะยังไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้แต่กองบุญนี้ก็ช่วยลดทอนเวรกรรมที่เคยทำมาในอดีตชาติได้บ้าง"เดี๋ยวก็ต้องเดินทางกลับกันแล้วใช่ไหมจ๊ะแซม" เหนือฟ้าดันจานสลัดให้แซมมี่ตัก"ค่ะ กินมื้อเช้าเสร็จเราก็ต้องเดินทางกลับทันที ปินเขามีภารกิจต้องเตรียมงานในเทศกาลดิวาลีที่เทวาลัยอัญฎรญามีค่ะ""แป่มม่ายกับบั้น" มะแป่มที่กำลังกินไข่ดาวจนปากเลอะเหลือบดวงตากลมไปหาเป้าหมายเล็กน้อย"แล้วตั๋วจะอยู่ตำไม" น่านฟ้าถามแล้วกระเถิบเก้าอี้ไปชิดกับเหนือฟ้า"ยู่กะแควน" หนูน้อยยิ้มหวานโชว์คราบไข่แดงที่เปื้อนเป็นวงทั่วริมฝีปาก"อี๋ ชาหยองก่าปี๋อีก" เด็กชายตัวเล็กทำหน้าเหวอ ทำไมเด็กคนนี้กินเลอะเทอะขนาดนี้"แป่มคะ หนูยังเด็กมากเลยนะแม่กับพ่อต้องการหนูนะ แม่ว่าหนูอย่าเพิ่งมีแฟนเลย" แซมมี่กระซิบใบหูเล็กแล้วหยิบทิชชูเปียกในกระเป๋ามาซับคราบอาหารบนปากลูกสาว"แย้วตะไมจันพินมีแควนเพงแม่แชม" คำถามนี้ทำเอาแซมมี่ถึงกับชะงัก"เก๊าโทแล้วไง เก๊าเป็นปู้หย่าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31เหนือหัวใจภาคี บทที่ 94 ป่วยไม่รู้เวล่ำเวลา
ภาคีหอบลูกเต้าตามเหนือฟ้ามาถึงโซนของรีสอร์ต ทันทีที่ศัจกรเห็นหน้าเขาอีกฝ่ายกลับเลิกคิ้วสูงมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า"ผมมีธุระคุยกับคุณเหนือคนเดียวนะครับ ไม่ได้จะคุยกับคนอื่น""ประทานโทษนะครับ พอดีผมไม่ไช่คนอื่นคนไกล ผมเป็นผัวของเหนือฟ้า" ปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยหึงหวงเมียเท่าไร แต่กับไอ้หมอนี่มันมีประกายของความปรารถนาที่แผ่ซ่านออกมาอย่างเห็นได้ชัดแค่มันอ้าปากเขาก็เห็นลิ้นไก่ของคนตรงหน้าว่าศัจกร ชายที่เคยตื๊อจีบภรรยาของเขานึกคิดสิ่งใดอยู่"ตานโต้ดนะก๋า" นิ่มฟ้าพูดเลียนแบบพ่อบะแต๋งชำเลืองมองกำปั้นพ่อที่กำลังกำแน่นจนเห็นเส้นเลือด เด็กชายจึงยื่นมือไปกุมไว้ "ป้อเป็นหยัง ป้อโอเคก่อ""ป้อโอเคครับ แต่ไม่โอเคกับไอ้หมอนี่"เหนือฟ้าที่กำลังไปคุยกับเดือนเพ็ญเรื่องกิจกรรมของคณะทัวร์จากบริษัทแมลงทอดรีบเดินกลับมา หญิงสาวชะงักงันเมื่อพบว่าสามีกำลังโมโหจนหน้าขาว ๆ ของเขาแดงซ่าน"พี่คีคะ พี่คี มาหาเหนือก่อน" สาวอวบรั้งเอวสามีให้มาคุยส่วนตัว"หนุนฟ้าฉานิ่งไปกิ๋นฉ้นตันได้ก่อ ป้าเพงชวนกิ๋น" นิ่มฟ้ากระตุกเสื้อแม่ขณะที่บะแต๋งกับน่านฟ้าไปนั่งล้อมวงกินส้มตำถาดใหญ่กับหมูปิ้งของโปรดอยู่กับเดือนเพ็ญและอินเหลาก่อนแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01เหนือหัวใจภาคี บทที่ 95 ฝ่าฝนเอาหมูแดดเดียวไปส่ง
เวลาล่วงถึงสี่โมงเย็นเหนือฟ้าส่งกรุ๊ปทัวร์ที่ภัตตาคารของรีสอร์ต แต่ลืมว่าทิ้งแฟ้มเอกสารสำคัญเอาไว้ที่โรงตากเกรสบัวหลวงจึงรีบร้อนขับรถกระบะกลับไปเอาทว่าหลังจากถึงโรงเรือนแปรรูปได้ไม่นาน ฝนฟ้ากลับเทกระหน่ำลงมาจนมองไม่เห็นภาพเบื้องหน้าให้ขับรถสัญจรผ่านไปได้ แต่เธอก็คิดจะฝืนขับกลับบ้านไปหาครอบครัวโชคร้ายต่อเนื่องจู่ ๆ ยางรถก็แบนแต๊ดแต๋"อ้าวยางรั่วเหรอ"เหนือฟ้ารีบเปิดประตูลงมาดูล้อรถ แต่สายฟ้าที่ฟาดลงมากลางไร่เป็นแสงวาบคาดท้องดำทมิฬเปรี้ยง!"ขืนอยู่ตรงนี้ฟ้าผ่าตายก่อน" หญิงสาวรีบมองหาที่หลบฝน สายตาประหวั่นพรั่นพรึงสะดุดกึกที่โรงเก็บฟืนที่สามีสั่งให้สร้างไว้รอบไร่ เพื่อบรรจุเศษไม้แห้งเก็บไว้เผาถ่านสาวอวบวิ่งฝ่าพายุไปยังโรงเก็บฟืนทีี่มีเตาถ่านอยู่ข้างใน ล้วงหาโทรศัพท์ในเสื้อร่มกดโทรหาบะแต๋งฟากเดียวกันภาคีที่ยังนอนซมพยายามงัดตัวขึ้นมามองหาภรรยา เพราะนี่ก็เกือบห้าโมงเย็นแล้วแต่เหนือฟ้ายังไม่ถึงบ้านสักที"ฮัลโหลหนุนน้อย หนุนน้อยโอเคก่อ""เกิดอะไรลูก แม่ล่ะ" ภาคีรีบพุ่งตัวเข้ามากุมไหล่ลูกชาย"หนุนน้อยบอกว่ารถยางแตก ตอนนี้หลบฝนอยู่โรงเก็บฟืนแถวบึงบัวหลวงครับป้อ""งั้นป้อจะให้เดือนเพ็ญกับอิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01เหนือหัวใจภาคี บทที่ 96 ซาบซ่านในโรงฟืน
บ่ากว้างร้อนระอุในชุดเสื้อกล้ามสีดำถูกกดให้พิงลงกับผนังโรงเก็บฟืน "ไม่ไหวก็หลับตาสิคะ มองเหนืออยู่ได้""สวย" เขาพูดเสียงแห้งพึมพำแต่กระนั้นคำที่เปล่งออกมาก็สะท้อนดังออกมาจนถึงหัวใจเธออยู่ดี"สวยมากด้วย" เธอยิ้มแล้วรื้อผ้าห่มออกมา "อุ้ยมียาน้ำแก้ไข้ของลูกด้วยค่ะ โชคดีจังที่เหนือลืมกระเป๋าทิ้งไว้ในรถ""งั้นเอามาให้พี่กิน" คนป่วยไม่ยึกยักรีบแย่งยาแล้วบิดฝาขวดกระแทกลงคอด้วยความร้อนใจ"ปากเปื้อนแล้วค่ะ" นิ้วมือนุ่มปาดเช็ดคราบยาที่เลอะอยู่บนขอบปาก"พี่อยากหายไว ๆ จะได้กอดเหนือให้แน่นที่สุด" เขาส่งขวดยาคืนเธอ เหนือฟ้าหยิบขวดน้ำเปล่าแล้วส่งให้เขาดื่ม"ไม่หายก็กอดได้ค่ะ" พูดปุ๊ปก็ทำทันที ร่างนุ่มนิ่มนั่งลงบนตักคล้องมือโอบรอบลำคอ"แล้วทำอย่างอื่นเพิ่มได้ก่อ" เจ้าของเสียงแห้งกวาดตามองเปี่ยมด้วยความหวัง เวลาแบบนี้เขาต้องการแค่จูบปลอบใจเท่านั้นก็แค่จูบของเมียสุดที่รัก แค่นี้ก็น่าจะเยียวยาอาการป่วยให้ทุเลาลง"ได้สิคะ เราทำได้มากกว่าแค่กอดหรือว่าจูบ" มือไม้ซุกซนเริ่มเลื่อนชายเสื้อของคนตัวร้อนเหมือนไฟออกจากร่างกายแถมเขาก็แสนว่าง่ายช่วยยกแขนขึ้นให้เธอถอดทึ้งอาภรณ์พ้นจากท่อนบน"ตอนนี้พี่หนาวมากเลย หน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เหนือหัวใจภาคี บทที่ 97 ผ๋ดจด
แม้กรมอุตุนิยมวิทยาจะออกประกาศทางโซเชียลว่าเข้าสู่ฤดูหนาว แต่เห็น ๆ กันอยู่ว่านี่ไม่ใช่หน้าหนาวแต่คือหน้าร้อนอวบอ้าวผนวกฝนหลงฤดู และบรรยากาศที่พิสดารนี้ก็บงการให้เขาเกิดความรู้สึกกระหายอยากผิดที่ ผิดเวลา"อึ้ม พี่คี เหนือกลัวโต๊ะไม้นี่จะพังซะก่อน"ร่างอวบอั๋นนั่งอยู่บนโต๊ะไม้ทรุดโทรมโดยที่ขาสองข้างพาดอยู่บนหัวไหล่หนาที่กำลังสวาปามน้ำมธุรสใจกลางลำตัวโดยไม่สนใจว่าเธอจะเสียวเกร็งทรมานยังไงทุกครั้งที่ชิวหาแดงนั่นกวัดแกว่งไปบนปุ่มกระสัน ประสาทการรับรู้ทั้งหมดก็โดนสูบกลืนไปจนหมดทุกสิ่งทุกอย่างมันสูญสลายไปพร้อม ๆ กับอาการเสียวซ่านที่ถูกกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่า"อ๊า อ๊ะ พี่คี" มือน้อยขยุ้มทึ้งเส้นผมสีดำขลับ ยามที่ชิวหาพิโรธนั่นดุนดันเข้ามาแล้วกวาดต้อนน้ำเหนียวใสออกมาจนหมด ไม่มีวินาทีไหนที่เธอจะปฏิเสธมันด้วยการผลักเขาออกไป มีแต่จะเหนี่ยวรั้งให้เขาลงน้ำหนักกับดอกไม้ประจำตัวเธอมากขึ้นครั้นลีลาละเลงของปลายลิ้นเร่งจังหวะ เร็วขึ้น แรงขึ้น ไร้ความนุ่มนวล มีเพียงความกระเหี้ยนกระหือรือที่ถูกถักทอก่อตัว เนินขาอวบค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจนกว้างพอให้ใบหน้าคมขาวสำรวจทุกตารางนิ้วได้ถนัด ขณะที่สะโพกผายเริ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เหนือหัวใจภาคี บทที่ 98 ปู่ย่าตายายสุดป่วน
ครอบครัวคนเลี้ยงควายยืนรอปู่ย่าตายายที่นัดแนะกันมาพักผ่อนที่ไร่พิทักษ์มหิงสาเป็นเวลาหนึ่งเดือน เด็ก ๆ ทั้งสามดีใจและตื่นเต้นมากที่จะได้เจอป้ออุ้ยแม่อุ้ยซึ่งไม่ได้พบหน้ากันเกือบครึ่งปีแล้วทันทีที่รถแวนหรูสีดำขาวสองข้างจอดเทียบท่าหน้าบ้าน ประตูรถก็เคลื่อนตัวออกช้า ๆ โชว์ตัวผู้ใหญ่วัยเก๋าที่นั่งอยู่ด้านใน"ฮัลโหลลลล หลานยาย เซอร์ไพรส์" ครูนับเก้าในชุดไทยสไบแดงถักเปียสองข้างถือพัดจีนก้าวส้นสูงลงมาจากรถแวนหรู"กรี๊ดดด ง่ามปาย้ำปาเหยือ" นิ่มฟ้ากรีดร้องพุ่งตัวไปคล้องพวงมาลัยมะลิให้ยายคนสวย"ต๊าย หลานยายปากดีมากแบบนี้ต้องตบรางวัล ผอ.คะเปย์ให้หลานหนึ่งพันบาทด่วน" คุณยายสวยแซ่บใช้พัดสะกิดไปที่หัวไหล่สามีที่ถูกบังคับให้แต่งชุดไทยนุ่งโจงกระเบนแดงเข้าคู่ที่กำลังก้าวขาลงมาจากรถ"พี่เปย์ให้หลานคืนนี้นับตบรางวัลให้พี่ด้วยนะ หึหึ" ผอ.ทัพฟ้าคิดแผนร้ายหมายแอ้มเมีย เหนือฟ้าที่กำลังยืนมองบุพการีสายเปรี้ยวของตนเองก็ทำให้นึกย้อนไปถึงครั้งที่แม่กับพ่อจัดศึกร้อนเอ้าท์ดอร์ซี้ดซ้าดกันนอกบ้าน เธอจะไม่ยอมให้เหตุการณ์อัศจรรย์พันลึกนั่นอุบัติขึ้นอีกรอบเด็ดขาด"พ่อคิดจะจับแม่กินอีกแล้วเหรอคะ" สาวอวบเข้าประกบตัวพ่ออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06เหนือหัวใจภาคี บทที่ 99 ธิดาทุยปีหนึ่ง
ทั้งอาทิตย์นี้ไร่พิทักษ์มหิงสากลายเป็นสถานที่จัดงานลอยกระทงประจำปีของตำบล หน่วยงานท้องถิ่นจึงลงมติให้ไร่แห่งนี้เป็นเวทีจัดประกวดนางนพมาศรุ่นเล็ก รุ่นใหญ่รวมทั้งมีการประกวดธิดาทุยปีแรกที่พ่อเลี้ยงหนุ่นได้ลองเสนอไอเดียเข้าไป"พี่ว่าจะให้เหนือไปประกวดธิดาทุยครับ คุณนายของไร่ประเดิมเป็นคนแรก" เขาสะกิดแขนเธอขณะที่กำลังย่างกุ้งแม่น้ำตัวโตที่แม่สามีแบกมาจำนวนยี่สิบตัวกับหอยปูปลาอีกจำนวนหนึ่ง"หุ่นแบบเหนือจะไปแข่งขันอะไรกับเขาได้คะ ถ้าประกวดธิดาช้างก็ว่าไป" เหนือฟ้ามุ่ยหน้าแล้วคีบกุ้งตัวโตขึ้นมาใส่จาน"แต่นี่ธิดาทุยเลยนะ นางฟ้าของเหล่าควาย อีกอย่างพี่ตั้งกติกาไว้ว่าต้องเป็นสาวพลัสไซซ์เท่านั้น" ผู้ช่วยย่างกุ้งเดินอ้อมมาด้านหลังวางมือลงบนสะโพกผายในชุดกระโปรงลายดอกไม้ "โดยเฉพาะถ้าหุ่นจ้ำม่ำเต็มไม้เต็มมือแบบนี้ ต้องชนะเลิศแน่นอนครับ""พี่คีเป็นกรรมการด้วยหรือเปล่าคะ" เหนือฟ้าหรี่ตามองอย่างไม่ไว้เนื้อเชื่อใจ"เป็นแค่สปอนเซอร์ไม่ได้เป็นกรรมการ พี่ไม่ใช้เส้นหรอกน่า" ภาคีส่ายหน้าหวือ"รีบร้อนตัวเลยนะคะ เหนือไม่เชื่อหรอก" สาวอวบค้อนแล้วใช้ที่คีบกุ้งชี้ไปที่หน้าสามีเจ้าแผนการ"เชื่อพี่เถอะครับ พี่จัดงา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06
บทล่าสุด
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 135 ไปเที่ยวเทวาลัย
ปิดเทอมหน้าร้อนเทอมสุดท้ายบะแต๋งจะเรียนจบประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 ส่วนนิ่มฟ้าและน่านฟ้าจะขึ้นปอ.2 ครอบครัวคนเลี้ยงควายจึงคุยกันว่าจะไปเยี่ยมเยียนครอบครัวมหาจันทร์ของปินปินและพบปะสังสรรค์สักหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ภาคีจอดรถจี๊ปในอาณาจักรอัญฎรญามีอันยิ่งใหญ่ที่มีเทวสถานพระศิวะขนาดความสูง 35 เมตร นิ่มฟ้าที่กำลังนั่งมองวิวทิวทัศน์สังเกตเห็นว่ารอบบริเวณเทวาลัยถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้พลันนั้นเด็กหญิงกลับสะดุดตาเข้ากับไม้ยืนต้นสูงที่มีลักษณะใบคล้ายกับต้นมณฑารพที่เทพมาสมักจะนัดพบเจอเธอที่นั่น เพียงแต่ดอกไม้ตนนั้นมีขนาดสูงใหญ่กว่าและผลิดอกสีเหลืองนวลเต็มต้น"พี่คีพี่เหนือเชิญทางนี้ค่ะ" แซมมี่ในชุดสาหรี่แต้มผงกุมสีแดงกลางหน้าผากเดินออกมาพร้อมกับมะแป่มตัวน้อยที่ตอนนี้ขึ้นอนุบาลสองเรียบร้อยแล้ว ทันทีที่มะแป่มเห็นน่านฟ้า หนูน้อยก็ทำตัวอ่อนเดินเซไปหาคนพี่"ปี้น่านขา" มะแป่มคว้าหมับที่แขนของเด็กชายจนผู้หลักผู้ใหญ่ของทั้งสองต่างพากันหัวเราะขบขัน"เอ่อ...เป๋นหยังครับ" น่านฟ้าขานรับแต่กลับยืนตัวเกร็งหน้าแดงซ่าน"อุ๊ย..." มะแป่มทำท่าสะดุดขาแล้วรีบสวมกอดเอวพี่พลางเอาหน้าซบแผ่นอก"เกินไปแล้วจ้ะแม่ลูกสาว" แ
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 134 จากกันเพื่อพบเจอ
ภายในอ่างอาบน้ำทรงกลมที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องน้ำ มีร่างตุ้ยนุ้ยสองแม่ลูกกำลังแช่น้ำนมอุ่น ๆ ที่ภาคีเป็นคนเตรียมให้ ระหว่างที่เหนือฟ้ากำลังหยิบฟองน้ำเตรียมยกขึ้นมาขัดแผ่นหลังให้ลูกสาว พลันนั้นบาดแผลที่มีร่องรอยของการถูกกัดก็ปรากฏอยู่บนหัวไหล่เล็ก นัยน์ตาของเธอสั่นระริกวูบไหวอย่างฉับพลัน หัวใจของคนเป็นแม่แทบแหลกสลายในทันที เมื่อเห็นว่าลูกสาวยังมีบาดแผลภายในร่มผ้าที่เธอหรือหมอก็ไม่เคยรับรู้มาก่อน"นิ่มฟ้าคะ หนู หนูเจ็บไหมลูก" ฟองน้ำรูปสัปปะรดหลุดลอยจากฝ่ามือไหลผ่านไปยังเบื้องหน้าของเด็กหญิงที่กำลังนั่งหันหลัง นิ่มฟ้าย่นคิ้วชิดกันแล้วรีบหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น"เป็นอะหยังก๊ะหนุนน้อย" มือเล็กยื่นไปจับแก้มขาวอมชมพูของแม่ ผิวพรรณของแม่ทำให้เธอรู้สึกหลงรัก"หัวไหล่หนูไงคะ โดนยัยเด็กกระถินนั่นกัดมาเหรอ ทำไมหนูไม่บอกแม่ว่ามีแผลตรงนี้ด้วย"เจ้าของบาดแผลกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว แต่แม่ของเธอกลับน้ำตาไหลอาบนองหน้า "เจ้า นิ่งโดนขบมาแต่นิ่งบ่เจ๋บแล้ว อี่แม่บ่ต้องร้อง เดี๋ยวนิ่งร้องตามเน้อ"เด็กหญิงโผเข้าซุกอกของแม่ที่ล้นหลามเหนือผิวน้ำ เหนือฟ้าสวมกอดกลับจูบซับศีระษะเล็ก ๆ ซ้ำ ๆ ไม่รู้เบื่อเส
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 133 โดนเรียกผู้ปกครอง
นิ่มฟ้าแสดงสีหน้าและแววตาโกรธสุดขีด เด็กหญิงตอบโต้กลับไปหาอีกฝ่ายด้วยความขุ่นเคือง กำหมัดสองข้างแน่นพยายามนึกถึงหน้าครอบครัวที่เธอรัก นึกถึงเทวดาคนโปรด"กรี๊ดด ติ๋นไม่ได้โง่นะ ไม่ได้โง่" กระถินกระทืบเท้าปึ้กปั้กแล้วพุ่งเข้ามากระชากศีระษะของนิ่มฟ้าและใช้กรงเล็บครูดข่วนใบหน้าของเธอไปทั่วโดยมีเพื่อน ๆ พยายามช่วยกันดึงตัวกระถินสายวีนออกจากการทึ้งหัวของหัวหน้าห้อง"ปล่อยเปิ้นเน้อ ปล่อยสิ" นิ่มฟ้าพยายามแกะมือเหนียวของกระถินออก พอเห็นว่าไม่เป็นผลเธอจึงใช้แรงทั้งหมดเหวี่ยงตัวของเด็กหญิงที่ตัวเล็กกว่าจนเหวี่ยงไปกระแทกกับพื้น"โอ้ย ยัยหัวหน้าเผ่าฟาย" กระถินโกรธหน้าดำหน้าแดง"บ่าใจ้ฟายตำมะดาโตย แต่เป๋นฟายเจ๋ดทัวย่ะ" เด็กหญิงเถียงกลับแล้วรีบจัดทรงผมให้เข้าที่ เตรียมที่จะเดินหนียัยกระถินปากจัดที่พูดจาไม่รู้เรื่อง"ไม่ให้ปายยย" กระถินวิ่งกลับเข้ามากระโดดตะครุบกลางหลังนิ่มฟ้า เนื่องจากเธอตัวเล็กกว่าทำให้ปีนขึ้นไปอยู่หลังเด็กหญิงหุ่นจ้ำม่ำได้ง่ายขึ้นงั่บ!"โอ๊ยยย" นิ่มฟ้าร้องเพราะถูกคมเขี้ยวของกระถินงับลงมาบนหัวไหล่ แม้จะมีเนื้อผ้าของชุดนักเรียนขวางกั้นแต่ฟันคม ๆ ก็กัดจมลงมาจนเด็กหญิงถึงกับน้ำตาเล็ด
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 132 ประถมไฟท์
หลังจากกลับจากโรงพยาบาลภาคีอาสาดูแลหมูยอแทนเหนือฟ้า ระหว่างนั้นเขาจึงปรึกษากับภรรยาเรื่องลูกสาวเพราะเกรงว่าอาจมีการกลั่นแกล้งและบูลลี่กันที่โรงเรียนโดยที่เขาและเธอไม่เคยรับรู้มาก่อน"เหนือว่าเราควรไปสอบถามคุณครูโดยตรงเลยดีไหม พี่ไม่ค่อยสบายใจเลย" เขาบ่นพึมพำท่ามกลางไฟสีส้มที่ส่องจากโคมรูปเห็ด ขณะที่ตนเองกำลังนอนตะแคงตบ ๆ ก้นให้หมูยอที่เพิ่งจะนอนหลับสนิท เนื่องจากหนูน้อยรู้สึกกระสับกระส่ายไม่สบายท้อง แค้พอได้รับประทานยากับเกลือแร่เข้าไปอาการท้องเสียของเจ้าตัวเล็กก็ดูทุเลาลงสาวอวบที่เพิ่งอาบน้ำและไดร์ผมเสร็จก้าวขาเข้ามาในคอกกั้น วันนี้เธอกับสามีตัดสินใจนอนที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูแลหมูยอ"ดีค่ะ เพราะสมัยที่เหนือโดนเพื่อนแกล้งและถูกล้อเลียนเรื่องรูปร่างเหนือก็มีความรู้สึกเดียวกับลูก เหนือไม่เข้าใจเลยว่าตอนนั้นทำอะไรผิดเพื่อน ๆ ถึงไม่อยากคบเหนือ ตอนนั้นคนเดียวที่ให้คำปรึกษาได้คือพี่ไนท์ค่ะ แต่ตอนนี้เราคือครอบครัว เราทุกคนจะช่วยกันให้คำปรึกษานิ่มฟ้า เหนือจะไม่ปล่อยให้ลูกเผชิญความเจ็บปวดคนเดียวเด็ดขาด" หญิงสาวเล่าเท้าความในอดีตที่เจ็บช้ำ คำพูดถากถากทับถมของเพื่อน ๆ กลายเป็นปมในใจของเธอที่อยาก
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 131 เรื่องที่โฮงเฮียน
ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงนาฬิกาปลุกข้างหัวเตียงดังขึ้นทำให้พ่อครัวใหญ่รีบดีดตัวขึ้นมาคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาชะล้างร่างกายเพียงสิบห้านาทีจึงรีบวิ่งซอยเท้าลงไปแล้วเริ่มปรุงอาหารด้วยความรักก่อนที่ลูกและภรรยาจะตื่นนอน"ป้อขี้!""เฮ่ย" หัวมันฝรั่งในมือเขาร่วงตุ้บลงกระแทกพื้น นิ่มฟ้าที่อยู่ชุดเสื้อคอกระเช้าเด็กประแปรงหน้าขาววอกสะกิดเรียกเขาท่ามกลางความมืดสลัวของห้องครัวในเวลาตีห้า"นิ่งบ่าใจ้ปี๋เน้อ ป้อต๋กใจนิ่งก๊ะ" นิ่มฟ้าลากเก้าอี้แล้วก้าวขึ้นไปยืนข้างพ่อชะโงกดูวัถตถุดิบที่พ่อเตรียมทำมื้อเช้า "ป้อทำก้าวผัดแฮ่มก๊ะ"เด็กหญิงสังเกตเห็นว่ามีเครื่องเคียงเป็นผัก หมูสับ และแฮมอีกอย่างพ่อก็วางกระทะตั้งไว้กับเตาแก๊สจึงมั่นใจว่าพ่อกำลังจะทำข้าวผัดแฮม"ฉลาดนะเนี่ยเรา ถูกต้องครับป้อกำลังทำข้าวผัดแฮมแล้วก็มีน้ำซุปมันฝรั่งซดแก้ฝืดคอ" เขาว่าแล้ววางหัวมันลง"โอ้โหดีเลยนิ่งกำลังอยากกิ๋น" นิ่มฟ้าคว้าหัวมันฝรั่งที่พ่อวางไว้บนเขียงมาถือแล้วหาที่ปอกเปลือกมัน"นี่ครับ" ผู้เป็นพ่อหยิบที่ปอกให้ลูกสาว มือเล็กรับไว้แล้วเริ่มปอกมันฝรั่งอย่าทะมัดทะแมง"ค่อย ๆ ปอกนะครับ แล้วนี่หนูตื่นมาทำอะไรแต่เช้า วันนี้วันเสาร์ไม่
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 130 ป้อต้องทำบุญเน้อ
โรงพยาบาลทั้งครอบครัวเดินทางมาให้กำลังใจภาคีในวันที่มีผ่าตัดทำหมันกับหมอที่โรงพยาบาล หลังจากที่เขาตัดสินใจจะหยุดการสืบพันธ์ุนี้เพราะเกรงว่าภรรยาจะเผลอท้องขึ้นมาอีกในอนาคต และเพื่อแสดงตนว่าเขาจริงใจที่จะเสียสละเพื่อเธอดังนั้นวิธีการนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดเพราะเขาอยากให้เหนือฟ้ารู้ว่าทายาททั้งหกคนของเขาจะเป็นของเธอตลอดไป และจะมีใครมีโอกาสแย่งชิงเขาไปจากเธอ"ปี้ปี้" หมูยอเดินเลาะไปมาเกาะแข้งเกาะขาพวกพี่ ๆ ขณะที่แป้งจี่นอนหลับอยู่บนตักแม่ ส่วนน้ำเงี้ยวนั้นนอนแผ่ยาวหนุนตักน่านฟ้าและนิ่มฟ้าเสมือนว่าพี่สาวพี่ชายเป็นเตียงนอนส่วนตัว"หมูยอคะมานั่งเฉย ๆ สิลูก" เหนือฟ้าอุ้มลูกชายสายปราดเปรียวที่ไม่ยอมหลับยอมนอน เอาแต่ปีนป่ายโซฟาไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย"หม่ำ ๆ" หมูยอเริ่มเดินเหนื่อยหนูน้อยหยิบขวดนมในกระเป๋าสัมภาระเด็กที่วางอยู่บนเก้าอี้ แล้วเปิดฝาขวดนมบริการตัวเอง"อะหยังป้อต้องตัดหำโตยก๊ะ" น่านฟ้าสงสัยตั้งแต่พ่อบอกว่ามีนัดตัดสิ่งที่อยู่ใต้หว่างขา เด็กชายก็มีคำถามกับเธออยู่ตลอด"ป้อตัดเพื่อคุมกำเนิดพวกเราจะได้มีกันแค่หกคนไงคะ ไม่ดีเหรอหรือหนูอยากมีน้องเพิ่ม" เหนือฟ้าหันไปอธิบายกับลูกชาย"อึ๋ย
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 129 รักไม่เปลี่ยนแปลง
ล่วงเลยมาจวบจนแฝดสามตัวป่วนอายุย่างเข้าวัยหัดอ้อแอ้ ความโกลาหลก็เพิ่มระดับขึ้นทำให้ในแต่ละวันพ่อแม่ต้องสลับกันควักยาดมตอนนี้บะแต๋งขึ้นประถมศึกษาชั้นปีที่หกส่วนนิ่มฟ้าและน่านฟ้าขึ้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง“เย้นิ่งเป็นฉาวแล้ว” นิ่มฟ้าสะบัดผมเปียของตัวเองขณะสวมชุดกระโปรงแบบไม่มีเอี๊ยม เด็กหญิงชะม้อยชะม้ายชายตามองกระจกขณะที่แม่ทำหน้าที่จัดทรงผมตามระเบียบของโรงเรียนที่กำหนดว่าต้องมัดผมให้เรียบร้อย“แก่แดดแก่ลมเกินไปแล้วนะแม่คนนี้” เหนือฟ้ายื่นมือมาบีบแก้มอูมของลูกสาว“ที่รักอาหารเช้าเสร็จแล้ว” ภาคีตะโกนเสียงดังขึ้นมาบนห้องนอนชั้นสาม สองแม่ลูกจึงพากันลงไปลิ้มรสมื้อเช้าขณะที่แฝดสาม บะแต๋งและน่านฟ้านั่งประจำตำแหน่งที่โต๊ะอาหารของใครของมันเรียบร้อย ที่คอของหมูยอ แป้งจี่และน้ำเงี้ยวมีผ้ากันเปื้อนลายลายการ์ตูนคนละสี ผมของทารกวัยหนึ่งขวบกว่าเริ่มดกดำคลุมทั้งหัว“หม่ำ ๆ” หมูยอกระแทกช้อนส้อมกับเก้าอี้กินข้าวที่มีกระบะสำหรับใส่ภาชนะอย่างร้อนใจ“ครับเสร็จแล้วลูก” ภาคีวางถ้วยบะหมี่ผักหมูน้ำลงบนกระบะกินข้าวของแฝดสาม แล้วยกจานข้าวผัดปลาแซลมอนจานใหญ่มาตั้งตรงกลางให้บะแต๋ง นิ่มฟ้าและน่านฟ้าบริการตัวเองทว่า
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 128 น้ำเงี้ยวเห็นบางสิ่ง
หนึ่งสัปดาห์ของการปิดเทอมที่เงียบเหงาทำให้นิ่มฟ้าที่ใจจดจ่อรอคอยต้องออกไปหากิจกรรมทำพร้อมกับพี่น้อง ช่วงเช้าเด็กหญิงนั่งรถซาเล้งออกมากับภาคีที่กระเต็งน้ำเงี้ยวไว้ในเป้อุ้มทารก ในรถพ่วงข้างยังมีส้มปู๋กับบะแว้งและบะแปปเจ้าแพะแคระติดสอยห้อยตามมาด้วย ส่วนบะแต๋งกับน่านฟ้านั้นไปทำงานกับแม่ที่โรงเลี้ยงวนิลา"เทพมาสไม่มาหาหนูแล้วเหรอ" จู่ ๆ พ่อก็ตัดสินใจถามเด็กหญิงที่กำลังใช้คราดขุดมันม่วงโอกินาว่า นิ่มฟ้าผงะเล็กน้อยกับคำถามที่เธอไม่อยากตอบเท่าไหร่"ดะดะ" แต่เพราะน้ำเงี้ยวเอียงคอมองพี่สาวที่กำลังทำหน้าจ๋อย พี่จึงยิ้มกว้างเพื่อให้น้องสบายใจ"บ่มาแล้ว จะไปตี้ไหนก็ไปเต๊อะนิ่งมุดออนแล้วเจ้า" หนูน้อยวัยอนุบาลที่มีวาจาฉะฉานประหนึ่งคนโตตอบพ่อด้วยความมั่นใจ แล้วกลับไปใช้คราดถากหญ้าถอนมันต่อ"เขาเรียกว่ามูฟออนจ้ะ ทำใจ๋เต๊อะความรักก็แบบนี้แหละน้า" ภาคีอุ้มน้ำเงี้ยวออกมาแล้วจับใส่สนับเข่าให้เจ้าตัวเล็กหัดคลานไปบนพื้นดินและได้สัมผัสกับธรรมชาติอย่างเต็มที่"ตะตะ" น้ำเงี้ยวเห็นใครบางคนกำลังกวักมือเรียก หนูน้อยสวมหมวกลายดอกไม้กับชุดผ้าหม้อฮ่อมสไตล์ล้านนารีบเร่งคลานแบบติดเทอร์โบไปหาเป้าหมายที่กำลังเปล่งแสงเร
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 127 ภารกิจเลี้ยงน้อง
ผ่านมาแล้วเกือบเจ็ดเดือนแล้วที่เหนือฟ้ากับภาคีได้กลายเป็นพ่อแม่ลูกหก แม้ในแต่ละวันทั้งคู่จะวุ่นวายกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็กต่างวัยทั้งหลาย แต่กลับไม่รู้เลยว่าการมีเด็กน้อยเหล่านี้เป็นภาระเพราะพวกเขามีพร้อมทุกอย่าง ทั้งเวลาอาชีพ เงินทองและความรักทว่ากลับมีเด็กหญิงเพียงคนเดียวที่กลายเป็นเด็กไม่สดใสร่าเริง เนื่องจากเธอเฝ้ารอคอยใครคนนั้นให้แวะเวียนมาหา โชคร้ายที่คำสวดอ้อนวอนและภาวนารวมทั้งการทำความดีของเธอไม่ได้ช่วยให้เทวดาคนโปรดปรากฏกายถึงแม้นี่จะเป็นวันปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่หนึ่ง แทนที่นิ่มฟ้าจะดีใจแต่เธอกลับรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ไปโรงเรียน เพราะการไปเจอเพื่อน ๆ นั้นทำให้เธอได้พบกับความสนุกสนาน เสียงหัวเราะและพูดคุยของเพื่อนสนิทนั้นช่วยคลายความเหงาและความคิดถึงที่มีต่อเทพมาส“นิ่มฟ้าหนูมีการบ้านปิดเทอมหรือเปล่าคะ” เหนือฟ้าที่กำลังทำงุ่มง่ามวุ่นวายกับการเตรียมมื้อเช้าให้ทารกแฝดสามวัยอายุเจ็ดเดือนเศษอยู่หน้าเตาชะเง้อคอมองลูกสาวที่กำลังนั่งเฝ้าน้องในคอกกั้นโดยไม่พูดไม่จา “นิ่มฟ้าแม่ถามว่ามีการบ้านหรือเปล่าลูก” สาวอวบปิดเตาแก๊สแล้วล้างมือเดินไปดูอาการของลูกสาวที่ซึมเศร้าเหงาหงอยมาพักใ
